Στίς 27 Σεπτεμβρίου οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ Γιάννης Πανούσης και Μαρία Γιαννακάκη κατέθεσαν
προς τους υπουργούς Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης ερώτημα με το οποίο
ζητούσαν την κατάργηση της Σαρίας, δηλ. του ισλαμικού ιερού νόμου που
εφαρμόζεται στην Θράκη από την μουσουλμανική μειονότητα.Η Σαρία ισχύει για το κληρονομικό
και οικογενειακό δίκαιο και μόνο αν οι ενδιαφερόμενοι συμφωνήσουν να προσφύγουν στον μουφτή, ενώ αν οι διάδικοι προσφύγουν σε πολιτικά δικαστήρια υπερισχύει φυσικά το ελληνικό δίκαιο. Ας σημειωθεί ότι η Σαρία εφαρμόζεται σε αραβικές και άλλες μουσουλμανικές χώρες, όχι όμως και στην Τουρκία. Οι βουλευτές επεσήμαναν ότι «η Σαρία αποτελεί πάγια πρακτική στην κοινωνική λειτουργία της μουσουλμανικής κοινότητας της Δ. Θράκης, με αποτέλεσμα ο ρόλος του μουφτή να υπερβαίνει τα θρησκευτικά του καθήκοντα, αφού δύναται να αποφασίζει και για θέματα κληρονομικού και οικογενειακού δικαίου, προσδίδοντας κατά αυτόν τον τρόπο δικαστικές αρμοδιότητες στο πρόσωπο αυτού, ενώ δεν έχει καθόλου νομικές γνώσεις». Επίσης πρόβαλαν το γεγονός ότι η πρακτική της Σαρίας έχει πρότυπο την ανισότητα των δύο φύλων, αντιβαίνοντας έτσι στο Σύνταγμα και τις βασικές αρχές της ελληνικής Πολιτείας.
Όλα αυτά είναι σωστά, παρότι υπάρχουν και πλευρές της υπόθεσης που δεν εμπεριέχονται στο ανωτέρω σκεπτικό. Έλα όμως που το παιχνίδι στη Θράκη παίζεται αλλιώς! Έτσι, ήρθε η Χρυσή Αυγή (Ροδόπης) και κάλεσε τους τοπικούς πολιτευτές της ΔΗΜ.ΑΡ. – η οποία είχε σαρώσει στις εκλογές χάρη στον (προξενοκίνητο) Ιλχάν Αχμέτ – να ξεκαθαρίσουν αν συμφωνούν με την πρόταση ή όχι. Και παρότι κανείς δεν δημοσίευσε το ερώτημα, τρεις μέρες μετά διαβάσαμε ανακοίνωση της Νομαρχιακής Οργάνωσης Ροδόπης της ΔΗΜ.ΑΡ. όπου ούτε λίγο ούτε πολύ άδειαζε τους βουλευτές της: «Η νομαρχιακή οργάνωση αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό προτάσεις που έχουν να κάνουν με την κατάργηση των δικαστικών αρμοδιοτήτων των Μουφτήδων στην Θράκη, ειδικά όταν αυτές οι προτάσεις δεν έχουν τύχει μιας ενδελεχούς συζήτησης, πρωτίστως στο εσωτερικό της μειονότητας, την οποία αφορά άλλωστε άμεσα το συγκεκριμένο ζήτημα. Τασσόμαστε, ανεπιφύλακτα υπέρ του δικαιώματος κάθε Έλληνα πολίτη να δικάζεται από τον φυσικό του δικαστή, γεγονός που δεν επιδέχεται καμιά άλλη πολιτική ή νομική ερμηνεία. Την ίδια στιγμή, όμως, σεβόμαστε κανόνες που απορρέουν από την παράδοση και το εθιμικό δίκαιο του Ισλάμ στην περιοχή μας, κατοχυρωμένους άλλωστε από την ενσωμάτωση της Θράκης στον εθνικό κορμό και θεωρούμε ότι η κατάργηση τους δεν μπορεί να αποτελεί μια διαδικασία που ομοιάζει με «επιχείρηση μετάγγισης πολιτισμού», σε πολίτες που κινούνται σε ένα διαφορετικό αξιακό επίπεδο…».
Έτσι λοιπόν το γελοίο ανθρωπάριο που συνέλαβε τούτη την επιχειρηματολογία λέει στον καθηγητή και πρώην πρύτανη του Δ.Π.Θ. να μην ανοίγει το στόμα του αν δεν έχει πάρει το ΟΚ του Προξενείου (πρώτη μας υπογράμμιση) και φτάνει στην ουρανομήκη πολυπολιτισμική μπούρδα «καθείς και ο δικαστής του» (δεύτερη υπογράμμιση)! Βρε, έχε χάρη που το αξιακό μας επίπεδο έχει αλλάξει από την εποχή του Εφιάλτη…
«Αντιφωνητής», 15/10/2012
