Είπε ο αββάς Μακάριος ο μέγας:
-Οφείλει
η ψυχή τους λογισμούς της κατά την ψαλμωδία να τους συνάγει με κατάνυξη
και τίποτε άλλο να μην έχει στο νου παρά την προσδοκία του Κυρίου και
την αγάπη της την έμφυτη γι' Αυτόν μόνο να την φυλάει.
Και
όπως η μάνα συνάγει τα παιδιά στο σπίτι για εκπαίδευση και νουθεσία,
έτσι και η ψυχή οφείλει τους λογισμούς της που ρεμβάζουν να τους συνάγει
από παντού σαν δικά της τέκνα, ακόμη κι αν σκορπίζονται από την
αμαρτία.
Μ'
αυτό τον τρόπο, όσο της είναι δυνατόν ασταμάτητα να συνάγει τους
λογισμούς και να προσδοκά τον Κύριο με βεβαιωμένη πίστη, για να έρθει
προς αυτήν και να της διδάξει την αληθινή προσευχή, την απερίσπαστη προς
την αναζήτηση Αυτού μονάχα.
Το αλίευσα ΕΔΩ 
