Άλλος
είναι ο λόγος που προέρχεται από πρακτική εμπειρία και άλλος ο ωραίος
λόγος. Και χωρίς την έμπρακτη πείρα γνωρίζει η εξυπνάδα να διακοσμήσει
τα λόγια της και να εκφέρει αλήθεια την οποία δε γνωρίζει και να
ερμηνεύσει τα σχετικά με την αρετή, και όμως ο ίδιος να μην έχει ποτέ
του πείρα από την εφαρμογή της.
Ο λόγος που βγαίνει ως καρπός έμπρακτης εφαρμογής είναι ταμείο γεμάτο ελπίδα " ενώ η άπρακτη σοφία είναι παρακαταθήκη ντροπής.
Ο άπρακτος
λόγος είναι όπως ο τεχνίτης εκείνος που ζωγραφίζει νερό στους τοίχους
και δεν μπορεί το νερό αυτό να δροσίσει τη δίψα του " ή είναι όπως ο
άνθρωπος εκείνος που βλέπει όνειρα καλά. Εκείνος όμως ο οποίος μιλάει
περί της αρετής από την πείρα της εφαρμογής της που έχει, αυτός
μεταδίδει σ' αυτόν που τον ακούει, όπως κάποιος που δίνει χρήματα από
την περιουσία που απέκτησε με την εργασία του.
Τα είπα
αυτά εδώ όχι χωρίς λόγο, αλλά για να γνωρίσουμε τον εμπαιγμό των
δαιμόνων οι οποίοι διψούν την αιώνια καταστροφή των πιστών και να μην
επιθυμήσουμε ακαίρως τις καταστάσεις υψηλής πνευματικότητας, ώστε να μην
κατεξευτελισθούμε από τον πονηρό και αντίπαλο μας.
Διότι
παρατηρώ και σήμερα ότι νεότεροι στην ηλικία, που είναι γεμάτοι από
πάθη, φλυαρούν και αποφαίνονται για τα μυστήρια της καταστάσεως της
απαθείας χωρίς φόβο.
(Ισαάκ του Σύρου, Λόγος Α΄ Ασκητικός)
Το αλίευσα ΕΔΩ 
