Υπάρχουν κάποιες φεμινίστριες της
συμφοράς που ανιστορήτως κατηγορούν τους αγίους Πατέρας επί
μισογυνισμώ. Απ' αυτή την συκοφαντία (διότι περί συκοφαντίας πρόκειται)
δεν εξαιρείται ο άγιός μας. Τιμά τις αγαθοπροαίρετες, ελέγχει τις
ελαφρόμυαλες. Λέγει (και πολύ σωστά):
«Μέγαν αγαθόν γυνή, ωσπερούν και κακόν μέγα» (ομιλία Κ' εις την προς Εβραίους). Με αυτό το «μέγα αγαθόν» ο
ιερός Πατήρ είχε στενάς και επωφελείς σχέσεις. Η Ολυμπιάς, η Πενταδία, η
Πρόκλη, η Σαλβίνα, ήσαν από αυτές. Δεν είχεν όμως σχέσεις με το «μέγα
κακόν». Τις «ανασείστριες και ταραξάνδριες» γυναίκες, την Ευγραφία, την
Μάρσα, την Καστρικία. Δεν ανείχετο τον προκλητικόν τρόπον ζωής των.
«Γραίδες
ούσαι διό τον χρόνον, τι ανηβάν παραβιάζεσθε το σώμα, βροστρύχους επί
τού μετώπου φέρουσαι καθαπερ εταιρίδες, υβρίζουσαι και τας λοιπάς
ελευθέρας, επί απάτη των συντυγχανόντων και τούτο χήραι;» (Παλλαδίου, Βίος Ι. Χρυσοστόμου κεφ. Δ' και Η').
Από αυτά βεβαίως τα «μεγάλα κακά» έπαθεν ότι έπαθε. Όμως τοποθετεί άριστα τις σχέσεις ανδρός και γυναικός. Γυναίκα και άνδρας μόνον στα σωματικά είναι διηρημένοι. Αλλά στους αγώνες για την ευσέβεια, το στάδιο των αγώνων είναι κοινό:
Από αυτά βεβαίως τα «μεγάλα κακά» έπαθεν ότι έπαθε. Όμως τοποθετεί άριστα τις σχέσεις ανδρός και γυναικός. Γυναίκα και άνδρας μόνον στα σωματικά είναι διηρημένοι. Αλλά στους αγώνες για την ευσέβεια, το στάδιο των αγώνων είναι κοινό:
«Κατά
τον ίδιο τρόπο και οι γυναίκες αγωνίζονται και δεν εκβάλλονται από τα
αγωνίσματα, αλλά τουναντίον συμπαρατάσσονται και στεφανώνονται και
αναγορεύονται νικήτριες. Έχουν δε και αριστείες και έπαθλα και βραβεία
και στεφάνια και τρόπαια. Όλα αυτά είναι λαμπρά κατορθώματα γι' αυτές
και είναι νίκες συνεχείς και αλλεπάλληλες» (Ομιλία εις τον ναόν της αγίας Ειρήνης).
Γνωρίζει ότι «γενναίες γυναίκες ποτέ δεν εμποδίσθησαν στον δρόμο της αρετής» (Ομιλία εις την προς Ρωμαίους ΛΑ'), και ότι «περιφρονούν ακόμη και τον θάνατο» (Ομιλία εις τας άγιας μάρτυρας Δομνίκην και Προσδόκην), αλλά πόσες ήσαν αυτές στον καιρό του; Εξαπολύει βέλη κατά των καθ' υπερβολήν καλλωπιζομένων γυναικών ιδίως όταν επιδεικνύουν τα «χρυσαφικά» τους μέσα στην Εκκλησία.
Γνωρίζει ότι «γενναίες γυναίκες ποτέ δεν εμποδίσθησαν στον δρόμο της αρετής» (Ομιλία εις την προς Ρωμαίους ΛΑ'), και ότι «περιφρονούν ακόμη και τον θάνατο» (Ομιλία εις τας άγιας μάρτυρας Δομνίκην και Προσδόκην), αλλά πόσες ήσαν αυτές στον καιρό του; Εξαπολύει βέλη κατά των καθ' υπερβολήν καλλωπιζομένων γυναικών ιδίως όταν επιδεικνύουν τα «χρυσαφικά» τους μέσα στην Εκκλησία.
«Δεν κτίσθηκε η εκκλησία για να επιδεικνύεις σ' αυτήν τον πλούτο σου, αλλά για να επιδεικνύεις τον πνευματικό σου πλούτο. Εσύ όμως σαν να πηγαίνης σε παρέλασι, στολίζεις τον εαυτό σου με κάθε τρόπο και μιμείσαι αυτές που παίζουν στα άσεμνα θέατρα. Και έτσι υπεράφθονο βαστάζεις αυτό το φορτίο τού χρυσού» (Ομιλία ΠΟ' εις το κατά Ματθαίον), «ύβρις γάρ σώματος το περικείμενον χρυσίον»
Τέτοια παράπονα ευρίσκει κανείς πάμπολλα περίπατων εις τον κήπον των ομιλιών τού ιερού Πατρός. Το μόνον που δεν ευρίσκει, όσο και αν ερευνήση είναι το σύνηθες την σήμερον. Η γύμνια της γυναίκας. Και τούτο γιατί τότε ημίγυμνες γυναίκες δεν κυκλοφορούσαν.(Ομιλία ΠΗ' εις το κατά Ματθαίον). και τα (Ομιλία Γ' εις τον Ησαΐαν).
Το αλίευσα ΕΔΩ http://1myblog.pblogs.gr/
