Του Ν.ΖΔεν έχω κανένα πρόβλημα με τον Τούρκο Πρωθυπουργό τον κ. Ερντογάν. Για να σας πω την αλήθεια, μάλλον συμπαθής μου είναι η άνθρωπος.
Το πρόβλημα το έχω με αυτούς που δημιουργούν προσδοκίες «μεγάλης στροφής» στα ελληνοτουρκικά. Σαν να μιλάνε σε απελπισμένους. Ή σε αφελείς. Ή σε αγράμματους…
Γιατί αν δεν είσαι τίποτε απ’ όλα αυτά, δεν προχωράς σε… «κοινό υπουργικό συμβούλιο» με γειτονική χώρα που έχει διακηρύξει άμεσα και δημόσια «απειλή πολέμου» (casus belli) εναντίον της χώρας σου.
Αν δεν είσαι αφελής, δεν συζητάς να συνεργαστείς οικονομικά με χώρα που όχι μόνο παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας κάθε μέρα, αλλά κλιμακώνει τις παραβιάσεις σε κάθε ευκαιρία. Ακόμα κι ένα 24ωρο πριν από την «επίσκεψη φιλίας» του Πρωθυπουργού της…
Αν δεν είσαι αφελής ή απελπισμένος, δεν συζητάς σοβαρά για αφοπλισμό των αεροσκαφών που υπερίπτανται πάνω από το Αιγαίο. Απλώς απαιτείς, πριν απ’ ο,τιδήποτε άλλο, να σταματήσουν οι παραβιάσεις!
Η Τουρκία προσπαθεί να νομιμοποιήσει τις παραβιάσεις της σήμερα, ώστε να νομιμοποιήσει τις απαιτήσεις της αύριο.
Αν τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη κάνουν «κόσκινο» τον εναέριο χώρο της Ελλάδας καθημερινά και οι Έλληνες… πανηγυρίζουν για την «ελληνοτουρκική φιλία» (!) και αφοπλίζουν τα δικά τους αεροσκάφη που αναχαιτίζουν τα τουρκικά, τότε η διεθνής κοινή γνώμη βγάζει το συμπέρασμα ότι οι Έλληνες δεν ενδιαφέρονται πλέον να υπερασπιστούν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα.
Κι αν δεν ενδιαφέρονται οι Έλληνες, γιατί να τους υποστηρίξει οποιοσδήποτε άλλος;
Δεν είναι «τολμηρή εξωτερική πολιτική» να αγκαλιάζεις γείτονα που ευθέως σε απειλεί. Είναι χαζοχαρούμενη εξωτερική πολιτική… Είναι αξιοθρήνητη εξωτερική πολιτική… Που δικαιώνει τις προκλήσεις του επεκτατιστή γείτονα και τον ενθαρρύνει να τις κλιμακώσει.
Θα μου πείτε βέβαια, ότι η Ελλάδα βρίσκεται πλέον υπό το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο…Και λοιπόν; Η Τουρκία στις τελευταίες τρείς δεκαετίες μπήκε δύο φορές υπό τον έλεγχο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου…
Αλλά αυτό δεν την έκανε πιο «διαλλακτική». Δεν σταμάτησε καν την επιθετικότητά της.
Αντίθετα την κλιμάκωσε! Και τώρα την «ανταμείβουμε» εμείς οι ίδιοι…
* Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης δεν είναι τόσο «αυτονόητη λύση» για τα ελληνοτουρκικά, όπως μας το παρουσιάζουν. Πολλά ευρωπαϊκά κράτη έχουν διμερή προβλήματα με άλλα κράτη-μέλη της Ένωσης, αλλά δεν προσφεύγουν στη Χάγη.
Γιατί, άραγε;
Προσέφυγε ποτέ η Ισπανία σε βάρος της Βρετανίας για την κτήση του Γιβραλτάρ;
Προσέφυγε ποτέ η Δημοκρατία της Ιρλανδίας σε βάρος της Βρετανίας για το βορειοϊιρλανδικό;
Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου ήλθε στην εξουσία νομίζοντας ότι «λεφτά υπάρχουν» για παροχές.Τελικώς από το «λεφτά υπάρχουν» οδηγηθήκαμε σε ελάχιστους μήνες στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Όπως φαίνεται δεν είχε κανένα σχέδιο για την Οικονομία.
Αλλά έχει Σχέδιο για άλλα πολύ πιο επικίνδυνα:
Κατάργησε τον εθνικό προσδιορισμό του υπουργείου Παιδείας. Που τον προβλέπει και το ίδιο το Σύνταγμα (άρθρο 16 παράγραφος 2).
Ψήφισε νόμο για το μεταναστευτικό, με τον οποίο ανοίγει ο δρόμος για την αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης της Ελλάδας. Τουλάχιστον σε βάθος χρόνου.
Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα προλάβει να το κάνει. Αλλά εδώ η πρόθεση μετράει.
Τώρα προχωράει σε «ιστορικά ανοίγματα φιλίας», με μια χώρα που μας απειλεί, μας προκαλεί και δεν τηρεί καν τα «συμφωνημένα» (για την επαναπροώθηση των λαθρομεταναστών που καθημερινά μας στέλνει). Και το μεγάλο «επίτευγμα» αυτής της «ελληνοτουρκικής φιλίας» είναι ότι, στο εξής, θα πετάνε τα αεροσκάφη… αφοπλισμένα!
Προσέξτε: δεν θα σταματήσουν οι παραβιάσεις…
Αλλά θα γίνουν τυπικές οι αναχαιτίσεις!
Τι ακριβώς επιδιώκει;
Να ωθήσει την Ελλάδα σε πλήρη «Φιλανδοποίηση» έναντι της Τουρκίας;
Κάποιος πρέπει να του πει ότι η Ελλάδα δεν είναι Φιλανδία. Και η Τουρκία δεν είναι Σοβιετική Ένωση. Ούτε βρισκόμαστε στο 1945, στις αρχές του Ψυχρού Πολέμου… Και, εν πάση περιπτώσει, το καθεστώς «περιορισμένης κυριαρχίας» επιβλήθηκε στη Φιλανδία για σαράντα πέντε χρόνια. Τους το επέβαλαν χωρίς να τους ρωτήσουν.
Δεν το επέλεξαν οι ίδιοι οι Φιλανδοί πανηγυρίζοντας… Και τελικά το αποτίναξαν!
Ο κ. Παπανδρέου κατάφερε να μας βάλει εκεί που ήταν η Τουρκία, η οποία, όμως κατάφερε να βγει (στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο)
Τώρα προσπαθεί να μας βάλει κι εκεί που ήταν η Φιλανδία, που επίσης κατάφερε κι εκείνη να ξεφύγει (σε καθεστώς μειωμένης κυριαρχίας).
Το χειρότερο είναι ότι είναι και υπερήφανος! Το καμαρώνει… Και μαζί του πανηγυρίζουν όλοι οι γνωστοί «παπαγάλοι» της κυβερνητικής προπαγάνδας. Που προκαλούν πλέον αναγούλα, ακόμα και σε πολλούς σοβαρούς ψηφοφόρους του ίδιου του ΠΑΣΟΚ.
Όταν οι «κότες» αγκαλιάζουν τα «γεράκια», το πράγμα είναι θλιβερό.
Όταν οι «παπαγάλοι» γλύφουν τις «κότες» (που αγκαλιάζουν τα «γεράκια»), το πράγμα γίνεται αηδιαστικό.
Γενικά πολλά πτηνά μας μαζεύτηκαν. Ίσως γι’ αυτό η εξωτερική μας πολιτική κατάντησε… κατηγορίας «πτερού»!
