Τα τεκμηριωμένα ευρήματα όμως δίνουν μία εντελώς διαφορετική εικόνα: στην Πολωνία, την Ιρλανδία και τη Μάλτα, όπου οι εκτρώσεις είναι αυστηρά περιορισμένες εμφανίζεται ένας από τους χαμηλότερους δείκτες μητρικής θνησιμότητας.
Επίσης, σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε για την έκτρωση στη Χιλή, και η οποία δημοσιεύτηκε αυτή την εβδομάδα, βρέθηκε ότι η νομική υπόσταση της έκτρωσης δεν φαίνεται να σχετίζεται με τους συνολικούς δείκτες μητρικής θνησιμότητας.
Η Χιλή αποτελεί συνολικά ένα κράτος φυσικού πειραματισμού για την πολιτική σχετικά με το θέμα της έκτρωσης.
Έπειτα από έρευνα που πραγματοποίησε για τους αναγνώστες του το pentapostagma.gr η Χιλή απαγόρευσε το 1989 την έκτρωση, και υιοθέτησε έναν από τους πλέον περιοριστικούς νόμους περί έκτρωσης στον κόσμο.
Τα στατιστικά στοιχεία των τελευταίων 50 ετών μπορούν να βοηθήσουν στη σύγκριση των δεικτών μητρικής θνησιμότητας πρίν και μετά την απαγόρευση της έκτρωσης.
Σύμφωνα με τον Elard Koch και τους συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο της Χιλής, η μελέτη τους ‘παρέχει αποδείξεις που ξεπερνούν την διαίσθηση και δείχνουν ότι με το να απαγορευθεί η έκτρωση δεν μεταβαίνουμε σε καταστάσεις που είναι ισοδύναμες με την μη-ασφαλή έκτρωση, ιδιαίτερα σε ότι έχει να κάνει με την μητρική νοσηρότητα και θνησιμότητα. Η απαγόρευση της έκτρωσης στην χώρα της Χιλής το 1989 δεν είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση στους δείκτες μητρικής θνησιμότητας. Αντιθέτως, ύστερα από την απαγόρευση της έκτρωσης ο δείκτης μητρικής θνησιμότητας έπεσε από τις 41,3 στις 12,7 ανά 100.000 γεννήσεις, ποσοστό που αναλογεί σε μείωση 69,2 τοις εκατό μέσα σε μόλις δεκατέσσερα χρόνια.”
Ο υψηλότερος δείκτης μητρικής θνησιμότητας εμφανίστηκε το 1961 (47,9 ανά 100.000 γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία), και ο χαμηλότερος το 2003 (0,72 ανά 100.000 γυναίκες).
Με άλλα λόγια, η απαγόρευση της έκτρωσης εμφανίζεται να είναι ο σημαντικότερος παράγοντας στην μείωση των δεικτών μητρικής θνησιμότητας στη χώρα της Χιλής.
Και άλλοι παράγοντες είναι εξίσου σημαντικοί, σύμφωνα και με δηλώσεις των ερευνητών: η διατροφή των έγκυων γυναικών και των παιδιών στο δίκτυο πρωτοβάθμιας φροντίδας και στα σχολεία, η καθολική πρόσβαση σε βελτιωμένες υγειονομικές υπηρεσίες για μητέρες, αλλαγές στην αναπαραγωγική συμπεριφορά των γυναικών που τις καθιστά ικανές να ελέγχουν την γονιμότητά τους και τέλος το καθαρό πόσιμο νερό και η βελτίωση των υγειονομικών δικτύων.
pentapostagma.gr
