Χελένικ doormat

Συντάκτης: Κώστας Ζουράρις

Σάββατο, 17 Οκτωβρίου 2009

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ: Ἡ τοποθέτηση τῆς κ. Ἄννας Διαμαντοπούλου στήν θέση τῆς Ὑπουργοῦ Παιδείας καί διά Βίου Μάθησης καί Θρησκευμάτων (ὅπως μετονομάστηκε τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2009 ἀπό τήν νεοεκλεγεῖσα κυβέρνηση τοῦ Γιώργου Παπανδρέου τό Ὑπουργεῖο Ἐθνικῆς Παιδείας καί Θρησκευμάτων) ξύπνησε στή μνήμη πολλῶν Ἑλλήνων τήν –πέραν τῶν ἄλλων ἐκσυγχρονιστικῶν ἰδεῶν της- ἐκφρασμένη κατά τό παρελθόν ἄποψή της ὅτι, θά πρέπει νά καταστεῖ ἐπισήμως ἡ Ἀγγλική ἡ δεύτερη γλώσσα τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους. Ὅποτε εἶναι εὐκαιρία νά θυμηθοῦμε, ὡς καί πάλι ἐπίκαιρα, ὅσα τῆς εἶχε «ἀφιερώσει» τό 2001 ὁ Κώστας Ζουράρις, μέ τό ἄρθρο τοῦ Χελένικ doormat, τό ὁποῖο ἀκολουθεῖ, ὅπου ἄς σημειωθεῖ ὅτι μεταξύ ἄλλων, ἀναφέρεται καί στό παρελθόν τοῦ νέου πρωθυπουργοῦ. Χελένικ doormat (*) Τοῦ Κώστα Ζουράρι (*) Doormat : εὐρωψάθα, γιά νά σκουπίζω τό ὑποπόδιον τῶν ποδιῶν μου, χαλάκι σέ στίλ ὅμως πατσαβουρέ, γιά τά θυρανοίξια πού ἐγκαινιάζουν οἱ ἑκάστοτε ἰσχυροί « Τοῦ δί ὄβερ-φάιτινγκ φιμέιλ-τζένεραλ δί λότ ὄβ βικτόριους, ἴζ μπίιν ντελίβερντ φρόμ δί χάρντσιπς θένκινγκς». Καί ἕπεται μετάφρασις, εἰς παρωχημένον καί μή ἐγκεκριμένον γλώσσημα πληθυσμοῦ περιθωριακοῦ καί μή πολυπολυτισμικού, ἐγκαβιοῦντος εἰς βραχώδη τενάγη τῆς γιουροπίαν Εὐρώπης. Ἡ μετάφρασις: «Τῇ ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τά νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια»… Ἡ μετάφραση κατέστη ἀπαραίτητη, καί ὡς ἀπαραίτητη ἐπείγουσα, ἄρα ἀπαραίτητη, διότι «θείη δέ μίν ἀμφέχυτ’ ὀμφή» ἀπό τίς Βρυξέλλες: μᾶς περίχυσε ἀπεριήχητον ἀφροδισιασμόν μέ τήν θεϊκή φωνή της, ἡ καλλίπυγος μαγωδία τῆς Ἄννης τῆς Ἀδαμαντογεννήτου: ἡ λαγνουργία τῆς ἐπιτυχίας, μᾶς εἶπε ἡ Ἄννα, ἔχει γλῶτταν τήν ἀγγλικήν καί ἄρα, τό ἐγγλωττογαστόρων γένος, τό ἐκσυγχρονιστικόν, ὀφείλει νά κράζει ἐπισήμως στ’ Ἀγγλικά. Τ’ Ἀγγλικά, λοιπόν, τοῦ λοιποῦ, ὡς ἐπίσημη γλώσσα τῆς Ψωροκώσταινας, ὡς εὐρωβριθές ἐκσυγχρονιστᾶν. Τό ’πε, βέβαια,   ἡ Ἄννα ἡ Διαμαντογέννητη, ὡς ἁρμόζουσα ἁρμονική γυναίκα, ἐπιστήμη, ἐπίτροπος… Τί πάει νά πεῖ ὅμως «ἐπίσημη» γλώσσα καί ποιά, ἑπομένως, εἶναι μία «ἁρμονική» φωνή, ποῦ προτείνει, ἐπιστημονική, ὅτι τ’ Ἀγγλικά πρέπει πιά νά εἶναι ἐπίσημη γλώσσα; Λέει, λοιπόν, σέ περιθωριακή καί παρακατιανή γλώσσα, ὁ Κλεωνίδης: «Ἁρμονική ἐστίν ἐπιστήμη θεωρητική τέ καί πρακτική της τοῦ ἠρμοσμένου φύσεως». Ἡ ἐν Βρυξέλλαις ὑπερεθνική Ἄννα μᾶς εἶναι μέν κληδῶν καλλιπάρειος, εἶναι ὅμως «ἁρμονική» καί «ἠρμοσμένη»; Ἰδού λοιπόν τό «ἠρμοσμένον» κι ὄχι ἀνάρμοστον, Διαμαντογέννητή μου, «τό ἐκ φθόγγων τέ καί διαστημάτων» ἑλληνικῶν, ἰσορροπημένων, «ποίαν τάξιν ἐχόντων, συγκείμενον». Πρῶτον: «νά μήν χάσουν τό τρένο τῆς σαχλοπροόδου οἱ Ἕλληνες; Μά, οἱ Ρωμηοί, ὅπως πάντοτε ἄλλωστε, εἶναι σήμερα οἱ πιό πολύγλωσσοί της Εὐρώπης (μαζί μέ τούς Ὀλλανδούς). Ἄρα; Σέ προλάβανε, Ἄννα μου, οἱ «καθυστερημένοι»… Δεύτερον: τά «ἀπαραίτητα» Ἀγγλικά, ὡς ἐπίσημα; Μά, οἱ ἐπίσημοι, καλλιγάληνή μου Ἀδμαντίνη, τά κουτσοαγγλικά τους, τῶν πεντακοσίων λέξεων, ὥστε νά συνεννοοῦνται μέ τά ὑπόλοιπα ἀφασικά ἀστέρια τῶν Βρυξελλῶν, νά, αὐτά τά κολοβά, ἰδρυματικά Ἀγγλικά, ὅλοι τους τά ψελλίζουν. Ἄρα; Ἄρα πάσχετε, ἐσεῖς τά ἐκσυγχρονιστήρια, πανώρια μου Ἄννα Διαμαντογέννητη! Πάσχετε! Ἀφασικά λιγούρια εἴσαστε ὅλοι ἐσεῖς τοῦ ἐκσυγχρονιστᾶν, πάσχετε «συμπλέγματα κατωτερότητας ἀπέναντι τῶν ξένων, ἀνωτερότητας ἀπέναντι τῶν ντόπιων» καί πνευματική τροφή σᾶς εἶναι ὁ «πνευματικός νεοπλουτισμός», πού εἶναι «ἀπό τά συνηθισμένα χαρακτηριστικά τῶν μορφωμένων μας», σού γράφει ὁ Σεφέρης.  Τῶν παραμορφωμένων μας, θά συμπλήρωνα ἐγώ. Κι ὅποιος ζεῖ καί ἀναπνέει, ὅπως ἐσεῖς τά ἐκσυγχρονιστήρια, μέ ἀνήκεστο «πνευματικό νεοπλουτισμό» καί «συμπλέγματα κατωτερότητας ἀπέναντι τῶν ξένων», τότε, τήν Ἑλληνική Δημοκρατία τήν μετατρέπει μέσα στήν ραγιάδικη ψυχή του σέ Χελένικ doormat. Τέτοιο εἶναι τό «ἠρμοσμένον»-ἀνάρμοστό της «ἁρμονικῆς» ἀφασίας, πού κουβαλᾶτε μέσα στίς ἀνερμάτιστες ψυχές σας… Εὐρολιγούρια τοῦ doormat… Ὅπως ἐκεῖνο τό ἄλλο accident culturel, ἐκεῖνο τό ἠδυμελίφθογγον κρουπέζιον(1) τοῦ ἀμερικανικοῦ κοκκυσμοῦ(2), o Georgos, ὁ ὁποῖος ἔσπευσε στίς φυλακές νά ἐπισκεφθεῖ κάτι Ἄγγλους κρετίνους, οἱ ὁποῖοι φωτογράφιζαν «ἑλληνική»ἀεροπορική βάση, παρά τίς ὑπομονητικές συστάσεις τοῦ ἐπιχωρίου εἰσαγγελέως! Γιατί, τουλάχιστον, ὁ Georgos δέν ἀναφέρει στούς ἀνωτέρους του, στούς ἀνθρωπιστικούς κίλλερς, ὅτι ἡ Ψωροκώσταινα εἶναι μία πόστο-μόντερν χώρα, διότι, ἀπό συστάσεώς της ἔχει μετατρέψει τό Ὑπουργεῖον Ἐξωτερικῶν της σέ μία «μή κυβερνητική ὀργάνωση», avant la lettre, ἀφοῦ οὐδέποτε, ἀπό καταβολῆς Ψωροκώσταινα. Τό Ὑμέτερον Ὑπουργεῖον Ἐξωτερικῶν τεμενάδων οὐδέποτε ἀνῆκε στήν ἑλληνική κυβέρνηση… Εἶδες, Ἄννα Διαμαντογέννητη, ὅτι πάντοτε ὑπήρξαμε πρωτοπόροι στό Χελένικ doormat τῶν ἀγγλο-μολπηδόν κρεμβάλων(3) σού; Καί πρόσεξε, Ἄννα μου: τό πολύ doormat δύναται νά ἐκληφθεῖ ὡς ἰδιαζούσης μολπῆς εὔρω-χαμευνία… Ἀνήκει καί αὐτή, ὡς κοινοτικόν κεκτημένον, στήν εὐρώ-εὐαρμοστία; Δεκέμβριος 2001 (1) Κρουπέζιον: ξύλινο παπούτσι πού βοηθᾶ στό κράτημα τοῦ χρόνου, ὅταν χορεύει ὁ περιφερειάρχης Τζέμ καί κροταλίζει ὡς καλλαβίς τό Ὑμέτερον Ὑπουργεῖον Ἐξωτερικῶν τεμενάδων. (2) Κοκκυσμός: κακός ἦχος, νατοϊκός, ἀμερικανικός, ἦχος Βρυξελλῶν. (3) Κρέμβαλα: τά κρόταλα πού παίζει ἀνάμεσα στά δάχτυλά της ἡ τσιφτετελού, γιά νά χαμουρεύεται ὁ γιάνγκις ἀγάς τοῦ ΝΑΤΟ.    Αναδημοσίευση από   Αντίβαρο