Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας
Εἶναι εὔκολο νὰ τὸ τραγουδήσουμε σήμερα ἢ εἶναι πιὸ εὔκολο νὰ τὸ μοιρολογήσουμε σὰν παραλλαγή;
Εἶναι εὔκολο νὰ τὸ τραγουδήσουμε σήμερα ἢ εἶναι πιὸ εὔκολο νὰ τὸ μοιρολογήσουμε σὰν παραλλαγή;
Ἡ Ἑλλάδα τώρα πεθαίνει
καὶ τὴν σκιάζει φοβέρα βαριά.
Τῶν ἑταίρων τὰ φουσάτα περάσαν
σὰν τὸν λίβα πού καίει τὰ σπαρτά.
Μὲ μνημόνια τὶς ζωὲς μας χαλάσαν,
μᾶς ἀδειάσαν τὶς τσέπες γοργά.
Ἡ Ἑλλάδα τώρα πεθαίνει,
καὶ τὴ σκιάζει φοβέρα βαριά.
Μόνο λίγο καιρὸ ἀκόμα ἀντέχει
καὶ σιμὰ πρὸς λακκοῦβες τραβᾶ.
Μὰ οἱ ἐχθροί μας πάλι ζητῆσαν
καὶ ξανάρθε σὲ μᾶς ἡ (πνευματικὴ) σκλαβιά.
Γιὰ νὰ φτιάξουμε τὰ ὅσα χαθῆκαν,
ἂς κοιτάξουμε τώρα ταπεινά.
Τελικὰ μήπως πρέπει νὰ πεθάνει ὁ κακὸς ἐαυτος τῆς Ἑλλάδας;
Καὶ σὲ λίγο καιρὸ νὰ ἀνασάνει ὅταν σκορπίσουν ὅλα τὰ θεριά!
καὶ τὴν σκιάζει φοβέρα βαριά.
Τῶν ἑταίρων τὰ φουσάτα περάσαν
σὰν τὸν λίβα πού καίει τὰ σπαρτά.
Μὲ μνημόνια τὶς ζωὲς μας χαλάσαν,
μᾶς ἀδειάσαν τὶς τσέπες γοργά.
Ἡ Ἑλλάδα τώρα πεθαίνει,
καὶ τὴ σκιάζει φοβέρα βαριά.
Μόνο λίγο καιρὸ ἀκόμα ἀντέχει
καὶ σιμὰ πρὸς λακκοῦβες τραβᾶ.
Μὰ οἱ ἐχθροί μας πάλι ζητῆσαν
καὶ ξανάρθε σὲ μᾶς ἡ (πνευματικὴ) σκλαβιά.
Γιὰ νὰ φτιάξουμε τὰ ὅσα χαθῆκαν,
ἂς κοιτάξουμε τώρα ταπεινά.
Τελικὰ μήπως πρέπει νὰ πεθάνει ὁ κακὸς ἐαυτος τῆς Ἑλλάδας;
Καὶ σὲ λίγο καιρὸ νὰ ἀνασάνει ὅταν σκορπίσουν ὅλα τὰ θεριά!
Το αλίευσα ΕΔΩ