Αποστολικό Ανάγνωσμα: Εβρ. α΄10 – β΄3
Ευαγγελικό Ανάγνωσμα: Μάρκ. β΄1 – 12
«Ιδών δε ο Ιησούς την πίστιν αυτών λέγει τω παραλυτικώ· τέκνον αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» (Μάρκ. β΄ 5).
Πολλά ,παρήγορα και ενθαρρυντικά τα μηνύματα του σημερινού Ευαγγελίου. Μηνύματα πίστης, δύναμης και ελπίδας. Μηνύματα βεβαίωσης ότι ο Ιησούς δεν ευρίσκεται απλά μεταξύ των ανθρώπων, αλλά «ως Υιός του ανθρώπου» «εξουσίαν έχει αφιέναι επί της γης αμαρτίας». Μάλιστα, η συγχώρηση των αμαρτιών έχει σήμερα μια ιδιαιτερότητα, γιατί αυτές δεν προκάλεσαν μόνο παράλυση της ψυχής, αλλά είχαν και αντίκτυπο στο σώμα. Ως εκ τούτου, η θεραπεία που προσφέρεται σήμερα από τον Ιησού είναι θεραπεία ριζική. Είναι θεραπεία σώματος και ψυχής.
Όμως, πέρα από το αισιόδοξο μήνυμα, της θεραπείας σώματος και ψυχής, που προσφέρει ο Ιησούς ως Θεός, προσφέρεται παράλληλα το μήνυμα προς τον κάθε άνθρωπο ότι, ανεξάρτητα από το μέγεθος των αμαρτιών του, έχει τη δυνατότητα να σωθεί. Και αυτή η δυνατότητα δεν προσφέρεται μόνο από το Θεό, αλλά και από την ξεχωριστή προσπάθεια του ανθρώπου. Έτσι, όταν η θέληση του ανθρώπου ανταμώσει τη θέληση του Θεού, τότε επιτυγχάνεται το θαύμα.
Ο Θεός, κατά τον Απόστολο Παύλο: «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄ Τιμ. β΄ 4). Ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και να γνωρίσουν την αλήθεια σε βάθος. Και ο Θεός δεν περιορίζεται μόνο στο να θέλει να σωθούν οι άνθρωποι, αλλά ως «εξουσίαν έχων» και «ως δυνάμενος» έκανε ό,τι ήταν απαραίτητο για τη σωτηρία των ανθρώπων. Με την ενανθρώπιση, την υποδειγματική ζωή, τη διδασκαλία και τέλος με τη σταυρική θυσία, την Ανάσταση και την Ανάληψη στους ουρανούς, πρόσφερε και πάλι στον άνθρωπο τη δυνατότητα της θέωσης.
Όμως, ίσως προβληθεί το ερώτημα: «Αφού θέλει ο Θεός να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, τότε γιατί δε σώζονται όλοι;» Η απάντηση είναι απλή. Ναι μεν ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι, αλλά σεβόμενος την ελευθερία του ανθρώπου δεν τον εξαναγκάζει να σωθεί. Κατά συνέπεια, εκείνο που χρειάζεται είναι η θέληση του ανθρώπου. Με τον τρόπο αυτό η σωτηρία, που είναι δώρο του Θεού, στη συνέχεια με τη θέληση και την αγωνιστική προσπάθεια του ανθρώπου γίνεται κατάκτηση και βραβείο.
Όλα τα πιο πάνω επιβεβαιώνονται μέσα από το σημερινό Ευαγγέλιο. Βλέπουμε τον Ιησού να διδάσκει και ένα πλήθος ανθρώπων να συνωστίζονται για να τον ακούσουν. Όμως, κανένας από αυτούς δεν ακούσαμε ότι σώθηκε. Αντίθετα, βρέθηκαν και κάποιοι γραμματείς που μέσα από τις σκέψεις τους αμφισβήτησαν τον Ιησού ως Λυτρωτή και Σωτήρα του κόσμου, έστω κι αν ο Ιησούς τους το επιβεβαίωσε τόσο με την αποκάλυψη των σκέψεών τους, όσο ιδιαίτερα και με τη θεραπεία του παραλύτου.
Όμως, τι έφταιξε και δε σώθηκαν; Σίγουρα έφταιξε ο παράγοντας άνθρωπος. Γιατί δεν αρκούσε μόνο η διάθεση να τον ακούσουν. Χρειαζόταν η θέληση για να σωθούν. Και η θέληση έπρεπε να εκφραστεί με έργα και να μην περιοριστεί σε απλή επιθυμία. Και η θέληση εκφράζεται μέσα από τη μετάνοια και την πίστη. Χρειάζεται ακόμα η πίστη να γίνει όντως βεβαιότητα που θα γκρεμίσει στο πέρασμά της όλα τα εμπόδια.
Αυτή η πίστη, αυτή η πολύτιμη συνεργάτιδα στο δρόμο της σωτηρίας, εκδηλώνεται σήμερα στο πρόσωπο των τεσσάρων, καθώς και του παραλυτικού που τον μετέφεραν. Μια πίστη θαυμαστή που αναγνωρίζεται από τον Ιησού και στη συνέχεια επιβραβεύεται. Ακούσαμε στο σημερινό Ευαγγέλιο: «Ιδών δε ο Ιησούς την πίστιν αυτών λέγει τω παραλυτικώ· τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου».
«Τέκνον», λέξη γεμάτη συγκατάβαση και αγάπη. Γιατί, παρά το ότι είναι αμαρτωλός, εν τούτοις ο Ιησούς τον δέχεται με αγάπη. Η ειλικρινής του μετάνοια και η δύναμη της πίστης του τού εξασφάλισαν αρχικά τη θεραπεία της ψυχής και στη συνέχεια τη θεραπεία του σώματος. Θεραπευμένος στην ψυχή και το σώμα, καλείται ο πρώην παράλυτος να επιστρέψει στο σπίτι του σαν ευλογία, από βάρος που ήταν προηγουμένως. Η θεραπεία του σώματος ήταν η βεβαίωση και της θεραπείας της ψυχής. Άρα ο Ιησούς έχει δεχθεί τη μετάνοιά του και ότι στα χέρια του βρίσκεται η δυνατότητα συγχώρησης κάθε αμαρτωλού που μετανοεί και επιστρέφει στο Θεό. Η θεραπεία του σώματος που ακολούθησε ήταν η καλύτερη απόδειξη ότι έχει εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες. Μια εξουσία την οποία έδωσε αργότερα στους μαθητές Του αμέσως μετά την Ανάσταση (Ιωάν. κ΄ 23).
Με τον τρόπο αυτό ενθαρρύνει κάθε αμαρτωλό, δια μέσου των αιώνων, να βρίσκει, μέσα από τη μετάνοια, το δρόμο της επιστροφής. Και ο δρόμος της επιστροφής είναι δύσκολος και ανηφορικός. Ο αμαρτωλός άνθρωπος θα πρέπει να συγκρουστεί με τα πάθη και τις αδυναμίες. Θα πρέπει να ξεσκεπάσει κάθε χώρο που τον κρατά μακριά από το Θεό. «Στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός» (Ματθ. ζ΄ 14), μας λέει ο ίδιος ο Κύριος. Με τον τρόπο αυτό μας προετοιμάζει για τον καλό αγώνα της Χριστιανικής ζωής. Και η Χριστιανική ζωή δεν είναι απλά δύσκολη, αλλά κατατάσσεται εις τα «αδύνατα παρ’ ανθρώποις» (Λουκ. ιη΄ 27). Αυτή ακριβώς η δυσκολία ξεπερνιέται με τη βοήθεια του Θεού. Και αυτή τη βοήθεια την αισθάνεται ο άνθρωπος της πίστης, αρχικά σαν προσδοκία και στη συνέχεια σαν γεγονός. Για τούτο αισθάνεται, αλλά και διακηρύσσει το του Αποστόλου Παύλου: «Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ» (Φιλιπ. δ΄ 13). Όλα τα μπορώ χάρη στο Χριστό που με ενδυναμώνει. Ο νικητής στο δύσκολο αυτό αγώνα εξασφαλίζει τη διαβεβαίωση από τον Κύριο ότι θα καθίσει μαζί του στο θρόνο του, όπως κάθησε κι Εκείνος νικητής στο θρόνο του Πατέρα του (Αποκ. γ΄ 21). Ο νικητής, πάλι κατά τη διαβεβαίωση του Κυρίου, θα αποκτήσει την υιοθεσία του Θεού. «Ο νικών, έσται αυτώ ταύτα, και έσομαι αυτώ Θεός και αυτός έσται μοι υιός» (Αποκ. κα΄ 7).
Αδελφοί μου, δύσκολος ο καθημερινός μας αγώνας. Μάλιστα διαπιστώνουμε ότι όσο αγωνιζόμαστε τόσο πληθαίνουν και οι δυσκολίες. Όμως στόχος μας πρέπει να είναι το ξεπέρασμα των δυσκολιών και των εμποδίων, όπως έκαναν σήμερα οι τέσσερις που μετέφεραν τον παράλυτο. Με τη δύναμη της πίστης θα κατορθώσουμε να ξεπεράσουμε τα διάφορα εμπόδια για να φτάσουμε κοντά στο Χριστό. Και αυτό το πλησίασμα δεν επιτυγχάνεται μόνο με τη συχνή παρουσία μας στους χώρους της λατρείας, αλλά μέσα από την πραγματική πίστη και την «ενεργουμένη αγάπη». Το σημερινό Ευαγγέλιο μας καλεί να προβληματιστούμε σοβαρά κατά πόσον η πίστη μας μοιάζει με αυτή του πλήθους και ιδιαίτερα των γραμματέων, που στο τέλος επικρίθηκε από τον Κύριο, ή αν μοιάζει με αυτή των τεσσάρων που στο τέλος επιβραβεύθηκε με το θαύμα. Ας φροντίσουμε η απάντησή μας να είναι ειλικρινής, γιατί, κριτής μας, όπως και σήμερα θα είναι ο Ιησούς. Αμήν.
Θεόδωρος ΑντωνιάδηςΤο αλίευσα ΕΔΩ 
