του Τάκη ΣπηλιόπουλουΗ ομολογία Μαντέλη πως λαδώθηκε από τη Siemens, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την «εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα». Αρκεί να δει κανείς τα χαρακτηριστικά του κολοσσιαίου αυτού σκανδάλου στο σύνολό του, ήτοι οικονομικά μεγέθη και βαθμό εμπλοκής των κομμάτων εξουσίας, για να γίνει αντιληπτό πως το σκάνδαλο Siemens δεν είναι τα «ψίχουλα» που ομολογεί πως έλαβε ένας πρώην υπουργός.
Μοιάζει αστείο ξάφνου όλοι, να δηλώνουν σοκαρισμένοι και να εκφράζουν αποτροπιασμό και οργή, όταν η υπόθεση μέσες άκρες ήταν γνωστή εδώ και χρόνια, σε όσους παρακολουθούν συστηματικά την επικαιρότητα και διαβάζουν τακτικά εφημερίδες. Και τα ονόματα είχαν ακουστεί και τα ποσά είχαν γραφεί. Προς τι η έκπληξη λοιπόν; Προς τι η σπουδή την επομένη της ομολογίας, για την έφοδο του ΣΔΟΕ στα γραφεία της Siemens; Περίμεναν πως θα βρουν πειστήρια για το λάδωμα Μαντέλη δώδεκα χρόνια μετά; Γιατί χρειάστηκαν εικοσιτέσσερις ολόκληρες ώρες, για να απαγορευτεί η εξόδου από την χώρα στον Μαντέλη;
Από δε του βήματος της βουλής, ακούσαμε διάφορα περισπούδαστα, του τύπου «η ομολογία αυτή θα μείνει στην ιστορία ως το πλέον αρνητικό ορόσημο στις σχέσεις του πολιτικού κόσμου με τη διαφάνεια» ή πως «η κυνική ομολογία καταδεικνύει τις εφιαλτικές διαστάσεις της διαφθοράς, που τρώει τα σωθικά της δημοκρατίας»! Και αναρωτιέται κανείς, όλοι αυτοί που ξαφνικά έπεσαν από τα σύννεφα, που «θλίβονται και εξοργίζονται» όπως ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, που ζούσαν μέχρι χθες; Δεν είχαν ακούσει, δεν είχαν ψυλλιαστεί απολύτως τίποτα; Καλά δεν διάβαζαν ούτε εφημερίδα; Αστεία πράγματα!
Αν πράγματι κάτι σοκάρει δεν είναι η κυνική ομολογία του Μαντέλη. Είναι η εκατό φορές κυνικότερη ομολογία του Χριστοφοράκου, πως «κράτος στην Ελλάδα, είναι το κόμμα που κυβερνάει και γι' αυτό το εξαγοράζαμε»! Σύμφωνα με την απολογία του στη γερμανική εισαγγελία (την δημοσίευσε στην Ελευθεροτυπία στις 25/5 η Αριστέα Μπουγάτσου) ο Χριστοφοράκος περιγράφει το πόσο εύκολο ήταν να εξαγοράσει η Siemens το κράτος, πληρώνοντας το 2% της κάθε σύμβασης στα κόμματα.
Αν πάρετε μολύβι και χαρτί, το ποσό αυτό σε βάθος χρόνου είναι περί τα εκατό εκατομμύρια ευρώ! Λέει και κάτι άλλο ο Χριστοφοράκος. Ότι «τα κόμματα ζητούσαν συνεχώς χρήματα μέχρι και το 2007, κάτι που προσωπικά έβρισκα απίστευτο, καθώς το σκάνδαλο διαφθοράς στη Siemens ήταν ήδη ένα τεράστιο σκάνδαλο στην Ελλάδα».
Κάποιοι, θα επιχειρήσουν η ομολογία Μαντέλη να γίνει η χρυσή ευκαιρία για άλλοθι. Να μετατραπεί στο εξιλαστήριο θύμα, που θα άρει τις αμαρτίες όλων! Ίσως η υπόθεση να προσφέρεται και για τα δύο! Όμως θα ήταν τεράστιο λάθος να επιχειρηθεί κάτι τέτοιο, με δεδομένη την οργή και την απογοήτευση του κόσμου που περιμένει, όπως του υποσχέθηκαν, να μάθει όλη την αλήθεια.
adianoito
