“οι συμμαχίες είναι πρόσκαιρες, τα συμφέροντα όμως, μόνιμα “
Εδώ και μήνες μελετώντας τα «φαινόμενα» στοιχεία της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, τόν διεθνή τύπο, συμπερασματικά οδηγούμαι στο ότι η κλιμάκωση της έντασης, επικεντρώνεται στην περιοχή της ΝΑ. Μεσογείου και στο Αιγαίο.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο, το ότι ή οικονομική κρίση παγκοσμίως, επιδεινούμενη συνεχώς, αυξάνει επικίνδυνα το θερμόμετρο μιας πολεμικής σύρραξης, με χαρακτηριστικά παγκόσμιου πολέμου.
Το γιατί, είναι ηλίου «φαεινότερο», όπως και το πώς. Η κρίση στόν καπιταλισμό εκτονώνεται μόνον με πόλεμο. Η ΝΑ Μεσόγειος, όπως και το Αιγαίο πέλαγος αποτελούν, όπως έχω γράψει σε προηγούμενα άρθρα μου, το νέο «EL- DORADO», πράγμα το οποίο σημαίνει ότι προσελκύει κάθε «χρυσοθήρα» στην περιοχή του.
Η γεωστρατηγική αξία της Κύπρου προκάλεσε τα δεινά της κατοχής μέρους της εδαφικής της κυριαρχίας, όπως και των υπολοίπων επιβουλών στην Εθνική της κυριαρχία, και όχι μόνον.
Στο σημερινό τοπίο, η Ελλάδα εμφανίζεται στενά συνεργαζόμενη με το Ισραήλ, επομένως και με την Αμερική, και η επιλογή της κυβέρνησης του Παπανδρέου να οδηγήσει την Ελλάδα πιο κοντά στο Ισραήλ έγινε δεκτή από την ελληνική κοινή γνώμη, ειδικά στον στρατιωτικό τομέα, αλλά και στόν ενεργειακό, με ενθουσιασμό.
Όπως φαίνεται, πάρα πολλά πράγματα, τα οποία θεωρούσαμε μέχρι σήμερα «δεδομένα» αλλάζουν στον χάρτη των συμμαχιών και των επιρροών, με πρωταγωνιστές αυτούς οι οποίοι προ τινός υπήρξαν «φίλοι», ενώ σήμερα αποτελούν άσπονδους «εχθρούς», και δεν αναφέρομαι στους Ισραήλ-Τουρκία, αλλά σε ακόμη υψηλότερο επίπεδο, ανιχνεύοντας αμυδρά, εχθροπραξίες τίς οποίες επιφέρει ένας οικονομικός πόλεμος.
Ο αγώνας για τον έλεγχο της ΝΑ Μεσογείου και του Αιγαίου είναι σκληρός και θα επιφέρει αλλαγές ισορροπιών, αλλαγές ζωνών επιρροής, συμμαχιών, πιθανόν και αλλαγές συνόρων ή δημιουργίες νέων κρατών.
Η Ρωσία δείχνει αποφασισμένη να μην αφήσει να αλλάξει το “status-quo” στη Συρία και σε οποιαδήποτε περίπτωση να μην αφήσει την κατάσταση να εξελιχθεί όπως εξελίχθηκε στη Λιβύη, και η Μόσχα θεωρεί ως «κόκκινη γραμμή» οποιαδήποτε εχθρική ενέργεια εναντίον της Συρίας.
Και για να γίνει πιο «πειστική», ή Ρωσία μετέφερε πυραύλους «S-300» στη Συρία, με Ρώσους "συμβούλους" στα χειριστήριά τους. Η όποια συνδιαλλαγή και το «μοίρασμα» της «λείας» στην ΝΑ Μεσόγειο και στο Αιγαίο, άν δεν είναι ικανοποιητική και αποδεκτή από όλες τις πλευρές, τότε οι αντιδράσεις θα προσδιορίσουν και το μέγεθος της αντιπαράθεσης.
Το Ιράν θεωρεί τον εαυτό του απειλούμενο και προσπαθεί με κάθε τρόπο να υλοποιήσει το πυρηνικό του πρόγραμμα, θεωρώντας, ότι δια αυτού, θα εξασφαλίσει την απαραίτητη ισορροπία, του τρόμου, στην περιοχή του, προφυλάσσοντας συγχρόνως τα Εθνικά του συμφέροντα, προσχωρόντας σε μία άτυπη συμμαχία με την Συρία και εμμέσως με την Ρωσία.
Ο Ιρανός στρατηγός Γιαντολάχ Τζαβανί, δήλωσε, ότι εάν χτυπηθούν από ισραηλινά πυρά οι πυρηνικές εγκαταστάσεις της χώρας του, ο στρατός θα απαντήσει με πλήγματα κατά του Ισραήλ.
Η μεγάλη όμως αντιπαράθεση, υπόγεια η εμφανής, θα έλθει στην επιφάνεια, όταν δύο εταιρείες, η μία Άγγλο-Ολλανδικών συμφερόντων, η “SHELL”, και η άλλη αμερικανό-ισραηλινών συμφερόντων “DELEK-NOBLE” διεκδικήσουν τα ενεργειακά οικόπεδα της Κύπρου και γενικότερα της ευρύτερης περιοχής της ΝΑ Μεσογείου.
Η ένταξη της "Shell" στην πολιτική που ακολουθεί η Τουρκία στα ενεργειακά ζητήματα μπορεί να θεωρηθεί, και ως μια προσπάθεια, να θέσει η Τουρκία, μια πολυεθνική με ισχυρά διεθνή πολιτικά ερείσματα εντός του παιγνίου, υποστηρίζοντας κατ’αυτόν τον τρόπο τα άμεσα συμφέροντά της στην περιοχή.
Η τουρκική εφημερίδα «Σαμπάχ» γράφει, “καθώς συνεχίζονται οι έρευνες στα ανοιχτά της Νότιας Κύπρου με τη συμμαχία των Ελληνοκυπρίων με το Ισραήλ και την αμερικανική εταιρεία Noble, η Τουρκία προβαίνει σε ένα γιγάντιο βήμα», αφού «η Ανώνυμη Εταιρεία Πετρελαίων Τουρκίας κατέληξε σε καταρχήν συμφωνία με τη "Shell" για γεωτρήσεις στα ανοιχτά της Αττάλειας.
Προσπαθώντας να φανεί “το καλό παιδί” η Τουρκία στήν Αμερική, διότι προφανώς αναζητεί την εύνοιά της, σε αυτήν την κρίσιμη για αυτήν περίοδο, παίζει το παιχνίδι της Αμερικής και γενικότερα της Δύσης, απειλώντας με κυρώσεις, και εμμέσως με πόλεμο την Συρία.
Ο πρωθυπουργός της, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, καλεί τον Σύρο πρόεδρο Ασάντ να σταματήσει τη βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων ενώ προσθέτει, ότι ο τουρκικός στρατός ξεκινά στρατιωτικές ασκήσεις στην επαρχία Χατάι, στα σύνορα με την Συρία.
Η κίνηση της Τουρκίας να δεχτεί στο έδαφός της εγκατάσταση της αντιπυραυλικής άμυνας εναντίον του Ιράν,η οποία ουσιαστικά παρέχει προστασία στο Ισραήλ, προδίδει τούς πολύπλευρους στόχους της εξωτερικής πολιτικής της “γείτονος” Τουρκίας.
Προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποδυναμώσει την σχέση η οποία αρχισε να διαφαίνεται μεταξύ Ελλάδος και Ισραήλ, επανακάμπτωντας, έρποντας και γλύφοντας, στην παλαιότερη σχέση της με το Ισραήλ.
Για την Ελλάδα οι στιγμές της ενεργού ποιοτικής διπλωματίας τώρα δοκιμάζονται σκληρά, “ιδου η Ρόδος, ιδού και το πήδημα”.
Η οθωμανική διπλωματία έναντι της ιστορικότερης διπλωματίας του κόσμου, της Ελληνικής.Η στόχευση είναι διαυγής, ο δρόμος ανοικτός, και ο στόχος κοντά και ακίνητος.
Η “βασιλική” πρόσκληση του Τούρκου πρόεδρου στην Αγγλία, έκρυβε “παζάρι‘ με τελικό σχεδιασμό, ένα Τουρκο-βρετανικό τέχνασμα, το οποίο φαίνεται ότι βρίσκεται σε εξέλιξη, με σκοπό να ωθήσει σε ξεκαθάρισμα το ζήτημα του Καστελορίζου όσο η Ελλάδα βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Εδώ εμπλέκεται πιθανόν η “SHELL” και η συμφωνία με τούς Τούρκους, ώς μοχλός πίεσης πρός την Ελλάδα, το Ισραήλ, και την Κύπρο.
Η εφημερίδα Sabah στίς 6-10-2011 αναφορικά με ενδεχόμενες κινήσεις της Τουρκίας αναφέρει ότι η Τουρκία συνεχίζει το ταξίδι της στην Ανατολική Μεσόγειο.
“Στις 21 Σεπτεμβρίου συνάψαμε συμφωνία με τη «Βόρεια Κύπρο» και ορίσαμε (οριοθετήσαμε) την υφαλοκρηπίδα.
Για πρώτη φορά χαράχθηκαν εξ αρχής τα σύνορα μεταξύ των δύο χωρών.
Έτσι η «Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου» στηριζόμενη στην εν λόγω συμφωνία έδωσε τη δικαιοδοσία έρευνας πετρελαίου στην ΤΡΑΟ”.
Στις 23-11-2011 η Ανώνυμη Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίων (ΤΡΑΟ) υπέγραψε δύο συμφωνίες με την Ολλανδό-Βρετανική εταιρεία πετρελαίου “SHELL” για έρευνα και κοινή παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου στη θαλάσσια περιοχή ανοικτά της Αττάλειας, και στη περιοχή της Νοτιοανατολικής Τουρκίας.
Η εξωτερική πολιτική τών Άγγλων μετά το 1922, απέναντι στην Ελλάδα και στην Κύπρο, έως και σήμερα, ήταν πάντα εχθρική, με όλη την σημασία της λέξεως “εχθρική”, και δεν περνά μέρα που να μήν το αποδυκνύει εμπράκτως.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ώς Έθνος, την απώλεια εδαφών μας, της δυτικής θράκης, την Μ.Ασία, την Ιωνία, τον Πόντο, εξ αιτίας της πολιτικής τών Άγγλων.
Τα δόγματα είναι δυνατόν να αφορούν μια θεμελιώδη αρχή, ποτέ όμως δεν αποτελούν αξίωμα.
Η Ελλάδα και το Ισραήλ είναι εταίροι στις προκλήσεις και στις ευκαιρίες, υπογραμμίζει η ισραηλινή πλευρά.
Έχουμε κοινά στρατηγικά συμφέροντα, στην ενέργεια και στην ενεργειακή ασφάλεια και τεράστιες δυνατότητες συνεργασίας στον τομέα αυτό, σημειώνουν.
Συγχρόνως προωθείται δυναμικά τριμερής συνεργασία Ισραήλ-Ελλάδας-Κύπρου. Υπάρχει ήδη σχέδιο τριμερούς Μνημόνιου Συνεννόησης MOU, που αφορά και τη διαχείριση των ενεργειακών πόρων, το οποίο αναμένεται να υπογραφεί σύντομα.
Η συνεργασία αυτή δίνει κομβική θέση διαμετακομιστικού σταθμού στην Ελλάδα, λόγω της γειτνίασής της με την ευρωπaϊκή αγορά, και ώς κράτος μέλος της.
Ειναι μία συνεργασία που εντάσσεται στην ευρωπαϊκή πολιτική διαφοροποίησης των πηγών, των μορφών και των οδών ενέργειας, υπογραμμίζουν οι Ισραηλινοί.
Το "πάζλ" των γεωστρατηγικών σχεδιασμών στην περιοχή έχει δυναμικό χαρακτήρα, με τούς ενδιαφερόμενους να αντιδρούν σε συνιστώσες ανύπαρκτες έως σήμερα.
Εχθές ( 25-11-2011) οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν στη Βιέννη ότι θα σταματήσουν να εκπληρώνουν ορισμένες από τις υποχρεώσεις τους που απορρέουν από τη συνθήκη CFE αναφορικά με τη Ρωσία.
Σε ενδεχόμενη κρίση με τη Συρία, οι Ρώσοι δε θα ενημερώνονται πλέον, για τις κινήσεις των αμερικανικών αεροπορικών δυνάμεων, και έτσι ίσως δε θα έχουν τη δυνατότητα να ενημερώνουν το καθεστώς της Δαμασκού στην Συρία.
Η ΕΕ ομφαλοσκοπεί και ασχολείται με την οικονομική της κρίση, η οποία δυναμιτίζει την ολόπλευρη εμπλοκή της στο ενεργειακό “πανηγύρι’, συμμετέχοντας μόνο ώς μελλοντικός πελάτης.
Οι αραβικές χώρες χρησιμοποιούν διγλωσσία με την Ελλάδα και τη Κύπρο.
Οι Παλαιστίνιοι “φίλοι” μας, συμμετέχουν στην οργάνωση της ισλαμικής διάσκεψης η οποία αναγνωρίζει ντε φάκτο το ψευδοκράτος στη Κύπρο.
Μάς δίνεται μιά ευκαιρία ισότιμης συνεργασίας με το Ισραήλ, άς μην την χάσουμε και αυτήν, όπως τόσες άλλες, εξ’αιτίας τών υπαλλήλων των “μεγάλων” εταίρων μας.
Μοναδικός γνώμονας το συμφέρον της Ελλάδος, τίποτα άλλο.
Η τουρκική τακτική της επιβολής τετελεσμένων δεν μας είναι άγνωστη, ειδικά σε περιόδους όπου η χώρα μας αντιμετωπίζει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα.
Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει ως Έθνος να προασπίζουμε τα Εθνικά μας συμφέροντα.
|
