Δεν μπορεί, λοιπόν, ποτέ να λυπάται ο χριστιανός;
Μπορεί, αλλά για δύο μονάχα λόγους: Όταν είτε ο ίδιος είτε ο πλησίον του έρχεται σε αντίθεση με το Θεό και το άγιο θέλημά Του.
Δεν πρέπει, επομένως, να στενοχωριούνται και να θλίβονται εκείνοι που κακολογούνται, μα εκείνοι που κακολογούν.
Γιατί δε θ' απολογηθούν οι πρώτοι
,για όσα λέγονται σε βάρος άλλων. Αυτοί πρέπει να τρέμουν και ν'
ανησυχούν, γιατί αργά ή γρήγορα θα συρθούν στο φοβερό Δικαστήριο του
Θεού, όπου θα λογοδοτήσουν για όσες κακολογίες ξεστόμισαν.
Κι εκείνοι που κακολογούνται, πάντως, πρέπει ν' ανησυχούν, αν όσα λένε γι' αυτούς είναι αληθινά.
Αξιολύπητοι, βλέπεις, είναι οι αμαρτωλοί, έστω κι αν κανένας δεν τους κατηγορεί. Αξιοζήλευτοι, απεναντίας, είναι οι ενάρετοι, έστω κι αν ο κόσμος όλος τους κατατρέχει.
Γιατί, όταν η συνείδηση ενός
ανθρώπου είναι ήσυχη, όσες τρικυμίες κι αν ξεσηκώνονται εναντίον του,
αυτός θα βρίσκεται πάντα σε λιμάνι γαλήνιο. Όταν, όμως, η συνείδησή του
είναι ταραγμένη, ακόμη κι αν όλα του έρχονται ευνοϊκά, θα βασανίζεται,
σαν τον ναυαγό στη φουρτουνιασμένη θάλασσα.
Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Το αλίευσα ΕΔΩ 
