Ο πίνακας είναι έργο της ζωγράφου Γιάννας Ξέρας
Σχόλιο Εγκόλπιου: Οι σημερινοί κατήγοροι της Ι.Μ.Βατοπεδίου αν ζούσαν την εποχή εκείνη τι θα έλεγαν άραγε για τα 50.000 γρόσια και τα 1.000 γιδοπρόβατα που κατείχε η Ι.Μ Προφήτη Ηλία στην περιοχή του Παρνασσού; Καταλαβαίνουμε τι είδους κατηγορίες θα άκουγαν οι καλόγεροι και ο μακαριστός Ηγούμενος από τους δήθεν προοδευτικούς «χριστιανούς» αλλά και τα Μ.Μ.Ε. για την «παράνομη συσσώρευση πλούτου» ή για «εκκοσμίκευση του ράσου» ή ακόμα και για την χλιδή στην οποία ζούνε. Η Ι.Μ.Πρ.Ηλία όμως τα έδωσε ΟΛΑ στον αγώνα. Και μην ήταν το μοναδικό μοναστήρι που πρόσφερε στον αγώνα; Μην ήταν το τελευταίο; Μήπως η Ι.Μ Βατοπεδίου –όταν χρειαστεί- δεν θα ακολουθήσει την κοινή πορεία των Ι.Μονών προς τον αγώνα και την προσφορά στην Ελευθερία; Ας βγάλει ο καλόπιστος αναγνώστης τα συμπεράσματά του και ας προβληματιστούν οι κατήγοροι των μοναστηριών μας.
Εις το ιστορικό αρχείο της Ι. Μονής Προφ. Ηλιού Παρνασσίδος λαμπρά
θέσι κατέχει το γράμμα του Συνταγματάρχου της επαναστάσεως του 1821
Νάκου Πανουργιά, με χρονολογία 10/01/1838, «ίνα χρησιμεύση όπου ανήκει,
προς δόξαν των αγώνων και των θυσιών», όπως χαρακτηριστικά ο ίδιος το
επισφραγίζη κάνοντας αναφορά εις την προσφορά των Μοναχών της Ι. Μονής
υπέρ της αγάπης προς την Ελευθερία και της αφοσιώσεως προς τον Θεό και
την Πατρίδα.
Όντως «προς δόξαν των αγώνων και των θυσιών» του ελληνικού λαού, αλλά
και της Αγίας μας Εκκλησίας, η οποία ταυτίζεται με το έθνος μας, ως
ζωντανή έκφρασις του πιστεύω μας, ότι η ελευθερία και η αξιοπρέπεια του
Ελληνικού Έθνους αναπτερούνται πάντα από την πίστι του Χριστού.
Το γράμμα αυτό αποδεικνύει ότι οι αγώνες της Ελευθερίας και των
μεγάλων θυσιών είναι αγώνες Έθνους και Εκκλησίας μαζί. Είναι η
πραγμάτωσις των λόγων του Μεγάλου Αγωνιστού Θ. Κολοκοτρώνη «Εμείς όταν
πιάσαμε τα όπλα πρώτα υπέρ της Πίστεως είπαμε και ύστερα υπέρ Πατρίδος»
Ήτο, λοιπόν, αδύνατον να μην λάβουν μέρος και μάλιστα τα πρωτεία εις
το Μεγάλο Πανηγύρι του 1821 αδάμαστοι ρασοφόροι, κληρικοί και μοναχοί,
ψυχές εμπνευσμένες από τα θούρια της Εκκλησίας, φλογισμένες από τον πόθο
της ελευθερίας και οπλισμένες με το Πνεύμα της Χριστιανικής Εκκλησίας,
πνεύμα ηρωϊσμού και Πίστεως εις την Ανάστασι και την δόξα. Ανεδείχθησαν
δε καθ’ όλη την διάρκεια του Αγώνος αληθινοί αγωνισταί, οι οποίοι
κράτησαν αδούλωτο το φρόνημα, δεν προσκύνησαν και θύμιζαν εις τον λαό
ότι είναι Χριστιανοί και Έλληνες και ακόμη ότι μόνον η Ορθόδοξη Εκκλησία
γεμίζει την καρδιά του Έλληνα με Χριστό και Ελλάδα.
Τέλος μέσα από το γράμμα φαίνεται καθαρά, ότι η θυσία κληρικών και
μοναχών, η οποία έδιδε ζωή εις την πίστι, εις την ανάστασι, εις την
σωτηρία, έχει πνοή από το Πνεύμα της Ελευθερίας, όπως το καθαγίασε μέσα
στην ελληνική ψυχή το Πνεύμα του Θεού.
Όντως, λοιπόν, το γράμμα εγράφη «προς δόξαν των αγώνων και των θυσιών» υπέρ πίστεως και πατρίδος και έχει ως εξής:
Πιστοποιώ ο υποφαινόμενος, ότι κατά 1821, έτος επί αρχηγίας του
Μακαρίτου πατρός μου Πανοργιά, και του Ιω. Γκούρα καθώς και της εδικής
μου, το Μοναστήριον του Προφήτου Ηλιού, το ….. κατά την Παρνασσίδα
συνετέλεσεν ουκ ολίγον εις τα τότε πολεμικά σχέδιά μας, και αφού καθ’ ον
καιρόν εκινείτο η αποστασία των Σαλώνων, ητίμασεν αυτό τροφάς και
πολεμοφόδια τα οποία εκουβάλησαν εξ άλλων μερών οι καλόγεροι, μέσα (;)
εις το Μοναστήριον. Τέλος μαζύ με ημάς ο τότε ηγούμενος: Βενιαμίν και οι
καλόγεροι, έως 30 τον αριθμόν, και ούτως υπό την οδηγίαν μου, με
πολεμοφόδια, τροφάς και με ζώα επολιορκήσαμεν τα Σάλωνα, έπειτα
παρευρέθησαν μαζύ μου και εις τον πόλεμον της Γραβιάς, όπου επληρώθη ο
μοναχός Πανκράτιος, εις τον πόλεμον των Βασιλικών Νευροπόλεως, εις
Άμπλιανην, εις σκάλα, εις πολιορκίαν της Λεβαδίας όπου επληγώθη ο
Θεωνάς, και εφονεύθη ο Νικηφόρος, αμφότεροι μοναχοί. Εις Σκάλα Σαλώνων,
όπου εφονεύθη ο παπαγεράσιμος, εις Ράχωβαν και εις Προφήτην Ηλίαν, καθώς
και εις άλλας μάχας γινομένας κατά την Ανατολ(ικήν) Ελλάδα.
Δείξαντες γενναιότητα και ανδρίαν οι καλόγεροι όλοι καταβάλλοντες και
συνδρομήν περισσότερον των 50.000 πενήντα χιλιάδων γροσίων, εις
διαφόρους περιστάσεις, δόσαντες και έως δέκα χιλιάδες αρ. 1.000,
γιδοπρόβατα εις τα στρατόπεδα, προφθάσαντες τας ανάγκας αυτών, και έως
τέλους μετά την μάχην ήτις έγινε εις την Ιεράν μονήν του Προφήτη Ηλιού ο
Κιουταχής κατέστρεψε με πυρίτιδα όλα τα κτήρια και την εκκλησίαν του
Μοναστηρίου.
Όθεν ως γνωρίζων καλώς τα τότε δεινά του Μοναστηρίου τούτου, τον
ζήλον, και προθυμίαν, πατριωτισμόν και γενναιώτητα των καλογέρων, καθ’
όλον το διάστημα του ιερού αγώνος μας, δίδω το παρόν μου πιστοποιητικόν
τω ιερώ τούτω Μοναστηρίω του Προφήτου Ηλιού δια να χρησιμεύση όπου
ανίκει, προς δόξαν των αγώνων και θυσιών.
Εν Αμφίσση την 10η Ιανουαρίου 1838
Ν. Πανοριάς
Συνταγματάρχης
Το αλίευσα ΕΔΩ http://vatopaidi.wordpress.com/
