Του Β. Δεληπέτρου
Ακόμη και οι πέτρες στην Ελλάδα γνωρίζουν ότι η ύφεση, μήνα το μήνα, θεριεύει και απειλεί να πνίξει τη χώρα. Το παραδέχονται άλλωστε, πλέον, ακόμη και αυτοί που διά της υπογραφής τους στα Μνημόνια ενέκριναν τη συνταγή εξόντωσης της χώρας και του λαού. Το θράσος όμως ορισμένων επαγγελματιών της πολιτικής αποκαλύπτεται απύθμενο.
Ο Μ. ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ λόγου χάριν είναι, υποτίθεται, υπουργός Ανάπτυξης. Δουλειά του είναι αυτή ακριβώς η... ανάπτυξη· που πρέπει να είναι σχέδια, προτάσεις, παρεμβάσεις, νόμοι, και όχι απλώς μια ταμπέλα στην είσοδο ενός κτηρίου.
ΚΑΙ όμως... Αυτός που δεν έχει κάνει τίποτε για ό,τι υποτίθεται πως είναι η δουλειά του, αυτός που αφήνει τα κονδύλια του ΕΣΠΑ να χάνονται, δεν έχει πρόβλημα να δηλώνει ότι για τα προβλήματα του τόπου φταίνε... άλλοι. Σαν δηλαδή αυτός να ήταν αλλού! Σαν να μην ήταν υπουργός των κυβερνήσεων των Μνημονίων. Σαν να μας θεωρεί όλους βλάκες.
Ο Φ. ΣΑΧΙΝΙΔΗΣ είναι βασικός αρμός του μνημονιακού υπουργείου Οικονομικών. Εχει δηλώσει στο παρελθόν ότι ο στόχος της κυβέρνησης Παπανδρέου ήταν από την αρχή η έλευση του ΔΝΤ, προφανώς για να χορηγήσει και σε εμάς τη δολοφονική συνταγή του νεοφιλελευθερισμού. Αλλά τώρα βλέπει και αυτός -όλοι τους περιέργως βλέπουν πιο «καθαρά» τώρα, που έρχονται οι κάλπες- ότι η συνταγή απέτυχε. Μιλά και αυτός για πολιτικές ευθύνες, αλλά και αυτός «δείχνει» άλλους. Τους προϊστάμενούς του υπουργούς, με τους οποίους ουδέποτε διαφώνησε.
Ο ΕΥΑΓΓ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ είναι τωρινός προϊστάμενός του. Δεν βλέπει ποτέ δικές του ευθύνες και δεν ακούει όταν του τις καταλογίζουν. Επιμένει και αυτός ότι όλα τα κάνει για το καλό μας και δηλώνει σχεδόν κάθε μήνα ότι τα μέτρα που πρέπει να πάρουμε είναι τα τελευταία. Προφανώς πριν από τα επόμενα, που και αυτά θα είναι... τελευταία, πριν από τα άλλα που θα έρθουν.
ΚΑΙ αυτός βέβαια, σαν να μην ήταν τόσο καιρό εδώ, δεν έχει κανένα πρόβλημα να δηλώνει ότι η μείωση του ΑΕΠ θα φτάσει αθροιστικά το 20% και η ανεργία θα γκαζώσει πολύ πέραν του 20%! Και αυτός όλα τα έκανε για το καλό μας. Τώρα που όλοι φτύνουν το τυράκι και βλέπουν τη φάκα, ψάχνει και αυτός να ρίξει αλλού τις ευθύνες.
ΑΠΟ κοντά και όλοι οι άλλοι. Ο Κουτρουμάνης, που βλέπει την ανεργία να πετάει και τα Ταμεία να τρικλίζουν και κάνει σχόλια για τη δυσκολία των καιρών. Η Διαμαντοπούλου των σχολείων χωρίς βιβλία, της εκπαίδευσης χωρίς μάθηση, της παιδείας εν ανεπαρκεία, που ζητάει παράταση της κυβέρνησης Παπαδήμου. Ο Λοβέρδος, που ετοιμάζεται για αρχηγός, έχοντας προίκα τη χαμένη μας υγεία και τα εξοντωμένα συλλογικά μας δικαιώματα.
ΜΙΑ δράκα επαγγελματιών της πολιτικής, σε ένα ιδιότυπο θέατρο σκιών, όχι προς τέρψιν των θεατών, αλλά για τον εκ νέου εγκλωβισμό τους. Μια κακοστημένη παράσταση, στην οποία ασμένως συμμετέχουν και οι άλλοι εταίροι της συγκυβέρνησης ένα «παιχνίδι στις πλάτες μας».
ΚΑΙ αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να αλλάξουμε.
