Ὁ
ἦχος τῆς καμπάνας εὑρίσκεται εἰς τὸ στόχαστρον τοῦ πολιτικοῦ κόσμου ἀπὸ
τὰ ἔτη τῆς διακυβερνήσεως τῆς χώρας ὑπὸ τοῦ Κ.Σημίτη, ὅποτε ἀπηγορεύθη ἡ
ἀναγραφὴ τοῦ Θρησκεύματος εἰς τὰς ἀστυνομικᾶς ταυτότητας. Ἐκείνην τὴν
ἐποχὴν ὁ Γ. Παπανδρέου εἶχε τὴν ἰδιότητα τοῦ ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν. Εἶχε
ἀντιδράσει ἐντόνως (μετὰ τῆς μητρὸς τοῦ) ὅταν τὴν ἑπομένη τοῦ Πάσχα
(εὐρίσκετο εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Κορίνθου) εἴχομεν ἐντόνους
κωδωνοκρουσίας πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Ἀργότερον ἐπὶ κυβερνήσεως
Νέας Δημοκρατίας εἴχομεν τὴν γνωστὴ ἐγκύκλιό του τότε ὑπουργοῦ ΠΕΧΩΔΕ Γ.
Σουφλιὰ διὰ τὸν περιορισμὸν τοῦ ἤχου τῆς καμπάνας εἰς ὁλόκληρον τὴν
ἐπικράτειαν καὶ ἰδιαιτέρως εἰς τὰ ἀστικὰ κέντρα. Σήμερον ἡ κυβέρνησις
φέρεται νὰ ἐπιθυμῆ τὸν περιορισμὸ ἔτι περισσότερον του ἤχου και...τὴν ἀπαγόρευση τῶν κτύπων. Ἤδη διὰ τὰς προθέσεις τῆς Κυβερνήσεως ὑπῆρξαν δημοσιεύματα, τὰ ὁποῖα διαψεύστηκαν.