Όλο και περισσότεροι γίνονται οι Κινέζοι φοιτητές που θέλουν να μάθουν
την ελληνική γλώσσα, τον ελληνικό πολιτισμό και τη σύγχρονη Ελλάδα. Λατρεύουν τον Όμηρο, γνωρίζουν αρκετά για την αρχαία Ελλάδα και αυτός είναι ένας από τους λόγους που έσπευσαν να μάθουν ελληνικά. Είναι Κινέζοι που τώρα, πλέον, μιλούν ελληνικά, χορεύουν συρτάκι και ακούνε... Χατζηγιάννη.
Οι περισσότεροι φιλοδοξούν να γίνουν διπλωμάτες ή στελέχη μεγάλων επιχειρήσεων και να εργαστούν στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άλλοι πάλι θα γίνουν διερμηνείς ή ακόμα και πανεπιστημιακοί καθηγητές της ελληνικής γλώσσας.
«Οι φοιτητές αυτοί θα αποτελέσουν τη γέφυρα που θα εδραιώσει τις σχέσεις στα χρόνια που έρχονται ανάμεσα στην Κίνα και την Ελλάδα» λέει η κ. Ματούλα Δουβαρτζίδου-Μαχαίρα, που άφησε την οικογένειά της στη Μελβούρνη για να πραγματώσει το όραμα της διάδοσης του ελληνικού πολιτισμού στην Κίνα.
H λέκτορας της ιστορικής αυτής διείσδυσης της ελληνομάθειας στην Κίνα, η εκπαιδευτικός και κοινωνιολόγος κ. Ματούλα Δουβαρτζίδου-Μαχαίρα, διαθέτει πολύχρονη πείρα στη διδασκαλία της Ελληνικής, έχει συγγράψει βιβλία για την Ελληνική ως δεύτερη ξένη γλώσσα και συμμετέχει ενεργά στην επιστημονική ομάδα του Προγράμματος «Παιδεία Ομογενών» του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Η αποφασιστική αυτή εκστρατεία ελληνομάθειας στα Πανεπιστήμια της Κίνας μεθοδεύτηκε ύστερα από τη δημιουργική παρέμβαση και πρωτοβουλία που ανέπτυξε ο φιλέλληνας πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Λα Τρομπ M. Oσμπόρν, ο οποίος έχει αναπτύξει πλούσια δραστηριότητα στα Πανεπιστήμια του Πεκίνου και της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Μετά από ένα χρόνο παραμονής της στο Πεκίνο, η κ. Δουβαρτζίδου λέει ότι βασικός στυλοβάτης της στη δύσκολη αυτή επιλογή υπήρξε ο ζήλος και το ήθος των 18 φοιτητών της. Προσθέτει δε ότι είναι ανάγκη η Ελλάδα να αγκαλιάσει αυτούς τους φοιτητές. Να δώσει προτεραιότητα στα παιδιά μη ελληνικής καταγωγής που ενδιατρίβουν στις ελληνικές σπουδές.
«Η παράκλησή μου είναι η ελληνική πολιτεία να αγκαλιάσει το τμήμα αυτό, ώστε να αποτελέσει τη γέφυρα που θα εδραιώσει τις σχέσεις στα χρόνια που έρχονται ανάμεσα στην Κίνα και την Ελλάδα», λέει η ίδια.
Στο πρώτο έτος (η φοίτηση είναι τετραετής) την ελληνική γλώσσα διδάσκονταν 18 φοιτήτριες και φοιτητές οι οποίοι μάλιστα ζήτησαν από την λέκτορά τους να τους «βαπτίσει» με ελληνικά ονόματα.
«Τα παιδιά αυτά θα είναι αυριανοί διπλωμάτες της πολυπληθέστερης χώρας του πλανήτη, που γνωρίζει εντυπωσιακή οικονομική ανάπτυξη. Καταλαβαίνεται πόσο σημαντικό είναι οι επιστήμονες αυτοί να γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα και όχι μόνο. Παράλληλα με την γλώσσα μαθαίνουν την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας», λέει η κ. Δουβαρτζίδου-Μαχαίρα, η οποία δηλώνει ευγνώμων που της δόθηκε η μοναδική εμπειρία της διδασκαλίας της γλώσσας μας στην Κίνα.
«Θεωρώ τους φοιτητές αυτούς φίλους και… παιδιά μου. Είναι ο Τάσος (αρχηγός της τάξης), η Αντωνία, η Σωτηρία, η Αλίκη, ο Πέτρος, ο Γιώργος, ο Γιάννης, ο Μανώλης, ο Μιχάλης, ο Λουκάς, η Κρυστάλλω και άλλοι» λέει η ομογενής εκπαιδευτικός και προσθέτει:
«Τα μαθήματά μας δεν περιορίζονται μόνο μέσα στην τάξη. Τους μαθαίνω ελληνικούς χορούς. Όλους τους χορούς. Παραδοσιακούς και λαϊκούς. Χορεύουν από συρτάκι, μέχρι καλαματιανό. Ακούνε ελληνικά τραγούδια και τρελαίνονται για Χατζηγιάννη. Τρώνε ελληνικά και μαθαίνουν την ελληνική κουζίνα. Ακόμα και να μαγειρεύουν. Μέχρι και κόκκινα αβγά βάψαμε το Πάσχα».
«Να φανταστείτε» μας λέει «πως ακόμα και οι ήχοι κλήσης των κινητών τους είναι ελληνικά τραγούδια» και συμπληρώνει: «Στόχος μας είναι να μεταλαμπαδεύσουμε την αγάπη για τον ελληνικό πολιτισμό σε μια χώρα με μια επίσης μακραίωνη κουλτούρα. Να μπολιαστούν με τις διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού και στη συνέχεια να εξελιχθούν σε πολλαπλασιαστές του ελληνικού πολιτισμού και σε πρεσβευτές της παιδείας μας, ώστε μέσα από τη μαγιά αυτή να ξεπηδήσουν φιλέλληνες και ελληνολάτρες, που θα δημιουργήσουν μακροπρόθεσμα σχέσεις συνεργασίας με την Ελλάδα και τους Έλληνες».
Η ίδια τονίζει ότι οι φοιτητές της γνώριζαν πολλά για την αρχαία Ελλάδα αλλά όχι και για τη σύγχρονη.
«Αισθάνονται πως έχουμε μια κοινή, πανάρχαια ιστορία» λέει. Όσον αφορά τον απλό λαό σημειώνει πως «οι Κινέζοι ξέρουν πως υπάρχει μια μικρή χώρα που λέγεται Ελλάδα, την έμαθαν κάπως καλύτερα με τους Ολυμπιακούς αλλά για την σύγχρονη Ελλάδα δεν ξέρουν πολλά. Πάντως όπου σταθώ και όπου βρεθώ όταν μαθαίνουν πως είμαι ελληνικής καταγωγής ζητούν να μάθουν για την Ελλάδα».
Η κ. Δουβαρτζίδη-Μαχαίρα που γεννήθηκε στη Μελβούρνη φθάνοντας στο Πεκίνο κατάλαβε, όπως λέει, πως ένοιωσαν οι γονείς της όταν μετανάστευσαν στην Αυστραλία.
«Νομίζω -λέει- πως, όσο και αν φαίνεται απίστευτο έχουν πολλά κοινά στοιχεία με τους Έλληνες».
Η ίδια δεν διστάζει να ανταποκρίνεται στις προσκλήσεις τους και να πηγαίνει στα σπίτιά τους ή να γνωρίζει μέρη της Κίνας μαζί τους.
Και φυσικά στην «ομαλή προσαρμογή της» συνέβαλε «και η λαχτάρα των μαθητών της να μάθουν τα ελληνικά. Ο ζήλος των μαθητών είναι τέτοιος και ο σεβασμός τους τόσο ειλικρινής που με γοητεύουν».
«Ο ζήλος των φοιτητών να μάθουν την ελληνική γλώσσα είναι τόσο έντονος που και από μόνος του θα μου έφτανε να μείνω στο Πεκίνο», μας λέει.
Από ελληνικής πλευράς, η μόνη ουσιαστική στήριξη που δέχθηκε το πανεπιστημιακό τμήμα «Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού» του Πεκίνου προέρχεται από ελληνικά πανεπιστήμια που έσπευσαν να συμβάλλουν σε ακαδημαϊκό επίπεδο.
Μάλιστα, πέρυσι επισκέφθηκαν την Ελλάδα τέσσερις από τους φοιτητές της, που συμμετείχαν σε πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
«Αισθάνομαι υπερήφανη που οι τέσσερις φοιτητές μου παρακολούθησαν τα μαθήματα Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, το οποίο ευχαριστώ. Αλλά αισθάνομαι και κάποια απογοήτευση που δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα όλα τα παιδιά», λέει η λέκτοράς τους.
Όπως μας είπε, οι ίδιοι οι φοιτητές, επιστρέφοντας στην πατρίδα τους, δήλωσαν γοητευμένοι με την Ελλάδα και τους Έλληνες. «Βρήκαν αυτό που περίμεναν, γιατί τους είχα δώσει μια ρεαλιστική εικόνα για τη σύγχρονη Ελλάδα», συμπληρώνει η κ. Δουβαρτζίδου.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από AΠΕ-ΜΠΕ
|
|
