Σσσσσσσστ !!!!!! Ησυχία ................... κοιμάται.: Τώρα φαίνεται ποιοι ήταν οι πραγματικοί προδότες - Το πραγματικό διακύβευμα του δημοψηφίσματος

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Τώρα φαίνεται ποιοι ήταν οι πραγματικοί προδότες - Το πραγματικό διακύβευμα του δημοψηφίσματος

Τώρα φαίνεται ποιοι ήταν οι πραγματικοί προδότες

- Το πραγματικό διακύβευμα του δημοψηφίσματος

Η άρχουσα τάξη της Ελλάδος είναι σε κατάσταση αμόκ μπροστά στο ενδεχόμενο κουρέματος.Έως τώρα που έχαναν οι χαμηλότερες οικονομικές τάξεις δεν τους ένοιαζε, μέσα τους κρυφογελούσαν και σιγοψιθύριζαν ότι υπάρχει περιθώριο για κόψιμο κι άλλου λίπους.

Όμως οι Γερμανοί τους “την έκαναν” και κουρεύουν τις αποταμιεύσεις τους! (σ.σ. οι κυριότεροι χαμένοι είναι οι τράπεζες, που δυσκολεύονται να μείνουν ζωντανές τώρα – φανταστείτε τι θα γίνει με κούρεμα 50%. Χρειάζονται τεράστια “πακέτα σωτηρίας”, και προφανώς μερικές θα βάλουν λουκέτο. Όσο για τους Γερμανούς, προφανώς άντεχαν μέχρι 50%, και κατάφεραν να το επιβάλλουν, έστω και αν πχ οι γαλλικές τράπεζες εμφανώς ζορίζονται με ένα τόσο μεγάλο κούρεμα. Αργότερα οι Γερμανοί θα μπορούν να αντέξουν κι άλλα κουρέματα, και τελικά θα μπορέσουν να αντέξουν και την χρεωκοπία της Ελλάδας, που θέλουν να την ολοκληρώσουν “ελεγχόμενα”, δηλαδή φροντίζοντας πρώτα να διασώσουν τις τράπεζες τους)

Αυτό οδηγεί τους Έλληνες πλούσιους σε κατάσταση ΑΜΟΚ κατά του ΔΝΤ-Γερμανίας που επιδιώκουν το μεγαλύτερο δυνατό κούρεμα χρέους.

Και ενώ μόνοι μας θα έπρεπε να κάνουμε κούρεμα χρέους από την αρχή ή ακόμη καλύτερα διαγραφή χρέους, τώρα που αυτά μας επιβάλλονται -έστω μερικώς- , η άρχουσα τάξη το αρνείται και αντιπροτείνει να πληρώσει ο λαός περισσότερα!!

Και ενώ όλοι έλεγαν ότι με το κούρεμα θα κερδίσουμε μόνο κάτι λίγα δις και ούτε, τώρα διαφαίνεται ότι μπορεί να γλιτώσουμε μέχρι και 100 δις και άρα ο παροξυσμός αυτών των πλουσίων που θα τα χάσουν φτάνει στα ύψη.

Αξίζει λοιπόν ένα τέτοιο κούρεμα ακόμη και αν τα ασφαλιστικά ταμεία χάσουν μερικά δις (π.χ. 5-6 δις). (σ.σ. εννοείται ότι αν ο λαός πάρει την κατάσταση στα χέρια του, θα πρέπει να κάνει στάση πληρωμών προς τους πιστυωτές, ΠΛΗΝ των ασφαλιστικών ταμείων, ώστε να προστατευτούν οι εισοφρές των εργαζόμενων, που τώρα αφήνονται να χαθούν, με ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ την διάλυση του ασφαλιστικού – συντάξεις γιοκ για τις νεότερες γενιές εργαζόμενων δηλαδή)Αξίζει ένα τέτοιο κούρεμα αν από τα 350 δις ευρώ χρέος σβήσουν τουλάχιστον τα 100! Και έτσι θα είναι η πρώτη φορά που η μεγαλοαστική τάξη της Ελλάδος θα χρειαστεί να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Γι’ αυτό και είναι η πρώτη φορά που ίσως η ελληνική βουλή δεν θα υπερψηφίσει αυτά τα μέτρα (το κούρεμα), μέτρα τα οποία θα μειώνουν την περιουσία των μεγαλοαστών για πρώτη φορά μετά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο.

Γιατί η βουλή δεν ενδιαφέρεται για το καλό του λαού αλλά για το καλό αυτής της μεγαλοαστικής τάξης.

Και μην σας παγιδεύουν, ο λαός θα υποστεί στα χέρια τους σκληρά νέα μέτρα είτε με κούρεμα είτε χωρίς κούρεμα, το μόνο που παιζόταν ήταν αν και πόσα θα χάσουν και τα από πάνω οικονομικά στρώματα.

Αλλά είπαμε, τίποτα από αυτά δεν θα περάσει επειδή η ελληνική βουλή δεν ανήκει στους μισθωτούς και τους εργάτες αλλά στους βιομήχανους και τους εφοπλιστές.
μια πολύ καλή ανάλυση από το blog greekrider, με ημερομηνία δημοσίευσης 24 Οκτωβρίου:

Και δείτε επίσης άλλη μία -σημερινή- ανάλυση από το ίδιο blog:

Το πραγματικό διακύβευμα του δημοψηφίσματος

Το πραγματικό διακύβευμα του δημοψηφίσματος θα ήταν (αν γινόταν) ότι τέρμα οι τζάμπα μάγκες. Και τι σημαίνει αυτό, θέλεις κύριε να γκρινιάζεις; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα, ψήφισε να φύγουμε από το ευρώ. Αν ψηφίσεις όμως να μείνουμε μέσα στο ευρώ τότε θα φας όλη την παπάρα και δεν θα πεις και ούτε κιχ.
Δεν μπορείς όμως να υποστηρίζεις και μέσα στο ευρώ και την επίπλαστη ευημερία του 2007 δηλαδή και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.

Βεβαίως αυτό το τίμιο δίλημμα δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα κανενός.

Καταρχήν δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των καναλαρχών-κατασκευαστών που βλέποντας τα εγχώρια λόμπι τους να χάνουν δύναμη και τα γερμανικά συμφέροντα να πλησιάζουν έχουν πάθει αμόκ. Γι’ αυτό και χτες στα δελτία ειδήσεων όλοι έσκιζαν τα ρούχα τους.

Δεύτερον το δημοψήφισμα δεν συμφέρει τη ΝΔ διότι αυτή στηρίζεται στο δόγμα “και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος” μέσω μιας άλλης πολιτικής η οποία όμως είναι μυστική…..

Τρίτον τα υπόλοιπα κόμματα δεν γουστάρουν το δημοψήφισμα γιατί τα βάζει μπροστά στα σωστά διλήμματα, αντί να φωνάζουν ανέξοδα θα πρέπει να πάρουν μια θέση, π.χ. εντός ή εκτός ευρώ. Αν πάρουν θέση εντός ευρώ όλοι ξέρουμε ότι αυτό συνεπάγεται μια πολιτική λιτότητας. Αν πάρουν θέση εκτός ευρώ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ και πάλι θα αναγκαζόταν να εγκαταλείψουν τον λαϊκισμό και με σθένος να πούνε την αλήθεια στον λαό, δηλαδή ότι εκτός ευρώ και πάλι θα έχουμε φτώχεια αλλά όμως με προοπτικές ανάκαμψης. Δυστυχώς όμως και τα υπόλοιπα κόμματα γουστάρουν να λαϊκίζουν χαϊδεύοντας αυτιά…..

Επιπλέον η ελίτ τρομάζει με το ενδεχόμενο να αρχίσει ο λαός να ζητάει τον λόγο επί συγκεκριμένων θεμάτων, τι θα το κάνουμε εδώ, λένε, αμέρικαν μπάρ; Ανατριχιάζουν με την σκέψη ότι μπορεί τα περιουσιακά τους στοιχεία και τα τεράστια δικαιώματα που έχουν παράνομα αποκτήσει να τεθούν σε αμφισβήτηση από έναν λαό που θα σιγά, σιγά μπορεί να αρχίσει να απαιτεί να λέει άμεσα την γνώμη του. Αυτά λοιπόν είναι κακά προηγούμενα από έναν πρωθυπουργό που από την αρχή είχαν καταλάβει ότι δεν ταιριάζει με τα συμφέροντά τους.

Για τις τράπεζες να μην πούμε τίποτα. Ο ΓΑΠ γι’ αυτούς είναι ήδη persona non grata λόγω του ότι δεν κατάφερε να υποστηρίξει τα συμφέροντα των μεγαλοιδιοκτητών της. (σ.σ. βλέπε κούρεμα 50% που οδηγεί τις τράπεζες στη χρεωκοπία)

Μια σημιτικογενής μερίδα μέσα στο ΠΑΣΟΚ επίσης, θεωρεί αδιανόητο να τίθεται στον κίνδυνο της λαϊκής βούλησης η πορεία της χώρας στο ευρώ.

Συνεπώς, εγώ είμαι υπέρ του δημοψηφίσματος με την προυπόθεση να τεθεί το σωστό δίλημμα για παραμονή ή όχι μέσα στο ευρώ. Και εκεί να αναλάβει χωρίς λαικισμούς ο κάθε ένας τις ευθύνες του.

Και η σοβαρή αριστερά να υποστηρίξει την έξοδό μας από το ευρώ χωρίς φόβο και πάθος εξηγώντας ότι και εκτός ευρώ θα ζήσουμε φτώχεια αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση για να ανακάμψουμε κάποτε.