“Να είμαστε ζηλωτές. Ζηλωτής είναι εκείνος που αγαπάει ολόψυχα τον
Χριστό και στο όνομά Του διακονεί τον άνθρωπο. Αγάπη στον Θεό και στους
ανθρώπους, αυτό είναι ζευγάρι, δεν χωρίζει. Πάθος, πόθος, δάκρυα, με
κατάνυξη, όχι σκόπιμα. Όλα από καρδιά!
Ο φανατισμός δεν έχει σχέση με τον Χριστό. Να είσαι χριστιανός
αληθινός. Τότε κανένα δεν θα παρεξηγείς, αλλά “η αγάπη σου πάντα θα
στέγει”. Και στον αλλόθρησκο, χριστιανός. Δηλαδή να τον τιμάεις, άσχετα
με τη θρησκεία του, με έναν ευγενικό τρόπο. Μπορείς να περιποιηθείς
έναν οθωμανό, όταν έχει ανάγκη, να του μιλήσεις, ν΄αναστραφείς μαζί
του. Να υπάρχει σεβασμός της ελευθερίας του άλλου. Όπως ο Χριστός
ίσταται επί την θύραν και κρούει, χωρίς να την παραβιάζει, αλλά
περιμένει την ψυχή μόνη της κι ελεύθερα να Τον δεχτεί, έτσι κι εμείς να
στεκόμαστε μπροστά στην κάθε ψυχή.
Στην ιεραποστολική προσπάθεια να υπάρχει λεπτός τρόπος, ώστε οι
ψυχές να δέχονται ό,τι προσφέρουμε -λόγια, βιβλία- χωρίς ν΄αντιδρούν.
Και κάτι ακόμη. Λίγα λόγια. Τα λόγια ηχούν στ΄αυτιά και εκνευρίζουν
πολλές φορές. Η προσευχή και η ζωή έχουν απήχηση. Η ζωή συγκινεί,
αναγεννά και αλλοιώνει, ενώ τα λόγια μένουν άκαρπα. Η καλύτερη
ιεραποστολή γίνεται με το καλό μας παράδειγμα, την αγάπη μας, την
πραότητά μας.
Στις συζητήσεις, λίγα λόγια για τη θρησκεία και θα νικήσετε. Αφήστε
εκείνον που έχει άλλη γνώμη να ξεσπάσει, να πει, να πει… Να αισθανθεί
ότι έχει να κάνει μ΄έναν ήρεμο άνθρωπο. Να επιδράσετε με την καλοσύνη
σας και την προσευχή σας κι έπειτα του μιλάτε λίγο. Δεν κάνετε τίποτε,
αν τα πείτε έντονα, αν του πείτε, παραδείγματος χάριν, “είπες ψέμα!”.
Και τι θα βγεί; Είστε “ως πρόβατα εν μέσω λύκων”. Τι να κάνετε;
Ν΄αδιαφορείτε εξωτερικά, αλλά να προσεύχεσθε μέσα σας. Να είστε
έτοιμοι, καταρτισμένοι, με παρρησία, αλλά και με αγιότητα, πραότητα,
προσευχή.
“Με τη σιωπή, την ανοχή και την προσευχή ωφελούμε τον άλλον μυστικά”
“Όταν βλέπουμε τους συνανθρώπους μας να μην αγαπούν τον Θεό,
στενοχωρούμαστε. Με τη στενοχώρια δεν κάνουμε απολύτως τίποτε. Ούτε και
με τις υποδείξεις. Ούτε αυτό είναι σωστό. Υπάρχει ένα μυστικό, αν το
καταλάβουμε, θα βοηθήσουμε.
Το μυστικό είναι η προσευχή μας, η αφοσίωσή μας στον Θεό, ώστε να
ενεργήσει η χάρις Του. Εμείς, με την αγάπη μας, με τη λαχτάρα μας στην
αγάπη του Θεού, θα προσελκύσουμε την χάρι, ώστε να περιλούσει τους
άλλους, που είναι πλησίον μας, να τους ξυπνήσει,
να τους διεγείρει προς τον θείο έρωτα. Ή, μάλλον, ο Θεός θα στείλει την αγάπη Του να τους ξυπνήσει όλους.
Ό,τι εμείς δεν μπορούμε, θα το κάνει η χάρις Του. Με τις προσευχές μας θα κάνουμε όλους άξιους της αγάπης του Θεού.
Να γνωρίζετε και το άλλο. Οι ψυχές οι πεπονημένες, οι
ταλαιπωρημένες, που ταλαιπωρούνται από τα πάθη τους, αυτές κερδίζουν
πολύ την αγάπη και την χάρι του Θεού. Κάτι τέτοιοι γίνονται άξιοι και
πολλές φορές εμείς τους κατηγορούμε.
Θυμηθείτε τον Απόστολο Παύλο, τι λέει: “Ού δε επλεόνασεν η αμαρτία, υπερπερίσσευσεν η χάρις”.
Όταν το θυμάστε αυτό, θα αισθάνεσθε ότι αυτοί είναι πιο άξιοι κι από
σας και από μένα. Τους βλέπουμε αδύνατους, αλλά όταν “ανοίξουνε” στον
Θεό, γίνονται πλέον όλο αγάπη κι όλο θείο έρωτα. Ενώ είχανε συνηθίσει
αλλιώς, τη δύναμη της ψυχής τους τη δίνουν μετά όλη στον Χριστό και
γίνονται φωτιά από αγάπη Χριστού. Έτσι λειτουργεί το θαύμα του Θεού
μέσα σε τέτοιες ψυχές, που λέμε “πεταμένες”.
Είναι ένα είδος προβολής του εαυτού μας να επιμένουμε να γίνουν οι
άλλοι καλοί. Στην πραγματικότητα, θέλουμε εμείς να γίνουμε καλοί κι
επειδή δεν μπορούμε, το απαιτούμε απ΄τους άλλους κι επιμένουμε σ΄αυτό.
Κι ενώ όλα διορθώνονται με την προσευχή, εμείς πολλές φορές
στενοχωρούμεθα κι αγανακτούμε και κατακρίνουμε.
Η αγάπη να είναι μόνο εν Χριστώ. Για να ωφελήσεις τους άλλους,
πρέπει να ζεις μέσα στην αγάπη του Θεού. Αλλιώς δεν μπορείς να
ωφελήσεις τον συνάνθρωπό σου. Δεν πρέπει να βιάζεις τον άλλο. Θα έλθει η
ώρα του, θα έλθει η στιγμή, αρκεί να προσεύχεσαι γι΄αυτόν. Με τη
σιωπή, την ανοχή και κυρίως με την προσευχή ωφελούμε τον άλλον μυστικά.
Ν΄αγωνιζόμαστε να στέλνουμε την αγαθή μας διάθεση”
“Να έχουμε αγάπη, πραότητα, ειρήνη, Έτσι βοηθάμε τον συνάνθρωπό μας,
όταν κυριεύεται απ΄το κακό. Μυστικά ακτινοβολεί το παράδειγμα, όχι
μόνο όταν ο άλλος είναι παρών, αλλά κι όταν δεν είναι. Ν΄αγωνιζόμαστε
να στέλνουμε την αγαθή μας διάθεση. Ακόμη και λόγια όταν λέμε για τη
ζωή του άλλου, που δεν την εγκρίνουμε, αυτός το καταλαβαίνει και τον
απωθούμε. Ενώ αν είμαστε ελεήμονες και τον συγχωρούμε, τον επηρεάζουμε
-όπως τον επηρεάζει και το κακό- κι ας μη μας βλέπει.
Να μην αγανακτούμε μ΄εκείνους που είναι βλάσφημοι, αντίθεοι,
διώκτες κ.λ.π. Η αγανάκτηση κάνει κακό. Τα λόγια τους, την κακία τους
να μισήσουμε, τον άνθρωπο, όμως, που τα είπε να μην τον μισήσουμε, ούτε
ν΄αγανακτήσουμε εναντίον του. Να προσευχηθούμε γι΄αυτόν. Ο χριστιανός
έχει αγάπη και ευγένεια και φέρεται ανάλογα.
Εγκράτεια της γλώσσης -μέγα πράγμα! Κατά ένα μυστικό τρόπο, η σιωπή ακτινοβολεί στον πλησίον.
Να σας διηγηθώ μια ιστορία.
Μια μοναχή, που ήθελε πολύ την τάξη, είπε στον Γέροντά της αγανακτισμένη:
- Η τάδε αδελφή μας αναστατώνει στο μοναστήρι με τις δυσκολίες της και το χαρακτήρα της. Δεν μπορούμε να την υποφέρουμε.
Κι ο Γέροντας απάντησε:
- Εσύ είσαι χειρότερη απ΄αυτήν.
Η μοναχή στην αρχή αντέδρασε και εξεπλάγη, αλλά μετά τις εξηγήσεις του Γέροντα το κατάλαβε και ευχαριστήθηκε πολύ.
Της είπε, δηλαδή, ο Γέροντας:
- Ενώ εκείνη την κυριεύει το κακό πνεύμα και φέρεται άσχημα,
κυριεύει κι εσένα, που είσαι τάχα σε καλύτερη κατάσταση, και σας
παίζει και τις δύο. Η αδελφή έρχεται σ΄αυτή την κατάσταση χωρίς να το
θέλει, αλλά κι εσύ με την αντίδρασή σου και την έλλειψη της αγάπης σου
κάνεις το ίδιο. Έτσι ούτε κι αυτήν ωφελείς κι εσύ βλάπτεσαι”
Πηγή: Βίος και Λόγοι Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου
Αναδημοσίευση:
ΟΟΔΕ
Το αλίευσα ΕΔΩ
http://istologio.org/