Ο αββάς Μακάριος είδε μια φορά κοντά στον μεγάλο του γέροντα, τον άγιο Αντώνιο, που εργαζόταν εκλεκτά κλωνάρια φοινικιάς και του ζήτησε απ' αυτά μια δεσμίδα. Ο αββάς Αντώνιος τότε του είπε:
- Είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή, πως δεν πρέπει να επιθυμήσεις όσα έχει ο πλησίον σου (Εξ. κ' 17, Δευτ. ε΄21).
Και μόνο μ' αυτό το λόγο που είπε ο Γέροντας, αμέσως όλα τα τρυφερά εκείνα κλωνάρια καψαλίστηκαν σαν να τα 'καψε φωτιά. Ο αββάς Αντώνιος, βλέποντας τούτο το πράγμα, είπε στον Μακάριο:
- Ιδού, που επάνω σου έχει αναπαυτεί το πνεύμα μου, κ' έτσι θα' σαι λοιπόν κληρονόμος των χαρισμάτων μου.
Το αλίευσα ΕΔΩ
