«Αντισυνταγματάρχης Καταδρομών Κατσάνης Γεώργιος Διοικητής της 33ης Μοίρας Καταδρομών Κύπρου. Έπεσε ηρωικά στις 21-7-1974 στο ύψωμα Άγιος Ιλαρίων της Κύπρου». Και παρακάτω στην ίδια προτομή σε μια μικρή χάλκινη πλάκα διαβάζουμε ακόμα: «Εκτέλεσες στο αποκορύφωμα λεβέντη μας Γιώργο το καθήκον και το χρέος σου στην πολυπόθητη πατρίδα. Κι είν απροσμέτρητα περήφανη η ιδιαίτερη σου πατρίδα! Πολέμησες σαν Έλληνας… σαν ήρωας Μεγάλος. Κι έγινες –ΣΥΜΒΟΛΟ- που αιώνια θα μείνει. Και κάθε θνητός εδώ, το γόνυ του θα κλείνει».Ψηλά στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Δίπλα και ενδιάμεσα από τα δοξασμένα Οχυρά Ρούπελ. Επιστροφή από την Βουλγαρία, εκεί που βρέθηκα μαζί με άλλους συναδέλφους για μια εκπαιδευτική μας υποχρέωση. Μια επίσκεψη που άργησε πολύ και που επιτέλους πραγματοποιήθηκε, αφού χρειάσθηκε να παρεκκλίνουμε λίγο από το κανονικό δρομολόγιο της επιστροφής. Μπροστά μας δύο λιτές και απέριττες προτομές και μια υψηλή μαρμάρινη στήλη.
«Αντισυνταγματάρχης Καταδρομών Κατσάνης Γεώργιος Διοικητής της 33ης Μοίρας Καταδρομών Κύπρου. Έπεσε ηρωικά στις 21-7-1974 στο ύψωμα Άγιος Ιλαρίων της Κύπρου». Και παρακάτω στην ίδια προτομή σε μια μικρή χάλκινη πλάκα διαβάζουμε ακόμα: «Εκτέλεσες στο αποκορύφωμα λεβέντη μας Γιώργο το καθήκον και το χρέος σου στην πολυπόθητη πατρίδα. Κι είν απροσμέτρητα περήφανη η ιδιαίτερη σου πατρίδα! Πολέμησες σαν Έλληνας… σαν ήρωας Μεγάλος. Κι έγινες –ΣΥΜΒΟΛΟ- που αιώνια θα μείνει. Και κάθε θνητός εδώ, το γόνυ του θα κλείνει». Η συμπολίτισσα του – Κανελλίτσα Νικολάου Πασχαλέρη.
Τα παραπάνω διαβάζει κάθε διαβάτης που περνά και σταματά ταπεινός προσκυνητής σε κεντρική πλατεία του Σιδηροκάστρου. Διαμετρικά αντίθετα και στον ίδιο χώρο μια άλλη προτομή. Αυτή του αείμνηστου Δεσπότη Κωνσταντίνου Ασημίδη που σφαγιάσθηκε άγρια από τους κομιτατζήδες βουλγάρους, στην οποία και διαβάζουμε: «Μητροπολίτης Μελενοίκου και Σιδηροκάστρου Κωνσταντίνος Ασημίδης, εσφαγιάσθη υπό των βουλγάρων την 26η Ιουνίου 1913. Και στην μέση ακριβώς μια υψηλή μαρμάρινη στήλη με τα ονόματα 65 Ελλήνων πατριωτών, των υπό βουλγάρων σφαγιασθέντων τη 27η Ιουνίου 1913.
Και τι δεν έφερα στην μνήμη μου αλήθεια, όταν ακουμπούσα για πρώτη φορά λίγα λουλούδια μπροστά στην μπρούτζινη προτομή του αείμνηστου διοικητή μου, οι ηρωικές πράξεις του οποίου δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από εκείνες των Σαλαμινομάχων, των Μαραθωνομάχων και των τριακόσιων του Λεωνίδα. Ο Γεώργιος Κατσάνης, ένας χαλκέντερος Έλληνας αξιωματικός, με αστείρευτο θάρρος, που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή κατευθύνοντας με θάρρος απαράμιλλο την μάχη. Γύρω του οι προδομένοι λοκατζήδες του, από τους πλέον αδικημένους, αλλά πολύ υπερήφανους μαχητές της Ελληνικής Κυπριακής αντίστασης κατά του τούρκου εισβολέα. Ο Γεώργιος Κατσάνης που το υψηλό αίσθημα στο στρατιωτικό καθήκον, δεν του επέτρεψε ποτέ να σκεφθεί ποιοί και γιατί τον άφησαν να πολεμά μόνος και προδομένος, μαζί με τα παιδιά του, (όπως μας αποκαλούσε ο ίδιος στις ανέμελες ειρηνικές μα δύσκολες μέρες στην εκπαίδευση), τους ηρωικούς λοκατζήδες του, στις ακρότατες και προδομένες Θερμοπύλες της Κύπρου….
Αν ζούσε, σήμερα ο αείμνηστος Μακεδόνας αξιωματικός, θα ήταν 68 ετών. Ποιός ξέρει, ίσως να το αποκαλούσαν και πραξικοπηματία. Όπως, αποκαλούν αρνούμενοι έστω και ένα απλό μνημόσυνο τους 22 προδομένους καταδρομείς που εκτελώντας άνωθεν εντολές έχασαν την ζωή τους τόσο άδικα κατά την διάρκεια της εμφύλιας πολεμικής σύγκρουσης. Κατά την διάρκεια εκείνου τους άφρονος και προδοτικού πραξικοπήματος, για το οποίο εκείνοι που πραγματικά πρόδωσαν, χαίρουν ακόμα πλήρους ασυλίας. Κοιμήσου ήσυχα λοιπόν, αείμνηστε Γεώργιε Κατασάνη. Κοιμήσου με ήσυχη την συνείδηση και άσε τους ζωντανούς, που μη μπορώντας να απεγκλωβισθούν από τα ψεύτικα ιδεολογικά τους σύνδρομα δεν έχουν αναγνωρίσει ακόμα τους λοκατζήδες σου, που έφυγαν τόσο άδικα και απρόσμενα, πάντα, όμως, με ψηλά το κεφάλι.…
Υ.Σ.: Ταπεινά για εκείνο: Άγιος Ιλαρίωνας
20 Ιουλίου. Βράδυ Σαββάτου. Μεσάνυκτα. Σ’ εκείνη την απρόσιτη βουνοκορφή. Αριστερά μας. Σ’ εκείνο το στενό μονοπάτι. Ιούλιος. Χαράματα Κυριακής. Πρώτη φορά Στα Άγια χώματα. Στο ψηλό ξέφωτο. Κάτω απ’ το κάστρο του Άγιου Ιλαρίωνα. Την ώρα που έβγαινε ήλιος, του Ιούλη ο ήλιος ο καυτός. Για να φωτίσει για στερνή φορά, καθώς πάλευε με τον χάροντα, στα μαρμαρένια αλώνια της τιμής, το ξανθό το παλικάρι, με τις πλατιές χερούκλες, το πλατύ μέτωπο και το ατέλειωτο χαμόγελο. Κατσάνης Γεώργιος. Ο ήρωας Μακεδόνας αξιωματικός, από το Σιδηρόκαστρο….
Ντίνος Αυγουστή
Εκπαιδευτικός στο Α.Τ.Ε.Ι. της Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού.
a.avgoustis@hotmail.com.
