Μια νεολαία που κανείς δεν την προσέχει, έχει δικαιολογημένα παράπονα…
Του μοναχού Μωυσή, Αγιορείτη
Με την έναρξη κάθε χρόνου, κάποιοι ψάχνουν να βρουν τα πιο σημαντικά γεγονότα και τις μεγάλες προσωπικότητες της χρονιάς. Γίνονται σχέδια και προγραμματισμοί για το επόμενο έτος κι εκφράζονται κάποιες δειλές μεταμέλειες για το παρελθόν. Νομίζω πως το πρόσωπο της ημέρας είναι της νεολαίας μας.
Στο τέλος του 2008 ξεσηκώθηκε. Θα πρέπει να δούμε προσεκτικά αρκετά αυτόν τον ξεσηκωμό. Κατ’ αρχήν είναι μια εξέγερση γνήσια και αυθόρμητη ή είναι υποκινούμενη; Είναι ανίερο, πάντως, και ανέντιμο να εκμεταλλεύονται κάποιοι τα όνειρα των νέων μας. Οι βανδαλισμοί σχολείων, πανεπιστημίω και καταστημάτων δεν βοηθούν στη λύση των θεμάτων τους. Αυτά είναι ψευτομαγκιές και όποιοι δεν τα καταδικάζουν είναι συνυπεύθυνοι.
Η αγριότητα, η βαρβαρότητα, η καταστρεπτικότητα δεν είναι ίδιον της νεολαίας μας. Όμως μία νεολαία, που κανείς αληθινά δεν την προσέχει, δεν την ακούει και δεν την αγαπά, έχει δικαιολογημένα παράπονα. Φοβούμενοι μην κάνουμε τα παιδιά ρατσιστές, δεν τους μιλήσαμε με θέρμη για την αγνή πατριδοφιλία, τον ηρωισμό, τη θυσιαστικότητα, την αλληλεγγύη, την πατριδογνωσία.
Ως προοδευτικοί θελήσαμε να μη μιλήσουμε για Χριστό, μη γίνουν φονταμελιστές, θρησκόληπτοι, φανατικοί και οπισθοδρομικοί. Και έμειναν δίχως βαθύ νόημα βίου στα θολά νερά των εξαρτησιογόνων ουσιών, τον πανσεξουαλισμό, τη χρηματολαγνεία και τα συναφή. Η παιδεία δεν είναι πια πραγματική εκπαίδευση, αλλά παιδεμός και άγχος. Υπάρχουν οπωσδήποτε ευθύνες σε αδιάφορους γονείς, σε οκνηρούς δασκάλους, σε ανίδεους επιθεωρητές, σε αυστηρούς κληρικούς, σε προχειρολόγους πολιτικούς. Συγχωρήστε με, μα τα δάκρυά τους τα βρίσκω κροκοδείλια. Καταδικάζουν επιπόλαιους κουκουλοφόρους, οι μασκοφόροι υποκριτές. Πρόκειται για λίαν λυπηρή κατάσταση.
Καλούμεθα όλοι να ξεμασκαρευτούμε. Είναι ανάγκη να μιλήσουμε με ειλικρινή αγάπη. Όχι χαϊδεύοντας πάθη, κολακεύοντας δολιότητες και παραβλέποντας λάθη. Τα παιδιά δεν θέλουν να τα κοροϊδεύουμε και να τα εξαπατούμε. Ομως νομίζω ότι και τα παιδιά έχουν ευθύνες. Οταν τους δίνουμε το δικαίωμα να ψηφίζουν, θα πρέπει να είναι υπεύθυνοι. Δυστυχώς, σε μέρος της νεολαίας μας επικρατεί η ασέβεια, η αγένεια και η αδιαφορία. Δεν βοηθήσαμε να καταλάβουν ότι η μεγαλύτερη αντίδραση στο κατεστημένο είναι η επιμέλεια στη μόρφωση, η άρνηση του ψεύδους, η διατήρηση του ενθουσιασμού, η επιλογή του ιερού και του ωραίου, η πρόσληψη του ουσιαστικού.
Παρά τα όσα λέγονται, η ελληνική νεολαία διατηρεί ακόμη αρκετά γνήσια στοιχεία ήθους, που με λύπη διαπιστώνουμε ότι από καιρό έχουμε χάσει εμείς οι μεγάλοι. Ας σταματήσουν, επιτέλους, απ’ όλους τα πολλά και παχιά λόγια κι ας μιλήσει καλύτερα το βιωμένο παράδειγμα. Τότε θα είναι όλα καλύτερα.
