Σε ότι αφορά την κωδικοποίηση της Σλαβομακεδονικής υπάρχει πολύ παρασκήνιο. Ως κατάλληλη διάλεκτος για βάση της υπό διαμόρφωση γλώσσας επιλέχτηκε η κεντρική διάλεκτος του Prilep-Monastir ως λιγότερο διαβρωμένη από τη σερβική και τη βουλγαρική. Για το ζήτημα αυτό δεν υπήρξαν σοβαρές διαφωνίες από τους Βουλγαρομακεδόνες και Σερβομακεδόνες. Το φλέγον ζήτημα αποτέλεσε η σύνταξη του αλφαβήτου και του συστήματος ορθογραφίας.
Η επιτροπή κατέληξε τελικά στο ακόλουθο αλφάβητο ως το πλέον κατάλληλο για τη φωνητική της σλαβομακεδονικής:
Α, Β, V, G, G, D, Ε, Ζ, Ζ, Dz, I, J, Κ, Κ, L, Lj, Μ, Ν, Nj, Ο, Ρ, R, S, Τ, U, F, CH, C, C, Dz, S, Α.
Το αλφάβητο αυτό ικανοποιούσε και τους διανοούμενους που προέρχονταν από τη Βουλγαρία και προσχώρησαν στους παρτιζάνους της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας, όπως για παράδειγμα τον ποιητή Venko Markovski, τον δημοσιογράφο Vasil Ivanovski και τον Pavel Satev, που ως νεαρός αναρχικός γεμιτζής το 1903 είχε συμμετάσχει στην ανατίναξη του γαλλικού πλοίου Quadalkivir στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
Αντιρρήσεις στο προταθέν αλφάβητο εξέφρασε κυρίως ο Σερβομακεδόνας φιλόλογος Blaze Koneski που επισήμανε ότι το ζήτημα δεν ήταν μονάχα φιλολογικό, αλλά και πολιτικό και τάχθηκε υπέρ της υιοθέτησης του σερβικού αλφαβήτου του Vuk Karadzic με την εισαγωγή των σερβικών C, Dj και τον εξοβελισμό του τυπικού βουλγαρικού φωνήεντος Α (ερ γκολιάμ). Με μια τέτοια λύση δεν συμφωνούσαν όσοι προέρχονταν από τη Βουλγαρία. Λόγω των διαφωνιών που ερμηνεύονταν ως έχουσες άμεσες πολιτικές διαστάσεις, το ΚΚΜ απέστειλε στις 8 Δεκεμβρίου 1944 επιστολή προς το ΚΚΓ όπου ζητούσε την βοήθεια του Βελιγραδίου και κυρίως την αποστολή Σοβιετικών φιλολόγων.
Το Βελιγράδι έστειλε τελικά 4 σέρβους όπου μετά από πολλές συσκέψεις και επιτροπές σε επιτροπές τελικά οι Σερβομακεδόνες δέχτηκαν να μην εισαχθούν τα σερβικά γράμματα c dj και ο Βουλγαρομακεδόνας Markovski με τη σειρά του συμβιβάστηκε με τον εξοβελισμό του βουλγαρικού ερ γκολιάμ a. Τα σερβικά γραφήματα lj, nj, j, dz και το παλαιο-εκκλησιαστικό σλαβονικό S (dz) διατηρήθηκαν.
Σημαντική συμβολή στην τελική μορφή στην γραμματική της νέας τιτοικής γλώσσας ήταν ο Αμερικανός καθηγητής Horace Lunt. Ο Αμερικανός έδωσε την λύση στο θέμα των διαφωνιών που είχαν προκύψει ανάμεσα στους Σερβίζοντες και Βουλγαρίζοντες φιλολόγους για το ποια θα ήταν η τελική μορφή της γραμματικής. Μαζί με τον Lunt συνεργάστηκε ο Blazhe Koneshki, ο οποίος είναι και ο «πατέρας» όλων αυτών των φενακιστικών επιχειρημάτων που διαβάζουμε και αφορούν την γλώσσα της FYROM. Μάλιστα στην αρχή της διδασκαλίας της Τιτοικής γλώσσας στο κράτος της FYROM , οι Σλαβομακεδονιστές προπαγανδιστές αναγκαζόντουσαν να αλλάζουν τα αρχικά Βουλγαρικά κείμενα των Ντέλτσεφ, Γκρούεφ, "μανιφέστο του Κρουσούβου κλπ με αποτέλεσμα όμως ο λαός να μην τα....καταλαβαίνει.
Έτσι έχει η ιστορία της Σερβοποίησης της γλώσσας της ΠΓΔΜ.Οι σλαβόφωνοι τηε ΠΓΔΜ , πού αποτελούν τα δύο τρίτα τού πληθυσμού του, πριν η πανσλαβική προπαγάνδα τούς επιβάλλει το όνομα Μακεδόνες ονόμαζαν οι ίδιοι τον εαυτό τους Bugari, δηλαδή Βουλγάρους. Το Bugari είναι ο σερβικός τύπος του εθνικού ονόματος Βούλγαροι. Πολλή σημαντικό είναι ότι οι Βλάχοι της ΠΓΔΜ αποκαλούν τους Σλαβομακεδόνες της ΠΓΔΜ… Bugari.
Βιβλιογραφία:
1-Σπυρίδων Σφέτας, Η διαμόρφωση της Σλαβομακεδονικής ταυτότητας, 2004
2-Palmer & King, Yugoslav Communism and the Macedonian Question. 1971
