Yπάρχει άλλος δρόμος!

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Υπό την πίεση των μεγάλων αμερικανικών τραπεζών, της Κομισιόν και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, η ελληνική κυβέρνηση, εκούσα, άκουσα, υιοθετεί μέτρα που δεν οδηγούν πουθενά αλλού παρά στην επιδείνωση της κρίσης που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα, μιας από τις σοβαρότερες και πιο επικίνδυνες στους δύο αιώνες της ελληνικής ανεξαρτησίας.
Τα μέτρα οδηγούν στον αργό θάνατο της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, υποθηκεύουν το μέλλον και την ανεξαρτησία της Ελλάδας, την ικανότητά της να αμυνθεί απέναντι στις τουρκικές επιβουλές σε Θράκη, Αιγαίο, Κύπρο. Η κοινωνική αδικία είναι τόσο βαθειά που θα αφήσει μόνιμα σημάδια στη ψυχή του έθνους μας και θα υπονομεύσει ηθικο-πολιτικά οποιαδήποτε μελλοντική μεταρρύθμιση και προσπάθεια ανόρθωσης.
Καλούνται να επωμισθούν τα βάρη της κρίσης όχι τα στρώματα που έχουν την ευθύνη της κατάντιας μας, που λεηλάτησαν συστηματικά τον δημόσιο πλούτο και αρνούνται να πληρώσουν φόρους, αλλά οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι. Πρόκειται για πολιτικό θρίαμβο του ελληνικού Λαμογιστάν.
           Η πολιτική αυτή ματαιώνει τα όνειρα των νέων και δηλητηριάζει τις ψυχές των απόμαχων. Συνιστά την πιο κραυγαλέα ποδοπάτηση κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας. Δεν έχει δοθεί από κανένα εντολή για τέτοια πολιτική. Αν η κυβέρνηση θέλει να την εφαρμόσει επιβάλλεται η οργάνωση δημοψηφίσματος.
Οι διεθνείς δυνάμεις που επιβάλλουν τα μέτρα δεν ενεργούν για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Ενεργούν για την εγγύηση των κερδών του χρηματιστικού κεφαλαίου παγκοσμίως. Θέλουν να κάνουν την Ελλάδα παράδειγμα για το πέρασμα της κοινωνικής βαρβαρότητας, του μοντέλου που προωθούν σε όλη την Ευρώπη. Η πολιτική τους απηχεί τα γεωπολιτικά σχέδια της Ουάσιγκτων στην περιοχή μας και τα γεωοικονομικά σχέδια της Ευρώπης των τραπεζιτών. Μας προδιαγράφουν ένα μέλλον και υποδούλωσης και καταστροφής. ¨Όχι μόνο δεν θα μπορέσουμε να πληρώσουμε το χρέος, αλλά θα βυθιστούμε όλο και περισσότερο στη θηλειά του.
Είναι μεγάλης απορίας άξιο γιατί, η κυβέρνηση που ετοιμάζεται να επιβάλει αυτόν τον κοινωνικό Καιάδα, δεν έχει κάνει καμιά προσπάθεια να συλλέξει έκτακτους και τακτικούς πόρους (ημιυπαίθριοι, έκτακτη φορολόγηση υπερκερδών τραπεζών και επιχειρήσεων, αυθαίρετα, πολυτελής κατανάλωση, εκκλησιαστική περιουσία, αναφέρουμε απλώς ενδεικτικά). Γιατί αίφνης δεν επιβάλλεται μια έκτακτη εισφορά στους ελεύθερους και ευημερούντες επαγγελματίες, που εμφανίζονται πενόμενοι στην εφορία; Ποιος νόμος της ελληνικής υποτέλειας μας υποχρεώνει να διατηρούμε στρατεύματα στο Αφγανιστάν, τη στιγμή που οι μεγαλύτερες τράπεζες των “συμμάχων” μας ποντάρουν στη χρεωκοπία της Ελλάδας; Περισσότερο θα λογάριαζαν τον Γιώργο Παπανδρέου αν απέσυρε αμέσως τις ελληνικές δυνάμεις, από όσο γιατί πάει ταξίδι στις ΗΠΑ. Για ποιο λόγο η κυβέρνηση μιας χώρας απειλούμενης με κατάρρευση δεν έχει διορίσει ακόμα, πέντε μήνες μετά την άνοδό της, διοικήσεις στους κρατικούς οργανισμούς; Για ποιο λόγο η κυβέρνηση δεν αμύνεται της χώρας διεθνώς, αλλά την αφήνει να διασύρεται χωρίς τελειωμό; Γελάνε στη Γερμανία και στη Γκόλντμαν Ζακς με τις διεθνείς αυτοκριτικές μας για τη διαφθορά μας, αφού αυτοί πληρώνανε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και τους κρατικούς αξιωματούχους μας.
Στις έκτακτες καταστάσεις, όταν απειλείται η επιβίωση ενός λαού, ενός έθνους, προσφεύγει κανείς σε κάθε δυνατό μέτρο. Απευθύνεται στους έλληνες ομογενείς. Ζητάει επιτέλους επιτακτικά πολεμικές αποζημιώσεις. Διευρύνει τις πηγές δανεισμού σε Κίνα και Ρωσία. Απειλεί, αν χρειαστεί, με στάση πληρωμών και αναδιάρθρωση χρέους. Στρέφει τις αμυντικές του δαπάνες προς αυτούς που συμπαραστέκονται, όχι προς αυτούς που υπονομεύουν τη χώρα και τις κάνει αναπτυξιακό χαρτί. Διαπραγματεύεται εν τέλει την τεράστια γεωπολιτική αξία του οικοπέδου “Ελλάς”. Εδώ μαζεύτηκαν τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ που ετοιμάστηκαν για τη Γιουγκοσλαβία. Από τη Σούδα απογειώθηκε ο μεγαλύτερος αριθμός μαχητικών που βομβάρδισαν το Ιράκ. Αν εμείς δεν είμαστε δεδομένοι, δεν θα υπήρχε ούτε μια περίπτωση στο εκατομμύριο να δοθεί από τα κέντρα της αυτοκρατορικής ισχύος το πράσινο φως στις τράπεζές του να χτυπήσουν την Ελλάδα. Με δυο λόγια, μια κυβέρνηση με συνείδηση της ιστορικής στιγμής, κάνει τα πάντα, δεν αφήνει όμως τη χώρα της να καταστραφεί, υποχωρώντας πανικόβλητη στις πιέσεις των Προστατών και τα συμφέροντα των εξαρτημένων “Λαμογίων”. Αν η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός δεν αλλάξουν αμέσως πορεία, κινδυνεύουν να επωμισθούν το βάρος και την ευθύνη μιας από τις μεγαλύτερες καταστροφές
στην ελληνική ιστορία.
konstantakopoulosd@yahoo.gr
konstantakopoulos.blogspot.com
To άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Επίκαιρα, στις 4-3-2010