ΠΩΣ ΞΕΡΙΖΩΝΕΙΣ ΤΟΝ ΘΥΜΟ.
Τὸ «πῶς» μᾶς τὸ ἐξηγεῖ ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς στὰ «Κεφάλαια περὶ Ἀγάπης» (Α´ Ἑκατοντάδα), ὅπου λέγει: «Ἐκεῖνος, ποὺ δὲν περιφρονεῖ τὴν κοσμικὴ δόξα καὶ τὶς ὑλικὲς ἀπολαύσεις καθὼς καὶ τὴν φιλαργυρία, ποὺ αὐξάνει αὐτὲς τὶς ἀπολαύσεις καὶ παρέχει ὅλη τὴν βοήθεια πρὸς αὐτές, δὲν μπορεῖ νὰ ξερριζώση τὶς ἀφορμὲς τοῦ θυμοῦ, καὶ αὐτὸς ποὺ δὲν τὶς ξερριζώνει τὶς ἀφορμὲς αὐτές, δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιτύχη τὴν τέλεια ἀγάπη».
ΠΡΩΤΑ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΚΟΠΟΣ.
Γράφει ὁ Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος στὸν «ΛΣΤ´ Λόγον» του, ὅτι: «Πάντοτε ὁ Κύριος βρίσκεται κοντὰ στοὺς Ἁγίους του (δηλ. τοὺς πιστοὺς ἀγωνιστές), ἕτοιμος νὰ τοὺς βοηθήση. Δὲν δείχνει ὅμως, χωρὶς ἀνάγκη, τὴν δύναμη Του φανερά, μὲ αἰσθητὰ ἔργα καὶ σημεῖα, γιὰ νὰ μὴ ἀχρηστευθῆ ἡ δική μας προσπάθεια καὶ νὰ μὴ ἀποβῆ σὲ βλάβη μας. Καὶ τὸ κάνει αὐτὸ προνοώντας γιὰ τοὺς πιστούς, γιατί θέλει νὰ τοὺς δείξη ὅτι ἡ κρυφὴ φροντίδα Του γι' αὐτοὺς δὲν σταματᾶ οὔτε στιγμή, ἀλλὰ σὲ ὅλα τὰ θέματα τοὺς ἀφήνει νὰ καταβάλουν ἀγώνα, κατὰ τὴν δύναμή τους, καὶ νὰ κοπιάσουν στὴν προσευχή».Πρῶτοι λοιπὸν ἐμεῖς νὰ ἀρχίζουμε.
ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑ.
Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης μᾶς συμβουλεύει (Συμβουλευτικὸν Ἐγχειρίδιον) νὰ προσέχου-
με τοὺς πειρασμοὺς τῆς φαντασίας, λέγοντας: «Καθὼς πρέπει νὰ φυλάττης τὰ ἐξωτερικὰ αἰσθητήριά σου ἀπὸ τῶν ἡδονικῶν ἀντικειμένων, οὕτω πρέπει παρομοίως νὰ φυλάττης καὶ τὸ ἐσωτερικὸν αἰσθητήριον, ἤγουν τὴν φαντασίαν σου, καὶ νὰ μὴ τὴν ἀφήνης νὰ φαντάζηται καὶ νὰ ἐνθυμῆται ἡδο-
νικῶς τὰς αἰσχρὰς θεωρίας, ἃς εἶδον οἱ ὀφθαλμοὶ ἢ τὰ ἄτοπα λόγια, ἅτινα ἤκουσαν τὰ ὦτα…».Μὲ λίγα λόγια νὰ κλείνουμε τὴν πόρτα τῆς φαντασίας σὲ ὅλα τὰ αἰσχρά.
με τοὺς πειρασμοὺς τῆς φαντασίας, λέγοντας: «Καθὼς πρέπει νὰ φυλάττης τὰ ἐξωτερικὰ αἰσθητήριά σου ἀπὸ τῶν ἡδονικῶν ἀντικειμένων, οὕτω πρέπει παρομοίως νὰ φυλάττης καὶ τὸ ἐσωτερικὸν αἰσθητήριον, ἤγουν τὴν φαντασίαν σου, καὶ νὰ μὴ τὴν ἀφήνης νὰ φαντάζηται καὶ νὰ ἐνθυμῆται ἡδο-
νικῶς τὰς αἰσχρὰς θεωρίας, ἃς εἶδον οἱ ὀφθαλμοὶ ἢ τὰ ἄτοπα λόγια, ἅτινα ἤκουσαν τὰ ὦτα…».Μὲ λίγα λόγια νὰ κλείνουμε τὴν πόρτα τῆς φαντασίας σὲ ὅλα τὰ αἰσχρά.
ΜΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΥΕΣΑΙ.
Σὲ μιὰ ἐπιστολή του (ἀριθ. 204) ὁ Μέγας Βασίλειος γράφει γιὰ τὴν δαιμονικὴν ὑπερηφάνεια τὰ ἑξῆς:
«Χαρακτηριστικὸν τῶν τελείων Χριστιανῶν εἶναι τὸ νὰ μὴ ὑπερυψώνουν τὸν ἑαυτόν τους, ἐφ' ὅσον, σ' αὐτὴν τὴν περίπτωσιν, θὰ γίνουν ὑπόδικοι γιὰ τὴν ἀλαζονεία τοῦ φαρισαίου, ποὺ κατέκρινε τὸν τελώνην (Λουκ. ΙΗ΄ 9–14), δικαιώνοντας τὸν ἑαυτόν του».
«Χαρακτηριστικὸν τῶν τελείων Χριστιανῶν εἶναι τὸ νὰ μὴ ὑπερυψώνουν τὸν ἑαυτόν τους, ἐφ' ὅσον, σ' αὐτὴν τὴν περίπτωσιν, θὰ γίνουν ὑπόδικοι γιὰ τὴν ἀλαζονεία τοῦ φαρισαίου, ποὺ κατέκρινε τὸν τελώνην (Λουκ. ΙΗ΄ 9–14), δικαιώνοντας τὸν ἑαυτόν του».
ΤΙ ΘΑ ΠΗ ΑΠΛΟΤΗΤΑ.
Διάβασα στὴν «Κλίμακα» τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου τὸν «Λόγον περὶ ἁπλότητος», ὅπου γράφει: «Ὅλοι ἐκεῖνοι, ποὺ ἐπιθυμοῦμε νὰ προσελκύσουμε τὸν Κύριον, ἂς τὸν πλησιάσουμε ἁπλῶς καὶ ἀπλάστως καὶ ἀποικίλως καὶ ἀπονήρως ὡς διδάσκαλον, ποὺ τὸν βλέπουμε χωρὶς περίεργεια. Διότι Ἐκεῖνος, ἐπειδὴ εἶναι ἁπλὸς καὶ ἀσύνθετος, θέλει καὶ οἱ ψυχές, ποὺ τὸν πλησιάζουν νὰ εἶναι ἁπλὲς καὶ ἀκέραιες, δηλαδὴ νὰ μὴ εἶναι κομματιασμένες καὶ σκορπισμένες μέσα στὰ πράγματα. Ἐπειδὴ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντικρίσεις ποτὲ τὴν ἁπλότητα νὰ εἶναι ἀπαλλαγμένη ἀπὸ τὴν ταπείνωση. Πονηρὸς ἄνθρωπος σημαίνει ἐκεῖνος, ποὺ κάνει ψεύτικες προβλέψεις καὶ ποὺ φαντάζεται ὅτι ἀντιλαμβάνεται τοὺς λογισμοὺς τῶν ἄλλων ἀπὸ τὰ λόγια τους, καὶ ὅσα βρίσκονται στὴν καρδιά τους τὰ καταλαβαίνει ἀπὸ τὶς ἐξωτερικὲς κινήσεις, ποὺ κάνουν». Γι᾽ αὐτὸ καὶ μᾶς θέλει νὰ εἴμαστε ἁπλοὶ καὶ ἀπονήρευτοι σὰν τὰ μικρὰ παιδιά. Ὅποιος ἔχει καθαρὸ μυαλὸ καταλαβαίνει.
Π. Μ. Σωτῆρχος
