Πολλά ερωτήματα εγείρονται και αρκετές αντιφατικές ερμηνείες δίδονται κατά καιρούς ως προς την επίδραση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως στην ελληνορθόδοξη ταυτότητα του λαού μας. Κάποιοι συμπατριώτες μας ανησυχούν μήπως μας επιβάλλουν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών την εγκατάλειψη και απεμπόληση αυτής της ταυτότητας.
Άλλοι, κινούμενοι από τελείως διαφορετικά κίνητρα, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η διαφύλαξη της εθνικής μας ιδιοπροσωπείας είναι αναχρονισμός, απομονωτισμός και «εθνικισμός». Ότι σε μία εποχή ανοικτών συνόρων πρέπει να αισθανόμαστε πολίτες του κόσμου και να ακολουθούμε τυφλά ό,τι επιτάσσει ή επιλέγει η Ευρώπη. Νομίζω ότι η πραγματικότητα βρίσκεται στη μέση.
Στην πρώτη επιφύλαξη απαντώ ότι η εθνική μας ταυτότητα κινδυνεύει περισσότερο από τον κακό μας εαυτό, την άγνοια, τον μιμητισμό και τον πιθηκισμό ορισμένων Νεοελλήνων και λιγότερο από τις ευρωπαϊκές συνταγές, χωρίς να αθωώνω κάθε ευρωπαϊκό νομοθέτημα.
Στη δεύτερη, την ακραία ευρωπαϊστική άποψη, απαντώ ότι όλοι οι λαοί που μετέχουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση θέτουν το εθνικό συμφέρον και την εθνική τους ταυτότητα υπεράνω άλλων επιταγών και συμφερόντων. Δυστυχώς ορισμένοι εμφανίζουν τη δική τους ιδεολογική αντίθεση προς την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας ως δήθεν εντολή της Ευρώπης!
Χαρακτηριστικά αναφέρω το παράδειγμα των σχέσεων Εκκλησίας – Πολιτείας. Ορισμένοι δήθεν προοδευτικοί μας λέγουν ότι πρέπει να τροποποιήσουμε το Σύνταγμα, να αλλάξουμε το περιεχόμενο του μαθήματος των θρησκευτικών, να παύσει η μισθοδοσία του κλήρου και άλλα σχετικά, για να εναρμονισθούμε με «τα ισχύοντα και με τη νομοθεσία της Ευρώπης». Πρόκειται για ανακρίβεια και άγνοια των ευρωπαϊκών θεσμών.
Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη ή Συνθήκη της Λισσαβώνος, που αντικατέστησε την απορριφθείσα Συνταγματική Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, καθορίζει ρητά ότι τα θέματα του πολιτισμού, της παιδείας και το νομικό καθεστώς των εκκλησιών και των θρησκευτικών κοινοτήτων είναι τομείς, για τους οποίους θα νομοθετεί κάθε κράτος ξεχωριστά και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεσμεύεται να μη παρεμβαίνει. Και τούτο διότι όλα τα κράτη και όλοι οι λαοί που αποτελούν την Ευρώπη των 27 θέλουν να γίνεται σεβαστή η ιδιαιτερότητα των εθνικών και θρησκευτικών παραδόσεων. Π.χ. ο Ιρλανδός και ο Πολωνός δεν μπορούν να διανοηθούν την επιβίωσή τους χωρίς Ρωμαιοκαθολική παράδοση, ο Γάλλος έχει επηρεασθεί από το αντιεκκλησιαστικό πνεύμα της Γαλλικής Επαναστάσεως, στη Βρετανία θεωρείται φυσιολογικό ο ανώτατος άρχων να είναι και αρχηγός της «Εκκλησίας της Αγγλίας» κ.λ.π.
Είναι δικαίωμα και υποχρέωση κάθε λαού να σέβεται τις ρίζες του και τους αγώνες των προγόνων του. Γι’ αυτό και στο Ελληνικό Σύνταγμα υπάρχει ως προοίμιο η επίκληση της Μίας, Αγίας, Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος, διότι αυτή την προμετωπίδα έθεσαν οι αγωνιστές του 1821, αυτοί που έχυσαν το αίμα τους για να είμαστε σήμερα εμείς ελεύθεροι.
Η Ευρ. Ένωση δεν είναι ούτε ανθόκηπος μυροβόλος, όπου όλοι είναι έτοιμοι να αποδεχθούν τα δίκαιά μας και τις απόψεις μας, ούτε κολαστήριο και τυραννικό σύστημα, που επιβάλλει διαταγές άνευ συζητήσεως. Είναι χώρος συνεχών αγώνων ειρηνικών και διαπραγματεύσεων. Κάθε λαός, κάθε έθνος, κάθε κράτος προσπαθεί να κερδίσει όσα περισσότερα μπορεί. Έχουμε φυσικά παραχωρήσει ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας όσον αφορά τα νομισματικά, εμπορικά και οικονομικά θέματα.
Δεν έχουμε, όμως, παραχωρήσει ολόκληρη την εθνική μας κυριαρχία. Η Ευρ. Ένωση έχει πλέον κατανοήσει ότι θα έχει μέλλον μόνον ως μία χαλαρή Συν-ομοσπονδία εθνικών κρατών με σεβασμό στην εθνική ταυτότητα κάθε λαού. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ στην απορριφθείσα Συνταγματική Συνθήκη υπήρχε αναφορά σε Ύμνο της Ενώσεως, τώρα στο κείμενο της Λισσαβώνος αυτή η διάταξη έχει απαλειφθεί.
Προφανώς διότι κάθε λαός είναι υπερήφανος για τον δικό του Εθνικό Ύμνο. Για να δούμε δε την προσπάθεια των εθνικών κρατών να διαφυλάξουν καίριους τομείς εθνικής κυριαρχίας και πολιτιστικής ταυτότητος ας θυμηθούμε δύο πρόσφατες εξελίξεις:
Α) Στις 2-10-2009 οι Ιρλανδοί επικύρωσαν με δημοψήφισμα την προαναφερθείσα Συνθήκη της Λισσαβώνος, τον Καταστατικό Χάρτη της Ευρ. Ενώσεως. Είχαν, όμως, κατορθώσει, μετά το ΟΧΙ τους στο περσινό δημοψήφισμα, να κερδίσουν τέσσερις δεσμεύσεις από την ηγεσία και τα όργανα της Ευρ. Ενώσεως.
Πρώτον, ότι δεν θα τους πιέσει κανείς να νομιμοποιήσουν τις αμβλώσεις και τη συμβίωση των ομοφυλοφίλων.
Δεύτερον, ότι δεν θα ενταχθούν σε κάποιο μελλοντικό κοινό Ευρωπαϊκό Στρατό.
Και τρίτον, ότι δεν θα υποχρεωθούν να αυξήσουν τη φορολογία. Δηλαδή ένας ολιγάριθμος λαός, 4 εκατομμύρια Ιρλανδοί, ζήτησαν και επέτυχαν από τα υπόλοιπα 26 κράτη και από τις Βρυξέλλες να γίνουν σεβαστές οι θρησκευτικές, εθνικές και κοινωνικές τους ευαισθησίες.
Β) Στις 30-6-2009 εξεδόθη η απόφαση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας μετά από ερώτημα Γερμανών βουλευτών κατά πόσον η Συνθήκη της Λισσαβώνος είναι συμβατή ή όχι με το Γερμανικό Σύνταγμα.
Το Δικαστήριο απεφάνθη ότι ναι, μπορεί ο Πρόεδρος της Γερμανίας να υπογράψει τη Συνθήκη, αλλά… Το αλλά έχει μεγάλη σημασία: Η Γερμανία θα διατηρεί την εθνική της κυριαρχία και το δικαίωμα να αποφασίζει χωρίς παρεμβάσεις της Ευρ. Ενώσεως σε ορισμένους τομείς και συγκεκριμένα για τον Στρατό, την Αστυνομία, τη φορολογία, την παιδεία, τον έλεγχο των Μ.Μ.Ε. και τις σχέσεις Εκκλησίας – Πολιτείας. Πάλι βλέπουμε, λοιπόν, ότι οι λαοί προσπαθούν να διαφυλάξουν την εθνική τους κυριαρχία σε τομείς που άπτονται των θρησκευτικών, εθνικών και κοινωνικών ευαισθησιών τους.
Ως Έλληνες πρέπει να αξιοποιήσουμε την ευρωπαϊκή μας παρουσία για την προβολή των εθνικών δικαίων και συμφερόντων. Η Ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας θα κινδυνεύσει κυρίως από δικά μας λάθη. Υπάρχουν περιπτώσεις, κατά τις οποίες οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θα δυσκολεύονται να μας καταλάβουν.
Αλλά το ζητούμενο είναι αν εμείς και οι ηγεσίες μας γνωρίζουμε και πιστεύουμε συνειδητά στην παράδοσή μας ως εχέγγυο προόδου για το μέλλον. Ουδείς ευρωπαϊκός λαός είναι διατεθειμένος να αποκοπεί από τη γλώσσα, την πίστη και την ιστορία του στο όνομα μιας θολής «ευρωπαϊκής ταυτότητας».
Αν έχουμε Πίστη στο Θεό και στην Ιστορία μας, θα προχωρήσουμε και θα επιτύχουμε. Και όπως λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος «αν εσύ ο ίδιος δεν αδικείς τον εαυτό σου, ουδείς μπορεί να σε αδικήσει»!
Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός επιστήμων
Άλλοι, κινούμενοι από τελείως διαφορετικά κίνητρα, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η διαφύλαξη της εθνικής μας ιδιοπροσωπείας είναι αναχρονισμός, απομονωτισμός και «εθνικισμός». Ότι σε μία εποχή ανοικτών συνόρων πρέπει να αισθανόμαστε πολίτες του κόσμου και να ακολουθούμε τυφλά ό,τι επιτάσσει ή επιλέγει η Ευρώπη. Νομίζω ότι η πραγματικότητα βρίσκεται στη μέση.
Στην πρώτη επιφύλαξη απαντώ ότι η εθνική μας ταυτότητα κινδυνεύει περισσότερο από τον κακό μας εαυτό, την άγνοια, τον μιμητισμό και τον πιθηκισμό ορισμένων Νεοελλήνων και λιγότερο από τις ευρωπαϊκές συνταγές, χωρίς να αθωώνω κάθε ευρωπαϊκό νομοθέτημα.
Στη δεύτερη, την ακραία ευρωπαϊστική άποψη, απαντώ ότι όλοι οι λαοί που μετέχουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση θέτουν το εθνικό συμφέρον και την εθνική τους ταυτότητα υπεράνω άλλων επιταγών και συμφερόντων. Δυστυχώς ορισμένοι εμφανίζουν τη δική τους ιδεολογική αντίθεση προς την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας ως δήθεν εντολή της Ευρώπης!
Χαρακτηριστικά αναφέρω το παράδειγμα των σχέσεων Εκκλησίας – Πολιτείας. Ορισμένοι δήθεν προοδευτικοί μας λέγουν ότι πρέπει να τροποποιήσουμε το Σύνταγμα, να αλλάξουμε το περιεχόμενο του μαθήματος των θρησκευτικών, να παύσει η μισθοδοσία του κλήρου και άλλα σχετικά, για να εναρμονισθούμε με «τα ισχύοντα και με τη νομοθεσία της Ευρώπης». Πρόκειται για ανακρίβεια και άγνοια των ευρωπαϊκών θεσμών.
Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη ή Συνθήκη της Λισσαβώνος, που αντικατέστησε την απορριφθείσα Συνταγματική Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, καθορίζει ρητά ότι τα θέματα του πολιτισμού, της παιδείας και το νομικό καθεστώς των εκκλησιών και των θρησκευτικών κοινοτήτων είναι τομείς, για τους οποίους θα νομοθετεί κάθε κράτος ξεχωριστά και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεσμεύεται να μη παρεμβαίνει. Και τούτο διότι όλα τα κράτη και όλοι οι λαοί που αποτελούν την Ευρώπη των 27 θέλουν να γίνεται σεβαστή η ιδιαιτερότητα των εθνικών και θρησκευτικών παραδόσεων. Π.χ. ο Ιρλανδός και ο Πολωνός δεν μπορούν να διανοηθούν την επιβίωσή τους χωρίς Ρωμαιοκαθολική παράδοση, ο Γάλλος έχει επηρεασθεί από το αντιεκκλησιαστικό πνεύμα της Γαλλικής Επαναστάσεως, στη Βρετανία θεωρείται φυσιολογικό ο ανώτατος άρχων να είναι και αρχηγός της «Εκκλησίας της Αγγλίας» κ.λ.π.
Είναι δικαίωμα και υποχρέωση κάθε λαού να σέβεται τις ρίζες του και τους αγώνες των προγόνων του. Γι’ αυτό και στο Ελληνικό Σύνταγμα υπάρχει ως προοίμιο η επίκληση της Μίας, Αγίας, Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος, διότι αυτή την προμετωπίδα έθεσαν οι αγωνιστές του 1821, αυτοί που έχυσαν το αίμα τους για να είμαστε σήμερα εμείς ελεύθεροι.
Η Ευρ. Ένωση δεν είναι ούτε ανθόκηπος μυροβόλος, όπου όλοι είναι έτοιμοι να αποδεχθούν τα δίκαιά μας και τις απόψεις μας, ούτε κολαστήριο και τυραννικό σύστημα, που επιβάλλει διαταγές άνευ συζητήσεως. Είναι χώρος συνεχών αγώνων ειρηνικών και διαπραγματεύσεων. Κάθε λαός, κάθε έθνος, κάθε κράτος προσπαθεί να κερδίσει όσα περισσότερα μπορεί. Έχουμε φυσικά παραχωρήσει ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας όσον αφορά τα νομισματικά, εμπορικά και οικονομικά θέματα.
Δεν έχουμε, όμως, παραχωρήσει ολόκληρη την εθνική μας κυριαρχία. Η Ευρ. Ένωση έχει πλέον κατανοήσει ότι θα έχει μέλλον μόνον ως μία χαλαρή Συν-ομοσπονδία εθνικών κρατών με σεβασμό στην εθνική ταυτότητα κάθε λαού. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ στην απορριφθείσα Συνταγματική Συνθήκη υπήρχε αναφορά σε Ύμνο της Ενώσεως, τώρα στο κείμενο της Λισσαβώνος αυτή η διάταξη έχει απαλειφθεί.
Προφανώς διότι κάθε λαός είναι υπερήφανος για τον δικό του Εθνικό Ύμνο. Για να δούμε δε την προσπάθεια των εθνικών κρατών να διαφυλάξουν καίριους τομείς εθνικής κυριαρχίας και πολιτιστικής ταυτότητος ας θυμηθούμε δύο πρόσφατες εξελίξεις:
Α) Στις 2-10-2009 οι Ιρλανδοί επικύρωσαν με δημοψήφισμα την προαναφερθείσα Συνθήκη της Λισσαβώνος, τον Καταστατικό Χάρτη της Ευρ. Ενώσεως. Είχαν, όμως, κατορθώσει, μετά το ΟΧΙ τους στο περσινό δημοψήφισμα, να κερδίσουν τέσσερις δεσμεύσεις από την ηγεσία και τα όργανα της Ευρ. Ενώσεως.
Πρώτον, ότι δεν θα τους πιέσει κανείς να νομιμοποιήσουν τις αμβλώσεις και τη συμβίωση των ομοφυλοφίλων.
Δεύτερον, ότι δεν θα ενταχθούν σε κάποιο μελλοντικό κοινό Ευρωπαϊκό Στρατό.
Και τρίτον, ότι δεν θα υποχρεωθούν να αυξήσουν τη φορολογία. Δηλαδή ένας ολιγάριθμος λαός, 4 εκατομμύρια Ιρλανδοί, ζήτησαν και επέτυχαν από τα υπόλοιπα 26 κράτη και από τις Βρυξέλλες να γίνουν σεβαστές οι θρησκευτικές, εθνικές και κοινωνικές τους ευαισθησίες.
Β) Στις 30-6-2009 εξεδόθη η απόφαση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας μετά από ερώτημα Γερμανών βουλευτών κατά πόσον η Συνθήκη της Λισσαβώνος είναι συμβατή ή όχι με το Γερμανικό Σύνταγμα.
Το Δικαστήριο απεφάνθη ότι ναι, μπορεί ο Πρόεδρος της Γερμανίας να υπογράψει τη Συνθήκη, αλλά… Το αλλά έχει μεγάλη σημασία: Η Γερμανία θα διατηρεί την εθνική της κυριαρχία και το δικαίωμα να αποφασίζει χωρίς παρεμβάσεις της Ευρ. Ενώσεως σε ορισμένους τομείς και συγκεκριμένα για τον Στρατό, την Αστυνομία, τη φορολογία, την παιδεία, τον έλεγχο των Μ.Μ.Ε. και τις σχέσεις Εκκλησίας – Πολιτείας. Πάλι βλέπουμε, λοιπόν, ότι οι λαοί προσπαθούν να διαφυλάξουν την εθνική τους κυριαρχία σε τομείς που άπτονται των θρησκευτικών, εθνικών και κοινωνικών ευαισθησιών τους.
Ως Έλληνες πρέπει να αξιοποιήσουμε την ευρωπαϊκή μας παρουσία για την προβολή των εθνικών δικαίων και συμφερόντων. Η Ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας θα κινδυνεύσει κυρίως από δικά μας λάθη. Υπάρχουν περιπτώσεις, κατά τις οποίες οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θα δυσκολεύονται να μας καταλάβουν.
Αλλά το ζητούμενο είναι αν εμείς και οι ηγεσίες μας γνωρίζουμε και πιστεύουμε συνειδητά στην παράδοσή μας ως εχέγγυο προόδου για το μέλλον. Ουδείς ευρωπαϊκός λαός είναι διατεθειμένος να αποκοπεί από τη γλώσσα, την πίστη και την ιστορία του στο όνομα μιας θολής «ευρωπαϊκής ταυτότητας».
Αν έχουμε Πίστη στο Θεό και στην Ιστορία μας, θα προχωρήσουμε και θα επιτύχουμε. Και όπως λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος «αν εσύ ο ίδιος δεν αδικείς τον εαυτό σου, ουδείς μπορεί να σε αδικήσει»!
Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός επιστήμων
Αναδημοσίευση από "ΑΚΤΙΝΕΣ"
