Για το δυτικό και βόρειο τμήμα της κυπριακής ΑΟΖ δεν υπάρχει κανένας προγραμματισμός ούτε για σκοπούς εμβολισμού των ιταμών απαιτήσεων της Τουρκίας και του κατοχικού εκτρώματος.
Η στρατηγική αυτή των κρατούντων , υπό την συγκατανέυουσα σιγή σύσσωμης της αντιπολίτευσης , γεννά πολλές υποψίες για διαβουλεύσεις εν κρυπτώ αφού φανερά η στρατηγική αυτή της στοχευόμενης αδειοδότησης , αποτελεί πράξη εθνικής υποχώρησης.
Αν η πράξη αυτή συνδυαστεί με την απραξία της ελληνικής κυβέρνησης στο θέμα της ανακήρυξης της ελληνικής ΑΟΖ, τότε γεννιούνται εύλογες υποψίες για μια γενική εθνική υποχώρησης υπό τις συνθήκες της οικονομικής κρίσης που θα παρουσιαστούν ως δικαιολόγηση της ενδοτικής πολιτικής, στο Αιγαίο , τη Θράκη και το κυπριακό.
Η μη διεκδίκηση ολόκληρης της κυπριακής ΑΟΖ και ο σχεδιασμός εκμετάλλευσης της πάνω στο σύνολο της και όχι σε ένα τμήμα της, θεωρούμε πως αποτελεί αφεαυτής εθνική υποχώρηση. Αυτή είναι η συνέπεια της ενδοτικής πολιτικής που το κατάπτυστο πολιτικό κατεστημένο ακολουθεί από γενέσεως του. Αποκαλύπτεται έτσι η γύμνια αυτής της πολιτικής που αντί να στοχεύει στην απελευθέρωση μέσα από την επαύξηση της ισχύος , στόχευε στην αποστρατικοποίηση και στην συνύπαρξη με τον κατακτητή (δες σχέδιο Ανάν και διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία).
Στο τέλος θα ρίξουν στα μάτια του ήδη υπνώττοντος κυπριακού λαού το παραμύθι του φυσικού αερίου για να μην δει το ξεπούλημα της πατρίδος και την πλήρη αποκοπή της από τον εθνικό κορμό μέσω της συρρίκνωσης της ΑΟΖ Κύπρου και Ελλάδος και της παρεμβολής στο μέσον αυτών της τουρκικής ΑΟΖ που θα συνορεύει με την Αιγυπτιακή ΑΟΖ.
Λουκάς ΣταύρουΤο αλίευσα ΕΔΩ
