
Ὡς ἔκφραση τῆς τουρκικῆς κοινωνίας, ὁ κινηματογράφος τῆς γείτονος ἔχει πράγματι ἐνδιαφέρον καί ἔχει κάνει τέτοια ἅλματα τά τελευταῖα χρόνια, πού δέν συγκρίνεται πλέον μέ τόν δικό μας. Τό ζήτημα εἶναι ὅμως ἄλλο καί δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τήν 7η Τέχνη: ἀπό ποῦ κι ὥς ποῦ νομιμοποιεῖται μιά ἐκδήλωση ἐνταγμένη στίς τριήμερες γιορτές μίσους τῆς 29ης Ἰανουαρίου, ὀργανωμένη μάλιστα ἀπό τό Προξενεῖο τῆς γειτονικῆς χώρας; Ὅταν ὁ ἄλλος ἐπιδιώκει νά στήσει μία τουρκικῆς σφραγίδας «ἐπέτειο ἀντίστασης» στήν «κρατική αὐθαιρεσία» σου, εἶναι δυνατόν νά συμμετέχεις μέ χαζοχαρουμενιές; Ἄν μεθαύριο ὀργανώσει κάτι ἀνάλογο στήν Κομοτηνή στίς 19 ἤ στίς 29 Μαΐου (ἐθνικές ἐπετείους τῶν Τούρκων συνδεόμενες μέ τό δικό μας ξεπάστρεμα στόν Πόντο καί στήν Πόλη), τί θά κάνεις; Καί πάλι τόν Κινέζο;
Καί κάτι ἀκόμη. Πέρυσι γράφαμε ὅτι πέραν ὅλων τῶν ἄλλων, οἱ ταινίες πού παίζονται εἶναι ἀνώδυνες καί φολκλορικές, ἱστορίες ἀγάπης καί ἄλλα ἀναλόγου βαθύτητας θέματα. Καί προβλέπαμε (φ. 263, 16-12009) πώς κανένας ἀπό τούς πράγματι σημαντικούς Τούρκους σκηνοθέτες δέν πρόκειται νά προβληθεῖ ἐδῶ, κάτι πού φυσικά ἐπαληθεύτηκε. Οὔτε ἡ Οὐστάογλου, οὔτε ὁ Φατίχ Ἀκίν οὔτε – φυσικότατα – ἡ «Φθινοπωρινή ὀδύνη» τῆς Τομρίς Γκιριτλίογλου (γιά τά Σεπτεμβριανά τῆς Πόλης). Τό ὡραῖο ἦταν πού ὁ Κώστας Κατσιμίγας ἀνέφερε καί τόν …Κοῦρδο Γιλμάζ Γκιουνέι στή συνέντευξη Τύπου. Τόν προειδοποιοῦμε λοιπόν φιλικά πώς ἄν θέλει νά δεῖ τό «Duvar», καλύτερα νά τό ψάξει σέ κανένα βίντεο κλάμπ! Ἀπό τό προξενικό φεστιβάλ πάντως δέν θά τό δεῖ!
“Αντιφωνητής”, 15/2/2010