Αφήγηση γέροντος ηγουμένου (τελευταίο πνευματικοπαίδι του χαρισματούχου παπα Φιλάρετου του Κωνσταμονίτη).
Όταν ήμουν νεαρος μοναχός με την ευλογία του γέροντος μου Φιλάρετου πήγα να εξομολογηθώ στον παπα Τυχωνα τον Ρωσο (τον γέροντα του π.Παισίου).
αφού μας δέχθηκε ,του είπαμε γιατί πήγαμε και ξεκινησα την εξομολόγηση.
έλεγα με σκυμμένο κεφάλι τις αμαρτιες μου και όσο περνουσε η ώρα ενοιωθα τον αυχένα μου να μουσκεύει.
δεν ηξερα τι συμβαινει.
μόλις τελειωσα την εξομολόγηση και σήκωσα το κεφάλι είδα τον παπα Τυχωνα να κλαίει με πολλά δακρυα,τα οποια επεφταν πανω στο κεφαλι μου οση ωρα εκανα την εξομολόγηση!!!
είπε πάλι ο ίδιος:
ο παπά Τυχων ήταν Ρώσος και μιλούσε μόνο σπαστά ελληνικά.
Όταν όμως άρχιζε να μας συμβουλεύει μετά την εξομολόγηση εμείς ακούγαμε τα λόγια του στην καθαρεύουσα,σε γλώσσα όμοια με αυτή που μιλούσε ο αγ.Ιωάννης ο Χρυσόστομος!!!
δεν ήμουν ο μόνος στον οποίο συνέβαινε αυτό.και ο πατήρ Α. που πηγαίναμε μαζί για εξομολόγηση άκουγε τα ίδια! 
