Ομιλία της Άννας Βλαχοπούλου, Α΄αντιπροέδρου της ΑΝΕΑΕΔ, κατά την εκδήλωση της ΑΝΕΑΕΔ στο Πολεμικό Μουσείο.
Από τα πανάρχαια χρόνια, στην νοτιοανατολική γωνιά της Ευρώπης γεννήθηκε και μεγαλούργησε το Ελληνικό ‘Έθνος. Ο ζωτικός του χώρος ήταν η χερσόνησος του Αίμου, της κάτω Ιταλίας, της Μικράς Ασίας και οι δρόμοι επικοινωνίας κυρίως θαλάσσιοι. Η γεωγραφική θέση αυτού του ζωτικού χώρου του ελληνισμού, τον καθιστούσε μία πολύ σημαντική τριπλή Πύλη:
- Για τους ανατολικούς λαούς της Ασίας, Πύλη εισόδου στην Ευρώπη
- Για τους βόρειους και υπερβόρειους λαούς, Πύλη εισόδου στη θάλασσα της Μεσογείου και
- Για τους Δυτικούς λαούς, Πύλη εισόδου προς την Ασία.
Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την ανεπανάληπτη πνευματική ανάπτυξη των Ελλήνων, η οποία δημιούργησε τον Ελληνικό πολιτισμό και τα μοναδικά του δημιουρ‐γήματα, σε όλους τους τομείς, ήταν η αιτία επιβουλής, τόσο του ζωτικού γεωγραφικού χώρου των Ελλήνων, όσο και του ίδιου του ελληνισμού.
Η υπεράσπιση αυτού του ζωτικού χώρου, είχε εξ αρχής συνδεθεί με την άμυνα του έθνους. Λειτούργησε δε αποτελεσματικά, όποτε αυτή είχε εθνική διάσταση. Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος, που σήμερα μιλάμε για «Εθνική Άμυνα».
Τόσο στο παρελθόν, όσο και σήμερα, η Εθνική μας Άμυνα, η οποία αναλαμβάνεται και ασκείται κυρίως από τις Ένοπλες Δυνάμεις μας, έχει τρείς (3) βασικές συνιστώσες: το Δόγμα Άμυνας, το υλικό και το Προσωπικό, που η ιστορία μας, μας έχει αποδείξει ότι είναι ο βασικότερος πολλαπλασιαστής ισχύος σε όλους του αγώνες μας. Σε αυτό δε το σημείο, αξίζει να διευκρινιστεί, ότι μιλώντας για Προσωπικό, δεν εννοούμε μόνο το τακτικό τμήμα του λαού μας που υπηρετεί στις Ένοπλες Δυνάμεις, κατ’ αποκλειστική απασχόληση. Εννοούμε και τους υπόλοιπους Έλληνες πολίτες, που είτε υπηρετούν τη θητεία τους στις Ένοπλες Δυνάμεις σε καιρό ειρήνης, είτε καλούνται στα όπλα για την υπεράσπιση της πατρίδας μας σε καιρούς πο‐ λέμου. Της πατρίδας μας που συνθέτει μεταξύ άλλων, και το σημερινό ζωτικό μας χώρο, και την ιστορία μας, και την αξιοπρέπειά μας, και ότι καταφέραμε να δημιουργήσουμε, και όλα αυτά που μας ενώνουν.
Αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων είναι η προστασία της εδαφικής ακεραιότητας, της εθνικής ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της Χώρας, εναντίον οποιασδήποτε εξωτερικής επίθεσης ή απειλής, καθώς και η υποστήριξη των εθνικών συμφερόντων, όπως καθορίζονται στην Πολιτική Εθνικής Άμυνας (ΠΕΑ). Παράλληλα όμως οι Ένοπλες Δυνάμεις:
- Προσφέρουν σημαντικότατο κοινωνικό έργο όπως: διακομιδή ασθενών, κατάσβεση πυρκαγιών, ιατρική περίθαλψη σε ακριτικά νησιά, παροχή υποστήριξης για προστασία από ακραία καιρικά φαινόμενα, για να αναφέρουμε με‐ ρικά.
- Αποτελούν ένα σταθερά άριστα οργανωμένο κομμάτι του κοινωνικοπολιτικού συστήματος και ισχυρότατο βραχίονα άσκησης εξωτερικής πολιτικής, σε σημείο που να προσδιορίζουν το ειδικό βάρος και τα διαπραγματευτικά ερε‐ ίσματα ενός κράτους, σε πλήθος διεθνών συναλλαγών και διεθνών συμμετο‐ χών ή συμμαχιών.
- Είναι το βασικό σύμβολο της υπόστασης του κράτους και της εθνικής κυριαρχίας. Τα τελευταία δύο χρόνια, η χώρα μας βρίσκεται σε μία περίοδο μιας καθημερινά κλιμακούμενης και βαθειάς κρίσης, με αιχμή του δόρατος τις βαριές οικονομικές της διαστάσεις. Μιας κρίσης που πλήττει κυρίως τα μέσα και χαμηλά κοινωνικά στρώματα της χώρας μας, μέσα σε ένα περιβάλλον διεθνούς ρευστότητας.
Με την έναρξη αυτής της κρίσης, εμείς, μερικοί απόστρατοι από όλους τους Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων, αποφασίσαμε να τολμήσουμε να συστήσουμε την ΑΝ.Ε.Α.Ε.Δ. και να εκφραστούμε με δημόσιο λόγο και δράσεις. Λόγο και δράσεις, που ίσως να ξένισαν, τόσο την ελληνική κοινωνία, όσο και πολλούς εκ των συναδέλφων μας, όταν για παράδειγμα, μας είδαν να διαδηλώνουμε μαζί με τους συμπολίτες μας. Είμαστε απόστρατοι στρατιωτικοί. Ο πολυετής όμως βίος μας υπό τα όπλα, υπό τη δαμόκλειο σπάθη του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα και υπό τον περιορισμό των πολιτικών μας δικαιωμάτων, δεν σημαίνει ότι τώρα θα πρέπει να είμαστε ανενεργοί πολίτες. Οι μοναδικές εμπειρίες και γνώσεις που αποκτήσαμε από θέσεις μέσα στα υψηλά επίπεδα του κρατικού μηχανισμού και διεθνών οργανισμών, μας έκαναν να δούμε από την αρχή της κρίσης τα επερχόμενα, τόσο σε ότι αφορά στο χώρο μας, όσο και ευρύτερα στην κοινωνία μας. Κανείς δεν μπορεί να μας κάνει να αποστρέψουμε το βλέμμα μας από το χώρο των ΕΔ., κάτι που ήδη πρωτοκλασάτα κυβερνητικά στελέχη το προσπάθησαν.
Σήμερα, βρισκόμαστε εδώ, για αυτόν ακριβώς το λόγο. Για να συζητήσουμε τις επιδράσεις της βαθειάς οικονομικής κρίσης που βιώνουμε, στις Ένοπλες Δυνάμεις και τις διαστάσεις των αποτελεσμάτων τους, επί της υπόστασης της χώρας μας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
Όπως προαναφέραμε, η Εθνική μας Άμυνα, έχει τρείς (3) βασικές συνιστώσες: το Δόγμα Άμυνας, το υλικό και το Προσωπικό.
Το Δόγμα Άμυνας της χώρας μας είναι αποτρεπτικό ‐ αμυντικό, με προσανατολισμό στην αντιμετώπιση κάθε εξωτερικής απειλής. Αυτό δε το δόγμα, απορρέει από την Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική (ΕΘΣΣ) ως μέρος της εθνικής μας στρατηγικής, που στοχεύει στην ισχυροποίηση της θέσης της Ελλάδας τόσο στον εγγύς, όσο και στον ευρύτερο διεθνή χώρο.
Είναι πανθομολογούμενο ότι τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις που έχουν υπογραφεί με την έγκριση της Βουλής, θέτουν θέμα εθνικής κυριαρχίας! Παράλληλα, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δεν δίστασε να δηλώσει διεθνώς πως είναι φεντεραλιστής, με ότι αυτό συνεπάγεται αναφορικά με τις απόψεις του για την εθνική κυριαρχία της χώρας μας. Παράλληλα, ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας, φέρεται να διοχέτευε στο εξωτερικό, σενάρια περί δήθεν κινδύνου στρατιωτικού πραξικοπήματος, κατασυκοφαντώντας και υπονομεύοντας διεθνώς το κύρος των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Όλα αυτά δε, σε ένα περιβάλλον διεθνούς έντασης, με μία καλλικρατική διοικητική διαίρεση, που θέτει βάσεις αυτόνομων δράσεων, με εκκολαπτόμενες τις Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες και με δύο (2) περίπου εκατομμύρια λαθρομετανάστες εγκλωβισμένους στη χώρα μας. Κατά συνέπεια, το κυρίαρχο πολιτικό μας σύστημα, φαίνεται να έχει πάρει τις αποφάσεις του, διατυπώνοντας σε όλους τους τόνους το δίλημμα: Εθνική κυριαρχία (και δημοκρατία) ή μισθοί και συντάξεις; Μπορεί όμως ένα τέτοιο δίλημμα να σταθεί; Σε ποια χώρα που σέβεται τον εαυτό της και σε ποιο πολιτικό σύστημα, η εθνική κυριαρχία γίνεται αντικείμενο διαπραγμάτευσης έναντι οποιουδήποτε κόστους; Δηλαδή αν αύριο αμφισβητη‐ θεί τμήμα της ελληνικής επικρατείας ή άλλων κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, όπως για παράδειγμα οι ΑΟΖ μας, δεν θα το υπερασπιστούμε, για να μην χάσουμε μισθούς και συντάξεις;
Δεν είναι άραγε οξύμωρο το γεγονός, ότι η ίδια αυτή πολιτική τάξη, μας βομβαρδίζει με δήθεν πατριωτικές κορόνες περί “πολέμου και θυσιών”, που θα πρέπει να υποστούμε για την πατρίδα, περιλαμβάνει σε αυτές και την παραχώρηση της εθνι‐ κής κυριαρχίας; Τι σόι πόλεμος είναι αυτός, που για να υπερασπιστούμε και να σώσουμε την πατρίδα μας, θα πρέπει να την παραδώσουμε, μαζί με την αξιοπρέπειά μας! Μα στην έννοια της πατρίδας, δεν συμπεριλαμβάνεται και η αξιοπρέπειά μας,και η εθνική μας υπόσταση και κυριαρχία; Πως ορίζουν σήμερα την πατρίδα οι πο‐ λιτικοί μας ταγοί; Ποια είναι η Εθνική μας στρατηγική, ποια η Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική και ποιο το δόγμα Άμυνας, ποιάς πατρίδας;
Σε ότι αφορά στο υλικό, φαίνεται ότι οι απαιτήσεις για δημοσιονομικό περιορισμό του κράτους που έχει επιβάλλει η Τρόικα, κατά ένα μεγάλο τμήμα θα εξασφαλιστούν από τις Ένοπλες Δυνάμεις. Ήδη τα τελευταία δυο χρόνια, ο λειτουργικός προϋπολογισμός των Ένοπλων Δυνάμεων έχει περιοριστεί κατά 50% και το αναπτυξιακό πρόγραμμα αυτών έχει μηδενιστεί. Πλέον επιχειρείται η περαιτέρω εξοικονόμηση πόρων σε βάρος των Ένοπλων Δυνάμεων μέσω της καταργήσεως Σχηματισμών και Μονάδων, χωρίς ωστόσο να είναι εμφανής μία προγραμματισμένη και δομημένη αλλαγή της δομής των Δυνάμεων σε ένα πιο συμπαγές, ευέλικτο και αποτελεσματικό μοντέλο και όχι με τη συνέχιση λειτουργίας των γνωστών στρατοπέδων φαντασμάτων που λειτουργούν κάτω από τις πολιτικές πιέσεις περιφερειακών πολιτικών παραγόντων. Είναι κοινό μυστικό πλέον, ότι η συντήρηση των υπαρχόντων οπλικών μας συστημάτων βρίσκεται σε ιδιαίτερα οριακό επίπεδο, ενώ δεν φαίνεται να γίνεται κανένας προγραμματισμός εκσυγχρονισμού ή αντικατάστασης των κύριων οπλικών συστημάτων που βρίσκονται στο μέσο ή ακόμη και πέραν του τέλους του κύκλου ζωής τους.
Την ίδια δε στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά, δισεκατομμύρια διατίθενται σε εγχώριους και διεθνείς συμβούλους και σε προμήθειες, για να συνταχθούν οι συμβάσεις της αμαχητί παράδοσης της χώρας μας και του μέλλοντος των παιδιών μας.
Η τελευταία, αλλά καθόλου έσχατη, είναι η συνιστώσα του Προσωπικού. Του Προσωπικού, που όπως προειπώθηκε, αποτελείται από τους κατ’ επάγγελμα στρατιωτικούς, ενεργούς και απόστρατους, οι οποίοι ως έφεδροι θα κληθούν άμεσα σε περίπτωση κρίσης, και τους απλούς πολίτες, οι οποίοι είτε υπηρετούν τη θητεία τους, είτε θα κληθούν υπό τα όπλα, σε περίπτωση επιστράτευσης.
Για να λειτουργήσει αποτελεσματικά αυτή η σύνθεση του Προσωπικού, βασική προϋπόθεση είναι η σύμπνοια και η ομοψυχία του. Ιδιαίτερα όμως τα δύο (2) τελευταία χρόνια έχουμε γίνει όλοι μάρτυρες μια πρωτοφανούς άσκησης της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε», ή οποία ισοπεδώνει και διαλύει τη συνεκτικότητα του κοινωνικού μας ιστού. Μιας πολιτικής που ο πρώτος της στόχος ήταν η αποκο πή των στρατιωτικών και η περιθωριοποίηση τους από τον ελληνικό λαό.
Από τις πρώτες κιόλας ημέρες της κυβέρνησης, προ διετίας, ξεκίνησε η συντονισμένη και στοχευμένη κυβερνητική επίθεση κατά των στρατιωτικών, με τη βοήθεια συγκεκριμένων ΜΜΕ. Η διαρκής αυτή επίθεση περιελάμβανε:
- Τους δήθεν προνομιούχους και υψηλά αμειβόμενους στρατιωτικούς.
- Τις κατάπτυστες απαξιωτικές και προσβλητικές δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης περί μη παραγωγικών Ε.Δ. και του σημερινού προέδρου του ΠΑΣΟΚ και τότε ΥΕΘΑ, περί αυτιστικών στρατιωτικών. Την προσπάθεια υποβάθμισης της υπόστασης των στρατιωτικών με την μετατροπή τους σε «ένστολους πολίτες».
- Την προσπάθεια διάσπασης της στρατιωτικής οικογένειας, όταν με περισσή ευκολία ο κος Μπεγλίτης ως υπουργός ΕΘ.Α., ανακάλυψε φαύλους ομφάλιους λώρους μεταξύ ενεργών και αποστράτων στρατιωτικών, τους οποίους με μένος δήλωνε πως θα κόψει, δήθεν ίντριγκες και παραβατικές δράσεις α‐ ποστράτων, που δήθεν ανήκουν και εκπορεύονται από συγκεκριμένο πολιτικό χώρο.
- Την παγκόσμια κατασυκοφάντηση των Ε.Δ. με την περιφορά παγκοσμίως, του σεναρίου περί δήθεν επικείμενου πραξικοπήματος, και στη συνέχεια την «εν κρύπτω και παράβυστο» αντικατάσταση του συνόλου της Στρατιωτικής Ηγεσίας την 1η Νοεμβρίου 2011, ενώ η κυβέρνηση όδευε για ψήφο εμπιστοσύνης.
- Την κατακρεούργηση των εισοδημάτων των ε.ε στρατιωτικών που τους φέρνει σε επίπεδα εξαθλίωσης, με τη λειτουργία των γνωστών συσσιτίων. Είναι θλιβερό να αδυνατούν να συντηρήσουν τις οικογένειες τους, και να μην έχο‐ υν καν ελπίδα για το αύριο, όταν αποστρατευθούν και η Πολιτεία θα τους αντιμετωπίζει σαν προνομιούχες στυμμένες λεμονόκουπες.
- Τις εξοντωτικές και με χρήση ρατσιστικών ηλικιακών κριτηρίων,μειώσειςστις αποδοχές των αποστράτων στρατιωτικών, σε ποσοστά, που μέχρι στιγμής, ξεπερνάνε το 50% και την ταυτόχρονη απαγόρευση για εργασία.
- Την υφαρπαγή των μετοχικών μας νοσοκομείων, τα οποία κατασκευάσθηκαν και συντηρούνται αποκλειστικά από τις δικές επιπρόσθετες υποχρεωτικές κρατήσεις, με την ένταξή τους στον ΕΟΠΥ.
- Την καταλήστευση των ταμειακών διαθεσίμων των Μετοχικών μας Ταμείων, που υποχρεωτικά κατατίθενται στην ΤτΕ, σε ποσοστό περί το 60%, καθιστών‐ τας τα πλέον σε κατάσταση κατάρρευσης.
Μέσα σε όλη αυτή την απογοητευτική κατάσταση, μόνο απορία και θλίψη μπορούν να προκαλέσουν τα λεχθέντα από τον ΥΕΘΑ κ. Δημήτρη Αβραμόπουλο, κατά την ετήσια ενημέρωση στελεχών της Πολεμικής Αεροπορίας, όταν, μεταξύ άλλων, μίλησε για τους αγώνες της πολιτικοστρατιωτικής ηγεσίας των Ε.Δ, ώστε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας δεν θα επηρεάσουν τον πυρήνα της Εθνικής Άμυνας, που συμπίπτει να είναι και ο πυρήνας της εθνικής μας κυριαρχίας… Αλήθεια, το πρω‐ τοκλασάτο κομματικό στέλεχος, βουλευτής και αρμόδιος υπουργός, σε άλλη χώρα βρίσκεται, σε άλλο κοινοβούλιο ψήφισε και υπέγραψε τις δανειακές συμβάσεις ή δεν μελέτησε και αυτός αυτά που ψήφισε, υπέγραφε και εκφωνούσε;
Κυρίες και κύριοι, δεν υπάρχει παγκοσμίως άλλο παράδειγμα χώρας, που προσπάθησε να μειώσει, να απαξιώσει και να διασύρει τόσο βάναυσα τις δικές της ΕΔ.
Οι συνθήκες αυτές, έχουν επιφέρει την πλήρη ανατροπή της ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή, σε βάρος της Ελλάδος, σε μια περίοδο που τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδος μας, επεκτεινόμενα και στις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες της, πρέπει να διασφαλίσουν προς όφελος του ελληνικού λαού και του έθνους και όταν περισσότερο από πότε, η εξωτερική πολιτική της χώρας πρέπει να στηρίζεται στην αμυντική ισχύ και επάρκεια των Ένοπλων Δυνάμεων, ώστε η αποτροπή που πρέπει οι τελευταίες να αποπνέουν, να είναι εμφανής και ξεκάθαρη.
Με βάση όλες αυτές τις παραπάνω σκέψεις, μας τρομάζει η ιδέα μήπως η υποβάθμιση αυτή των ΕΔ, η πτώση του ηθικού των στελεχών και η ισοπέδωση των αποστράτων στελεχών, δεν έγιναν τυχαία, από λάθος ή ανικανότητα. Μας τρομάζει η ιδέα μήπως γίνεται προσπάθεια μετάλλαξης της εθνικής άμυνας σε εθνική ασφάλεια. Μήπως τελικά όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας είναι μέρος ενός καλά ορ‐ γανωμένου σχεδίου, που συνοδεύει την προσπάθεια εξασθένισης της διαπραγματευτικής μας ικανότητας και της εθνικής μας άμυνας, άρα την μερική ή ολική απώλεια της Εθνικής μας κυριαρχίας.
Το αλίευσα ΕΔΩ 
