Οι οικονομικές εξελίξεις είναι ραγδαίες και ο λαός μας μέσα στο αναστάσιμο κλίμα της χαράς και της ευφροσύνης, το οποίο δεν έγινε παρά ελάχιστα αντιληπτό, ζει την κοσμική αβεβαιότητα, καθώς οι βεβαιότητες του παρελθόντος έχουν καταρρεύσει με πάταγο και ουδείς πλέον υπόσχεται καλύτερες ημέρες. Βέβαια έγινε κάποια απόπειρα να δαιμονοποιηθεί ένα πρόσωπο, η γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ, ως υπεύθυνη για το κλίμα που επικράτησε, οι εχέφρονες όμως καλό θα κάνουν να εμβαθύνουν στην κριτική ανάλυση των γεγονότων. Προς διευκόλυνση θα παραθέσω κάποια αποσπάσματα κειμένου, το οποίο αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, καθρέπτη της σύγχρονης κοινωνίας.
“Η πολιτική είναι κάτι που δεν έχει καμμιά σχέση με την ηθική. Η Κυβέρνηση που κατευθύνεται από ηθικούς συναισθηματισμούς δεν είναι πολιτική και επομένως η εξουσία της είναι εύθραυστη. Αυτός που θέλει να επικρατήση στην πολιτική κονίστρα πρέπει να είναι πονηρός και υποκριτής. Τα μεγάλα λαϊκά προτερήματα –η ειλικρίνεια κι η τιμιότητα- είναι μεγάλα ελαττώματα στην πολιτική”.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
“Χωρίς το πολίτευμα της απολυταρχίας πολιτισμός δεν μπορεί να υπάρξη. Ο πολιτισμός δεν είναι έργο της μάζας, αλλά εκείνου που την οδηγεί, όποιος και αν είναι αυτός. Ο όχλος είναι βάρβαρος και τη βαρβαρότητά του τη δείχνει σε κάθε ευκαιρία. Μόλις ο όχλος πάρει στα χέρια του την ελευθερία, τη μετατρέπει αμέσως σε αναρχία, που είναι ο μεγαλύτερος βαθμός της βαρβαρότητας…Οι χριστιανικοί λαοί αποκτηνώθηκαν με τα ισχυρά ποτά, η νεολαία τους αποβλακώθηκε με τις κλασικές σπουδές και με την πρόωρη ακολασία, στην οποία την έχουν προωθήσει και την προωθούν οι πράκτορές μας”.
“Το σύνθημά μας είναι: “Δύναμη και υποκρισία”. …Το δόγμα της βίας μέσα σ’ ένα καλά μελετημένο σχέδιο είναι τόσο αποτελεσματικό, αυτό το ίδιο, όσο και τα μέσα που η εφαρμογή του συνεπάγεται στην πράξη. Θα θριαμβεύσουμε και θα υποδουλώσουμε όλες τις κυβερνήσεις στην υπερκυβέρνησή μας, όχι μονάχα με τα μέσα της βίας, αλλά και μ’ αυτό το ίδιο το δόγμα της αυστηρότητας. Είναι αρκετό να ξέρουν οι άνθρωποι, ότι είμαστε άκαμπτοι, για να σταματήση έτσι κάθε αντίδραση εκ μέρους τους”.
“Είναι για μας απαραίτητο, οι πόλεμοι να μη δίνουν, όσο αυτό είναι δυνατό, εδαφικά πλεονεκτήματα. Η κύρια σημασία του πολέμου πρέπει να μεταφέρεται στο οικονομικό πεδίο. Έτσι τα έθνη θα δουν τη δύναμη και την υπεροχή μας – και τελικά και τα δύο εμπόλεμα μέρη θα πέσουν στα δίχτυα μας με τη δράση των διεθνών πρακτόρων μας, που έχουν ολάνοιχτα τα μάτια τους και κανένα σύνορο δεν τους εμποδίζει”.
“Τα νέα κράτη έχουν στα χέρια τους μεγάλη δημιουργική δύναμη: τον τύπο. Ο προορισμός του τύπου είναι να υποδεικνύη στους αρμοδίους τις δήθεν απαραίτητες ενέργειες, να κάνη γνωστά τα λαϊκά αιτήματα, να δημιουργεί δυσαρεστημένους και να τους δίνη φωνή. Ο τύπος ενσαρκώνη την ελευθερία του λόγου. Όμως τα κράτη δεν μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη αυτή κι’ έτσι αυτή έπεσε στα χέρια μας. Με τη δύναμη αυτή πετυχαίνουμε πλήρη επιρροή και συνάμα μένουμε αφανείς…Η ακατάσχετη φλυαρία έχει μεταβάλει τις συνεδριάσεις των Κοινοβουλίων και τις διάφορες δημόσιες συγκεντρώσεις (όταν γράφηκε το κείμενο δεν είχε ανακαλυφθεί η τηλεόραση) σε ρητορικές παλαίστρες. Θρασείς δημοσιογράφοι χτυπούν κάθε μέρα το κυβερνητικό προσωπικό. Οι καταχρήσεις της εξουσίας θα καταλήξουν τελικά στην πτώση όλων των πολιτευμάτων και τα καθεστώτα θα ανατραπούν από το εξαγριωμένο πλήθος”.
“Οι λαοί σήμερα είναι δεμένοι με τη σκληρή εργασία πιο πολύ παρά όσο ήταν δεμένοι με την αιχμαλωσία και τη σκλαβιά. Τον αιχμάλωτο και τον σκλάβο μπορούσε κανείς να τον ελευθερώση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Με τον δυνάστη του μπορούσε κανείς νάρθη σε κάποια συμφωνία, αλλά με την κοινωνική δουλεία και αθλιότητα που τον περιζώνει δεν μπορεί. Τα δικαιώματα που έχομε περιλάβει στους σχετικούς νόμους είναι εικονικά για τις μάζες, δεν είναι πραγματικά. Όλα αυτά τα δήθεν δικαιώματα του λαού δεν υπάρχουν παρά στη φαντασία. Γράφονται στα χαρτιά, αλλά στην πράξη ποτέ δεν εφαρμόζονται”.
“Με την καθοδήγησή μας ο λαός κατέστρεψε την αριστοκρατία…Τώρα που η αριστοκρατία αυτή καταστράφηκε, ο λαός πέρασε στον ζυγό των διαφόρων τυχάρπαστων και νεοπλούτων λωποδυτών που τον καταπιέζουν χωρίς έλεος…Όταν θα έρθη ο καιρός για τον κοσμοκράτορα ηγεμόνα μας να στεφθή, αυτά τα ίδια τα χέρια των υποχειρίων σε μας λαών θα σαρώσουν κάθε τι που θα μπορούσε να είναι εμπόδιο”.
“…με τη σημερινή βάση της επιστήμης αυτής, όπως εμείς τη διαστρέψαμε, ο λαός, πιστεύοντας τυφλά στον τύπο και με τις άφθονες πλάνες που του σερβίρονται με αυτόν, τρέφει έχθρα προς όλες τις καταστάσεις που τις νομίζει ανώτερές του, γιατί δεν είναι σε θέση να καταλάβη τη σπουδαιότητα της καθεμιάς. Η έχθρα αυτή θα αυξηθή ακόμη περισσότερο με την οικονομική κρίση που σε λίγο θα ξεσπάση και θα σταματήση την κίνηση του χρηματιστηρίου και της βιομηχανίας”.
“…πρέπει να καταστρέψουμε την πίστη, να ξερριζώσουμε από τον νου των χριστιανών την αρχή της θεότητας και του αγίου Πνεύματος και στη θέση της να βάλουμε τους υλικούς υπολογισμούς και τις υλικές ανάγκες”.
“Οι χριστιανοί αριστοκράτες ασυνήθιστοι, από παράδοση, στην ολιγάρκεια και στη λιτότητα, γρήγορα με τη φορολογία θα χρεοκοπήσουν οικονομικά. Συνάμα εμείς θα προστατεύσουμε το εμπόριο, τη βιομηχανία, το χρηματιστήριο και τις τράπεζες που βρίσκονται στα χέρια μας. Η σημασία του χρηματιστικού κεφαλαίου, μέσω του οποίου γίνεται το παιχνίδι της κερδοσκοπίας, είναι τεράστια, γιατί χωρίς κερδοσκοπία η βιομηχανία θα πολλαπλασίαζε τα ιδιωτικά κεφάλαια και θα βελτίωνε την αγροτική ιδιοκτησία, ελευθερώνοντάς την από τα χρέη στις γεωργικές τράπεζες. Πρέπει η βιομηχανία να αφαιρή από τον αγρότη τον καρπό που του δίνει η γη, όπως αφαιρεί κι’ αυτό το κεφάλαιο που επενδύεται σ’ αυτήν (ως δάνειο), το κέρδος, δίνοντάς του ένα μικρό τόκο και, τελικά, μέσω της τραπεζικής και χρηματιστηριακής κερδοσκοπίας όλο το χρήμα του κόσμου θα πέφτη στα χέρια μας. Αφού μεταφέρουμε όλους τους χριστιανούς στην τάξη των απόρων, θα σκύβουν μπροστά μας σαν ζητιάνοι, για να μπορούν να υπάρχουν”.
Το κείμενο, απ’ όπου και τα παρατεθέντα αποσπάσματα, είδε το φως της δημοσιότητας στη Ρωσία το 1901 με την επιμέλεια του Σεργκέι Νίλους, καθηγητή των ανατολικών γλωσσών. Ο επιμελητής ισχυρίστηκε ότι πρόκειται για τα πρακτικά του πρώτου σιωνιστικού Συμβουλίου στη Βασιλεία της Ελβετίας (1897). Ευθύς εξ αρχής οι σιωνιστές κατήγγειλαν το κείμενο ως τη μεγαλύτερη πλαστογραφία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Παράλληλα όμως φρόντισαν να προμηθευθούν πληθώρα αντιτύπων τόσο από την πρώτη, όσο και από μεταγενέστερες εκδόσεις. Αφήνουμε στη διάκριση του αναγνώστη του άρθρου να καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα. Εμείς ως κατακλείδα παραπέμπουμε στο βιβλίο της Αποκαλύψεως και στην περί των εσχάτων της ιστορίας θεολογία της Εκκλησίας. Το οικονομικό “παιχνίδι” δεν έχει μόνο οικονομικές διαστάσεις.
“ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ”
Πηγή
