Του Δημήτρη Μάρδα.
Τι θα μπορούσε να προτείνει ένας Παλαμάς σε μια κυβέρνηση, που ψάχνεται για να τα βγάλει πέρα.
1. Η στρεβλή έννοια του πολιτικού κόστους να υποκατασταθεί από την αντίστοιχη του καθαρού οφέλους, (που προκύπτει από το πολιτικό όφελος αφαιρουμένου του πολιτικού κόστους).
2. Να σταματήσει να θυσιάζεται σωρευτικά η ‘αποτελεσματικότητα’ στο όνομα ‘πολιτικά ορθών λύσεων’ σε ζητήματα σχετικά με την επιλογή και τοποθέτηση προσώπων σε επιτελικές θέσεις Υπουργείων και Οργανισμών.
3. Σε θέματα εξοικονόμησης δαπανών να γίνει χρήση βέλτιστων πρακτικών που ήδη υπάρχουν (όπως π.χ. στις προμήθειες υγείας, όπου τα νέα συστήματα διοίκησης των προμηθειών μπορούσαν εδώ και καιρό να τεθούν σ’ εφαρμογή σε μία νύκτα, χωρίς αυτό να αποτελεί υπερβολή!)
4. Να βγει στο κυνήγι η χώρα για να προσελκύσει ξένες επενδύσεις και μην τις περιμένει με ανοικτές αγκάλες να έρθουν εκείνες.
5. Να υιοθετηθούν σύγχρονα μέτρα υπέρ της εξωστρέφειας της χώρας, που έδωσαν θεαματικά αποτελέσματα σε άλλες χώρες, άσχετα αν πολλοί από τους κυβερνώντες τα θεωρούν ‘ασπιρίνες’ μέσα στην άγνοιά τους.
6. Να πάψουμε να φοβόμαστε τα ανοίγματα στην Κίνα, και να αντιληφθούμε το ταχύτερο δυνατόν τη δυναμική αυτής της χώρας, με πολιτισμό μη ανταγωνιστικό του δικού μας.
7. Να σταματήσουν επιτέλους οι προφορικές εξηγήσεις και αναλύσεις των ιθυνόντων πολιτικών που ασχολούνται με τη διαχείριση των οικονομικών της χώρας. Η ανεξήγητη εμμονή αν όχι μανία, ενίοτε επιζήμια, των εμφανίσεων τους στο ‘γυαλί’, να υποκατασταθεί με γραπτά δελτία τύπου.
8. Να δουλέψουν όλοι οι εμπλεκόμενοι 24 ώρες το 24ωρο για να αρχίσει να κινείται το ΕΣΠΑ έτσι ώστε τα 26 δισ. ευρώ της Κοινοτικής χρηματοδότησης να καλύψουν έως το 2011 το 100% των δράσεων του, σύμφωνα με διαδικασίες που έχουν ήδη προταθεί στο άμεσο παρελθόν και έμειναν ανεκμετάλλευτες.
9. Να αρχίσει επιτέλους να δημιουργεί αυτή η χώρα ευκαιρίες έτσι ώστε να πάψει η λαίλαπα της φυγής του ανθρωπίνου κεφαλαίου της στο εξωτερικό, η μεγαλύτερη κατάρα της.
10. Στο όνομα της απονομής της δικαιοσύνης, που παράλληλα θα εξυπηρετήσει την αύξηση των εσόδων να καταβάλουν βαριά πρόστιμα όσοι παρανομούν καταπατώντας ακτές, οικοπεδοποιώντας καμένα δάση, μετατρέποντας τα περίπτερα σε super markets κλπ. έως την ημέρα της επιστροφής τους στη νομιμότητα με κάθε τρόπο.
11. Εξόφθαλμοι πλουτισμοί πολιτικών προσώπων, (για αρχή) όλων των κυβερνήσεων μετά το 1980 και δημοσίων υπαλλήλων να διερευνηθούν, έτσι να αισθανθεί ο πολίτης ότι κάτι αλλάζει με την ‘επιστροφή των κλεμμένων’ ακόμη και αν ταρακουνηθούν συθέμελα τα κόμματα. Να πάψει να λειτουργεί ο μηχανισμός κατά τον οποίον τα Υπηρεσιακά Συμβούλια Υπουργείων και Οργανισμών -με μέλη αιρετούς και διορισμένους υπαλλήλους- να μοιράζουν συγχωροχάρτια στους διεφθαρμένους συναδέλφους τους.
Και όταν όλα αυτά και άλλα τόσα τολμήσει ένας ηγέτης να αγγίξει, επιλέγοντας τη σύγκρουση με τα κάθε μορφής κατεστημένα, ο Παλαμάς προτείνει:
«…και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί
να κατρακυλήσεις πιο βαθιά
στου Κακού τη σκάλα,
για τ΄ ανέβασμα ξανά που σε καλεί
θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά!
τα φτερά,
τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα»!
* Ο κ. Μάρδας είναι Αν. καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ ΠΗΓΗ
Το αλίευσα ΕΔΩ
