… και να πάνε να κόψουν το λαιμό τους Γερμανοί και Αμερικάνοι. O Ανδρέας μας έμαθε να λέμε ΈΟΚ και NATO το ίδιο συνδικάτο”, σε εποχές που φάνταζε εξωπραγματική κάθε σκέψη για μη συμμετοχή της Ελλάδας στις ευρωπαϊκές και υπερατλαντικές δομές.
Σχεδόν τριάντα χρόνια μετά και ενώ η χώρα οδηγείται – επί Γιώργου Παπανδρέου – στην κρεμάλα από τον ελεγχόμενο από Αμερικανούς και Γερμανούς παγκόσμιο τοκογλυφικό καρτέλ, αποδεικνύεται ότι οι εταίροι, σύμμαχοι και “προστάτες” μας διαγωνίζονται για το ποιος θα δώσει στους Ελληνες τη χαριστική βολή για να αρχίσει το πάρτι της νέας αποικιοκρατίας πάνω από το “πτώμα” μας…
Και για 100 χρόνια να ζητήσουμε 100 δισ. ευρώ και να πάνε να κόψουν ίο λαιμό τους Γερμανοί και Αμερικανοί.
Μόλις προχθές η Μόσχα νοίκιασε για 25 χρόνια μία βάση για το ναυτικό της στην Ουκρανία και πλήρωσε 40 δισ. Ευρώ.
Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, τα περιθώρια εθνικής αντίδρασης στην επερχόμενη κατοχική λαίλαπα δεν επιτρέπουν λεονταρισμούς και ρητορικούς ελιγμούς. Μόνο από τη γλώσσα τους καταλαβαίνουν οι στραγγαλιστές μας και στη γλώσσα τους τους έχουν μιλήσει και άλλα έθνη, που έγκαιρα και αποφασιστικά κινήθηκαν για να αποτινάξουν το δικό τους ζυγό, επιλέγοντας τις συμμαχίες που κατοχυρώνουν τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντά τους.
Η Ρωσία, με την οποία επιχειρήθηκε η οικοδόμηση στέρεων δεσμών στρατηγικής συνεργασίας αλλά οι Αμερικανοί φρόντισαν τους αποκόψουν, προβάλλει για την Ελλάδα ως το αντίπαλο δέος των “νταβατζήδων” και των πιστωτών της. Ενα νησί να νοικιάζαμε στη Μόσχα για πολεμική βάση, με αντίτιμο 100 δισεκατομμύρια για 100 χρόνια, η χώρα θα γλίτωνε τον παγκόσμιο διοσυρμό της και τελικά την αντιμετώπιση της ως αφρικανικό προτεκτοράτο.
Δεν θα είμαστε οι πρώτοι που θα τολμούσαμε:
Η Ουκρανία ήδη συμφώνησε για παραχώρηση ενεός μόνο λιμανιού της στο ρωσικό Πολεμικό Ναυτικό για τον ελλιμενισμό του Στόλου τη Μαύρης Θάλασσας. Προηγήθηκαν οι Γερμανοί με ενεργειακές συμφωνίες που διασφαλίζουν την τροφοδοσία των βιομηχανιών τους με ρωσικό φυσικό αέριο, συμβάσεις που υπογράφηκαν επί Σρέντερ, ο οποίος από καγκελάριος δεν δίστασε με τη λήξη της θητείας του να αποδεχτεί την πρόταση του Πούτιν να συνεργαστεί με τη Μόσχα από τη θέση του μέλους του διοικητικού συμβουλίου της ρωσικής εταιρικής υπερδύναμης που λέγεται GAZPROM…
Οσο κι αν προσβάλει, όσο κι αν ακούγεται μειωτικό, αυτό που δημόσια ομολόγησε σε μια αποστροφή του λόγου του ο Θόδωρος Πάγκαλος, δεν είναι παρά η πικρή αλήθεια. Ουδείς ποτέ κατάφερε ν’ ασκήσει διπλωματία όντας επαίτης. Ποτέ κανείς δεν μπόρεσε να επηρεάσει μια διαπραγμάτευση, πόσο μάλλον να χαράξει… “κόκκινες γραμμές” ή ν’ ακουμπήσει το άδειο του περίστροφο πάνω στο τραπέζι, την ώρα που ζητάει δανεικά. Σε μια επόχή που για να συνάψεις κάποιο δάνειο πρέπει ν’ αποδείξεις πρώτα ότι δεν το χρειάζεσαι (!) και που η οικονομική επάρκεια ενός κράτους επηρεάζει άμεσα την εθνική του κυριαρχία και συνακόλουθα την προκοπή των πολιτών του, επιβάλλεται πέραν των δραματικών διαπιστώσεων και των ταπεινωτικών προσεγγίσεων της κατάντιας μας να βρεθεί κάποιος που θα μπορέσει να χαράξει πολιτική. Να χαράξει πορεία ώστε το καράβι να μην οδηγηθεί στην ξέρα. αναζητώντας διεξόδους όχι μόνο καλύτερα επιτόκια και χαμηλότερα spreads…
Το τίμημα, της σημερινής οικονομικής κατάστασης της χώρας θα είναι δυσανάλογο. Οι επιπτώσεις από την ομολογημένη μας ατολμία και δευτερευόντως από τα βαλάντια που μας λείπουν, θα αποδειχθούν δυσβάσταχτες. Οι συνέπειες εάν άμεσα η κυβέρνηση και ο επικεφαλής της δεν κάνουν κάτι, θα ναι τραγικές. Από το Αιγαίο ως την Θράκη, από το Κυπριακό μέχρι τα Σκόπια…
Η “εποικοδομητική ασάφεια” στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής, το νεφελώδη ανοίγματα και οι πολλές φήμες σε σχέση με προθέσεις και διαθέσεις, ανθρώπων που από την πρώτη ημέρα που ανέλαβαν τα ηνίο του τόπου διαπίστωσαν έλλειμμα κυριαρχίας, έχουν αρχίσει να δίνουν μια πρώτη γεύση όσων έπονται. Αδιέξοδο με τα Σκόπια, με των πρωθυπουργό των οποίων διαπιστώνουμε πως μπορούμε να συνδιαλεγόμαστε και εκτός πλοισίου Ηνωμένων Εθνών, χαμόγελα με την Τουρκία, με τον πρωθυπουργό της οποίας μπορούμε να εξαγγέλλουμε βελτίωση των διμερών σχέσεων, παρόλο που ποτέ δεν βάλαμε στο τραπέζι οτιδήποτε που θα μπορούσε να τις εγγυηθεί.
Πριν από λίγες ημέρες Μόσχα και Κίεβο υπέγραψαν μια συμφωνία για την χρονική επιμήκυνση της σύμβασης που αφορά στην παρουσία του ρωσικού στόλου στην Μαύρη Θάλασσα μέχρι το 2042. από το 2017, που η αρχική συμφωνία προέβλεπε. Το οικονομικό όφελος για την Ουκρανία προσδιορίστηκε σε περίπου 40 δισ. δολάρια και 30% έκπτωση στην παροχή ρωσικού φυσικού αερίου. Η συγκεκριμένη διαπραγμάτευση έγινε, διότι οι ηγέτες των δυο χωρών αναζήτησαν και τελικώς βρήκαν έναν αμοιβαίως επωφελή τρόπο για να διασφαλίσουν το συμφέροντα των χωρών τους. Θα ήταν ευκολότερο ν’ αναζητήσουν χαμηλότερα spreads, ή ν’ αναλωθούν στην επικοινωνιακή διαχείριση της πολιτικής των ελλειμμάτων τους, αλλά δεν το έκαναν.
Κάτι ανάλογο έπραξε – φέρνοντας σε εξαιρετικά δύσκολη θέση την χώρα μας – και η γειτονική Αλβανία επιτρέποντας στην επίσης γειτονική Τουρκία, να σταθμεύει σε λιμάνια της πλοία του τουρκικού στόλου. Κάτι ανάλογο πληροφορείται η “Α” ζητεί η Μόσχα σήμερα από την κυβέρνηση Παπανδρέου, μετά την αδυναμία του αγκυροβολίου των Κυθήρων ν’ ανταποκριθεί στις σημερινές ανάγκες του ρωσικού στόλου. Η απόφαση, υπό την αίρεση ότι εξετασθεί με όρους που επιβάλλει το μέχρι σήμερα εθιμικό πολιτικό δίκαιο, είναι περίπου βέβαιο ότι θα ‘ναι αρνητική. Η απάντηση θα επιχειρηθεί να μην λάβει δημοσιότητα ώστε η συζήτηση να συνεχίσει να περιστρέφεται με το πώς η χώρα δεν θα ομολογήσει δημόσια την πτώχευση που έχει εξασφαλίσει στους πολίτες της.
Απαιτούνται εδώ και τώρα αποφάσεις. Η εποχή των λόγων και των γενικόλογων διαπιστώσεων παρήλθε και μαζί της εκείνη που επέτρεπε στους πολιτικούς να επιδίδονται σε ανέξοδες εξαγγελίες. Συγκεκριμένη πρόταση στο τραπέζι υπάρχει. Αυτό που μένει ν’ αποδειχθεί είναι εάν υπάρχει η απαιτούμενη βούληση και μαζί η ειλικρινής επιθυμία να ξαναμπεί κάποτε η χώρα στο παιγνίδι πατώντας στα δικά της πόδια.
Εφημερίδα: ΑΥΡΙΑΝΗ – 01.05.2010 – ΣΕΛ.3
