Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

«Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος».

Α! αί εκλογαί, αυτή είναι η μόνη επί εβδομήκοντα έτη ασχολία μας, αφ’ ότου ηλευθερώθημεν, αφ’ ότου δηλαδή μεταλλάξαμεν τυράννους, τους οποίους διά των εκλογών φανταζόμεθα ότι αντικαθιστώμεν τάχα συχνότερον».
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
 
Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός
Δάσκαλος, Κιλκίς

Το νεοελληνικό κράτος το ελευθέρωσαν οι Έλληνες, αλλά το «έστησαν» οι Βαυαροί και το κυβερνούν 10-15 οικογένειες, δυνάστες- δυναστείες πολιτικών.

Το κράτος αυτό, αντί να αναδείξει τις αρετές του λαού, την αντοχή, την καρτερία, το πνεύμα θυσίας και αυταπάρνησης, που το κράτησαν όρθιο στα χρόνια της πολυαίωνης σκλαβιάς, «φρόντισε» να εκλύσει τις χειρότερες ροπές του και να υποσκάψει τον εσώτερο χαρακτήρα του, το φιλότιμό του. Από την πρώτη ημέρα του ελευθέρου βίου του, οι δαίμονες της πατρίδας, οι πολιτικοί του, κατακερμάτισαν τον λαό σε κομματικά σουλτανάτα. «Οι πολιτικοί μας και οι ξένοι τρώγονταν και καθένας κοίταζε να περισκύση η δική του φατρία. Άλλος το ήθελε Αγγλικόν, άλλος Ρούσικον, άλλος Γαλλικόν…τήραγαν να πάρουν κάνα λεπτό, ότι εις την Ελλάδα ηύραν αλώνι ν’ αλωνίσουν». (Μακρυγιάννης).

Το κράτος αυτό το ανέστησε το αίμα του λαού του, με τους πολέμους του ’12-’13, για να έρθουν μετά οι άπληστες κομματικές συμμορίες, να το βυθίσουν στο Διχασμό και να το οδηγήσουν στο μικρασιατικό σφαγείο. Το κράτος αυτό είδε τον ανθό του να πολεμά με ηρωισμό, στα βουνά της Ηπείρου και της Μακεδονίας, αυτοκρατορίες ολάκερες, για να βρεθεί μετά από έξι χρόνια εμφυλίου αιματοκυλίσματος, ντροπιασμένο, ερειπωμένο «παλιόψαθα των εθνών». Γιατί; Για το ποια «φατρία θα περισκύση».

«Α, ναι, πόσες ανόητες μάχες, ηρωισμοί/ θυσίες και ήττες κι άλλες μάχες, για πράγματα που κιόλας ήταν από άλλους αποφασισμένα», θρηνεί ο Ρίτσος στην «Ελένη». Το κράτος αυτό έδιωξε τα καλύτερα παιδιά του στα ξένα και στοίβαξε τα υπόλοιπα σε τρισάθλιες τερατουπόλεις, μεταβάλλοντάς τα σε κομματικά υποζύγια τυχοδιωκτών και απατεώνων.

Το κράτος αυτό με εκφυλιστική απάθεια και δειλία ανέχτηκε ένα σφύζον και θαυμαστό κομμάτι του Ελληνισμού, την Κύπρο, να δολοφονείται, να ποδοπατείται και να δηώνεται από τις ορδές του Αττίλα. Το κράτος αυτό, αντί να συνέλθει από την καταστροφή, επανέφερε τους ίδιους «εθνοσωτήρες» και τα εκγονά τους για να συνεχίσουν απτόητοι το ψεύτισμα των ψυχών και την διάλυση της πατρίδας. Και βαπτίζει, τους διαγουμιστές της ελληνικής νήσου, φίλους και τους στηρίζει αναίσχυντα στην επέλασή τους προς την Δύση.

Το κράτος αυτό ανέχθηκε μία δράκα σλαβοτουρκόγυφτων να μαγαρίζει το όνομα της Μακεδονίας και να τους εκλιπαρεί ψοφοδεώς για συνεννόηση και διακανονισμό.

Το κράτος αυτό επέτρεψε σε μία ολιγομελή, άνομη ομάδα καλαναρχών, να μετατρέψει τη διασκέδαση και την ενημέρωσή του, σε διδασκαλείο ηθικής παραλυσίας και διαφθοράς. Τη παιδεία, τα σχολειά σε μάνδρες αναξιοκρατίας, αφιλοπατρίας και απιστίας, μπουκώνοντας τα παιδιά με άχρηστες γνώσεις και γεμίζοντας τα «με μια αρρωστιάρικη ανησυχία, για το πώς θα βγάλουν το ψωμί τους μονάχα». Το κράτος αυτό καταμόλυνε ακόμα και την Δικαιοσύνη «πράγμα πολλών χρυσίων τιμιώτερον» κατά τον Πλάτωνα. Οι ανεπάγγελτοι, επαγγελματίες πολιτικοί, όταν κρίνονται για ατασθαλίες, παράγοντες του αντίπαλου κόμματος, εκθειάζουν την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Όταν λογοδοτούν οι ίδιοι, προπηλακίζουν τη Δικαιοσύνη και διαπομπεύουν τους λειτουργούς της εκτοξεύοντας ύβρεις και ονειδισμούς. Το κράτος αυτό κομματικοποίησε τις «ένστολες» δυνάμεις του τόπου, διαβρώνοντας την επαγγελματική τους συνείδηση. Τα νέα ιδεώδη των στρατιωτικών είναι οι γρήγορες προαγωγές και οι διοικήσεις. Το κράτος αυτό εμπορευματοποίησε τον έξοχο πολιτισμό μας. Η ελληνική μουσική παράδοση ψυχομαχεί. Την περιφρονούν οι ελληνόπαιδες, την μυκτηρίζουν υποτονθορίζοντας (=μουρμουρίζοντας) τις «μουσικές δημιουργίες» των διαφημιστών. Κατάντησε την νεολαία νευρόσπαστο, λικνιζόμενη στους ρυθμούς του κάθε μασκαρά, που υποδύεται τον καλλιτέχνη. Το ανίκανο κομματικό κράτος διέφθειρε την γλώσσα μας «εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών» (Ελύτης). Από τον 19ο αιώνα ακόμη ο συγγραφέας Χουρμούζης διεκτραγωδεί και γράφει για τα εκτρώματα της γλωσσικής ξενομανίας των Ελλήνων: «Συμπεριφορά γελοιωδεστάτη… ξιπασμένων οψιπλούτων αηδεστάτη επίδειξις! Πτωχοαλαζονεία αξία οίκτου, γλώσσα παρδαλή!».

Το κομματικό αυτό κράτος νοικιάζει μισθοφόρους «ψευτοδιανοούμενους», για ευνουχισμό της κοινωνίας και άλωση των ψυχών. «Γνωρίζω μερικούς όπου σχεδόν εντρέπονται να λέγωσιν ότι είναι Έλληνες!» έγραφε ο Ανώνυμος της «Ελληνικής Νομαρχίας».

Το ανίσχυρο και καχεκτικό αυτό κράτος της «βαλκανικής επαρχιωτίλας», το έσυραν κάποιες αδηφάγες συντεχνίες στην οργάνωση των κατ’ όνομα Ολυμπιακών Αγώνων, ροκανίζοντας δισεκατομμύρια, που θα μπορούσαν να διοχετευτούν σε κοινωφελή και εθνωφελή έργα.

Το κράτος αυτό φέουδο της ασημαντοκρατίας, της οικογενειοκρατίας και της κομματολησταρχίας καταδιώκει τα καλύτερα παιδιά του στέλνοντάς τα δουλοπάροικους στις Φραγκογερμανίες και στις Αυστραλίες.
Βυθίζει τους γονείς στον καημό της ξενιτιάς, στερώντας από το λαό πλούτο αειφόρο και περιουσία ανεκτίμητη. Γιατί; Για να σώσουν το παλιοτόμαρό τους οι νεκρόσιτοι, οι ερεβομανείς, οι καντιποτένιοι που κοπροκρατούν το μέλλον μας.

«Δυστυχισμένη Ελλάς! δυστυχισμένοι Έλληνες! Αναθεματισμένοι Κυβερνήτες». Θρηνεί και οδύρεται ο αθάνατος Μακρυγιάννης, έβλεπε ο γερο-στρατηγός τις προκοπές των «μακιαβέληδων» της πολιτικής.

Η πατρίδα στην κόψη του ξυραφιού, με τα θεριά γύρω της να αλυχτούν και αυτοί τρώγονται σαν τα σκυλιά. Μην χάσουμε την ευρωπαϊκή μας πορεία, πιο βαθιά στου κακού την σκάλα. «Η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία και η γενική αναπηρία της ηγετικής τάξης στη σημερινή Ελλάδα σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις…» έγραφε στο «πολιτικό ημερολόγιό» του ο σοφός ποιητής μας Γ. Σεφέρης.

Δεν φεύγουν τα σάβανα που απλώθηκαν πάνω από τον γαλάζιο ορίζοντα της πατρίδας μας με εκλογές. Οδεύουμε «αργόσυρτα» προς αφανισμό. (Με κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, ότε και αν, ίσως βιώσουμε το ευαγγελικό «… και έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης». Ούτε βέβαια θα φερθούμε ως κύνες επιστρέψαντες επί το ίδιον εξέραμα. ΠΑΣΟΚ πρωτίστως και ΝΔ πρέπει να εξαφανιστούν. Να τελειώνουμε με την πλατωνική «νόσον της πόλεως»). Στο σημείο που είμαστε μόνο μία λύση υπάρχει: Επανάσταση του λαού. Εφ’ όσον οι αποφάσεις των ανίκανων κυβερνητών ακυρώνουν, στην ουσία, την επανάσταση του ’21 και μας υποδουλώνουν στη ανθρωποφαγικές συμμορίες τύπου ΔΝΤ, τον δρόμο μας τον δείχνουν οι ηρωικοί πρόγονοί μας: επανάσταση, παλλαϊκή εξέγερση.

Οι λαοί της Ευρώπης «προσηλώνοντες τους οφθαλμούς τους εις εμάς, απορούν διά την ακινησίαν μας». «… η Πατρίς γυμνή δεικνύει τας πληγάς της και με διακεκομμένην φωνήν επικαλείται την βοήθεια των τέκνων της… Αν λοιπόν από αξιόμεμπτον αβελτηρίαν αδιαφορήσωμεν, ο τύραννος γενόμενος αγριώτερος, θέλει πολλαπλασιάση τα δεινά μας και θέλομεν καταντήση διά παντός το δυστυχέστερον πάντων των εθνών». Η ώρα ήλθεν. Η επαναστατική προκήρυξη –«Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» είναι έτοιμη. Την έγραψαν με το αίμα τους οι αθάνατοι αγωνιστές του Εικοσιένα…

(Και, προς Θεού, δεν μιλάω για αιματοκύλισμα. Από το έπος του ’40, είναι η πρώτη φορά που ο λαός ομονοεί, γεγονός που επιμαρτυρεί την κρισιμότητα των στιγμών).
πηγή olympia.gr
Το αλίευσα ΕΔΩ

Η Μονσάντο «αγοράζει» την Αφρική!Τέρμα στα μικρά κτήματα και τις «ανεξάρτητες» καλλιέργειες.

Αμερικανικοί κολοσσοί επενδύουν στην αγροτοβιομηχανία στην Αφρική, δείχνοντας το "μέλλον" της αγροτικής παραγωγής.

Τέρμα στα μικρά κτήματα και τις «ανεξάρτητες» καλλιέργειες.

Οι πολυεθνικές θα σπέρνουν, οι πολυεθνικές θα θερίζουν, οι πολυεθνικές θα κερδίζουν… η Αφρική μας δείχνει το δρόμο...

Τεράστιες μονοκαλλιέργειες μεταλλαγμένων, συσκευασμένα και πανάκριβα αγροτικά προϊόντα, φτωχοί εργάτες σύγχρονοι δούλοι, στα «τσιφλίκια» των πολυεθνικών!

Μια ομάδα εταιριών της αγροτοβιομηχανίας που ειδικεύονται στους σπόρους, στα χημικά και στον εξοπλισμό θα επενδύσει πάνω από 150 εκατ. δολάρια τα επόμενα χρόνια σε γεωργικά έργα και προϊόντα στην Αφρική, σύμφωνα με ανακοινώσεις των διοικήσεων των επιχειρήσεων αυτών που δόθηκαν στην δημοσιότητα χθες…

Οι επενδύσεις που ανακοίνωσαν ότι θα κάνουν χθες οι εταιρίες DuPont, Monsanto, Cargill κ.ά. εντάσσονται σε μια πρωτοβουλία συνολικού ύψους 3 δισ. δολαρίων σε διεθνές επίπεδο που ανακοίνωσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα…

…Μαζί με επιχειρήσεις από την Ινδία, το Ισραήλ, την Ελβετία, τη Νορβηγία και τη Βρετανία και 20 επιχειρήσεις από την Αφρική, οι αμερικανικές εταιρίες δεσμεύτηκαν ότι θα επενδύσουν 3 δισ. σε έργα στον αναπτυσσόμενο κόσμο ώστε να αναπτυχθούν οι τοπικές αγορές και να βελτιωθεί η παραγωγικότητα.

…Τα Ηνωμένα Έθνη εκτιμούν ότι ως το 2030 ο παγκόσμιος πληθυσμός θα χρειάζεται 50% περισσότερα τρόφιμα, 45% περισσότερη ενέργεια και 30% περισσότερο νερό.

Ελλείψει αυτών των πόρων έως και 3 δισ. άνθρωποι θα καταδικαστούν να ζήσουν στη φτώχεια, κατά τον ΟΗΕ.

…Η εκμετάλλευση της ζήτησης για τρόφιμα στην Αφρική μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλα κέρδη, είπαν στελέχη των εταιριών.

…Αν και χαρακτήρισε την κατάσταση στην Αφρική ως σήμερα «χαοτική», ο Τζιμ Μπορέλ, αντιπρόεδρος της DuPont, είπε ότι υπάρχουν σημαντικές ευκαιρίες.
«…Η ανάγκη υπάρχει, η δυναμική υπάρχει», είπε.

«…Είμαστε πεπεισμένοι ότι μπορούμε να πάρουμε τη βάση που έχουμε σήμερα και να επιταχύνουμε την πρόοδο», τόνισε.

…Τα επόμενα τρία χρόνια η DuPont θα δαπανήσει 3 εκατ.
δολάρια στην Αιθιοπία, όπου η εταιρία επενδύσει στην παραγωγή σπόρων και την δημιουργία αποθηκών.

…Αναπτύσσει επίσης ζιζανιοκτόνα για τους καλλιεργητές σιτηρών, ενώ δημιουργεί ένα σύστημα πληροφόρησης για το πόσο εύφορα είναι τα εδάφη ώστε να εντοπίζονται οι εκτάσεις που πρέπει να τίθενται σε αγρανάπαυση και να μεγιστοποιούνται οι σοδειές.

…Στόχος της DuPont είναι μέσα σε 10 χρόνια να έχει αυξήσει τα έσοδά της από τις επενδύσεις της στην Αφρική σε πάνω από 1 δισ. δολάρια.

…Η Monsanto, η μεγαλύτερη εταιρία σπόρων παγκοσμίως, επενδύει 50 εκατ.
δολάρια τα επόμενα 10 χρόνια σε πολλές στην Αφρική ελπίζοντας σε σημαντική ανάπτυξη της γεωργίας.

…Η Monsanto ασχολείται ειδικά με την ανάπτυξη καλαμποκιού που αξιοποιεί αποδοτικότερα την άρδευση στην Τανζανία και την δημιουργία ενός δικτύου εμπορίας αγροτικών προϊόντων.

…Η Cargill επενδύει στην Μοζαμβίκη όπου επικεντρώνεται στην αύξηση της αποδοτικότητας των καλλιεργειών σιτηρών και στην εκπαίδευση μελών αγροτικών κοινοτήτων.

…Η AGCO, μια αμερικανική εταιρία εξοπλισμού, σχεδιάζει να επενδύσει 100 εκατ. δολάρια για τη βελτίωση αγροκτημάτων στην Αιθιοπία, την Γκάνα, την Κένυα κ.ά. χώρες της Αφρικής.

…Η νορβηγική Yara International σχεδιάζει μια επένδυση 2 δισ. δολαρίων για την κατασκευή ενός εργοστασίου λιπασμάτων και 20 εκατ. δολαρίων για την κατασκευή ενός λιμανιού στην Τανζανία για την βελτίωση του δικτύου διακίνησης λιπασμάτων στη νότια Αφρική.

…Η ελβετική Syngenta AG σχεδιάζει να επενδύσει πάνω από 500 εκατ. και αναμένει να έχει έσοδα 1 δισ. δολαρίων τα επόμενα 10 χρόνια στην ήπειρο.

…Αλλά η εξόρμηση των πολυεθνικών στην Αφρική, όπου επενδυτές αγοράζουν γεωργικές εκτάσεις και σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν αποδοτικότερες μεθόδους, δεν αντιμετωπίζεται θετικά από όλους.

…Πολλοί εκφράζουν ανησυχίες για το ότι οι αφρικανοί αγρότες θα απολέσουν τον έλεγχο των γαιών τους και των δικτύων διανομής τροφίμων.

…Επισημαίνουν ότι οι αφρικανοί αγρότες εκτοπίζονται και στη θέση της παραδοσιακής γεωργίας εισάγονται μέθοδοι που δεν είναι βιώσιμες.

«…Το πρόβλημα είναι πως όλα αυτά βασίζονται στην μεγάλης κλίμακας αγροτοβιομηχανία», σχολίασε η Ανουράντα Μίταλ, ανώτατο στέλεχος του Oakland Institute, ενός κέντρου ερευνών.

«…Ποιος ωφελείται; Όλα αυτά τα πράγματα υποστηρίζουν το σχηματισμό μιας μεγάλης κλίμακας, εμπορικού χαρακτήρα γεωργίας, που θα πλήξει τους μικρούς αγρότες.

…Θα μπορούσαν να δαπανηθούν πολύ λιγότερα κι η έμφαση να δοθεί στις πιστώσεις, στις ανοικτές αγορές, στα δικαιώματα των μικρών αγροτών»…

asimpiestos
anti-neotaxites
Το αλίευσα ΕΔΩ

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Η τραπεζική ελίτ θέλει την Ελλάδα με "τεχνητή υποστήριξη αναπνοής" .

Του Paul Joseph Watson συντάκτη του ιστολογίου Prison Planet
Oι τραπεζίτες επιδιώκουν να παραμείνει η Ελλάδα στο τέλμα της ύφεσης. Νέα προκλητική δήλωση αποκαλύπτει την υπεροψία της τραπεζικής ελίτ.

Μια προκλητική δήλωση που ελάχιστοι πρόσεξαν, από ένα δημοσίευμα της ιστοσελίδας του τηλεοπτικού δικτύου CNBC, αποκαλύπτει για άλλη μια φορά την υπεροψία της διεθνούς τραπεζικής ελίτ και την επιθυμία της να παραμείνει η Ελλάδα στο τέλμα της ύφεσης στο οποίο την έχουν σπρώξει.

Το δημοσίευμα, με τίτλο
"Στις 18 Ιουνίου προβλέπεται η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη", περιέχει δήλωση του ανώτερου διοικητικού στελέχους της Αsset Management, Nick Dewhirst, o οποίος εκτιμά ότι ...
 η Ελλάδα θα βγει από την ευρωζώνη μία μέρα μετά από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, αν τις εκλογές κερδίσει το "νέο δημοφιλές" κόμμα, όπως αναφέρει.

Ωστόσο, με μια περισσότερο προσεκτική ανάγνωση, ανακαλύπτουμε στην τελευταία παράγραφο το εξής:


"Ο Kit Juckes, διοικητικό στέλεχος και διευθυντής του τμήματος ξένου συναλλάγματος της τράπεζας Société Générale, δήλωσε στην εκπομπή "Worldwide Exchange" (ακολουθεί βίντεο) ότι η καλύτερη δυνατή έκβαση των εκλογών στην Ελλάδα θα είναι μια νίκη των κομμάτων του κατεστημένου:


"Η καλύτερη δυνατή έκβαση θα είναι η διατήρηση της σημερινής πολιτικής κατάστασης, με την Ελλάδα να είναι σε ύφεση και συνεχή ανάγκη από "τεχνητή υποστήριξη αναπνοής" μέσω κεφαλαίων από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες"

Ας το επεξεργαστούμε λίγο καλύτερα αυτό. Έχουμε έναν κάποιον κύριο Juckes, που εκπροσωπεί μέσω της συνέντευξής του αυτής την Société Générale, μια από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες, και μας λέει ανοιχτά ότι η ελίτ προτιμά να δει την Ελλάδα να φτάσει στο στάδιο της αποσύνθεσης και να μετατραπεί σε υποτελή χώρα παρά να της επιτρέψει αυτή η ελίτ να βγει από την ευρωζώνη και να επανακτήσει την οικονομική ανεξαρτησία της.

Η προκλητική αυτή δήλωση του Juckes αποδεικνύει περίτρανα το γεγονός ότι τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα δεν εξυπηρετούν στο ελάχιστο τα συμφέροντα της χώρας, αλλά αντίθετα σχεδιάστηκαν με έναν συγκεκριμένο σκοπό: να εξακολουθήσει η ελληνική οικονομία να τελεί εξ ολοκλήρου υπό τον έλεγχο της τραπεζικής ελίτ.


Όπως έχουμε τονίσει και άλλες φορές μέσα από αυτό το ιστολόγιο, ο μεγαλύτερος φόβος των τεχνοκρατών που ελέγχουν την Ελλάδα δεν είναι τι θα απογίνει ο ελληνικός λαός σε περίπτωση που θα κλιμακωθεί το φαινόμενο των μαζικών αναλήψεων και του γενικευμένου πανικού που θα προκύψει από μια πιθανή έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη.


Αυτό που φοβάται περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο η διεθνής τραπεζική ελίτ είναι η πιθανότητα ανάκαμψης της Ελλάδας μετά από την αποχώρησή της από το κοινό νόμισμα και το τι θα επακολουθήσει μόλις η Ελλάδα αποτελέσει πρότυπο για άλλα κράτη, εξωθώντας τα να βγουν και αυτά από την ευρωζώνη. Οι πραγματικοί φόβοι της ελίτ των τραπεζιτών για μια έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ αποτυπώνονται με τον πιο εύγλωττο τρόπο σε ένα άρθρο του Arvind Subramanian, διακεκριμένου μέλους του Peter G. Peterson Institute for International Economics, στην εφημερίδα Financial Times. Aνάμεσα στα μέλη του ινστιτούτου αυτού συμπεριλαμβάνονται αρκετά μέλη της Λέσχης Βilderberg, όπως ο πρώην πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ, Federal Reserve, Paul Volcker, o πρώην υπ. Οικονομικών των ΗΠΑ, Lawrence Summers, και το διαχρονικό έμβλημα της Λέσχης Bilderberg, ο David Rockefeller.


Γράφει χαρακτηριστικά το μέλος της Bilderberg, Arvind Subramanian, στην εφημερίδα Financial Times:


"Ας υποθέσουμε ότι από τα μέσα του 2013 θα αρχίσει μια ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, ενώ το υπόλοιπο της ευρωζώνης θα παραμένει σε ύφεση
. Η επίδραση μιας τέτοιας εξέλιξης στην Ισπανία και την Πορτογαλία, που μαστίζονται από την λιτότητα, αλλά ακόμη και στην Ιταλία, θα είναι ισχυρή. Οι ψηφοφόροι εκεί αποκλείεται να μην επηρεαστούν από τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης των Ελλήνων, των γειτόνων τους που σήμερα έχουν γίνει αντικείμενο περιφρόνησης.

Θα αρχίσουν να διερωτώνται για ποιό λόγο και οι δικές τους κυβερνήσεις δεν ακολουθούν τις ίδιες πολιτικές επιλογές με των Ελλήνων και θα απαιτήσουν την έξοδό τους από την ευρωζώνη.
Με άλλα λόγια, η ελληνική εμπειρία μπορεί να μεταβάλει ριζικά τα κίνητρα παραμονής αυτών των χωρών στην ευρωζώνη, κυρίως εάν οι οικονομικές συνθήκες εξακολουθήσουν να είναι ζοφερές. H δυνατότητα εξόδου της Ελλάδας "μπορεί να αποδειχθεί κάτι σαν μεταδοτική νόσος" και να οδηγήσει "στη διάλυση της ευρωζώνη και ίσως και του όλου ευρωπαϊκού σχεδίου".

Στο άρθρο που προαναφέραμε, στην ιστοσελίδα του CNBC, o Nick Dewhirst εξηγεί ότι ελληνικά κόμματα που τάσσονται υπέρ της παραμονής στην ευρωζώνη παρουσιάζουν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ σαν καταστροφή, ενώ στην πραγματικότητα θα είναι ένα δώρο αναπάντεχο για την ελληνική οικονομία .

"Αν βγούν από το ευρώ, οι Έλληνες μπορεί στην πλειονότητά τους να μην μπορέσουν να αγοράζουν γερμανικά αυτοκίνητα, τη στιγμή που οι Γερμανοί θα μπορούν να αγοράζουν βίλες στην Ελλάδα, αλλά οι νέοι άνεργοι Έλληνες θα βρουν επιτέλους δουλειά, καθώς ο τουρισμός θα γίνει ανταγωνιστικός και θα γνωρίσει μεγάλη άνθιση. Το καλύτερο από όλα, όμως, θα είναι ότι οι Έλληνες θα βρεθούν σε θέση ισχύος και θα είναι αυτοί που θα κατηγορούν τους ξένους και όχι το αντίστροφο".

Οι εκπρόσωποι της παγκοσμιοποίησης επιδιώκουν να παραμείνει η Ελλάδα σε ύφεση και "συνεχή ανάγκη από "τεχνητή υποστήριξη αναπνοής" μέσω κεφαλαίων από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες", όπως λέει ο Juckes, ακριβώς επειδή γνωρίζουν ότι
εάν η Ελλάδα ξεφύγει από τα νύχια των τεχνοκρατών αυτών, θα αποτελέσει πρότυπο για άλλες χώρες της ευρωζώνης, που θα ακολουθήσουν το παράδειγμά της, αφήνοντας πίσω τους ένα ερείπιο: το (50 χρόνων και βάλε)εγχείρημα της ελίτ για ένα ευρωπαϊκό απολυταρχικό υπερκράτος.

 kostasxan.blogspot.com Το αλίευσα ΕΔΩ

«Η έλλειψη των αγαθών μπορεί να μας οδηγήσει στον Αγαθό»

Είναι νέος στην ηλικία και «ψαγμένος» στη μουσική.  Ανήκει στην κατηγορία του «εναλλακτικού rap/hiphop», όμως δεν απορρίπτει την ελληνική μουσική παράδοση.  Ο λόγος του μεστός νοημάτων, ο στίχος του προβληματίζει και είναι γι’ αυτόν ένας τρόπος επικοινωνίας και έκφρασης.  Δεν τον ενδιαφέρει το star system, θέλει, όπως λέει, «να κοιμάται ήσυχος τα βράδια».  Η κρίση που διανύουμε τον προβληματίζει και πιστεύει ότι σήμερα «ζούμε την έκπτωση του ανθρωπίνου προσώπου».  Όμως η κρίση «μπορεί να καταστεί έμπνευση ζωής», φτάνει, όπως λέει, «να μισήσουμε τα πάθη μας κι όχι τον απέναντί μας».  Είναι ο Καλλιτέχνης Αρτέμης (Φανουργιάκης), ο οποίος μίλησε στην Πεμπτουσία.
Πότε ξεκίνησε αυτή η πορεία-ταξίδι στο χώρο της μουσικής;
Η πορεία ξεκίνησε το 1992 (εποχή που ήμουν ακόμη στο Λύκειο),  μαζί με τον Ευθύμη Μπίλιο και τον DJ ALX (Χρυσοβαλάντη Στραβαλέξη). Το 1994-1995, ως Terror X Crew (Τ.X.C.) πλέον, κάνουμε και την πρώτη δισκογραφική κυκλοφορία μας, το ομώνυμο Ε.P. Tα χρόνια που ακολουθούν, κυκλοφορούμε ως ΤerrorXCrew  3 maxi singles και 3 LP, κάποια εκ των οποίων γίνονται και «χρυσά».   Το 2001 το σχήμα διαλύεται. Ακολουθούν 3 χρόνια απουσίας από τα μουσικά δρώμενα, ως το 2004, όπου παίρνουμε την απόφαση με τον Ευθύμη να στήσουμε ένα νέο σχήμα,  τους «Α/Ε» (Αρτέμης/Ευθύμης). Ως Α/Ε, κυκλοφορούμε 2 maxisingles και 2 LP. Από το 2010 και μετά, παράλληλα με τις Α/Ε κυκλοφορίες δραστηριοποιούμαι και ως σόλο καλλιτέχνης. Οι δίσκοι «MashUpSessionsI», με τον Σταμάτη Σπανουδάκη και ο «Λυκόσχημος Αμνός» προέρχονται από αυτήν την περίοδο.
Ποια ήταν τα ακούσματα των νεανικών σου χρόνων, πώς επηρέασαν την τότε μουσική πορεία σου και ποια η εξέλιξη μέχρι σήμερα;
Τα νεανικά μου χρόνια, αρχές της δεκαετίας του ’90 δηλαδή, είχα επηρεαστεί κυρίως από μουσικά ρεύματα του εξωτερικού, όπως το rap, το metal, τα breaks και γενικότερα την ηλεκτρονική μουσική.  Προϊόντος του χρόνου βέβαια, άρχισα να αντλώ και να πειραματίζομαι σε σταθερή βάση, με στοιχεία από την ευρύτερη ελληνική μουσική μας παράδοση.
Έχω στο ενεργητικό μου κάμποσα τραγούδια σε αυτό το ύφος· ενδεικτικά μπορώ αναφέρω τρία : α) το τραγούδι «Πυθαγόρειον» (TerrorXCrew -«Έσσεται Ήμαρ»),στο οποίο συμμετέχει ο Πέτρος Ταμπούρης, ο οποίος παίζει  διάφορα αρχαιοελληνικά όργανα (λύρα, αυλό, βάρβιτο, πανδούρα, σείστρον, κλπ.), β) το τραγούδι «Καθ’ημάς/Αιμορρούσα» (MashUpSessions Ι) στο οποίο ψάλλουν οι αδελφοί Μπιλάλη και γ) το «Ανάστασις Πρώτη» στο οποίο παίζει ποντιακή λύρα ο Θεόφιλος Πουταχίδης.
Rap, hip hop, rapcore, nu funk κ.λπ.  Που κατατάσσεις τον εαυτό σου; Παρατηρούμε μία ποιότητα στη μουσική σου. Χωρούν πειραματισμοί στη δουλειά σου ή υπάρχουν όρια και καλούπια;
Έχω την εντύπωση ότι δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί επακριβώς το μουσικό είδος που κατατάσσομαι. Συνήθως λέω ότι ανήκω στην κατηγορία του «εναλλακτικού rap/hiphop», αλλά και αυτό αποτελεί στην πραγματικότητα μία σύμβαση, προκειμένου να υπάρχει μία συνεννόηση με τους ακροατές. Στην  ουσία, το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα θεωρώ ότι είναι ένας μουσικός κυκεώνας. Είναι ένα κοκτέιλ, στο οποίο υπάρχει ως σημείο εκκίνησης η ραπ φόρμα, αλλά από εκεί και πέρα αναμιγνύονται στοιχεία τόσο από τις σύγχρονες μουσικές τάσεις, όσο  και από την ελληνική μουσική μας παράδοση (στη διαχρονική της διάσταση), όπως προείπα. 
Προσωπικά, δεν θεωρώ ότι υπάρχουν όρια στη μουσική. Γενικά μου αρέσει να πειραματίζομαι. Όσοι παρακολουθούν την μουσική μου πορεία θα έχουν καταλάβει ότι είμαι υπέρ της συνεχούς αναζήτησης νέων μουσικών τόπων. Μου αρέσει κάθε νέο μουσικό μου εγχείρημα, να μην έχει σχεδόν καμία σχέση με το προηγούμενο.  Γενικά δεν είμαι υπέρ της νοοτροπίας που έχουν κάποιοι  καλλιτέχνες, οι οποίοι όταν σημειώσουν μία εμπορική επιτυχία ή καθιερωθούν με ένα συγκεκριμένο μουσικό ύφος, από εκεί και πέρα, αναπαράγουν αυτόν τον ήχο στο διηνεκές.
Στο μουσικό στερέωμα της χώρας κυριαρχούν τραγούδια με «εύκολο» στίχο, συνήθως χωρίς νόημα και κανένα προβληματισμό, έτσι ώστε να γίνουν εύκολα «σουξέ».  Την ίδια στιγμή ο στίχος σου είναι μεστός νοημάτων και μηνυμάτων.  Όπως έχεις πει «το ζητούμενο είναι να περάσει το μήνυμα».   Αλήθεια, γιατί γράφεις στίχο; Είναι μια εσωτερική ανάγκη έκφρασης; Νοιώθεις την ανάγκη να δώσεις στον ακροατή μια βάση για να σκεφθεί; Ή κάτι άλλο;

Μπορεί να ακούγεται πλέον τετριμμένο, αλλά θα το ξαναπώ. Άλλο πράγμα η «διασκέδαση» (σκεδάννυμι = διασκορπίζω) και άλλο η «ψυχαγωγία» (ψυχής αγωγή). Το ζητούμενο για μένα ήταν ανέκαθεν το δεύτερο. Όλη αυτή η διαδικασία δεν ήθελα να καταλήγει σε μία στείρα εκτόνωση. Προσπαθούσα να προβληματίσω τον ακροατή, να του προσφέρω το έναυσμα για μία «καλή ανησυχία».   Βέβαια δεν γράφω επί τούτου, δηλαδή δεν κάθομαι να γράψω στίχους, απλά  για να γράψω. Γράφω όποτε μου έρθει η έμπνευση, συνήθως σε ανύποπτο χρόνο. Τώρα γιατί το κάνω όλο αυτό; Δεν ξέρω, ίσως να είναι και μία εσωτερική ανάγκη έκφρασης, όπως το λέτε, αλλά και συνάμα μία προσπάθεια επικοινωνίας, μοιράσματος των βιωμάτων και των σκέψεών μου με τους άλλους.

Η τελευταία σου δουλειά είναι ο «Λυκόσχημος Αμνός».  Για ποιους λόγους πιστεύεις ότι οι αμνοί σήμερα πρέπει να είναι λυκόσχημοι;  Παλιότερα υπήρχε η άποψη ότι ο αμνός, ο εργάτης της αρετής, πρέπει να έχει μια συγκεκριμένη (συντηρητική) εξωτερική εμφάνιση που να μαρτυρά την εσωτερική του ζωή.
Αυτή η εξωτερική συντηρητική εμφάνιση έγινε πολλές φορές τύπος χωρίς ουσία, χωρίς περιεχόμενο. Ο υποτιθέμενος εργάτης της αρετής έγινε ηθικιστής, ευσεβιστής, δεϊστής, νοησιαρχικός. Και τελικά στις ημέρες μας με αυτόν τον τρόπο δυσφημίστηκε η ίδια η αρετή ως κάτι παρωχημένο, κατεστημένο, ως ένα προϊόν συντήρησης. Αυτό ήταν ένα κληροδότημα της προηγούμενης γενιάς.   Και εκεί βέβαια που δεν το περιμένεις, μέσα στη σηπεδώνα της δικής μας γενιάς, ανθίζουν και βλαστάνουν εργάτες της αρετής, οι οποίοι κινούνται ιεροκρυφίως, τους οποίους αγνοούν οι περισσότεροι άνθρωποι.  Αυτούς τους κρυφούς εργάτες της αρετής θεωρώ ως «λυκόσχημους αμνούς», άτομα που η εξωτερική τους εμφάνιση μπορεί ακόμη και να σκανδαλίζει κάποιους συντηρητικούς. 
Επίσης, πάντα με συγκινούσαν οι διά Χριστόν σαλοί, άνθρωποι ατημέλητοι, ανεπιτήδευτοι, χωρίς καμία κοινωνική αναγνώριση, αλλά με μεγίστη παρρησία ενώπιον του Θεού. Νομίζω ότι κάπου εδώ κολλάει αυτό που έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος, ότι «στην Δευτέρα Παρουσία θα δούμε πολλές εκπλήξεις».
Σου έχει «κοστίσει», δισκογραφικά, το γεγονός ότι καταθέτεις ελεύθερα την άποψή σου, χωρίς να υπολογίζεις το κατεστημένο του χώρου, που θέλει τον μουσικό, τον τραγουδοποιό, τον στιχουργό, να είναι προσαρμοσμένος στους κανόνες που επιτάσσει το star system;
Εάν και δεν το εξετάζω γραμμικά αυτό το θέμα, θεωρώ, πως εάν ήμουν συμβατότερος με τις νόρμες του «συστήματος», σαφώς και θα είχα λύσει, όπως λέγεται,  το πρόβλημα της ζωής μου. Θα είχα όμως άλλο πρόβλημα, συνειδησιακό και πίστεψέ με, προτιμώ να κοιμάμαι ήσυχος τα βράδια.
Οι επιλογές μου, σαφώς και μου έχουν κοστίσει σε δισκογραφικό επίπεδο και όχι μόνο. Αλλά δεν νομίζω ότι αποτελεί είδηση αυτό το γεγονός. Ουδείς άλλωστε προσπάθησε να πράξει κάτι θετικό για αυτόν τον τόπο, από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους κυρίως και εντεύθεν, χωρίς να το «πληρώσει» παντοιοτρόπως. Η φιλοπατρία στην Ελλάδα, σε αντίθεση με όλον τον υπόλοιπο κόσμο, είναι πράξη που δεν συγχωρείται.
Σε παλαιότερη συνέντευξή σου έχεις επισημάνει την ανάγκη «να θητεύσουμε στην καθ’ ημάς παράδοση, να πραγματοποιήσουμε την εθνική μας αυτογνωσία, να αποκτήσουμε στέρεες βάσεις και γενικά πολιτισμικά αντισώματα».  Πώς εννοείς τη θητεία σε αυτήν την παράδοση;
Η θητεία στην παράδοση δεν εννοείται ως επιστροφή στο παρελθόν, ως μία στείρα αναζήτηση των παραδοσιακών αξιών, αλλά ως μία ζώσα κοινωνία και έμπνευση από την παράδοση. Στη μετανεωτερική εποχή που ζούμε κυριαρχεί ο παραλογισμός, ο κατακερματισμός, η ομογενοποίηση και η παγκοσμιοποίηση σε κάθε επίπεδο της ανθρώπινης ζωής, για αυτό μιλώ στον «Λυκόσχημο Αμνό» για μετανεωτερική εκμαλάκυνση.   Η επιστροφή, η επαφή μας με πιο παραδοσιακά πρότυπα ζωής, νομίζω ότι θα ανανοηματοδοτήσει τη ζωή μας. Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι ο άνθρωπος της πληροφορίας και της εικόνας, μαζεύει πληροφορίες, μόνο και μόνο ως ειδήσεις, δεν ξέρει να τις επεξεργαστεί. Δεν έχει χρόνο ή το χειρότερο, δεν μπορεί να σκεφθεί. Καιρός είναι να επιστρέψουμε στη γνώση, τη σοφία, την αρετή.   Η παράδοση βιώνεται, δημιουργείται, μεταλαμπαδεύεται και λειτουργεί ως πνευματικό αντίσωμα στην ασθένεια της γενικής αποστασίας που κυριαρχεί στην εποχή μας.
Από τους στίχους σου φαίνεται ότι έχεις πείρα των θεολογικών πραγμάτων. Τι σημαίνει για εσένα προσωπικά ο Χριστός;
Δεν μπορώ να πω ότι έχω κάποια πείρα (εμπειρία) των θεολογικών πραγμάτων, αυτό είναι κάτι υψηλό. Εμένα απλά μου ασκούν έλξη αυτά τα θέματα και ασχολούμαι μαζί τους. Την πείρα αυτή την είχαν (και την έχουν) οι Πατέρες της Εκκλησίας. Δόξα τω Θεώ, μπορείς και σήμερα να συναντήσεις αρκετούς από αυτούς τους Πατέρες και στο Άγιον Όρος και αλλού.   Ο Ιησούς Χριστός για μένα είναι ο Δημιουργός και Σωτήρας του Κόσμου. Είναι ο σαρκωμένος, σταυρωθείς, αναστάς, αναληφθείς εις τους Ουρανούς της Καινής Διαθήκης. Είναι ο άσαρκος Μεγάλης Βουλής Άγγελος της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι «… το παιδί το τρανότερο κι από τον Δία που θα γεννηθεί τρεις γενιές μετά τις δέκα πρώτες», που λυτρώνει από τα πάθη του τον προμηθεϊκό άνθρωπο του Αισχύλου. Αυτός «ο δίκαιος που δεν έπραξε την παραμικρή αδικία, αλλά πέρασε απ’ όλα τα βασανιστήρια και ανασκολοπίσθηκε»,  του Σωκράτη. Αυτός που ήταν ο διακαής πόθος του Κομφούκιου: «Ο Θεάνθρωπος το γνώρισμα του Οποίου θα ήταν, ότι, ήδη πριν από την γέννηση Του, θα κατείχε, την ύψιστη, την σώζουσα, την γνώση που λυτρώνει και θα έσωζε όλη την ανθρωπότητα, θα ήταν αληθινά Θεάνθρωπος». Είναι αυτός,  για τον οποίον τα αρχαία κινεζικά κείμενα Τζουνγκ Γιουνγκ, έλεγαν: «Εκείνοι που είναι μακριά απ’ Αυτόν προσβλέπουν με νοσταλγία προς Αυτόν, εκείνοι που είναι κοντά Του δεν αισθάνονται κούραση σ’ Αυτόν».  
Noμίζω η υπεροξυμένη πνευματική όραση των απανταχού αρχαίων λαών, ομολογεί ποιος και τι είναι ο Ιησούς Χριστός…Πρόκειται για τον λεγόμενο σπερματικό λόγο της αλήθειας.  Ο Χριστός είναι λοιπόν, «η Αλήθεια που απελευθερώνει». Μια Αλήθεια, που είναι «κατάσταση», δεκτικότητα και μετοχή στο Παναπόλυτο, στο Πανυπερεύσπλαγχνο αλλά και στο Πανδίκαιο. Μια σχέση του Τέλειου Γονέα και του ασώτου τέκνου Του, που πολλές φορές μέσα και από τα «μη και τα πρέπει», διεγείρει το φιλότιμο και ότι ευγενέστερο ενυπάρχει εντός μας ώστε να μισήσουμε τα πάθη μας και όχι τον απέναντί μας.
«Όταν σπέρνεις ανέμους, θερίζεις θύελλες, νεοελληνική κοινωνία έπλασες, το πεπρωμένο που ήθελες.  Αναφέρει το ρητόν: δώσω ημίν άρχοντας κατά τας καρδίας υμών, καταλαβαίνεις λοιπόν, δεν ευθύνονται μόνο οι άλλοι για αυτήν την κακοδαιμονία, θα πρέπει και μέσα στον εαυτό σου ν’ αναζητήσεις την αιτία! Δε διδάχτηκες τραγωδία, και γι’ αυτό μάλλον θα πρέπει να ζητήσεις το σχήμα: ύβρις, άτη, νέμεσις, τίσις!».   Είναι η άποψή σου για τα αίτια της κρίσης;
Τα πνευματικά αίτια της κρίσης νομίζω ότι βρίσκονται στο ανθρωπολογικό επίπεδο. Κάθε είδους κρίση, οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική, θεσμική στέκεται πάνω στην κρίση του προσώπου. Η ανθρωπότητα δεν είναι μάζα ατόμων, αλλά κοινωνία προσώπων. Σήμερα ζούμε την έκπτωση του ανθρωπίνου προσώπου. Δεν πρέπει να χάσουμε τον άνθρωπο. Ο καθένας μας πρέπει να αναλάβει την ευθύνη του έναντι της ανθρωπότητας, θα πρέπει να αυτοπροσδιορισθεί, να αυτοκαθορισθεί ενώπιον της ανθρωπότητας, ενώπιον του Δημιουργού, ενώπιον του ίδιου του εαυτού του.
Στο «Ξόδι 2» αναρωτιέσαι: «γιατί στη χώρα που γεννήθηκαν τα υψηλά ιδανικά, σήμερα όλοι τείνουνε χείρες για δανεικά».  Τι θα απαντούσες σε κάποιον που θα σου έλεγε:  χρειαζόμαστε τα ιδανικά, αλλά δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς δανεικά;
Δυστυχώς από ότι φαίνεται δεν είχαμε ιδανικά για αυτό καταλήξαμε να γυρεύουμε δανεικά. Όμως νομίζω ότι αν βάλουμε την προτεραιότητα στα ιδανικά θα βρεθούν και τα δανεικά.
Μπορεί η κρίση να αποτελέσει έμπνευση;
Βεβαίως. Η κρίση, το στρίμωγμα, η θλίψη μπορεί να αποβεί πηγή εμπνεύσεως σε κάθε επίπεδο του ανθρώπινου «είναι», στην τέχνη, στην επιστήμη, στην πολιτική, αλλά μπορεί κυρίως να καταστεί έμπνευση ζωής. Μπορεί να γίνει ένα εφαλτήριο για αναζήτηση του αληθινού νοήματος ζωής. Η έλλειψη των υλικών αγαθών μπορεί να μας οδηγήσει στον Αγαθό. Και επιτέλους θα πρέπει να σταματήσουμε αυτήν την ευδαιμονοθηρία και να καταλάβουμε ότι «τα αγαθά κόποις κτώνται».
Πόσο εύκολες είναι οι συνεργασίες στο μουσικό χώρο; Θα ήθελες να μας μιλήσεις για τη συνεργασία σου με το Σταμάτη Σπανουδάκη;
Αν υπάρχει καλή διάθεση όλα μπορούν να γίνουν. Οι συνεργασίες στον μουσικό χώρο, ειδικά στις μέρες μας που το διαδίκτυο έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας είναι ιδιαίτερα εύκολες. Υπάρχουν δίσκοι που γράφονται πλέον αποκλειστικά εξ αποστάσεως, χωρίς να απαιτείται να έρθουν οι συμμετέχοντες σε επικοινωνία εκ του σύνεγγυς. Αυτό όμως είναι άλλο θέμα. 
Θα σου μιλήσω για τη συνεργασία μου με τον Σταμάτη Σπανουδάκη, που όπως και να το κάνουμε, θεωρώ ότι έχει ένα ειδικό βάρος παραπάνω.   Η ιστορία έχει ως εξής. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 στριφογύριζε στο μυαλό μου η ιδέα για τη δημιουργία ενός mash up δίσκου (εις την «καθ’ ημάς» νόρμα) στο πνεύμα του  «The Rapsody Overture: Hip Hop Meets Classic …» και του «S&M», του δίσκου που είχαν κυκλοφορήσει οι Metallica σε συνεργασία με την Συμφωνική Ορχήστρα του San Francisco. Αρκετά χρόνια αργότερα, καλοκαίρι του 2006, βρέθηκα σε μία συναυλία του Σταμάτη Σπανουδάκη στο Ηρώδειο, όπου άκουσα μία διασκευή του «Κύριε Ελέησον» με electro στοιχεία, διασκευή που είχε κάνει ο Σταμάτης ειδικά για εκείνη την βραδιά. Συνειδητοποίησα τότε με την αρωγή ποίου θα μπορούσε να υλοποιηθεί η ανωτέρω ιδέα! Τώρα, το κατά πόσο πέτυχε το εγχείρημα, θα το κρίνουν βέβαια οι ακροατές.  Για μένα, αυτός ο δίσκος με τον Σταμάτη είναι η σημαντικότερη συνεργασία της μουσικής μου πορείας. Αυτό που κρατάω από αυτή τη συνεργασία, πέραν της εμπειρίας φυσικά, είναι και η φιλία· γιατί διατηρήσαμε επαφή και μετά το πέρας των ηχογραφήσεων.
Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδιά σου;
Προς το παρόν «αγρανάπαυση». Νιώθω ότι χρειάζομαι μία περίοδο αποχής το θέρος, για να «μαζέψω» τον νου μου που υπέστη διάχυση τον χειμώνα σε διάφορα πεδία της καθημερινότητας.
Στη χρονιά που διανύουμε έκανες αρκετές συναυλίες.  Τι υπάρχει στο πρόγραμμα από δω και πέρα;
Το Σάββατο στις 26 Μαΐου θα εμφανιστώ μαζί με τον παλιό μου φίλο τον Σκηνοθέτη, μέλος της ιστορικής μπάντας F.F.C., στο Antart στη Γλυφάδα. Το Αntart, είναι ένας νέος μουσικός χώρος, ιδιαίτερα προσεγμένος στη διακόσμηση και στο όλο στήσιμό του. Προσωπικά θεωρώ ότι είναι, αν όχι η καλύτερη, τουλάχιστον από τις καλύτερες, μουσικές σκηνές στην Αθήνα αυτήν τη στιγμή.
Σ’ ευχαριστούμε πολύ.
Ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία! Καλή συνέχεια και καλή Δύναμη!
Το Σάββατο 26 Μαϊου 2012, πρόκειται να πραγματοποιηθεί μία ιστορική Hip Hop συνάντηση.Για πρώτη φορά μετά την διάλυση των TXC και των FFc θα ξαναβρεθούν στην ίδια σκηνή δύο από τους πρωτεργάτες και ακρογωνιαίους λίθους του Ελληνικού Hip Hop.Ο ΑΡΤΕΜΗΣ, ιδρυτής και ένας εκ των 2 MC’s των Terror X Crew και των μετέπειτα Α/Ε και ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ, ιδρυτής, παραγωγός και στιχουργός των FortiFied Concept.Δύο βασικά μέλη των 2 εκ των κορυφαίων και παλιότερων Ελληνικών Hip Hop συγκροτημάτων σε μία σπάνια μουσική συνάντηση, ζωντανά στην σκηνή του Antart, Αγγέλου Μεταξά 52 στο τέρμα του Τραμ Γλυφάδας. Ο ΑΡΤΕΜΗΣ ζωντανά με πλήρη μπάντα (Τύμπανα, Μπάσο, Κιθάρα, DJ) θα ερμηνεύσει κομμάτια από ολόκληρη την δισκογραφική του πορεία ως Terror X Crew και A/E, καθώς και κομμάτια από το πιο πρόσφατο προσωπικό Album του με τίτλο «Λυκόσχημος Αμνός».
Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ με συνοδεία MC, ζωντανών φωνητικών και φυσικών οργάνων θα ερμηνεύσει κομμάτια που άφησαν ιστορία από την εποχή των FFc, αλλά και κομμάτια από τον επερχόμενο προσωπικό του δίσκο, καθώς και από το Project «Έξοδος Κινδύνου», ενώ δεν αποκλείεται μέσα στο πρόγραμμα να παρουσιαστεί και μια συνεργασία – έκπληξη…
Την βραδιά θα πλαισιώσει με τα DJ Sets του ο Junior SP., γνωστός από την πολυετή πορεία του στον χώρο του Drum’n’Bass και των Breaks.

Για περισσότερες πληροφορίες : info@innersense.gr |
info@antarthall.gr

To cd μπορείτε να το παραγγείλετε με αντικαταβολή από το www.hiphopshop.gr ή να το προμηθευτείτε απευθείας από το Hip Hop Shop (Διονύσου 6, 15124, Μαρούσι, τηλ: 210 6148506www.facebook.com/hiphopshop Athens).

Επικοινωνία με τον καλλιτέχνη: www.facebook.com/Artemios Neorhapsodist
Το αλίευσα ΕΔΩ

Ο νέος Οσιομάρτυρας Νικόδημος

Ο Βίος και το μαρτύριο του νέου Οσιομάρτυρα Νικοδήμου του ράπτη που ασκήθηκε στην Σκήτη της Αγίας Άννης του Αγ. Όρους και εμαρτύρησε στην πόλι Βεράτι της σημερινής Αλβανίας  στις  11 Ιουλίου του 1722.

       Ο νέος αυτός μάρτυρας του Χριστού Νικόδημος είχε πατρίδα την κωμόπολι Βυθικούκι, που βρίσκεται κοντά στα όρια της Κορυτσάς. Γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς, και εγνώριζε την τέχνη του ράπτη. Ήλθε και έμεινε στην πόλι Βεράτιο της σημερινής Αλβανίας, και εργαζόταν την ραπτική του τέχνη. Εκεί παντρεύτηκε, αλλά επειδή πέθανε η γυναίκα του, επήρε δεύτερη, αλλά πέθανε και αυτή∙ και έλαβε τρίτη γυναίκα η οποία και αυτή πέθανε. Σκεπτόταν δε και τέταρτη να πάρη γυναίκα, διότι τέτοια δύναμι έχουν τα πάθη στον άνθρωπο και η κακή συνήθεια, ώστε αχόρταγος γίνεται στα κακά η όρεξίς του. Μόλις λοιπόν σκέφτηκε να κάνη αυτό, έμαθε ότι κάποιος Αγαρηνός άρχοντας έχει κάποια χριστιανή υπηρέτρια ωραία. Ετόλμησε δε και απέστειλε στον άρχοντα εκείνον μεσίτες, για να δώση σε αυτόν αυτήν σε γάμου κοινωνία. Εκείνος δε ο ακάθαρτος, έχοντας προθυμία να μεταδώση την μιαρά του θρησκεία σε Χριστιανό περισσότερο και να αυξήση αυτήν παρά να έχει μόνον την υπηρέτρια, τον πληροφόρησε ότι αυτό είναι εύκολο, εάν αρνηθή τον Χριστό και δεχθή την θρησκεία των Αγαρηνών. Ευρισκόμενος σε μέθη από τον σαρκικό έρωτα, κανένα δεν βρέθηκε εμπόδιο σε αυτόν, αλλά αφού δέχθηκε τον λόγο του Αγαρηνού, αμέσως κατεφρόνησε Θεό και ψυχή, και με θάρρος εφώναξε εκείνη την ελεεινή φωνή στο κριτήριο, το: Αγαρηνός, είμαι από τώρα και όχι Χριστιανός. Κατ' αυτόν τον τρόπο έπεσε πτώσι ελεεινή ένεκα της φιληδονίας. Σε αυτήν την κατάσταση βρισκόταν πολλές ημέρες, ζώντας σαν τον άσωτο υιό μέσα στις ηδονές, χωρίς να συλλογίζεται καθόλου από πιο ύψος θεογνωσίας έχει πέσει σε καταχθόνιο κρημνό αθεΐας.
       Και αυτά μεν αυτός έκανε με την συνεργεία του διαβόλου, ο πανάγαθος όμως Θεός που είναι μακρόθυμος και πολυέλεος και δεν θέλει τον θάνατο του αμαρτωλού, αλλά περιμένει την επιστροφή του, για να έχη ζωή και ο Οποίος πάντοτε επιδιώκει και εργάζεται την σωτηρία μας∙ Αυτός, λέγω, δεν άφησε των χεριών Του το πλάσμα να απολεσθή τελείως, αλλά τον εφώτισε με θαυμαστό τρόπο. Διότι κάποια ημέρα, σαν να σηκώθηκε από μέθη, και αφού ήλθε στον εαυτό του και σκεπτόμενος όλα όσα κακώς έπραξε και έπαθεν, αναστέναζε από το βάθος της ψυχής του, εταλάνιζε τον εαυτό του, και θρηνούσε οδυνηρά την απώλεια της ψυχής του και έλεγε αλλοίμονο σε μένα τον άθλιο και ταλαίπωρο, για ποια αιτία άραγε τυφλώθηκα τόσο κατά τον νου ο άμυαλος; Πως σκοτίσθηκα στην διάνοια; Πως προτίμησα το σκοτάδι περισσότερο παρά το φως; Πως χωρίστηκα από την δόξα του Χριστού; Πως θεληματικά απέρριψα τον εαυτό μου από την συναυλία της χριστωνύμου κλήσεως των ευσεβών, και έγινα δούλος και αιχμάλωτος του παμπόνηρου διαβόλου; Αλλοίμονο στο ταλαίπωρο, ποια απολογία πρόκειται να αποδώσω κατά την ημέρα της κρίσεως; Ποιος θα με σώση από την κόλασι που με περιμένει; Σε τι θα μου ωφελήση τότε η μάταιη ηδονή, όταν αποδιωχθώ από προσώπου του φοβερού Βασιλέως και Κριτού; Όταν ακούσω την φρικτή και φοβερή εκείνη απόφαση του δικαίου και απροποσωλήπτου Κριτού Χριστού του Θεού;
       Όταν θα μου πη «αποστραφήτω ο ασεβής εις τον Άδην»; Ποιος τότε θα με λυτρώση από εκείνη την ανάγκη; Ώ της δείνης συμφοράς! Ώ των εμών κακών! Αυτά με θερμά δάκρυα έλεγε ελεεινά οδυρόμενος και μετανοώντας για όσα κακώς έπραξε. Γι' αυτό και πάλι έκραζε με αναστεναγμό. Συ Κύριε, που έκλινες ουρανούς και κατέβηκες στην γη, για να σώσης το ανθρώπινο γένος από την τυραννίδα το Άδου. Συ, ο οποίος ήλθες στην γη, για να καλέσης αμαρτωλούς σε μετάνοια, δέξου και εμένα τον ταλαίπωρο μετανοούντα κατά το μέγα σου έλεος.
       Έτσι  λοιπό μέρα και νύκτα και ώρα δεόμενος, εμελέτησε να φύγη και να έλθη στο αγιώνυμον Όρος το κοινό λιμάνι της σωτηρίας, για να διορθώση το μεγάλο αμάρτημα της αρνήσεως. Πρωτύτερα έστειλε και τον υιό του εκεί, ο οποίος και ντύθηκε το άγιο σχήμα των μοναχών, το οποίον, όταν το έμαθε ο πατέρας του, τόσο πολύ χάρηκε, ώστε με όλη του την ψυχή και καρδιά επεχείρησε την φυγή του. Αφού λογάριασε τα κινητά και ακίνητα της περιουσίας του, αλλά εχάρισε σε πτωχούς υπέρ της ψυχικής του σωτηρίας και με μερικά, που πήρε μαζί του, ανεχώρησε με προθυμία για το Άγιον Όρος. Στο Άγιον Όρος βρήκε τον ενάρετον πνευματικόν π. Σάββα στον οποίον και εξομολογήθηκε όλες του τις αμαρτίες. Έπειτα ανεχώρησε από τον πνευματικό και επήγε στην ιερά Σκήτη της Αγίας Άννης, όπου παρέδωσε τον εαυτό του στον πνευματικό Φιλόθεο, ενάρετο πατέρα της τότε εποχής, ο οποίος είχε την καλύβη του κοντά στο Κυριακό, η οποία και μέχρι σήμερα τιμάται στο όνομα της Αναλήψεως του Χριστού. Σε αυτή την καλύβη έμεινε, και αφού διδάχθηκε κάθε τάξη της μοναχικής ζωής και τους κανόνες, έλαβε και από τον Γέροντα του Φιλόθεο το αγγελικό σχήμα, και από Δέδες που λεγόνταν, μετωνομάσθηκε Νικόδημος μοναχός.
       Από τότε, λοιπόν, επιτελούσε ο θείος αυτός Νικόδημος κάθε αρετή. Προσευχόταν συνέχεια, νήστευε και αγρυπνούσε, έχοντας και την μακαρία ταπέινωσι σαν τον τελώνη, με την οποία αξιώθηκε και του ποθουμένου. Κοντά με τα άλλα είχε και την κατάνυξι, επειδή συνέχεια την πτώσι του ενθυμούμενος, θρηνούσε με πικρία. Τροφή και πιοτό ήταν ψωμί και νερό, από τα οποία πολύ λίγο εδοκίμαζε, και με ένα λόγο όλες τις αρετές μετερχόμενος, ξερίζωσε όλες τις κακίες των παθών, διότι δεν ελυπήθη την σάρκα, ούτε κάποια άνεσι δίδοντας σ' αυτήν, και την φιλαυτία δεν ασπάσθηκε, ούτε την κενοδοξία, πώς να μην αποκτήση τις αρετές ο τοιούτος; Διότι γι' αυτό ακριβώς εβασάνιζε τον εαυτό του με νηστείες και αγρυπνίες, με σκληραγωγίες και προσευχές, ώντας με σώμα σαν ασώματος, και  αφού είχε υποτάξει όλα τα  μέλη και όργανα της σάρκας και έκανε αυτά δούλα στο πνεύμα. Αυτά βλέποντες και οι εκεί αγωνισταί στον θείο αυτόν Νικόδημον, εθαύμαζαν την θεϊκή σε αυτόν μεταβολή και αλλοίωσι, για την οποία έτυχε από το Θεό και της συγχωρήσεως, όπως θα φανερώση ο λόγος στην συνέχεια.
       Σε αυτά τα θεάρεστα αγωνίσματα έκανε ο γενναίος πράγματι Νικόδημος τρία ολόκληρα χρόνια και αφού φάνηκε σταθερός, αναγνωρίστηκε ανώτερος από τις διαμονικές προσβολές, και από όλους δεχόταν τον έπαινο. Κατόπιν αφού πρόσθεσε αρετές στις αρετές, τις διπλασίασε αυτές και πολλαπλασίασε τόσο, ώστε βλέποντας τον εαυτό του να είναι έτσι, δεν δίστασε αλλά εζήτησε από τον Θεό και από την αγιωτάτη Μητέρα του Θεού, όπου ορεγόταν η ψυχή του∙ δηλαδή να καταξιωθή να διανύση την ζωή του με τέλος μαρτυρικό, για να ντροπιάση το διάβολο, που ένεκα της φιληδονίας του τον είχε υποσκελίση, και το μεγάλο του αμάρτημα της αρνήσεως, με τα  ίδια του αίματα, να ξεπλύνη και έτσι καθαρός στον μόνο Θεό με παρρησία να μπορή να παρουσιασθή. Και αυτά μεν ο Όσιος προσευχόταν παρακαλώντας νύκτα και ημέρα, ο Θεός όμως, που εκπληρώνει το θέλημα των πιστών που τον φοβούνται και σέβονται, και που απαντά στις δεήσεις τους και τους σώζει, σύμφωνα με τον Προφήτη Δαβίδ∙ δεν παρέβλεψε την δέησι του, αλλά άκουσε την δέησι του σαν πολυεύσπλαχνος.
       Δι' αυτό κάποια νύκτα που ο Νικόδημος ήταν προσευχόμενος και αγρυπνώντας από την μεγάλη  κούρασι αποκοιμήθηκε∙ Ενώ λοιπόν κοιμόταν τον φαίνεται σε όνειρο η Παντάνασσα Θεοτόκος, η οποία άστραπτε περισσότερο από τον ήλιο, να στέκεται στο μέσο δύο φωτεινών αγγέλων και έχοντας στο δεξί της χέρι κάποιο ποτήρι ωραιότατο από κρύσταλλο, λέγει στον Νικόδημο, γνωρίζεις άραγε ποια είμαι εγώ; Ο δε Νικόδημος αφού έπεσε κάτω με πολύ φόβο και τρόμο προσκύνησε  την Παρθενομήτορα λέγοντας∙ ναι Δέσποινα, γνωρίζω ότι συ είσαι η Μητέρα του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού, η προστασία και μεσίτρια του γένους μας. Εκείνη δε είπε προς αυτόν. Να, έχει εισακουσθή η δέησις σου, διότι εγώ αφού παρακάλεσα τον μονογενή Υιόν μου και Θεόν, και  αφού ανάγκασα Αυτόν, έχει συγχωρήσει όλες τις αμαρτίες σου γι΄ αυτό αγωνίζου στο εξής με θεάρεστη ζωή, για να επιτύχης και της αιωνίου μακαριότητος. Ο δε Νικόδημος αφού γέμισε από άπειρη χαρά, πάλι προσκύνησε την Θεοτόκο δεόμενος προς αυτήν, για να δεχθή στον μονογενή Υιό Της, ώστε να καταξιωθή μαρτυρικού τέλους μέχρι αίματος, για να γίνη και μιμητής του αχράντου Του πάθους, προς διόρθωσι της αρνήσεως που προηγουμένως έγινε από αυτόν. Η δε Παντάνασσα Θεοτόκος απεκρίθη εις αυτόν∙ ας γίνη σε σένα όπως θέλεις∙ έπειτα πάλι είπε εις αυτόν∙ πήγαινε, λοιπόν όπου αρνήθηκες κακώς προηγουμένως, να ομολογήσης εκεί καλώς, και η χάρις του εξ εμού τεχθέντος να είναι μαζί σου, Μη λοιπόν δειλιάσης τα βάσανα των ασεβών ούτε να διστάσης καθόλου, διότι η χάρις μου θα σε δυναμώση. Και αφού είπε αυτά προσέφερε εις αυτόν το ποτήρι λέγοντας∙ άνοιξε μου το στόμα και δέξου ποτήριο σωτηρίου και του μαρτυρίου εις όνομα του Πατρός και Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Ο δε γευσάμενος αυτό, αισθάνθηκε το πιοτό αυτό πιο δριμύ και από το ξύδι∙ και πάλι η Θεοτόκος λέγεις σε αυτόν∙ το μεν ποτήρι του μαρτυρίου είναι δριμύ προς ώραν, αλλά γλυκειά είναι η αιώνιος απόλαυσις του παραδείσου. Έπειτα ο θείος Νικόδημος αφού προσκύνησε την Θεομήτορα και ευχαριστών την μεγάλη της ευεργεσία και το έλεος, έχαιρε πνευματικά, η δε Θεοτόκος ανέβηκε στους ουρανούς.
       Μετά από αυτά δεν εσταμάτησε η πηγή της ευσπλαχνίας Δέσποινα  Θεοτόκος μέχρις εδώ μόνον, αλλά ακόμη και σε μεγαλύτερες θεωρίες τον Όσιο καταξίωσε. Ενώ κοιμόταν ακόμη ο μακάριος Νικόδημος, αρπάχτηκε σε οπτασία από άγγελο Θεού, ο οποίος έδειξε σε αυτόν όλους τους βασανιζομένους στον Άδη, ξεχωριστά δε τον αρχηγό της πλάνης των Αγαρηνών, τον ψευδοπροφήτη Μωάμεθ, διότι βρισκόταν αυτός δεμένος με πύρινες αλυσίδες εις την φλόγα της κολάσεως, βασανιζόμενος φοβερά επίσης και όλο το πλήθος των ασεβών, οι οπαδοί δηλαδή αυτού και των λοιπών πρωταρχηγών κάθε ασεβείας και αιρέσεως, όλοι εκεί βασανιζόμενοι. Κατόπιν ωδηγήθηκε και στον παράδεισο από τον ίδιο θείο άγγελο, ο οποίος έδειξε σε αυτόν όλη την τερπνότητα και την δόξα αυτού και την εκεί χαρά και αγγαλίασι των δικαίων.
       Αυτά αφού εθεώρησε αρκετά ο θείος Νικόδημος, εξύπνησε δοξάζοντας τον Θεό και την Πανάχραντον Αυτού Μητέρα, και πότε θρηνούσε θερμά, συλλογιζόμενος την απώλειαν των ασεβών και αμαρτωλών, πότε χαιρόταν υπερβολικά για την δόξαν των δικαίων. Δι' αυτό έτρεξε προς τον πνευματικόν του πατέρα Φιλόθεον, και εφανέρωσε σε εκείνον όλα όσα πιο πάνω διηγηθήκαμε. Ο δε ιερός εκείνος πνευματικός πατέρας, όταν άκουσε αυτά, είπε σε αυτόν∙ πρόσεξε καλά, παιδί μου και, γνώρισε ότι το μεν πνεύμα του ανθρώπου είναι πρόθυμον, αλλά η σάρκα ασθενής∙ επειδή ο άνθρωπος βασανιζόμενος δεν πάσχει κατά το πνεύμα, αλλά μόνον κατά το σώμα. Δι' αυτό το μεν πνεύμα χαίρετε σε όλα τα πνευματικά και θεϊκά έργα, το δε σώμα προβλέποντας τις διάφορες κακουχίες, φοβάται και τρέμει και  στρέφεται προς τα πίσω∙ πλην πήγαινε με ειρήνη, παιδί μου, βάδιζε τον δρόμο της σωτηρίας σου, όπως σε έχει αποκαλύψει ο Κύριος και σε προσκαλεί στον δρόμο της σωτηρίας έτσι και συ ακολούθησε με προθυμία πίσω από Αυτόν∙ διότι η πληροφορία σου δεν έγινε από τους ανθρώπους, για να διστάζης, αλλά από το Θεό της Μητρός Αυτού Παρθένου, για να απομακρύνη από σένα κάθε δισταγμό και φόβο. Πήγαινε λοιπόν κατά το θεϊκό πρόσταγμα, διότι αυτός ο Θεός θα σε διατηρήση ανώτερον από όλους τους εχθρούς, ορατούς και αοράτους. Αφού είπε αυτά ο Γέροντας στο δικό του τέκνον Νικόδημο, και αφού έκανε κοινή προσευχή με όλους τους πατέρας και αδελφούς στην ιερά Σκήτη της Αγίας Άννης, τον έστειλε με ειρήνη.
       Εκκίνησε λοιπόν ο θείος Νικόδημος προς τον δρόμο του μαρτυρίου, εφοδιασμένος πρώτον από τις θεϊκές αποκαλύψεις, δεύτερον από τις ευχές το Γέροντος του και των λοιπών πατέρων στης Σκήτεως, θέλησε να λάβη και τις ευλογίες του μεγάλου ασκητικού πατρός αγίου Ακακίου, που ζούσε τότε στην ιερά Σκήτη των Καυσοκαλιβίων. Διότι η συμβουλή των μεγάλων τέτοιων Αγίων, λεγομένη και μαρτυρουμένη με ζωντανή φωνή, είναι πιο ασφαλέστερη από τις οπτασίες και όλων εκείνων των αδελφών που δεν έχουν μαρτυρημένη αγιότητα. Οι οπτασίες μερικές φορές γίνονται και σφαλερές, αν και ο λόγος δεν αφορά στις θείες οπτασίες του οσίου Νικοδήμου. Αφού επήγε ο θείος Νικόδημος στον Όσιον Ακάκιον, έπεσε στα πόδια του και θρηνούσε ώρα αρκετή. Ο άγιος όμως Ακάκιος τον πήρε από το χέρι και αφού τον κάλεσε με το όνομα του, που ποτέ δεν είδε, τον εσήκωσε και ενεθάρρυνε, και τον ωμίλησε τα αρμόζοντα για την σωτηρία του. Έπειτα τον άφησε εκεί ο Όσιος και απομακρύνθηκε λίγο και προσευχήθηκε νοερά γι' αυτόν. Μερικοί δε τότε που βρέθηκαν εκεί, είδαν φως σε είδος λαμπρού αστεριού, το οποίο αφού κατέβηκε ήλθε προς τον Όσιον αυτόν Ακάκιον που προσευχόταν∙ και αφού έγινε αυτό, το μεν άστρο εκείνο έγινε άφαντο, το δε πρόσωπο του Οσίου έλαμψε σαν ήλιος.
       Μετά γύρισε πίσω, πλησίασε στον Νικόδημον και τον είπε κάποιο λόγο μυστικόν και ενώ τον ωμιλούσε αμέσως η μεν λάμψις του προσώπου του έφυγε από τον Όσιο, κατάνυξις δε μεγάλη εισήλθε στην καρδιά του Νικοδήμου, από την οποία κατάνυξι εποτίστηκε και, αφού από θεϊκό ζήλο εμέθυσε, εφώναξε μεγαλόφωνα, σημείο αυτό του υπερβολικού θείου έρωτα, διότι, αφού έπήγε κάτω από το σπήλαιο, έκλαυσε εκφώνως μεγάλο κοπετό και γοερό. Έπειτα επήγε πάλι στον Όσιο, ζητώντας την ευλογία και άδεια δια να απέλθη στον δρόμο του μαρτυρίου. Ο δε Όσιος αφού του ευχήθηκε του έδωσε έπειτα κάποιο ραβδί στα χέρια του, λέγοντας του∙ πήγαινε παιδί μου μαζί με αυτό μπρος στους απίστους κριτές, και με την δύναμι και χάρι του Χριστού θέλεις τελειώσει τον μαρτυρικόν σου αγώνα.
      
Λαβών λοιπόν ο θείος Νικόδημος το ραβδί εκείνο σαν από το χέρι του Κυρίου, και με τις ευχές του Οσίου Ακακίου ασφαλισθείς, όλος έγινε αιχμάλωτος του μαρτυρίου και ετοιμαζόταν για τη οδοιπορία. Επειδή όμως ήταν αδύνατος από τις μεγάλες του νηστείες για να περπατήση τόσο διάστημα δρόμου, ζήτησε άδεια από τον Όσιο να φάγη κάτι για να μπορέσει να περπατή. Ο Όσιος όμως Ακάκιος είπε σε αυτόν∙ τώρα περισσότερο αδελφέ, έχεις ανάγκη να νηστεύης, διότι μέλλεις να αγωνισθής τον τελευταίον αγώνα υπέρ Χριστού του Θεού. Δι'  αυτό όσο υπάρχει σου η δύναμις αυτή της νηστείας, τόσο περπάτα, και ο Δεσπότης μας που είπε: «ούκ επ' άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, αλλ' εν παντί ρήματι εκπορευομένω δια στόματος Θεού» (Ματθ. δ' 4). Αυτός θα σε ενδυναμώση να πας χωρίς κόπο όλο τον δρόμο σου. Απαντώντας δε ο Νικόδημος λέγει στον  Γέροντα∙ Ο κύριος ημών Ιησούς Χριστός με τις θείες σου ευχές, άγιε πάτερ, να κάνη το έλεός Του σε εμένα, και να με καταξιώση της καλής Του ομολογίας, πλην δειλών τις πανουργίες του διαβόλου. Λέγει σε αυτόν ο Όσιος∙ να έχης θάρρος αδελφέ, και μη φοβηθής τον ανίσχυρο δαίμονα, να φοβείσαι μόνον τον Θεό, να τηρής τις εντολές Του και προς Αυτόν να επιρρίψης τις ελπίδες σου. Και όταν άκουσε αυτά τα τελευταία ο θείος Νικόδημος από το στόμα του Αγίου Ακακίου, έκλαυσε αρκετά, μετά, αφού πήρε από το χέρι του το ραβδί μαζί με την ευχή, και αφού ασπάστηκε αυτού το χέρι και το ραβδί, ανεχώρησε χαρούμενος.
       Κατά αυτόν τον τρόπο νηστεύοντας και εγκρατευόμενος ο θείος Νικόδημος όσον μπορούσε, καθόλου δεν ατόνισε αλλά περισσότερο ενδυναμώθηκε με την θεία χάρι του Χριστού, επήγε χωρίς κόπο μέχρι την πατρίδα του. Αλλά κι ο Σωτήρ μας φάνηκε στο δρόμο ενισχύοντας και στηρίζοντας αυτόν∙ διότι έδειξε σε αυτόν τα μέλλοντα, δηλαδή εφανέρωσε σε αυτόν τα όσα έμελλε να πάθη και που, ακόμη δε και αυτόν τον τόπο του μαρτυρίου του, και ότι πρέπει να τελειωθή δια ξίφους. Και ο μεν Κύριος ανέβηκε στους ουρανούς, ο δε θείος Νικόδημος αφού ενδυναμώθηκε πάρα πολύ, δια το τόσο μεγαλείο, που αξιώθηκε από τον Θεό, με χαρά εβάδιζε τον δρόμο προς το μαρτύριο.
       Φθάνοντας λοιπόν στην πόλι του Βερατίου, στην οποία προεξώμοσε, έγινε γνωστός σε πολλούς. Πηγαίνοντας όμως στο εργαστήριο του ανάμεσα από τους εκεί ευρισκομένους και τους συντεχνίτας του, μετά των οποίων κάποτε εργαζόταν, πιο πολύ έγινε γνωστός σε όλους, και όλοι για αυτόν μιλούσαν. Για τον λόγον αυτόν βλέποντας του και οι εκεί Αγαρηνοί, άρχισαν να λένε μεταξύ τους∙ δεν είναι αυτός εκείνος που αρνήθηκε το Χριστό προ καιρού σε αυτήν την πόλι; Πως πάλι φρονώντας τα των Χριστιανών, ήλθε προς εμάς, και είναι μαζί μας και φανερός σε όλους παρουσιάζεται; Και ενώ αυτά έλεγαν οι Αγαρηνοί, και το Όσιον δακτυλοδεικτούσαν, λέγει σε αυτούς ο Όσιος∙ για εμένα τα λόγια αυτά λέτε ή για κάποιον άλλον; Εκείνοι δε είπαν για σένα αυτά λέμε και όχι για κάποιον άλλον, εάν πράγματι συ είσαι, εκείνος που δέχτηκες την θρησκεία μας. Προς αυτά ο Όσιος αποκρίθηκε∙ εγώ είμαι βέβαια και όχι άλλος, εκείνος που πλανήθηκα από εσάς ανοήτως, αλλά από τώρα, μη γένοιτο να με θεωρείτε του Χριστού αρνητή, ούτε λατρευτή της μιαράς των Αγαρηνών θρησκείας διότι μέσα στον Χριστό ζω και θα ζήσω, και με Αυτόν και υπέρ Αυτού θα πεθάνω από ευγνωμοσύνη, και γι' αυτό ήδη ευρίσκομαι εμπρός σας.
       Όταν άκουσαν εκείνοι αυτά, και μη υποφέροντας το θάρρος του, σηκώθηκαν αμέσως και αφήνοντας τα εργαστήριά τους, έκαμαν συνωμοσία αναμεταξύ τους εναντίον του Οσίου, όπως αυτόν τον παιδεύσουν καθώς τον πρέπει. Γι' αυτό έτρεξαν όλοι μαζί, κατά την συνήθεια τους, και έσυραν αυτόν βίαια στο βήμα του ηγεμόνα. Ο δε Άγιος επήγαινε αγαλλόμενος, διότι έμελλε να πάθη υπέρ του Χριστού, γι' αυτό και είχε φαιδρό το πρόσωπο του. Αφού παραστάθηκε λοιπόν ο θείος Νικόδημος στο παράνομο δικαστήριο του ηγεμόνα, αυτούς είχε και ενάγοντας, αυτούς και μάρτυρας αυτούς και κριτάς, σύμφωνα με την ασεβέστατη συνήθεια των Αγαρηνών.
       Ο παράνομος όμως ηγεμόνας, βλέποντας τον μάρτυρα και αφού άκουσε τα εναντίον του, του λέγει, γιατί το έκανες αυτό; Απέβαλες, όπως ακούω το δικό μας σέβας το οποίον παρέλαβες ερχόμενος προς εμάς με τη θέλησί σου, και ήδη προσήλθες πάλιν στον Χριστόν, τον οποίο αρνήθηκες εδώ πριν από λίγο καιρό; Προς αυτά ο Άγιος ανταπάντησε∙ απατήθηκα σαν ανόητος κατά πρώτον από συνεργεία του διαβόλου, απατήθηκα σαν ανόητος από τα απατηλά και βλεσυρά σας λόγια, και έτσι σαν από κάποια μέθη προσήλθα στην πλάνη των ψευδοπροφητών σας∙ αλλ' όμως σε αίσθησι ελθών κατόπιν, τα μεν ιδικά σας σαν ψεύτικα, παραβλέπων και περιφρονήσας, απορρίπτω και αποστρέφομαι σαν από ακαθαρσιών, εις τον δε αληθινόν και μόνον ζώντα Θεόν Ιησού Χριστόν, ολόψυχα πιστεύω και ομολογώ, και γι' Αυτον με προθυμία αποθνήσκω.
       Ο δε ηγεμόνας, αφού άκουσε από τον μάρτυρα Θεόν τον Χριστόν κηρυττόμενον, αποκρίθηκε∙ πως συ τον Χριστόν ενώ είναι άνθρωπος, ομολογείς και κηρύττεις Θεόν; Είπε εις αυτόν ο Άγιος∙ Υιόν Θεού, και Θεόν∙ τέλειον Θεόν και τέλειον άνθρωπον πλην της αμαρτίας ομολογώ τον Χριστό, κτίστην και δημιουργόν του παντός, και κριτήν ζώντων και νεκρών με παρρησία κηρύττω Αυτόν. Ο ηγεμόνας πάλι είπε∙ ο τιμώμενος από εμάς προφήτης τι άρα είναι; Ο Άγιος με θάρρος απάντησε∙ πλάνος ήταν, απατεώνας και δεύτερος από τον διάβολον, αυτόν πρόδρομον του αντιχρίστου ομολογώ και ψευδοπροφήτη κηρύττω. Αυτός μεν ευρισκόμενος δεμένος με πύρινες αλυσίδες, και στην φλόγα της κολάσεως δεινώς βασανιζόμενος μαζί με τους ακολούθους του στεκόμενος, θρηνεί και οδύρεται την απώλειά του∙ εσείς δε σαν ανόητοι και πλανεμένοι τον σέβεσθε και τιμάτε, εκείνον που έζησε με το τόξο, το μαχαίρι και κάθε κακία, και ήδη στη φλόγα του Άδου αθάνατα πυρπολούμενον, καθώς Κύριος ο Θεός μου Ιησούς Χριστός με εφανέρωσε γι' αυτόν και όλον το πλανεμένο γένος σας των αθέων Αγαρηνών.
       Αφού είπε αυτά ο Άγιος, αμέσως όλοι όσοι ευρέθηκαν εκεί εγέμισαν από θυμό και τρίζοντας εναντίον του τα δόντια τους, τον εχαστούκιζαν και εμαστίγωναν, παρακινούμενοι ο ένας από τον άλλον το να κακοποιήσουν τον Μάρτυρα περισσότερον. Έπειτα αφού έβγαλαν αυτόν από το παλάτι με οργή και θυμό, κατεκρήμνισαν αυτόν από το ύψος στα κάτω, ο οποίος όχι μόνον δεν έπαθε κανένα κακόν, αλλά έπεσε έτσι, ώστε βρέθηκε να στέκεται όρθιος στα πόδια του*.
       Αυτό το θαυμάσιο όλοι θεωρήσαντες δεν συνήλθαν οι ασύνετοι, αλλά αμέσως τον συνέλαβαν πάλι και αφού τον ετέντωσαν αρκετά τον εμάστιζαν με σκληρά ραβδιά, όπως επρόσταζε ο ασεβής, οι δε υπηρέτες του διαβόλου άρχισαν να ραβδίζουν με σκληρότητα και επίμονα όσο μπορούσαν. Και αυτά μεν εκείνοι έκαμναν, ο δε Άγιος σαν μάρτυρας του Χριστού δεχόταν τις πληγές με γενναιότητα και με σιωπή, ώστε φαινόνταν σε όσους τον έβλεπαν ότι δεν ήταν αυτός που έπασχε άλλα άλλος. Γι' αυτό με γενναίο και απτόητο φρόνημα νουθετούσε τον εαυτό του και στον αγώνα για τον Χριστό έδιδε θάρρος, ευχόμενος μυστικά και υποψιθυρίζοντας τα εξής έλεγε:
       Επίβλεψε Κύριε, εξ' αγίου κατοικητηρίου σου, και δος μου μετά παρρησίας να λαλώ τον λόγον σου, και ενίσχυσε με εις το να υπομείνω τα βασάνους και θλίψεις του μαρτυρίου, και κατευόδωσέ με εις τέλος της καλής ομολογίας Σου. Έπειτα γύρισε προς αυτούς που τον τιμωρούσαν και τα εξής τους έλεγε∙ κτυπάτε κατά του σώματος  με όση δύναμι έχετε, διότι με αυτόν τον τρόπο γρήγορα θέλετε με στερήσει της ζωής αυτής, και έτσι θέλει με αξιώσει Χριστός ο μόνος Θεός της αιωνίου και μακαρίας ζωής∙ διότι αυτού του Χριστού δούλος είναι εγώ∙ Αυτού οπαδός και ομολογητής και δι' Αυτόν θα πεθάνω, και με Αυτόν θα ζήσω. Ενώ λοιπόν λέγονταν αυτά οργίσθηκαν οι άθεοι και επεχείρησαν γρήγορα να τον μετακινήσουν από κοντά τους∙ δι΄ αυτό τον έπιασαν από τις τρίχες της κεφαλής και τα γένεια, ραβδίζοντες αυτόν και κτυπώντας αυτού το πρόσωπο και όλο το σώμα έκλεισαν στην φυλακή.
       Την επόμενη ημέρα, έβγαλαν τον μάρτυρα από την φυλακή και τον παρουσίασαν στο κριτήριο. Και σαν τον βρήκαν στερεόν όπως και προτύτερα, και λέγοντα πάλιν τα ίδια, κατεδίκασε αυτόν ο τύραννος σε ραβδισμούς, και κατόπιν οι μεν δήμιοι, αφού έρριψαν κάτω τον μάρτυρα, ράβδιζαν αυτόν  με όση δύναμι είχαν∙ ο δε μάρτυρας εσήκωσε τον νου και τα μάτια στον ουρανό, έτσι πεσμένος και υπέψαλλε∙ ο Θεός εις την βοήθειάν μου πρόσχες κ.τ.λ. Και από με τον σώμα του μάρτυρος καταξεσχιθέν όλο από τις μαστιγώσεις, έτρεχε το αίμα άφθονο, το δε έδαφος της γης έγινε κόκκινο από το αίμα. Βλέποντες λοιπόν οι εχθροί ότι με γενναιότητα ο Άγιος υπέμενε τα βασανιστήρια και ότι ενικήθησαν από αυτόν και μη υποφέροντες την καταισχύνη αυτήν, τον έκλεισαν πάλιν στην φυλακή κακουχούμενο σκληρά.
       Τήν τελευταία δε ημέρα έβγαλαν πάλι τον Άγιον από την φυλακή, τον οποίον σαν τον εξέτασαν και τον βρήκαν  σταθερόν όπως ήταν στην αρχή τον κατεδίκασαν στον δια ξίφους θάνατον. Τότε ο μεν Άγιος έχαιρε ευφραινόμενος, οι δε δήμιοι έσυραν τον μάρτυρα με βία και θυμό βαδίζοντες προς τον τόπο της καταδίκης, που είχαν διαταχθή. Σύροντες δε τον άγιον μάρτυρα εις θάνατον, τι δεν έλεγαν και τι δεν έκαμναν εναντίον του. Τον κτυπούσαν, τον εξύβριζαν, τον ερράπιζαν και κάθε ένας από αυτούς ότι και αν ήθελε κακό έκαμνε στο μάρτυρα μέχρις, ότου έφθασαν στον τόπο της καταδίκης. Όταν έφθασαν εκεί, έκαμαν νεύμα οι πρώτοι τους σε έναν από τους δήμιους να αποκεφαλίση τον Μάρτυρα∙ εκείνος δε αφού πλησίασε στον μάρτυρα και απέσπασε την μαχαίρα του, απέκοψε την αγία κεφαλή του μάρτυρος την ενδέκατη του μηνός Ιουλίου του έτους 1722. Και το μεν σώμα του Οσιομάρτυρος Νικοδήμου έπεσε ύπτιο στην γη, άγγελοι δε από τον ουρανό κατελθόντες και παραλαβόντες την αγία του ψυχή, με αγαλλίαση και πολλή ευφροσύνη, ωδήγησαν αυτήν στους ουρανούς, όπως και τις ψυχές των πριν από αυτόν μαρτύρων. Και πως δεν ήθελαν να χαρούν οι άγιοι άγγελοι σε τέτοια υπηρεσία; Διότι εκείνοι που χαίρονται για την μετάνοια ενός αμαρτωλού, όπως ο ίδιος ο Κύριος λέγει εις τα Ευαγγέλια, πως δεν ήθελαν να χαρούν δια αυτόν που υπέρ Χριστού μαρτυρικά έπαθε και απέθανε; Βέβαια αληθινά ευφράνθησαν και τον ενισχύσαντα τον μάρτυρα Χριστόν τον Θεόν ύμνησαν και εδόξασαν υπερβολικά. Επίσης και το πλήθος των χριστιανών που παρευρέθηκε εκεί, οι οποίοι αφού έδωσαν αργύρια ικανά στον ηγεμόνα, παρέλαβαν το πολυμακάριστον του μάρτυρος Νικοδήμου λείψανον και ψάλλοντες, έφεραν αυτό και κατέθεσαν σε λάρνακα και ενταφίασαν στον άγιον εκεί ναόν της Θεομήτορος. Το άγιον του οσιομάρτυρος Νικοδήμου λέιψανον, τηρείται από τον Θεόν σώον και ακέραιον, εκτελεί πάντοτε διάφορα θαύματα στους προσερχομένους, σ' αυτό με πίστι, δι' αυτό και την μνήμη του Αγίου κάθε χρόνο εορτάζουν πανηγυρίζοντες.

*        *       *

       Αυτός, αγαπητοί, είναι ο ασκητικός βίος και ο αθλητικός αγώνας του νέου αυτού αγίου Οσιομάρτυρος Νικοδήμου. Έτσι αγωνίστηκε και έτσι ετελείωσε τον δρόμο του μαρτυρίου. Άρχισε με προθυμία τους αγώνας και ο Θεός βλέποντας την καλή του προαίρεσι, ανεπλήρωσε τα ελλείποντα, όσα δηλαδή δεν μπορεί να κάνη κάποιος με μόνη την ανθρώπινη δύναμι. Μήπως λοιπόν και εμείς, δεν έχομε χρέος να τιμάμε αυτόν με ξεχωριστόν τρόπον όπως και οι εκεί πατριώτες του Αγίου και οικείοι;
       Βέβαια το ίδιο χρέος και ακόμη περισσότερον, διότι εκεί μεν γεννήθηκε σωματικά, εδώ όμως αναγεννήθηκε πνευματικά. Εκεί ανατράφηκε κατά το σώμα, και εδώ (εννοεί την ιερά Σκήτη της Αγίας Άννης του Αγίου Όρους) αυξήθηκε κατά το πνεύμα∙ εκεί υπέμεινε τους μαρτυρικούς αγώνες, και εδώ τους ασκητικούς. Η πόλις του Βερατίου εντρυφά και χαίρεται στους μαρτυρικούς του αγώνες και το τέλος, και η ιδική μας Σκήτη κατατρυφά επίσης για τους ασκητικούς του αγώνας. Χωρίς βέβαια των ασκητικών προτύτερα αγώνων ίσως δεν θα ήταν δυνατόν να τελειώση το μαρτύριον. Πράγματι εδώ προετοίμασε, εθεμελίωσε και εστερέωσε όλο το σπίτι, και εκεί αυτό εχρωμάτισε. Ευφρανθείτε όλοι οι αδελφοί αυτής διότι έχομεν αυτόν πρέσβυ προς τον Θεόν και στην τωρινή και την μέλλουσα ζωή. Μάλιστα αληθινά έχομεν Αυτόν πρέσβυν, εάν τον σεβόμεθα και την εορτή του θεάρεστα επιτελούμε. Αληθινά εμείς σήμερα απομακρυνθήκαμε πολύ από της αρετής το προαύλιο. Δια να μη, λοιπόν, απομακρυνθούμε περισσότερο και χειροτερεύσουμε οφείλουμε να εκκλησιαζώμεθα, να έχωμε χρηστοήθεια ομόνοια, ταπεινό φρόνημα, και τις ευαγγελικές αρετές, για να έχωμε καλή ελπίδα σωτηρία μας... Να αποφύγωμε, αδελφοί, τα κακά και να επιτελούμε τα καλά, διά να έχωμε παρρησία προς τον Θεόν και προς τον Άγιον νέον Οσιομάρτυρα Νικόδημον, ο Οποίος πρεσβεύει για εμάς στον Χριστόν και Θεό μας, στον Οποίον ανήκει η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.**
*Σημείωσις εκδότου: Κατά την πρόσφατη επίσκεψι μας, 4 Απριλίου 1998, στο χωριό του Οσιομάρτυρος  Νικοδήμου Βυτσκούτς της περιοχής Κορυτσάς, ο σεβαστός Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος πατήρ Ιωάννης μας ανέφερε το εξής ιστορικό γεγονός που αξίζει να μνημονεύσουμε.
       Λόγω των σκληρών δοκιμασιών των Ορθοδόξων από τους Μουσουλμάνους είχαν έλθη στην πόλι του Βερατίου προύχοντες από χωριά για να δηλώσουν ότι γίνονται μουσουλμάνοι, για να έχουν υλικά προνόμια. Και συνέπεσε να βρεθούν τότε και να πληροφορηθούν την θαυμαστή διάσωσι του βασανιζομένου Οσιομάρτυρος Νικοδήμου, τον οποίον εκρήμνισαν από ύψος 60 μέτρων και στάθηκε όρθιος και αβλαβής. Και αντί να αρνηθούν το Χριστόν, όπως είχαν σκεφθεί, είπαν, μία πίστις που έχει τέτοια θαύματα είναι αληθινή, γι' αυτό και εμείς δεν αλλαξοπιστούμε και μένουμε πιστοί στην αγία πίστι των πατέρων μας, και γύρισαν πίσω στα χωριά τους, στερεωμένοι στην Ορθόδοξο πίστι.
       ** Στην καλύβη της αναλήψεως στην Αγία Άννα, που ασκήθηκε ο Άγιος, ευρίσκεται και μέρος του αγίου λειψάνου του Οσιομάρτυρα Νικοδήμου, ως και το χειρόγραφον της βιογραφίας Του. Η βιογραφία του Οσιομάρτυρος Νικοδήμου εκδίδεται με την συνδρομή του δούλου του Θεού Αλεξάνδρου από το εξωτερικόν, και των εκδόσεων «Ορθόδοξος Κυψέλη».
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" Θεσσαλονίκη
Το αλίευσα ΕΔΩ

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΕΙΔΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΙΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ (Video)



Πλούσιο θέαμα για μαθητές της Αλεξανδρούπολης προσέφερε η επίλεκτη μονάδα ειδικών δυνάμεων αλεξιπτωτιστών που πραγματοποίησε επίδειξη πτώσης στο αεροδρόμιο Δημόκριτος με συγκριμένο και ειδικά σχεδιασμένο για την περίσταση σενάριο. Οι 53 αλεξιπτωτιστές έπεσαν από τα 4.000 μέτρα με ακρίβεια επιβεβαιώνοντας το αίσθημα ασφάλειας προς τις ένοπλες δυνάμεις. Στόχος είναι η εκδήλωση αυτή να εξελιχθεί σε θεσμό.



http://youtu.be/iGQY8ptOGRs
http://www.thrakinet.tv/index.php?option=com_content&view=article&id=16253:2012-05-21-16-58-55&catid=1:2010-02-22-10-33-39&Itemid=100035
Το αλίευσα ΕΔΩ

ΑΟΖ ή μιζέρια

Όποιος δεν αναφέρεται στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη αυτήν την περίοδο αποδεικνύει ότι δεν τον ενδιαφέρει πραγματικά η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας και απλώς θέλει να δώσει την εντύπωση ότι το κάνει. Δίχως την ΑΟΖ, όχι μόνο δεν υπάρχει αξιόλογη λύση που προσφέρει δυνατότητες εξόδου από την κρίση, αλλά όλες οι άλλες παραμένουν εσωτερικές, με την έννοια ότι
δεν μπορούν να προσεγγίσουν μαζικές ξένες επενδύσεις.
 Έχουμε λοιπόν πολλές κινήσεις άσκοπες, διότι δεν αγγίζουν την ουσία του οικονομικού προβλήματος. Η ενδογενής ανάλυση του θέματος δεν μπορεί να οδηγήσει παρά μόνο σε τοπικές συναλλαγές, οι οποίες δεν προσθέτουν τίποτα στον απαραίτητο πλούτο, ικανό να προκαλέσει μια αλλαγή φάσης. Επιπλέον, αν μπούμε μόνο σε μια κομματική αντιπαράθεση, τότε είναι που δεν θα αλλάξουμε τίποτα για τα δεδομένα που υπάρχουν στην πατρίδα μας.
 Οι επόμενες εκλογές δεν έχουν στόχο απλώς να αλλάξουν το πολιτικό τοπίο, σημασία έχουν μόνο και μόνο αν καταλήξουμε σε μια κυβέρνηση που θέλει πραγματικά να θεσπίσει την ΑΟΖ και να προχωρήσει άμεσα σε προσφορές με καθιέρωση οικοπέδων, ανάλογα με τις κινήσεις της Κύπρου. Διότι όλη η καθυστέρηση προέρχεται από το ίδιο το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας.
 Οι ξένες εταιρείες ζητούν ήδη περιοχές για εξόρυξη, οι οποίες να ανήκουν όντως στη Ελληνική ΑΟΖ και όχι μόνο στα 6 ΝΜ των χωρικών υδάτων. Η πιο κοντινή απόσταση από την ακτή της Κύπρου είναι τουλάχιστον στα 27 ΝΜ. Πρέπει να είμαστε σε αυτό το πλαίσιο για να είμαστε όχι μόνο αξιόπιστοι, αλλά και ελκυστικοί για τις μελλοντικές κοινοπραξίες.
 Και δεν είναι ανάγκη να δώσουμε έμφαση σε όλες τις περιοχές, αφού ξέρουμε ήδη από τους σεισμικούς χάρτες ποιες είναι οι διαφορές και ποια είναι η τάξη μεγέθους.
 Οι θεωρητικές, οι πρακτικές και τεχνικές λύσεις υπάρχουν και το θέμα είναι η στρατηγική αξιοποίηση από την πολιτική της Ελλάδας.
Κατά συνέπεια, ας ασχοληθούμε με την ουσία, για να δούμε ποιος τη θέλει πραγματικά κι ας αφήσουμε τα κομματόσκυλα να αλληλοτρώγονται, αρκεί να έχουμε κυβέρνηση με αποτελεσματικότητα, για να υλοποιηθεί το όραμα της ΑΟΖ.
 Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες με τις οποίες μπορούμε να ασχοληθούμε και μετά, για όσους θέλουν να έχουν να λένε και κάτι στα καφενεία.

Νίκος Λυγερός


http://www.lygeros.org/articles?n=9416&l=gr
Το αλίευσα ΕΔΩ

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

H φωτογραφία της εβδομάδας και οι δηλώσεις Γ. Μπαλάφα (ΣΥΡΙΖΑ).

α. H φωτογραφία της εβδομάδας.
  Στιγμιότυπο απο την τελική φάση της τουρκικής αποβατικής άσκησης Efes 2012. Θα θέλαμε να αφιερώσουμε την φωτογραφία στον "τζογαδόρο" κ. Γιάννη Μπαλάφα και τους ομοιδεάτες του.

Το αλίευσα ΕΔΩ 

β. "Να κόψουμε τις αμυντικές δαπάνες και ας ρισκάρουμε με τους Τούρκους"

"Να κόψουμε τις αμυντικές δαπάνες και ας ρισκάρουμε με τους Τούρκους". Τάδε έφη πριν από λίγο στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Μπαλάφας, δίνοντας μια σαφή ιδέα για το πού "κινούνται" βασικά στελέχη του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου στο κρίσιμο τομέα της εθνικής άμυνας.

Ακραίος τυχοδιωκτισμός; Αφέλεια; Η απλά ιδεολογική συνέπεια;

Εν αναμονή κάποιας επίσημης αντίδρασης από τον αρχηγό του σχηματισμού (και προαλειφόμενο πρωθυπουργό) κ.Τσίπρα, να υπενθυμίσουμε οτι ο Γ.Μπαλάφας δεν είναι κάποιο δευτερεύον στέλεχος με μηδενική πολιτική παρουσία, καθώς είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ, διευθυντής της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος βουλευτής Α’ Αθήνας στις εκλογές της 6ης Μαίου..Aς ελπίσουμε ότι δεν πρόκειται και για επίσημη θέση του κόμματος του.
 Το αλίευσα ΕΔΩ 

Τελικά στο κόμμα του Τζήμερου υπάρχουν και πατριώτες.... που τώρα παραιτούνται.

Από το  koukfamily
Χάριν του καλού μου φίλου Cummulus και της αναρτησής του για τον Βαλλιανάτο (δείτε ΕΔΩ) ανακάλυψα έναν από τους πατριώτες πρώην υποψηφίους του κόμματος "Δημιουργία Ξανά". Τον Ιπποκράτη Χατζηαγγελίδη.
Πιστεύω ότι πρέπει να τον έχουμε υπόψιν μας...

Διαβάστε την επιστολή παραίτησής του όπως την δημοσίευσε το ιστολόγιο ΤΑΧΑΛΙΑ.

Αγαπητοί φίλοι και μέλη της «Δημιουργίας, ξανά!»,

Αφού σας ευχαριστήσω για τη συνεργασία μας κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο καθώς και για την τιμή που μου έγινε, να συμμετάσχω στο ψηφοδέλτιο των Σερρών, σας ανακοινώνω ότι μετά τη σημερινή απόφαση της Εθνικής Επιτροπής της «Δημιουργίας, ξανά!», για κάθοδο στις επερχόμενες εκλογές σε συνασπισμό με τη ΔΡΑΣΗ και τη ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ και υπό την συναρχηγία του Στέφανου Μάνου, διακόπτω τη συνεργασία μου με τη «Δημιουργία, ξανά!» και αποχωρώ από κάθε θέση στον εκλογικό της μηχανισμό καθώς -και κυρίως- από τα ψηφοδέλτιά της.

Έλαβα την απόφαση αυτή προκειμένου να προστατεύσω την πολιτική και προσωπική μου αξιοπρέπεια. Αρνούμαι να συμμετάσχω στο ίδιο ψηφοδέλτιο με ένα πολιτικό όπως ο Στέφανος Μάνος, ο οποίος επανειλημμένως επέδειξε αλλοπρόσαλλη και ανακόλουθη συμπεριφορά, μετακινούμενος από τη Ν.Δ. στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ιδρύοντας και διαλύοντας μικρότερα κόμματα. Ένα πολιτικό που χαρακτηρίζεται από αναλγησία και εντελώς αποσπασματική θεώρηση της πραγματικότητος, ένα πολιτικό που επανειλημμένως έχει λάβει θέσεις αντίθετες στα εθνικά συμφέροντα της χώρας, ένα πολιτικό που προέτρεπε σε προσφυγή στο Δ.Ν.Τ. ενώ ακόμη η χώρα μπορούσε να την αποφύγει εάν ασκούσε τις κατάλληλες πολιτικές. Πολιτικές τις οποίες ο κ. Μάνος ποτέ δεν είχε και ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει, χαμένος μέσα στις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες του.

Πολλώ δε μάλλον, θεωρώ εξευτελιστικό να συμπράξω με τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο, πρόεδρο της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, γνωστό για τη δημοσιοποίηση των ερωτικών του προτιμήσεων αλλά και -κυρίως- για την υποστήριξη που προσφέρει σε ποικίλες ομάδες και οργανώσεις, οι οποίες αναπτύσσουν δράση κατά των εθνικών μας συμφερόντων. Χαρακτηριστική είναι η ταύτιση του Βαλλιανάτου και του κόμματός του με τις θέσεις των Σκοπιανών σε βάρος των συμφερόντων της χώρας μας.
Όμως, ακόμη χειρότερα, κατά δήλωση του Θάνου Τζήμερου, ο συνασπισμός ΔΡΑΣΗ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΞΑΝΑ-ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, θα έχει την πλήρη υποστήριξη του συγκροτήματος Αλαφούζου ακόμη και με τη συμμετοχή στελεχών του!!!

Η προσωπική μου πορεία είναι γεμάτη συγκρούσεις με τα πάσης φύσεως διαπλεκόμενα και κρατικοδίαιτα συμφέροντα, μικρά και μεγάλα, στην πολιτική και στον επαγγελματικό στίβο. Αποχώρησα από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 1996, ακριβώς για να μην ταυτισθώ με όλα αυτά τα καρκινώματα! Έτσι ακριβώς όπως τα αποκάλεσε προσφάτως, σε τηλεοπτική εκπομπή, ο ίδιος ο Τζήμερος… για να παραδοθεί σε αυτά λίγες μέρες μετά, προκειμένου να εξασφαλίσει την είσοδό του στη Βουλή! Στην κοινοβουλευτική ομάδα του Θάνου Τζήμερου δεν έχω καμμία θέση γατί δεν θέλω να υπηρετώ κανένα διαπλεκόμενο συγκρότημα, ούτε να συναγελάζομαι με άτομα που πάντοτε υπήρξαν πιστοί υπηρέτες του φαύλου και ανίκανου πολιτικού συστήματος της μεταπολιτεύσεως και των συμφερόντων που αυτό εξυπηρετούσε. Εάν ήθελα να ξεπουληθώ μπορούσα να το είχα κάνει μόνος μου, δεν χρειαζόμουνα τη διαμεσολάβηση κανενός Τζήμερου!!!

Ευχαριστώ όλους όσους στήριξαν την τοποθέτησή μου στη σημερινή συνεδρίαση και χάρηκα που είχα την τιμή να σφίξω το χέρι πολλών εξ αυτών! Κατά τα λοιπά, καθ’ ένας έχει την ευθύνη των πράξεών του…

ΣΧΟΛΙΟ
Μετά και την επιστολή του Τζήμερου στην "εξοχοτάτη" (όπως την αποκαλεί) κ. Μέρκελ στην οποία ναι μεν λέει κάποιες αλήθειες για την λειτουργία του δημοσίου και της ελληνικής κοινωνίας αλλά το ύφος και ο οι απαράδεκτοι υπαινιγμοί του είναι άκρως προδοτικοί... (άσε και το ότι δεν είχε κανέναν λόγο να στείλει τέτοια επιστολή στην Μέρκελ) έρχεται να ολοκληρώσει την εικόνα μας για το συγκεκριμένο κόμμα η επιστολή του νεαρού υποψηφίου από τις Σέρρες...
Φυσικά ο Τζήμερος ζήτησε την απομάκρυνση του Βαλλιανάτου (και μάλλον το πέτυχε καθότι είναι και το δελαστικό 2%- δείτε ΕΔΩ) που είναι πρόεδρος της ομοφυλόφιλης "Φιλελεύθερης Συμμαχίας" αλλά ότι κι αν πράξει ο Μάνος το αποτέλεσμα είναι ένα και το αυτό.....
Ελπίζω πλέον να αποκτήσαμε όλοι άποψη για την ανίερη συμμαχία "Δράσης" και "Δημιουργίας Ξανά"...
Το αλίευσα ΕΔΩ
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Οι αναρτήσεις στο ¨Παζλ Ενημέρωσης¨

Παζλ Ενημέρωσης