- ‘Έχουν λίγα ελαφρυντικά. Οι γονείς πού δεν καταλάβαιναν την πειθαρχία αφήνουν τώρα τα παιδιά τους με μιά ελευθερία και τα κάνουν τελείως αλητάκια. Μια κουβέντα λες, πέντε σού λένε, και με μιά αναίδεια! Αυτά μπορεί να γίνουν εγκληματίες. Σήμερα τα ξεβιδώνουν τελείως τα παιδιά. ‘Ελευθερία! «Μην τα εγγίζετε τα παιδιά!» Και τα παιδιά λένε: «Πού θα βρούμε αλλού τέτοιο καθεστώς;» Επιδιώκουν, δηλαδή, να τα κάνουν άνταρτάκια,… να μη θέλουν τούς γονείς, να μη θέλουν τούς δασκάλους, να μη θέλουν τίποτε, να μην ακούν κανέναν. Αυτό τούς διευκολύνει στον σκοπό τους.
“Αν δεν τα κάνουν άνταρτάκια, πως μετά τα παιδιά θα τα κάνουν όλα κομμάτια;
Και βλέπεις, τα καημένα είναι σχεδόν δαιμονισμένα.
(Λόγοι Γ. Παϊσίου, τ. Α, Σουρωτή, 1999, 247π.)
‘Αλλά σκοπός τους τώρα είναι να απομακρύνουν τα παιδιά από την ‘Εκκλησία.
Τα δηλητηριάζουν, τα μολύνουν με διάφορες θεωρίες, κλονίζουν τήν πίστη τους.
Τα εμποδίζουν από το καλό, για να τα αχρηστέψουν. Τα καταστρέφουν από μικρά. Και τα παιδάκια, φυσικά, από αρνάκια γίνονται κατσικάκια. Αρχίζουν μετά να χτυπούν άσχημα και τούς γονείς τους και τούς δασκάλους και αυτούς πού τα κυβερνούν.
Τα κάνουν όλο άνω-κάτω: συλλαλητήρια, καταλήψεις, αποχή από τα μαθήματα. Και τελικά όταν θα φθάσουν να ξεκοιλιάσουν αυτούς πού τα κυβερνούν, τότε θα βάλουν και αυτοί μυαλό.
(Λόγοι Γ. Παϊσίου, τ. Α, Σουρωτή, 1999, 299-301)
