Κάποιο
βράδυ, όταν πια στη μονή του Κλήμενος αρχίζουν να κατοικούν Ίβηρες
μοναχοί, θαυμάσιο φαινόμενο βάζει σε απορία τους μοναχούς της περιοχής:
πύρινος στύλος στέκεται πάνω στη θάλασσα και φθάνει μέχρι τον ουρανό.
Το όραμα εξακολουθεί για μερικές μέρες και οι μοναχοί διακρίνουν στη βάση του στήλου μια εικόνα, που πλέει όρθια στα κύματα.
Κάνουν
δέηση στον Θεό, για να δοθεί ο ανεκτίμητος θυσαυρός και η Θεοτόκος
εμφανίζεται στον ευλαβή αναχωρητή Γαβριήλ τον Ίβηρα και τον διατάζει να
περπατήσει στα κύματα, να πάρει την εικόνα της και να τη δώσει στον
ηγούμενο και τους αδελφούς της μονής. Ωστόσο, μετά την υποδοχή της και
την τοποθέτησή της στο ναό, η εικόνα κατ΄ επανάληψη εξαφανιζόταν από
αυτόν και βρισκόταν τοποθετημένη εσωτερικά πάνω από την πύλη της μονής.
Η
Παναγία πληροφόρησε σε όνειρο τον άγιο Γαβριήλ ότι αυτή είναι η θέση
που διάλεξε μόνη της για να φυλάγει αυτή τους μοναχούς και όχι να
φυλάγεται από αυτούς.
Έτσι
πήρε το όνομα Πορταϊτισσα και μέχρι σήμερα η παρουσία της στη μονή και
στο Άγιον Όρος θεωρείται εγγύηση για την προστασία του Αγιορείτικου
Μοναχισμού από τη Θεοτόκο. Αργότερα κτίστηκε παρεκκλήσι κοντά στο τείχος
της μονής, όπου τοποθετήθηκε η εικόνα, ενώ έκλεισε η παλαιά και
ανοίχθηκε άλλη μεγαλοπρεπέστερη είσοδος.
Τα
θαύματά της είναι άπειρα όπως και το πλήθος των προσκυνητών της,
ιδιαίτερα τον Δεκαπεντάυγουστο και τη Δευτέρα της Διακαινησίμου, που
λιτανεύεται και γίνεται η ανάμνηση της εύρεσης της με λειτουργία σε
παρεκκλήσι της παραλίας, στο σημείο ακριβώς που την έβγαλε από την
θάλασσα ο άγιος Γαβριήλ.
Το αλίευσα ΕΔΩ http://1myblog.pblogs.gr/
