Αναδημοσιεύουμε από το blog Άρωμα Ασίας,το άρθρο του π.Ιωνά με αφορμή την εβδομάδα της Εξωτερικής Ιεραποστολής.Ο τίτλος "Τί είναι και τί δεν είναι Ιεραποστολή "είναι δικός μας.
Το κείμενο αυτό είναι μιά αφορμή γόνιμου προβληματισμού.Ευχαριστούμε τον π.Ιωνά και
ευχόμαστε ο Θεός δια των πρεσβειών της Θεοτόκου και των αγίων Του (ιδιαίτερα των ιεραποστόλων αγίων, φωτιστών, ισαποστόλων κτλ), να ευλογεί και να ενισχύει τον ίδιο αλλά και όλους τους Ορθόδοξους ιεραποστόλους στο δύσκολο έργο του ευαγγελισμού των ανθρώπων.
…Eιναι καιρός να καταλάβουμε ολοι οτι η ιεραποστολή δεν ειναι πάρεργο στην Eκκλησία αλλα η κατεξοχήν δραστηριότητα της (φυσικά μετα την θ.λειτουργία) , κατα την εντολή του κυρίου, ΠΟΡΕΥΘΕΝΤΕΣ ΜΑΘΗΤΕΥΣΑΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΘΝΗ. Δεν ειναι προσυλητισμός, ουτε υπερφίαλη παρουσίαση του χριστιανισμού με ακρα περιφρόνηση προς την πιστη και την κουλτουρα των αλλων, αλλα ταπεινη προσφορα μαθητειας , διαλογου, προσληψης και μεταμόρφωσης μεσα στο φως του χριστου των διαφορετικών θρησκειων η και αθεισμων της εποχής μας. οπως εκαναν οι μεγαλοι πατερες του 4 αιωνος και εξεφρασαν τα δογματα και της αληθειες της πιστης μας , χρησιμοποιωντας καταληλλα την ελληνικη γλωσσα και φιλοσοφία της εποχης. Όταν λεω προσληψης , δεν εννοω θρησκευτικό συγκρητισμό αλλα εννοω την μελετη των ιδεων των αλλων και την αντιστοιχη θεολογικη επεξεργασία και απαντηση -οχι πολεμικη- αλλα ολοκληρωση που παντοτε εχει και πρεπει να εχη ο χριστιανισμός. πχ. ολοι οι ανατολικοι λαοι , λογω του βουδισμου, μιλουν για την κενωση, αλλα ποια μεγαλυτερη κενωση υπαρχει απο την κενωση του Πατρος, να δινη τα παντα στον Υιο και στο αγ πνευμα, ποια μεγαλύτερη κενωση υπαρχει απο το ο θεος να γινεται ανθρωπος? δεν προτιθεμαι φυσικα να αναπτυξω εδω τετοιο θεμα, αλλα να δωσω ενα μικρό παραδειγμα προσέγγισης των αλλων μεσα απο τις δικες τους εννοιες.Θυμαμαι απο τοτε που ημουν παιδι οτι την εβδομάδα της εξωτερικης ιεραποστολης εξω απο τον ναο της γειτονιάς μου στην πατρα, εβλεπα μια αφισα με ενα ρακενδυτο πεινασμένο παιδακι να ζητιανευει. και ο κοσμος εβαζε λεφτα στον δισκο που περιφερόταν.
Αλλά εχοντας σημερα την πειρα (πικρή, με πολλες αποτυχίες) αλλα και την τιμη της ιεραποστολης, θα ελεγα οτι αυτη η αφίσα δεν εκφράζει καθόλου το πνευμα της ιεραποστολης , παρολο που εκφραζει μια πρακτικη αληθεια των αφρικανκων χωρων. Άλλο ιεραποστολη, αλλο φιλανθρωπια. Και τα δυο χρειαζονται στην εκκλησία αλλα δεν μπορει να συγχεονται.
Οι Aπόστολοι τα ξεχώρισαν και χειροτόνησαν διακόνους γι αυτη την δουλεια, και συνέχισαν το κηρυγμα της αληθειας, παντου, σφραγίζοντας το με την ζωη τους.
Δυστυχως στην ελλαδα απο οτι ξερω, η διακριση αυτη δεν ειναι τοσο προφανής. ο κοσμος ειναι πρόθυμος να δωση χρήματα, αλλα τιποτε παραπανω. (φυσικα υπαρχουν εξαιρεσεις) θεωρειται ενα κομματι της φιλανθρωπίας.
Τιποτα παραπάνω. υπαρχουν και οι φανατικοι που θεωρουν οτι η εκκλησια και η θεολογια εχουν ηδη τελειωσει εδω και χιλια χρονια, και το κριτηριον και μετρον ορθοδοξιας ειναι το μηκος της γενειαδας και το μισος κατα των αιρετικων, και η ταυτιση του χριστιανισμου με την ελλαδα (εθνοφυλετισμός) χωρις να υποψιάζονται μηπως απεχουν οι ιδιοι απο την ορθοδοξία, μηπως εχουν συγχισει ιστορικές συγκυρίες με τα δογματα της εκκλησιας.
Εκπλησσομαι οταν ανακαλυπτω ποσο υπεροχη ειναι η θεολογία της εκκλησίας, προσπαθωντας να δωσω , οσο μπορω , απαντησεις στα ερωτηματα και τον διαφορετικο τροπο σκεψεως των ανθρωπων εδω.
Η ιεραποστολή δεν ειναι κηρυγμα οπως στον ναό την κυριακή, οπου και συμφωνα με τον νομο απαγορευεται ο αντίλογος, ετσι που ο παπας μπορει να λεει οτι θελη εστω και μη προετοιμασμενος (και δυστυχως οχι λιγες φορες λεει ανοησίες…) ειναι διάλογος. ΄
Δεν μπορει απλα να λες τι πιστευεις και να απαιτης να ακολουθησουν και οι αλλοι. Θελει διάλογο να τους πεισης (και βεβαια τελικα η χαρις του θεου πειθει , αλλα οχι μηχανικα, αλλα βασισμένη στους σπορους της αληθειας, την συνομιλια, την ειλικρινη προσπαθεια κατανοησης του αλλου)
Ξενυχτώντας στο διαβασμα, ανακαλύπτω γιατι αξιζει τον κόπο να ειναι καποιος ορθόδοξος και ιεραπόστολος , εστω και αναξιος. Δεν ειμαι υπάλληλος, δεν το κανω γιατι ειναι η δουλεία μου, . δεν εχω καμια περιουσία, περα απο τα ρουχα που φοραω και ενα notebook. Και ομως καθε μερα, ανακαλυπτω νεες πτυχες της απεραντης αγαπης του Θεου, της ανυπερβλητης Ορθοδοξης Θεολογίας . Ειναι γιατι, προσπαθω να την κανω κατανοητή στους αλλους που δεν ξερουν ελληνικα, και που σκεπτονται διαφορετικα, και ετσι οφελουμαι και εγώ.
Και νομίζω οτι αν αντι για την συμπαθή αλλα και πολύ ταπεινωτική για τους αφρικανούς αφίσα με το ρακένδυτο παιδάκι, υπήρχε κάτι άλλο, κατι σαν τον σύγχρονο κόσμο της τεχνολογίας , της οικονομίας , του ιντερνετ, της παγκοσμιοποίησης, να ζητούν λόγο Θεού, λόγο ζωής και ύπαρξης , θα ηταν καλύτερα. Και πιο ωφέλιμο πρακτικα, διοτι τα παιδια σας νομίζω εκεί ανήκουν, στον σύγχρονο αυτό κόσμο, που εχει την δική του διάλεκτο και τρόπο σκέψεως. και ίσως τότε να μην είχε νόημα ο τίτλος “εξωτερική” ιεραποστολή , αλλα απλά, ιεραποστολή. για όλους.
Δεν υπάρχει πια “εξωτερική” και “εσωτερική” . η παγκοσμίοποιηση, καλή η κακή, καταργεί τα όρια, το ιντερνετ έκανε τον πλανήτη ενα κομματάκι, εξω , δηλ μέσα στο σπίτι μας.
γιαυτο δεν μπορούμε να λέμε οτι εμείς ΔΕΝ είμαστε ιεραπόστολοι, δεν μας νοιάζει τι λένε η πιστεύουν οι άλλοι.
Υποψιάζομαι οτι πολλοί δεν μπορούν να αρθρώσουν απαντήσεις λογικές σε νέους ανθρώπους και ιδεολογίες. Άλλοι κρύβουν την άγνοια τους (δηλ την λειψή και ασθενική τους πίστη η και ακόμα την αίρεση τους που φυσικά δεν γνωρίζουν οτι ειναι αίρεση) πίσω απο το έτσι το βρήκαμε ετσι (δηλ χειρότερο αφου πάντα υπάρχει φθορά) θα το αφήσουμε, άλλοι πίσω απο τον τραντισιοναλισμό, (αλλα γινονται γραφικές φιγούρες και χάνουν τα παιδιά τους) άλλοι πίσω απο τον μοναχισμό , αλλα χωρις να τον γνωριζουν πραγματικά, χωρις να ειναι μοναχοί, υποδυόμενοι τους (ενω ειναι εγγαμοι) μοναχούς και ζώντας ετσι μια σχιζοειδή ζωη, προβάλλοντας βιώματα και πρακτικές μοναχών , των οποίων γίνονται τραγικές καρικατούρες. (παρακαλώ να μην παρανοήσετε τα γραφόμενα μου . ειμαι μοναχός αμαρτωλός αλλα αληθινός, με κανονική κουρά, και τα λεω αυτά οχι μόνο ως μοναχός αλλά και ως πνευματικός που έχω δει και ακούσει πολλές τέτοιες τραγικές καταστάσεις) . και βέβαια πολλές απλές καταστάσεις που δεν έχει νόημα να περιγράψω εδω, ανέφερα μόνο μερικά παραδείγματα.
Περισσότερο απο τα πεινασμένα παιδακια, πεινανε ΟΛΟΙ οι μορφωμένοι, ολα τα έθνη για την αλήθευα του Χριστού. και περιμένουν ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ. σε πολλά ερωτηματικά.
τι είναι ζωή?
ποιο είναι το νόημα της ζωής?
τι είναι ο θάνατος?
τι είναι αγάπη?
τι είναι πρόσωπο?
κτλ.
για να απαντήσουμε χρειάζεται πολύ ταπείνωση και πολύ ξενύχτι. δεν ειναι καθόλου εύκολο. Άλλο η απάντηση απο μας για μας , μεταξύ δυο πιστών , στην πραγματικότητα δεν πρόκειται να διαφωνήσουν, και αλλο σε αυτόν που δεν ειναι ορθόδοξος. μερικοί μου στέλνουν κάποιους διαλόγους (τους ευγνωμονώ βέβαια , διοτι ελάχιστοι στέλνουν κατι , εστω και λάθος, ειναι τεραστία παρηγοριά και βοήθεια για μένα) που ομως δεν μπορούν καν να χρησιμοποιηθούν σε λογικη συζητηση με μη ορθόδοξο. αλλα ομως θα αναγκαστουν να απαντησουν στα παιδια τους, στα εγγόνια τους ,η στον γείτονα μετανάστη που δεν ειναι ορθόδοξος, που εχει άλλη θρησκεία, και τρόπο σκεψης, και που οι περιστάσεις το εφεραν να ειναι γείτονας , συνάδελφος , φίλος η συζυγος.
Τοτε βλεπετε οτι ο ΚΑΘΕΝΑΣ πρεπει να ειναι ιεραπόστολος, και μάλιστα συνειδητός, δεν μπορεί να λέει, αντε στην εκκλησία στον παπα, διοτι ο αλλος δεν ειναι χαζός. καταλαβαίνει οτι ο άνθρωπος που τα λεει αυτα ΔΕΝ πιστεύει πραγματικά, χρειάζεται απλα μια θρησκεια για να έχει έτοιμες -σαν σκονακι- μερικές απαντήσεις στα μεταφυσικά ερωτήματα, και να βουλώνει με αυτές τις κραυγές και ψίθυρους της συνείδησης του όταν τον πιάνουν σε κάποιες στιγμές που δεν δουλεύει η δεν βλέπει τηλεόραση.
Θυμάμαι με συγκίνηση πάντα ενα μεσημέρι , ημουν στην 2α γυμνασίου οταν μας μίλησαν για την εξωτερική ιεραποστολή, ηταν ο καθηγητής μου κ. κοκαλιαρης, καλη του ώρα όπου και νάναι . Θυμαμαι ακομα, ποτε δεν ξέχασα , μίλησε για τον Αιδεσιο και τον Φρουμέντιο , τα δυο αρχοντόπουλα του βυζαντίου που έγιναν οι φωτιστες της Αιθιοπίας. απο τότε ήθελα μα …. ήξερα πως δεν ήμουν άξιος. τελικά τα έφερε η ζωή και είμαι εδω, προσπαθώντας….
Τα λάθη πολλά…. η αναξιότητα μου το μεγαλύτερο εμπόδιο….
Ευχαριστώ όλους που συμπαραστάθηκαν με οποιονδήποτε τρόπο ως τώρα και συμπαρίστανται ακόμα.
Εύχομαι η ευλογία της Ιεραποστολης να σας συντροφεύει.
