Παραθέτω παρακάτω τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας, προσπαθώντας να προσεγγίσω ένα θέμα, το οποίο αφορά την πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, αλλά συγχρόνως αναδεικνύει την προχειρότητα, την κοροιδία, τον εμπαιγμό, την εξαπάτηση και τέλος την ένταξη ενός “κοινωνικού αγαθού” στην εμπορία ελπίδος, στο στήσιμο του πελατειακού κράτους σε όλη του την “μεγαλοπρέπεια”, και όχι μόνον.
Η παροχή αυτού του “κοινωνικού αγαθού” απο μία κοινωνία στά μέλη της, προσδιορίζει ώς ένα βαθμό και τον “πολιτισμό” της, εξ ού και η ονομασία της ασφάλισης ώς κοινωνική ασφάλιση.
Ο όρος “ασφάλιση” ή “κοινωνική ασφάλιση” περιλαμβάνει έννοιες κρίσιμες για την ύπαρξη του ανθρώπου, την ίδρυση ανθρώπινων κοινωνιών και γενικά την προστασία της ίδιας της ζωής.
Αγγίζει όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε τομείς της καθημερινότητος, αλλά και σημαντικούς τομείς διαμόρφωσης του επιπέδου διαβίωσης του Έλληνα πολίτη.
Η ιδέα της κοινωνικής ασφάλισης είναι εξέλιξη των διαφόρων μορφών αλληλοβοήθειας των μελών μιάς κοινωνίας, και αυτό ώς μέτρο την χαρακτηρίζει.
Μελετώντας, και αντλώντας πληροφορίες, στο μέτρο του δυνατού, απο ειδικούς, δημόσιους φορείς, ασφαλισμένους, κτλ, διαπιστώνει κανείς ότι το ασφαλιστικο σύστημα της χώρας απο ιδρύσεώς του, “κατασκευάστηκε” και διαρθρώθηκε κατά τέτοιο τρόπο, όχι για να εξυπηρετήσει τις πραγματικές ανάγκες των υπο ασφάλιση εργαζομένων, αλλά για να εξευρεθεί τρόπος της κεφαλαιοποίησης ενός οικονομικού αντικειμένου, την δήθεν “ασφάλισης” και κατόπιν να “ληστεύουν” το προιόν της ασφάλισης, ώς κράτος, ώς κυβέρνηση, και να το διαθέτουν κατά το δοκούν, εν απουσία του ασφαλισμένου.
Αυτό το οικονομικό αντικείμενο εδημιουργείτο απο τίς οικονομικές καταβολές εργοδοτών-εργαζομένων και μόνον, και δια πληθώρας νόμων, το διαχειριζόταν η εκάστοτε κυβέρνηση, ερήμην των ασφαλισμένων ουσιαστικά, διότι τίς διοικήσεις των Ταμείων τίς διόριζαν οι εκάστοτε κυβερνώντες.
Όταν δημιουργηθήκαν τα πρώτα ελλείματα στα Ταμεία, από κακές πολιτικές και διαχειριστικές επιλογές απο τίς διοικήσεις των, και των εκάστοτε κυβερνώντων, νομοθετήσαν την χρηματοδότηση των Ταμείων, και γενικά του Ασφαλιστικού συστήματος από πόρους του Δημόσιου προυπολογισμού κατ’αρχάς και κατά δεύτερον αποκρύψαν την αλήθεια απο τούς Ελληνες πολίτες με λογιστικά τεχνάσματα.
Μήπως απο την τσέπη τους τα έδιναν, σκορπούσαν τα χρήματα του δημοσίου ελέω πολιτικού συστήματος, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.
Όταν το πρόβλημα του “ασφαλιστικού” έγινε τεράστιο και ακανθώδες πολιτικά, ουδείς εκ των πολιτικών της μεταπολίτευσης ετόλμησε να το ακουμπήσει σοβαρά, διότι είχε “πολιτικό κόστος” η ανακοίνωση της αλήθειας, δηλ. ότι το Ελληνικό κράτος έφτασε σε σημείο να αδυνατεί να καλύψει το “ασφαλιστικό σύστημα” της χώρας.
Διότι τα χρήματα των Ταμείων τα έπαιρνε το κράτος άτοκα και κατόπιν χρηματοδοτούσε τον “ασθενή” με τα ίδια του τα χρήματα, και αυτό το ονόμαζαν χρηματοδότηση του κράτους πολιτική και κοινωνική προσφορά των “λαικών”, “φιλελεύθερων” και “σοσιαλιστικών κυβερνήσεων” της χώρας.
Τα ταμεία και η ίδρυσής των αποτελούσαν “παραχώρηση” του εκάστοτε κυβερνητικού σχηματισμού, δηλ. της εκάστοτε κυβέρνησης πρός τούς Ελληνες πολίτες, κατά καιρούς, και πολλά απο αυτά υπήρξαν και προνομιακοί “εκλογικοί” χώροι, παλαιοτέρων και νεοτέρων πολιτικών της Ελλάδος.
Χρησιμοποιηθήκαν ώς μέσα πίεσης και εκβιασμού των εργαζομένων, απο την “δήθεν” απώλεια των συντάξεών των, έως την απώλεια της ιατροφαρμακευτικής τους περίθαλψης.
Όμως ας ξεκινήσουμε απο την αρχή, λέγοντας το ιστορικό της ίδρυσης των Ταμείων, επομένως και της ίδρυσης του σπαργανώδους ασφαλιστικού συστήματος της χώρας.
Από τα υπομνήματα του Εργατικού Συνδέσμου Πάτρας στούς πολιτευτές του Νομού (08/09/1906), και του Εργατικού Κέντρου Αθήνας στην Βουλή, εμφανίζεται ότι οι εργαζόμενοι δούλευαν με μεροκάματα πείνας, συνήθως 14 ώρες την ημέρα, χωρίς κανένα “ασφαλιστικό” μέτρο, όπως η προστασία της υγείας των, και η προστασία απο ατυχήματα, επίσης η ανυπαρξία απαγόρευσης εργασίας σε παιδιά ανήλικα.
Η πρώτη χώρα στην οποία καθιερώθηκε η κοινωνική ασφάλιση ήταν η Γερμανία επί Βίσμαρκ. Τό 1833 υπεβλήθη στο Γερμανικό κοινοβούλιο ένα νομοσχέδιο υποχρεωτικής ασφάλισης ασθένειας και μητρότητος, το οποίο και έγινε αποδεκτό απο το Γερμανικό κοινοβούλιο.
Το 1834 το Γερμανικό κοινοβούλιο ψήφισε νόμο περί της υποχρεωτικής ασφάλισης κατά ατυχημάτων, κατά της αναπηρίας, και του γήρατος.
Η απήχηση των Γερμανικών νόμων ήταν τεράστια σε παγκόσμιο επίπεδο με αποτέλεσμα το 1911 καθιερώθηκε στην Αγγλία ένα σύστημα ασφάλισης.
Το Αγγλικό σύστημα γενικής κοινωνικής ασφάλισης, το γνωστό ώς Έκθεση Μπέβεριτζ (1942) συνάντησε ευρύτατη αποδοχή.
Στην Ελλάδα το πρώτο είδος κοινωνικής πρόνοιας εφαρμόστηκε από τον συνεταιρισμό Αμπελακίων (1788-1811), και περιελάμβανε δωρεάν προσφορά σιταριού, μισθοδοσία των ανικάνων για εργασία, και υποστήριξη νοσοκομείου και γηροκομείου στα υπερήφανα γηρατειά.
Ακολούθως το πρώτο Ταμείο δημιουργήθηκε στίς Σπέτσες για τούς ναυτικούς και ονομάστηκε “Κάσσα”. Η “Κάσσα” μισθοδοτούσε άνεργους και ανάπηρους ναυτικούς, όπως και τίς οικογένειες όσων έχαναν την ζωή των επάνω στο πλοίο.
Κατά τα άλλα τα πρώτα ασφαλιστικά ταμεία τα οποία δημιουργηθήκαν στην Ελλάδα, δεν κάλυπταν εργαζομένους οι οποίοι είχαν ανάγκη, αλλά ομάδες τίς οποίες η πολιτική τάξη της εποχής ήθελε να προσεταιρισθεί.
Έτσι αυτήν την περίοδο ιδρύονται ασφαλιστικοί φορείς για τα ορφανά του Στρατού (1853), και του Πολεμικού Ναυτικού (1856).
Το 1861 δημιουργήθηκε το Μετοχικό Ταμείο Δημοσίων Υπαλλήλων.
Οι αγρότες παρέμεναν ανασφάλιστοι μέχρι το 1961, με τον Ν. 4169 ιδρύεται ο Οργανισμός Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΟΓΑ).
Από το 1950 με τον αναγκαστικό νόμο Ν. 1611/50 με πρωθυπουργούς τούς Ιωάννη Θεοτόκη (υπηρεσιακός πρωθυπουργός), Σοφοκλή Βενιζέλο, και Νικόλαο Πλαστήρα, τα Ασφαλιστικά ταμεία έχασαν το δικαίωμά τους να καταθέτουν τα αποθεματικά τους στίς εμπορικές Τράπεζες και να κερδίζουν τούς τόκους των κεφαλαίων των αποθεματικών τους.
Αντί λοιπόν τα αποθεματικά των Ταμείων να αποτελούν πηγή εσόδων για τα Ταμεία έγιναν εύκολη λεία απο τίς κυβερνησεις με αποτέλεσμα να είναι έρμαια σε μεσάζοντες, επιχειρηματίες, Τραπεζίτες, χρηματιστές, και κάθε είδους “λαμόγιο” το οποίο κυκλοφορούσε ώς κομματάρχης του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος.
Οι απώλειες εσόδων των Ταμείων στο χρονικό διάστημα (1950-1982), απο αυτήν την “αναγκαστική” αλλαγή καθεστώτος, είναι έως σήμερα της τάξεως των 75 δισ, Ευρώ.
Ορισμένες διατάξεις του Ν. 1611/50 ισχύουν έως και σήμερα, όπως η υποχρέωση κατάθεσης των αποθεματικών και των διαθεσίμων των Ταμείων στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Όσοι λήστεψαν τον πλούτο των Ταμείων με αυτόν τον τρόπο οφείλουν να επιστρέψουν τα κλεμμένα για λόγους ηθικής τάξης αλλά και για να ορθοποδήσουν τα Ταμεία μας.
Με τον Ν. 1266/82 επί κυβερνήσεως Α. Παπανδρέου και με υπουργό Κοινωνικών Ασφαλίσεων τον κ. Λ. Βερυβάκη καταργήται η απαίτηση αποκλειστικής διαχείρισης των αποθεματικών των Ταμείων από την Νομισματική Επιτροπή και θεσμοθετείται η δυνατότητα των Ταμείων να επενδύουν σε σταθερούς τίτλους του Δημοσίου (ομόλογα και έντοκα γραμμάτια).
Αυτήν την εποχή θεσμοθετήθηκε η συμμετοχή του κράτους στην χρηματοδότηση των Ταμείων.
Τα σημερινά Ταμεία και οι διευθύνσεις τους είναι :
1. Ο.Γ.Α Γ` ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 56 ΑΘΗΝΑ 210-8239011, 210-3322417, 210-6000994
2. ΔΗΜΟΣΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ 8 ΑΘΗΝΑ
3. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟΥ 30 6492000, 6492129
4. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ (ΜΟΝΟ ΦΟΙΤΗΤΕΣ)(ΑΝΩΤΑΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ) ΚΑΡΑΟΛΗ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ 80 – ΠΕΙΡΑΙΑΣ 18534 210-4142000,ΙΑΤΡΕΙΟ 4142166
5. ΓΕΩΡΓΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ (ΑΝΩΤΑΤΗ ΓΕΩΠΟΝΙΚΗ) ΙΕΡΑ ΟΔΟΣ 75 210 5294802
5294901
6. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ (ΜΟΝΟ ΦΟΙΤΗΤΕΣ )(ΑΣΟΕΕ) ΠΑΤΗΣΙΩΝ 76 - ΑΘΗΝΑ
210-8235118
7. ΤΕΑΠΑΠ ΔΕΗ Τ.Α.Υ.Τ.Ε.Κ.Ω. ΜΥΛΛΕΡΟΥ 13 - ΑΘΗΝΑ 104 36 210-5273849-53
8. ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΑΘΗΝΩΝ Ε.Τ.Α.Α. ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΤΡΙΚΟΥΠΗ 34 - ΑΘΗΝΑ 106 80
210-3660937 -3660900
9. ΤΑΜΕΙΟ ΕΚΤΕΛΩΝΙΣΤΩΝ (ΤΑΠΕΠΑ) ΚΑΡΑΪΣΚΟΥ 82 – ΠΕΙΡΑΙΑΣ 185 32 210
4170750, 210 4173050, 210 4171716
10. ΕΥΔΑΠ ΩΡΩΠΟΥ 156 - ΓΑΛΑΤΣΙ 210-7495753-4-5
11. ΤΑΠ Ε.Τ.Ε ( Τ.Α.Υ.Τ.Ε.Κ.Ω.) Γ` ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 8, ΑΘΗΝΑ 104 32
210-5234184, 210-5229310
12.(ΤΑΤΤΑ) ΕΤΑΠ ΜΜΕ Διαμαντοπούλου 10 – Ν. ΚΟΣΜΟΣ 117 43 210-5245866
13. ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΠΩΛΕΣ ΕΤΑΠ ΜΜΕ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ 10 - Ν.ΚΟΣΜΟΣ 117 43
210-3243089
14. ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ (ΕΔΟΕΑΠ) ΣΙΣΙΝΗ 18 & ΗΡΙΔΑΝΟΥ ΑΘΗΝΑ 115 28 210-7264878
15. ΗΛΠΑΠ ( Τ.Α.Υ.Τ.Ε.Κ.Ω ) ΑΘΗΝΑΣ 67– ΑΘΗΝΑ 105 52 210-8216505
16. ΤΥΠΕΤ (ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ) ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ 15 - ΑΘΗΝΑ 210-3349300,3349338
17. ΤΥ.ΔΚΥ ΟΠΑΔ ΗΠΕΙΡΟΥ 38 – ΑΘΗΝΑ 104 33 210-8809500 210-88095400
210-8809527
18. ΤΣΜΕΔΕ ( Ε.Τ.Α.Α.) ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ 4 – ΑΘΗΝΑ 105 61 210-3740000, 3740266
19. ΟΙΚΟΣ ΝΑΥΤΟΥ ΓΛΑΔΣΤΩΝΟΣ 2 - ΠΑΤΗΣΙΩΝ 210-3806351,3806739
20. ΟΤΕ ( Τ.Α.Υ.Τ.Ε.Κ.Ω.) ΑΠ.ΠΑΥΛΟΥ 12-Ν.ΦΙΛΟΘΕΗ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ 151 23
210-8110528, 8110530,8110533
21. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΛΕΣΧΗ ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ 15 – ΑΘΗΝΑ 106 79 210-3688202 -
3688215
22. ΠΑΝΤΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ (ΦΟΙΤΗΤΕΣ) ΛΕΩΦ. ΣΥΓΓΡΟΥ 136 210-9201141,
9201647
23. ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΠΕΙΡΑΙΑ (ΤΠΔΠ) Ε.Τ.Α.Α. ΗΡΩΩΝ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ 47 – ΠΕΙΡΑΙΑΣ
185 35 210-4175470
24. ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΩΝ ( Ε.Τ.Α.Α.) ΚΑΝΙΓΓΟΣ 27, 106 82 ΑΘΗΝΑ 210-3833036,
3822452
25. ΥΕΝ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΑΚΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ ΠΕΙΡΑΙΑΣ
210-4115727
26. (ΤΑΜΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΕΠΑΡΧΙΩΝ) Ε.Τ.Α.Α. ΗΠΕΙΡΟΥ 64, ΑΘΗΝΑ 104 39
210-8811337
27. ΤΑΥΣΙΤ Μ.Μ.Ε. ΕΤΑΠ ΜΜΕ ΧΡ. ΛΑΔΑ 2 – ΑΘΗΝΑ 105 61 210-3240153,
3225730, 3233035
28. Ο.Α.Ε.Ε. ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ 22, ΑΘΗΝΑ 210-5248336, 5247182, 5247401
29. ΠΙΣΤΕΩΣ (Τ.Α.Α.Π.Τ.Π.Γ.Α.Ε) ΤΑΥΤΕΚΩ ΧΑΡ.ΤΡΙΚΟΥΠΗ 6-8-10 - ΑΘΗΝΑ
210-3380400
30. ΤΣΑΥ ( Ε.Τ.Α.Α.) ΑΧΑΡΝΩΝ 27 - ΑΘΗΝΑ 104 39
210-8831777-8229274-8835604
31. ΗΣΑΠ (Τ.Α.Υ.Τ.Ε.Κ.Ω.) ΑΘΗΝΑΣ 67 - ΑΘΗΝΑ 105 52 210 4179796,210
4174012
32. Ι.Κ.Α. ΠΕΙΡΑΙΩΣ 181 210-3450560-490 ΑΘΗΝΑ.
Έπεται συνέχεια !!! |
