Προ ολίγων ημερών είχαμε ένα περιστατικό, το οποίο δεν αποτελεί μεν σοβαρό μεθοριακό επεισόδιο, αλλά καταδεικνύει τις διαθέσεις της τουρκικής κυβερνήσεως. Συγκεκριμένα ο ιστορικός Ναός της Αγίας Σοφίας στη Νίκαια της Μικράς Ασίας μετατράπηκε από Μουσείο σε ισλαμικό τέμενος με απόφαση της Γενικής Διευθύνσεως Βακουφίων της Άγκυρας. Η επαναλειτουργία του τζαμιού μετά από 90 χρόνια διακοπής της λειτουργίας του πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 6.1.2011, εορτή των θυσιών για τους Μουσουλμάνους. (Αναφέρω και μία λεπτομέρεια με ιστορικό συμβολισμό: Δύο ημέρες πριν, στις 4 Νοεμβρίου, η Ορθόδοξη Εκκλησία εόρταζε τη μνήμη του Αγίου Ιωάννου Βατάτζη, Βυζαντινού Αυτοκράτορος με έδρα τη Νίκαια από το 1222 έως το 1254). Ο Μουφτής της Νίκαιας προεξήρχε της πρωινής προσευχής και ο Γενικός Διευθυντής Βακουφίων εξέφρασε τη χαρά του για την επαναλειτουργία του Ναού ως χώρου προσευχής των μουσουλμάνων. Υπενθύμισε μάλιστα ότι πριν από 680 χρόνια η Αγία Σοφία μετατράπηκε σε τέμενος από τον Ορχάν Γκαζί των Οθωμανών και ότι από τη δεκαετία του 1920 παραμένει κλειστή. Προσέθεσε ότι δεν θα επιτραπεί να γίνουν Χριστιανικές Λειτουργίες και ότι πλέον έχει αφαιρεθεί η πινακίδα «Μουσείο Αγίας Σοφίας».
Για το ίδιο θέμα ο Αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβερνήσεως Μπουλέντ Αρίντς εξέφρασε την ευαρέσκειά του και παραπονέθηκε υποκριτικότατα ότι πολλά τζαμιά στα Βαλκάνια δεν είναι πλέον τζαμιά. Λησμονεί ότι το ελληνικό κράτος, παρά τις αρνητικές μνήμες ξενικής κατοχής που μάς φέρνουν τα τζαμιά, συντηρεί με χρήματα του ελληνικού λαού πολλά μουσουλμανικά τεμένη, όπως π.χ. το τέμενος Βαγιαζήτ στο Διδυμότειχο. Λησμονεί επίσης ή θέλει να λησμονεί ότι η Κυπριακή Δημοκρατία , παρά τις πικρές μνήμες της εισβολής, συντηρεί πολλά τεμένη στις ελεύθερες περιοχές, όπως π.χ. το Χαλά Τεκέ Τζαμί κοντά στη Λάρνακα. Δικαίως ο δημοσιογράφος Νικόλαος Μαγγίνας διερωτάται μήπως αυτό που συνέβη στην Αγία Σοφία της Νίκαιας μπορεί να συμβεί και με το σύμβολο της Χριστιανοσύνης, την Αγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως (www.amen.gr, 10.11.2011).
Με την απομάκρυνση του Γ. Παπανδρέου από την κυβέρνηση είναι ευκαιρία να απαγκιστρωθούμε ως έθνος και ως πολιτικό σύστημα από ξεπερασμένες, αφελείς και επικίνδυνες αντιλήψεις περί ελληνοτουρκικής προσεγγίσεως, πολυπολιτισμικών προτύπων κ.λπ. Από τη γραπτή μορφωτική συμφωνία Γ. Παπανδρέου-Ισμαήλ Τζεμ του 2001 μέχρι σήμερα η Ελλάς έχει προβεί σε μονομερείς περικοπές σελίδων και κεφαλαίων από τα σχολικά βιβλία Ιστορίας, Γεωγραφίας και Λογοτεχνίας με την ελπίδα να μη διαταραχθεί η –κατ’ εμέ ανύπαρκτη- ελληνοτουρκική φιλία. Αντιθέτως οι εκάστοτε κυβερνώντες στην Άγκυρα, ασχέτως κομμάτων ή ιδεολογιών, συνεχίζουν να διδάσκουν στα σχολεία τον ακραίο εθνικισμό . Μάλιστα άφησαν επίτηδες έξω από την προαναφερθείσα μορφωτική συμφωνία το μάθημα «Στοιχεία Εθνικής Ασφαλείας», το οποίο διδάσκεται στη Β και Γ Λυκείου από ένστολο Τούρκο Αξιωματικό και δια του οποίου αμφισβητείται η Ιστορία μας και η εδαφική μας ακεραιότητα. Είναι επίσης αναγκαίο το συντομότερο δυνατόν να ξεκινήσουν οι απαραίτητες διπλωματικές ενέργειες για την ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ με βάση το Καστελλόριζο. Ο απελθών Πρωθυπουργός χρεώνεται με μεγάλη ολιγωρία και ηττοπάθεια στο συγκεκριμένο ζήτημα και θα ήταν ευχής έργον η αποχώρησή του να σηματοδοτήσει την υιοθέτηση μιας αξιοπρεπέστερης και πιο δυναμικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.
Ως Χριστιανός Ορθόδοξος και ως δημοκρατικός πολίτης πιστεύω στην ειρήνη και στην ανάγκη συμφιλιώσεως μεταξύ των λαών. Δεν πιστεύω, όμως, ότι οι καλές σχέσεις γειτονίας παγιώνονται με συνεχείς μονομερείς υποχωρήσεις, όπως πράττει πολλές φορές η ελληνική διπλωματία. Όσο δε για την πολυσυζητημένη «ελληνοτουρκική φιλία» είναι προφανές ότι από την εμφάνιση του όρου στηρίζεται σε σαθρά θεμέλια. Ο Ελευθέριος. Βενιζέλος προσπάθησε να προσεγγίσει τον Κεμάλ για να θέσει ένα τέλος στις πολεμικές συγκρούσεις. Όμως λίγα χρόνια μετά, κατά την περίοδο του Β Παγκοσμίου Πολέμου και της τριπλής κατοχής στην πατρίδα μας, η τουρκική κυβέρνηση ξεσπούσε στην πολυπληθή ελληνική Ομογένεια της Κωνσταντινουπόλεως και εξόντωσε πολλά μέλη της με τον ύπουλο φόρο «Βαρλίκ Βεργκισί». Προ ημερών μιλούσα με Έλληνα αξιωματικό, ο οποίος υπηρέτησε στο ΝΑΤΟϊκό στρατηγείο της Σμύρνης και έκανε το λάθος να πάρει μαζί τα παιδιά του. Άντεξαν μόνο για λίγους μήνες στο ειδικό αγγλόφωνο σχολείο που λειτουργεί εκεί για τα παιδιά των ξένων αξιωματικών. Αναγκάσθηκε να τα ξαναφέρει στην Ελλάδα λόγω των ύβρεων και των προπηλακισμών από τα τουρκόπουλα. Η ελληνοτουρκική φιλία έχει ακόμη μακρύ δρόμο να διανύσει μέχρι να καταστεί -αν ποτέ καταστεί- πραγματικότητα!
