Ο απόστολος Παύλος καλεί όλους τους Χριστιανούς να αποκτήσουν την αρετή της ταπεινοφροσύνης. Δε θέλει όμως να έχουμε μία-κάποια ταπεινοφροσύνη, αλλά πάσαν ταπεινοφροσύνην «μετά πάσης ταπεινοφροσύνης» (Εφες. δ΄ 2), συνιστά να περνούμε τη ζωή μας.
Να έχουμε όλα τα είδη της ταπεινοφροσύνης ολόκληρη, ακέραια, πλήρη την ταπεινοφροσύνη. Αλλά ποια είναι αυτή η πλήρης ταπεινοφροσύνη;
Είναι εκείνη, η οποία πλημμυρίζει αληθινά το εσωτερικό του ανθρώπου, γι' αυτό φυσικά και αβίαστα ξεχειλίζει και φαίνεται σε όλες τις εκδηλώσεις της καθημερινής του ζωής. Το υπογραμμίζουν αυτό οι δύο μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας.
Ο ιερός Χρυσόστομος: «Μη της εν ρήμασι, μηδέ εν πράγμασι μόνοις, αλλά και εν σχήματι και εν φθέγματι» η ταπεινοφροσύνη δεν πρέπει να εκδηλώνεται μόνο στα λόγια μας, ούτε στα έργα μας μόνο, αλλά και στην εξωτερική μας εμφάνιση και στη φωνή μας.
Και ο μέγας Βασίλειος: «Έστω σοι και σχήμα και ιμάτιον και βάδισμα και καθέδρα και τροφής κατάστασις και στρωμνής παρασκευή και οίκος και τα εν οίκω σκεύη πάντα προς ευτέλειαν ησκημένα» ας είναι σε σένα και η εμφάνιση και το ένδυμα και το περπάτημα και το κάθισμα και οι συνθήκες της διατροφής και η ετοιμασία του κρεβατιού και το σπίτι και τα οικιακά σκεύη όλα εξασκημένα στην ταπείνωση.
Και πάλι ο χρυσός το στόμα Πατήρ συμπληρώνει: «Μη προς τούτον μεν ταπεινός, προς δε εκείνον θρασύς. προς πάντας έσο ταπεινός, καν φίλος ή καν εχθρός, καν μέγας καν μικρός. τούτο ταπεινοφροσύνη» όχι δύο μέτρα και δύο σταθμά στην εξάσκηση της ταπεινοφροσύνης όχι να είσαι ταπεινός μεν προς αυτόν, υπερήφανος δε και θρασύς προς εκείνον προς όλους να είσαι ταπεινός, έστω και αν ο άλλος είναι φίλος ή εχθρός, έστω και αν είναι μεγάλος ή μικρός διότι αυτό ακριβώς είναι ταπεινοφροσύνη.
Με άλλα λόγια, εκείνος που εφαρμόζει στη ζωή του την πλήρη ταπεινοφροσύνη δεν κάνει τίποτε άλλο παρά μιμείται το Χριστό είναι μιμητής της υποδειγματικής και μοναδικής ταπεινώσεως του Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού.
Και προχωρεί ο ιερός Πατήρ και σε άλλη περιοχή της ταπεινοφροσύνης: «Και εν τοις κατορθώμασιν έσο ταπεινός. Άκουε γαρ του Χριστού λέγοντος, «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι», και τούτο πρώτον τιθέντος».
Και στα κατορθώματα ακόμη να είσαι ταπεινός. Γιατί άκουσε τι λέει ο Χριστός στους Μακαρισμούς Του και ποια αρετή θέτει πρώτη, ως βάση και θεμέλιο του χριστιανικού χαρακτήρα: Πανευτυχείς είναι εκείνοι που ταπεινά συναισθάνονται την πνευματική φτώχεια τους και την εξάρτηση ολόκληρου του εαυτού τους από το Θεό, δηλαδή οι ταπεινόφρονες (Ματθ. ε΄ 3).
Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
