Μια ιστορία μιλούσε για ένα ψηλό φοίνικα που μεγάλωνε δίπλα σε ένα δρόμο και κάτω από αυτόν υπήρχε ένα αγκάθι. Περνούσαν ταξιδιώτες από εκεί και το αγκάθι γρατζουνούσε τον καθένα και αυτού παραπονεμένοι το μάλωναν που δεν το κόβει κανείς, για να μην κάνει κακό στους ανθρώπους.
Το αγκάθι με αυθάδεια είπε στο φοίνικα: «Τι βοηθά εσένα το ύψος σου, αφού κανένας δε μιλάει για σένα; Είσαι ένα τίποτα, ενώ για μένα μιλούν συνέχεια».
Ο φοίνικας απάντησε: «Η δόξα σου είναι μαύρη το ίδιο και εσύ. Εκείνο που λένε για σένα είναι χειρότερο από την σιωπή. Για μένα μιλούν οι άνθρωποι όταν μαζεύουν τους καρπούς από τα κλαριά μου. Σπάνια είναι αλήθεια ακούγονται αυτά τα λόγια, αλλά είναι γεμάτα ευγνωμοσύνη».
Πηγή: Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς: Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται σ. 207—208 | φωτογραφία: tokiipictures Το αλίευσα ΕΔΩ http://istologio.org/
