Η ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΄40

Η ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΄40 from ΠΑΖΛ ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Ο ΑΪ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

 Επιμέλεια –παρουσίαση της Ρ/Φ εκπομπής Χρήστος Τσακούμης.
Μετατροπή Ρ/Φ εκπομπής σε βίντεο ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ τομέας ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ.

Το πρώτο μέρος της εορτής είναι αφιερωμένο στην εορτή του αγίου Δημητρίου και στο δεύτερο μέρος θα προσπαθήσουμε να θυμηθούμε τα δραματικά γεγονότα του 1940-41.

Να θυμηθούμε το ΟΧΙ των Ελλήνων, το ΟΧΙ του ελεύθερου ανθρώπου.

Να αποτίσουμε ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στους χιλιοτιμιμένους μας νεκρούς εκείνου του ιερού αγώνα και να αναβαπτισθούμε από τα διδάγματα αυτής της εποποιίας.

Να τους προσφέρουμε την διαβεβαίωση πως όποτε η πατρίδα χρειαστεί το ίδιο και καλλίτερα θα προστατεύουμε τα αγαθά της εθνικής μας ελευθερίας, της ορθόδοξης πίστης μας και της εθνικής μας ανεξαρτησίας.

Ακούγονται τα τραγούδια:
 1. Τον Αη Δημήτρη, Δημήτρη μου.
 2. Ξυπνάτε σεις οι σταυραετοί του ‘21.
 3. Εσείς βουνά της Κορυτσάς.
 4. Δέλβινο και Τσαμουριά.
 5. Σαν πάτε στα Καλάβρυτα.
 6. Ο Κωσταντίνος ο μικρός.
 7. Τα όρη, τα ψηλά βουνά.
 8. Του Μίχου Σαμαρνιώτη.
 9. Φύσα μαϊστραλάκι μου.
10. Ζακόνι το ΄χουν τα βουνά

Από την εκπομπή ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ του Ρ/Φ της Εκκλησίας της Ελλάδος (26/10/2002).

Το αλίευσα ΕΔΩ

Η ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΄40

Η ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΄40 from ΠΑΖΛ ΕΠΙΛΟΓΕΣ

ΥΨΩΜΑ 731: ΟΙ ΝΕΕΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΤΟΥ 1940 ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΣΑΝ

ΣΒΙΛΛΙΑΣ Θ. ΔΙΟΝΥΣΗΣ

Ο Μουσολίνι ζηλεύοντας τις αρχικές νίκες των Γερμανών στην Ευρώπη, θέλησε και αυτός να δείξει τι μέγεθος των Ιταλικών Ενόπλων δυνάμεων, ρίχνοντας τους εναντίον ενός μικρού και εύκολου αντιπάλου όπως υπολόγιζε. Έτσι το φθινόπωρο του 1940 επιτέθηκε στην χώρα μας.    Ήταν ποια αρχές Μαρτίου του 1941 όταν θέλοντας να παρακολουθήσει από κοντά τις πολεμικές επιχειρήσεις και την αναμενόμενη νίκη των μεγαλόπρεπων Ιταλικών δυνάμεων εναντίον των λίγων και όχι πολύ καλά εξοπλισμένων Ελλήνων, ο Μουσολίνι έφτασε στην Αλβανία. Η Αλβανία είχε επιτρέψει την διάβαση των Ιταλικών δυνάμεων από το έδαφος της ώστε αυτές να επιτεθούν στην χώρα μας.
Οι Ιταλοί ετοιμαζόντουσαν να εξαπολύσουν …..

Ενωμένη Ρωμηοσύνη 01/11/2012

 ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ ΥΦΗΛΙΟΥ

Επικοινωνία: Νίνα Γκατζούλη Συντονίστρια Επιτροπής Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου Email: ninagatz@comcast.net Τηλ: 603-742-0466 27 Οκτωβρίου 2012 κ. Štefan Füle Ευρωπαίο Επίτροπο [...]

 

Χρύσανθος Φιλιππίδης, ο Αρχιεπίσκοπος των δύο ΟΧΙ

Αριθ. Πρωτ. 90                            

 Εν Δελβινακίω τη 23η Οκτωβρίου  2006                              

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  110η

ΘΕΜΑ: «Χρύσανθος Φιλιππίδης, ο Αρχιεπίσκοπος των δύο ΟΧΙ».

            Αγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

             Όταν τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 οι σειρήνες γνωστοποιούσαν την αδόκητη επίθεση της φασιστικής Ιταλίας εναντίον της Πατρίδος μας, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ο από Τραπεζούντος βρέθηκε αμέσως στις επάλξεις του χρέους απέναντι στο Έθνος και στην Εκκλησία.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

 http://youtu.be/WHPudAA15v8

Το αλίευσα ΕΔΩ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΕΤΑΞΑ

Ο στενός καί ἔμπιστος συνεργάτης τοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ, Δημήτριος Θ. Τραυλός ἀφηγεῖται τά γεγονότα πρό καί κατά τήν 28η Ὀκτωβρίου 1940, ὅπως τά ἔζησε ὡς αὐτήκοος μάρτυς δίπλα στόν τότε Πρόεδρο τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου. Στή συνέχεια παραθέτουμε χαρακτηριστικά ἀποσπάσματα:

Γιατί δέν ἀκοῦτε τόν Μεταξᾶ;

Μέ ἡμερομηνία 17 Ὀκτωβρίου 1940 ὁ (Πρεσβευτής τῆς Ἀγγλίας)

Πάλαιρετ μέμφεται τηλεγραφικῶς τούς ἁρμοδίους στό Φόρεϊν Ὄφφις, γιατί δέν λαμβάνουν ὑπ’ ὄψιν τους τίς προειδοποιήσεις καί προβλέψεις τοῦ Μεταξᾶ σχετικά μέ τήν συγκέντρωσι ὅλης τῆς συμμαχικῆς βοήθειας στήν Τουρκία:

«Τό Στρατηγεῖον Μέσης Ἀνατολῆς ἔχει λάβει κοινοποιήσεις τῶν

πολυαρίθμων τηλεγραφημάτων μου, τά ὁποῖα ἀναφέρουν τήν αἴτησιν τοῦ προέδρου τοῦ (ἑλληνικοῦ) ὑπουργικοῦ συμβουλίου δι’ ὁπλισμόν καί πρό πάντων δι’ἀεροπορικήν ὑποστήριξην εἰς περίπτωσιν ἐπιθέσεως ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος (βλέπε τηλεγράφημά μου 950, 14ης Ὀκτωβρίου πρός Φόρεϊν Ὄφφις). Καθ’ ὅν χρόνον ἀνασκοπεῖτε τήν θέσιν μας εἰς την Μέσην Ἀνατολήν, θά ἐπεθύμουν νά τονίσω ὅτι ὁ στρατηγός Μεταξᾶς δέν εἶναι μόνον πολιτικός, ἀλλά καί ἐπιτελικός ἀξιωματικός διεθνοῦς φήμης. Ἔχει θεμελιώσει τήν πολιτική του ἐπί τῆς πίστεως εἰς τήν νίκην μας. Ἀλλά μᾶς ἔχει καί προειδοποιήσει ἐπιμόνως περί τοῦ στρατηγικοῦ κινδύνου τῆς συγκεντρώσεως πάσης βοηθείας μας πρός τήν Τουρκίαν με τήν ἐξαίρεσιν τῆς Ἑλλάδος, εἰς περίπτωσιν μιᾶς ἐκστρατείας τοῦ Ἄξονος ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Τουρκίας. Πιστεύει ὅτι ὁ στρατός του θα ἠδύνατο νά συγκρατήση τόν ἰταλικόν στρατόν ξηρᾶς, τόν εὑρισκόμενον τώρα εἰς Ἀλβανίαν, καί νά προστατεύση οὕτω τό πλευρόν μας - ἐάν τοῦ παρασχεθῆ κάποια ἀεροπορική ὑποστήριξις καί μερικά ἀντιαρματικά ὅπλα. Ὑπάρχει ἐν τούτοις ὁ κίνδυνος τοῦ ἀποτελέσματος ἑνός ἄνευ ἀντιστάσεως ἀεροπορικοῦ βομβαρδισμοῦ, τόσον ἐπί τοῦ ἠθικοῦ τοῦ στρατοῦ, ὅσον καί ἐπί τῆς ἀποφασιστικότητος τῶν πολιτῶν.

2. Ἀντιλαμβάνομαι πλήρως ὅτι ἡ ἄμυνα τῆς Αἰγύπτου πρέπει να εἶναι ὁ πρωταρχικός μας στόχος καί ὅτι ἡ ὑποστήριξις τῆς Τουρκίας εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος τῆς πολιτικῆς μας εἰς τήν Ἐγγύς Ἀνατολήν. Ἀλλά ἀμφιβάλλω κατά πόσον αἱ προειδοποιήσεις τοῦ στρατηγοῦ Μεταξᾶ ἐλήφθησαν ἀρκούντως ὑπ’ ὄψιν ἤ κατά πόσον εἰς τό ἀποτέλεσμα ἐνδεχομένου ἀεροπορικοῦ βομβαρδισμοῦ τῆς Ἰταλίας ἐξ Ἑλλάδος ἐδόθη ἡ σημασία τήν ὁποίαν ὅλαι αἱ πληροφορίαι μας περί τῆς καταστάσεως εἰς τήν Ἰταλίαν φαίνονται νά ἀπαιτοῦν. Δύναμαι, ἑπομένως, νά ζητήσω ὅπως τό θέμα τῆς ἀεροπορικῆς ὑποστηρίξεως τῆς Ἑλλάδος ἐξετασθῆ ἐκ νέου σοβαρῶς καί παραμείνη συνεχῶς ὑπό ἐξέτασιν, καθ’ ὅν χρόνον ἀποστέλλονται αἱ ἐνισχύσεις μας;»

Διασκέψεις καί διαβουλεύσεις γίνονται στό Φόρεϊν Ὄφφις τήν 14^ην Ὀκτωβρίου μέ ἀντικείμενον τήν χορήγησιν βοηθείας στήν Ἑλλάδα. Δύο μνημόνια μέ τήν ἴδια ἡμερομηνία ἀναφέρονται στίς συνέπειες πού θα εἶχε μία ἰταλική ἐπίθεσις ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος:

«Ἀφ’ ἑνός ἐπιθυμοῦμεν διαρκῶς ἡ Ἑλλάς νά ἀντισταθῆ ἐναντίον

ἐπιθέσεως τοῦ Ἄξονος ἐφ’ ὅσον:

α) ἡ κατάρρευσις ἀμαχητί τῆς Ἑλλάδος, παρά τήν βρεταννικήν ἐγγύησιν, θά εἶχε σοβαρές ψυχολογικές ἐπιπτώσεις ἀνά τήν Ἐγγύς και Μέσην Ἀνατολήν, καί, ἰδία, στήν Τουρκίαν καί

β) μία Ἰταλική ἐπίθεσις κατά τῆς Ἑλλάδος θά ἀποτελοῦσε πιθανώτατα εὐπρόσδεκτο περισπασμό ἀπό τήν κυρία ἐπίθεσιν κατά τῆς Αἰγύπτου καί πιθανῶς νά μᾶς ἔδιδε τήν εὐκαιρία νά καταφέρωμε πλῆγμα κατά τοῦ ἰταλικοῦ ναυτικοῦ. Ἀφ’ ἑτέρου, μία Ἰταλική ἐπίθεσις θά ἀπέληγε ἐν πάση περιπτώσει πιθανώτατα σέ ταχεῖα κατάληψιν μεγάλου τμήματος τῆς ἠπειρωτικῆς Ἑλλάδος καί σέ ἐντατικό βομβαρδισμό Ἑλληνικῶν πόλεων, μέ ἀποτέλεσμα νά προκληθοῦν εὐρείας ἐκτάσεως καταστροφές κτισμάτων και σοβαρές ἀπώλειες ἀνθρώπων, γιά τίς ὁποῖες ἀναποτρέπτως θά ἐθεωρούμεθα κατά μέγα μέρος ὑπεύθυνοι» (...) ..................................

Δυό μέρες πρίν

Δύο μέρες πρίν ἀπό τήν ἰταλική εἰσβολή στήν Ἤπειρο ὁ στρατηγός Παπάγος συναντᾶται μέ τόν στρατιωτικό ἀκόλουθο τῆς Βρεταννικῆς Πρεσβείας Ἀθηνῶν καί ἡ συνομιλία τους μεταδίδεται στό Λονδῖνο:

«1. Ὁ Ἕλλην ἀρχηγός τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου (Ἀλέξανδρος Παπάγος) συνεζήτησε σήμερα τό πρωΐ μαζί μου τήν ἀλβανική κατάστασιν, ἡ ὁποία, ἀπό στρατιωτικῆς ἀπόψεως, εἶναι ἀνεξήγητη.

2. Ἐάν ἰταλική πρόθεσις ἦταν πραγματικά ἡ ἐπίθεσις κατά τῆς Ἑλλάδος, τότε μέ τήν ἕως τώρα καθυστέρησίν των φαίνεται νά ἔχουν θυσιάσει ὅλα τά πλεονεκτήματα, περιλαμβανομένης τῆς ἐκπλήξεως, τοῦ καταλλήλου καιροῦ καί τῆς ἀριθμητικῆς ὑπεροχῆς στό πεδίο τῶν ἐπιχειρήσεων.

3. Οἱ Ἰταλοί πιθανώτατα ἠμποροῦν νά παρατάξουν καί χρησιμοποιήσουν πέντε μόνον μεραρχίες πεζικοῦ λόγω ἐλλείψεως ἐπικοινωνιῶν.

Οἱ Ἕλληνες ἔχουν τώρα συμπληρώσει τίς προετοιμασίες των και φρονοῦν ὅτι ἔχουν ἐπαρκεῖς χερσαῖες δυνάμεις γιά νά συγκρατήσουν ἐπίθεσιν.

4. Οἱ Ἰταλοί πρέπει συνεπῶς, νά ἐξαρτήσουν κατά μέγα μέρος τήν οἱανδήποτε ἐπιτυχίαν των ἀπό ἀεροπορικές ἐπιδρομές ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἀπό ἀέρος εἶναι σχεδόν ἀνυπεράσπιστη. Ἴσως νά σχεδιάζουν καί συνδυασμένη ἐπίθεσιν κατά τῆς ἑλληνικῆς δυτικῆς ἀκτῆς.

5. Τά ἰταλικά στρατεύματα παραμένουν στά ὄρη σέ σκηνές με σταθερῶς χειρότερες συνθῆκες καί, ὡς οἱ Ἕλληνες ὑποστηρίζουν, με μειωμένο ἠθικό.

6. Ὁ καιρός ἐπί τοῦ παρόντος εἶναι κακός κατά μῆκος τῆς μεθορίου μέ πυκνές βροχές, χαμηλά νέφη, ψῦχος καί χιόνια στίς κορυφές. Ἴσως νά βελτιωθεῖ ἐπ’ ὀλίγον πρίν ἀρχίση ὁ χειμώνας.

7. Παρ’ ὅλα αὐτά, οἱ Ἰταλοί ἔχουν προωθήσει πρός τήν μεθόριον κατά τίς τελευταῖες ἡμέρες προκεχωρημένα στρατιωτικά τμήματα (...).

8. Δέν ὑπάρχουν μεθοριακά ἐπεισόδια οὔτε πολιτικές ἤ στρατιωτικές πληροφορίες πού νά ὑποδεικνύουν σχεδιαζομένη ἐπίθεσιν».

Τήν αὐγή τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 μετά τήν ἀπόρριψι τοῦ τελεσιγράφου Γκράτσι, ὁ Μεταξᾶς τηλεφωνεῖ στόν Πρεσβευτή Πάλαιρετ καί τοῦ ἀναγγέλλει τά δραματικά γεγονότα. Ὁ Πάλαιρετ τηλεγραφεῖ ἀμέσως στόν λόρδο Χάλιφαξ στό Φόρεϊν Ὄφφις:

«Σέρ Μ. Πάλαιρετ πρός ὑποκόμητα Χάλιφαξ

Ἀθῆναι, 28 Ὀκτωβρίου 1940

Νο 271

Λόρδε μου

Ὁ Πρόεδρος τοῦ (ἑλληνικοῦ) Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου μοῦ ἐτηλεφώνησε σήμερον τήν πρωΐαν εἰς τάς 3.30’ προκειμένου νά με πληροφορήση περί τοῦ τελεσιγράφου το ὁποῖον εἶχε λάβει ἡμίσειαν ὥραν ἐνωρίτερον ἀπό τόν Ἰταλόν πρεσβευτήν. Ἔχω τήν τιμήν νά σᾶς διαβιβάσω ἐσωκλείστως ἕνα ἀντίγραφον τοῦ ἐγγράφου τούτου, τοῦ ὁποίου τό σημερινόν Νο 994 τηλεγράφημά μου σᾶς ἔδωσε βραχεῖαν περίληψιν. Θά ἦτο δύσκολον νά εὕρη κανείς καλύτερον δεῖγμα ἀναισχύντου ψευδολογίας ἀκόμη καί μεταξύ τῶν πολυαρίθμων παρομοίων προϊόντων τῶν Δυνάμεων τοῦ Ἄξονος.

2. Φαίνεται σχεδόν ἀπίστευτον ὅτι ὁ Ἰταλός πρεσβευτής ἐνεφανίσθη ἀδυνατῶν νά ἀπαντήση εἰς τήν ἐρώτησιν τοῦ στρατηγοῦ Μεταξᾶ, ὡς προς ποῖα στρατηγικά σημεῖα (τῆς Ἑλλάδος) ἡ κυβέρνησίς του προετίθετο να καταλάβη καί ὅμως, οὕτω συνέβη.

3. Ἡ ἑλληνική κυβέρνησις δέν ἐπέδωσε γραπτήν ἀπάντησιν εἰς τήν διακοίνωσιν αὐτήν. Ὅπως εἶχα τήν τιμήν νά σᾶς ἀναφέρω, ὁ στρατηγός Μεταξᾶς ἐδήλωσεν ἀμέσως πρός τόν σινιόρ Γκράτσι ὅτι τοῦτο ἰσοδυναμοῦσε μέ κήρυξιν πολέμου, ἐνήργησε δε ἀναλόγως. Ἡ πρώτη του ἐνέργεια ἦτο νά ζητήση τήν βοήθειά μου.

Διατελῶ κ.λ.π.

Μάϊκλ Παλλαιρέτ

...................

Ἐπειδή ἔτυχε νά εἶμαι αὐτήκοος μάρτυς μιᾶς τηλεφωνικῆς συνδιαλέξεως μεταξύ τῶν δύο ἀνδρῶν, θεωρῶ ὑποχρέωσίν μου χάριν τῆς Ἱστορίας, νά ἐκθέσω τά ἑξῆς:

Κατά τάς μεσονυκτίους ὥρας μιᾶς τῶν ἀνωτέρω ἡμερομηνιῶν, ὅταν ἐπέστρεψεν ἐκ τοῦ γραφείου ὁ Ἀείμνηστος Πρόεδρος εἰς τήν ἐν Κηφισσία οἰκίαν του, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Ὑφυπουργοῦ Ἀσφαλείας κ. Κ. Μανιαδάκη, μέ ἐκάλεσαν καί μοῦ ἔδωσαν ἐντολήν ὅπως, ἐπειδή ὁ Πρόεδρος ἀναμένει ἐπείγουσαν τηλεφωνικήν συνδιάλεξιν μετά τοῦ Ἕλληνος Πρεσβευτοῦ ἀπό τό Βερολίνον καί ἐπειδή πιθανῶς νά βραδύνη,

καί ὁ Πρόεδρος εἶχεν ἀνάγκην ἀναπαύσεως, λόγῳ ὑπερκοπώσεως, παραμείνω εἰς τό τηλέφωνον, ἵνα ἀφυπνίσω τόν Πρόεδρον πρός πραγματοποίησιν τῆς τηλεφωνικῆς συνδιαλέξεως.

Πράγματι κατά τήν 2αν νυκτερινήν, ἐκτύπησε τό τηλέφωνον και ἐζήτησαν ἀπό τήν Ἑλληνικήν Πρεσβείαν Βερολίνου νά ἐπικοινωνήση με τόν Πρόεδρον τῆς Κυβερνήσεως.  Ἀμέσως ἀφύπνισα τόν Πρόεδρον καί ἄρχισε τήν τηλεφωνικήν

συνομιλίαν του μετά τοῦ Ἕλληνος Πρεσβευτοῦ Ραγκαβῆ. Αὕτη ἦτο σχετική μέ τήν προηγηθεῖσαν πρό ὀλίγου συνομιλίαν τοῦ Ἕλληνος Πρεσβευτοῦ μετά τοῦ Γερμανοῦ Ὑπουργοῦ τῶν Ἐξωτερικῶν Φόν Ρίμπεντροπ και ἀντελήφθην τόν Πρόεδρον ΙΩΑΝΝΗΝ ΜΕΤΑΞΑΝ σέ νευρικήν ἔξαψιν καί μέ ἔντονον ὕφος νά λέγη «Κύριε Ραγκαβῆ νά ἐπισκεφθῆς καί αὔριον  πάλιν τόν Φόν Ρίμπεντροπ καί νά τοῦ ἀνακοινώσητε ἐκ μέρους μου ὅτι,

Η ΕΛΛΑΣ ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΣ

ΕΠΙΤΕΘΗ, καί ἐντός τῆς αὔριον νά μέ ἐνημερώσης.

Ταῦτα ἐκθέτω ἵνα πειστοῦν ὅσοι τυχόν ὑπάρχουν ἀμφιβάλλοντες διά εἰλικρινήν ἐξωτερικήν πολιτικήν τοῦ ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΕΤΑΞΑ, ὅστις ὅπως πάντοτε ἄλλο δέν ἐσκέπτετο παρά μόνον τήν Ἑλλάδα καί μόνον τήν Ἑλλάδα.

 Ἐν Ἀθήναις τῇ 15ῃ Ἰανουαρίου 1971

Δημήτριος Θ. Τραυλός

28η Ὀκτωβρίου 1940

Ὥρα 2.45’ νυκτερινήν μέ ξυπνοῦν. Ὁ Ὑπαξιωματικός Ὑπηρεσίας μοῦ ἀναφέρει ὅτι, ἦλθεν ὁ Γάλλος Πρεσβευτής καί ζητεῖ νά δῆ τόν κ. Πρόεδρον, κτυπᾶμε τό κουδούνι, ἀλλά δέν ἀκούει κανείς ἀπό μέσα. Σηκώνουμε ἀμέσως, διά τοῦ μυστικοῦ τηλεφώνου καλῶ τόν Ἀείμνηστον Πρωθυπουργόν Ἰωάννην Μεταξᾶν καί τοῦ ἀναφέρω:

«Κύριε Πρόεδρε, ἐδῶ Ἐνωματάρχης Τραυλός, ἔχει ἔλθει ὁ Πρεσβευτής

τῆς Γαλλίας καί θέλει νά σᾶς δῆ».

Καί μοῦ ἀπαντᾷ: Τέτοια ὥρα μωρέ Τραυλέ; Καλά, θά σηκωθῶ.

Ἀμέσως καί ἐγώ ἐξέρχομαι τοῦ οἰκήματος τῆς φρουρᾶς καί εὑρίσκομαι ἔξωθι τῆς οἰκίας τοῦ Προέδρου, ὅπου εἶχε σταματήσει τό αὐτοκίνητον τοῦ Ἰταλοῦ Πρεσβευτοῦ, καί ὄχι τοῦ Γάλλου, ὡς ἀνακριβῶς μοῦ εἶχεν ἀναφέρει ὁ Ὑπαξιωματικός Ὑπηρεσίας, τοῦτο διότι λόγῳ τοῦ σκότους, ἐνόμισαν τήν σημαίαν τοῦ αὐτοκινήτου ὡς Γαλλικήν.

Ἐν τῷ μεταξύ ἤνοιξεν ἡ θύρα τῆς πρός τήν κουζίναν εἰσόδου, ὅπου ἐνεφανίσθη μέ τήν νυχτικιάν του ὁ Πρόεδρος. Ἐπηκολούθησεν ἡ εἴσοδος τοῦ Ἰταλοῦ Πρεσβευτοῦ Γκράτσι. Ὄπισθέν του ἠκολούθησα καί ἐγώ. Μετά τόν τυπικόν χαιρετισμόν, οἱ δύο ἄνδρες εἰσῆλθον εἰς ἰδαίτερον δωμάτιον, ἐγώ δέ παρέμεινα εἰς τον διάδρομον.

Ἡ συζήτησις μεταξύ των διήρκεσεν ἐπί πέντε λεπτά περίπου, καθ’ ἥν ἤκουον τήν ἔντονον φωνήν τοῦ ἀειμνήστου Πρωθυπουργοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ.

Ἅμα τῇ ἐξόδῳ τοῦ Ἰταλοῦ Πρεσβευτοῦ, τόν ὁποῖον σημειωτέον, δεν συνόδευσε μέχρι τῆς θύρας, ἐξῆλθεν εἰς τόν διάδρομον ὁ Πρόεδρος και μέ πλήρη ἠρεμίαν, ὡς νά μή συνέβαινε τίποτε τό σπουδαῖον, μοῦ λέγει:

«Δημήτρη, παιδί μου, ἔχουμε πόλεμο».

Καί ἐγώ τόν ἐρωτῶ: Καί τί θά κάνουμε Κύριε Πρόεδρε;

Μοῦ ἀπαντᾷ:

«ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!  Σέ παρακαλῶ

τηλεφώνησε ἀμέσως στό Νικολούδην καί Μαυρουδῆν νά ἔλθουν ἐδῶ και ἑτοίμασε τήν Ἀσφάλειάν μου γιά τό Ὑπουργεῖον».

Ὁ ἴδιος ἐτηλεφωνοῦσε εἰς τόν Βασιλέα, Παπάγον καί Ἄγγλον Πρεσβευτήν. Μετ’ ὀλίγον ἤρχισαν νά καταφθάνουν, οἱ ἀνωτέρω Ὑπουργοί, ὁ Ἄγγλος Πρεσβευτής καί ἄλλοι, ἀργότερον δέ κατῆλθον ἅπαντες εἰς το Ὑπουργεῖον τῶν Ἐξωτερικῶν.

Ἀθῆναι τῇ 15ῃ Ἰανουαρίου 1971

Δημήτριος Θ. Τραυλός__

ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ Τεῦχος 112 , ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2011

ΣΧΟΛΙΟ Σσστ:Ευχαριστώ για την αποστολή τον φίλο Ζ.Χ.

Η επιστολή του Αγίου Όρους προς τον Χίτλερ και η Βουλγαρική Εξαρχία

Ένα αγαπημένο θέμα των συγχρόνων συκοφαντών της Εκκλησίας, είναι η περίφημη επιστολή που έστειλε το Άγιο Όρος στον Χίτλερ. Τη θεωρούν ως δείγμα δοσιλογισμού της Εκκλησίας και του Μοναχισμού, προς στον Γερμανό κατακτητή. Ποια είναι όμως η αλήθεια; Τι αποκρύπτουν όλοι αυτοί που συκοφαντούν το Άγιο Όρος για δοσιλογισμό, εξ αιτίας αυτής της επιστολής;

Όπως και σε όλες τις περιπτώσεις που συκοφαντείται η Εκκλησία, από τους εχθρούς της, έτσι και σε αυτή, υπάρχουν κάποια πράγματα που οι συκοφάντες ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ, για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφτηκε η επιστολή, και το σκοπό που εξυπηρετούσε στη συγκεκριμένη συγκυρία.

Ας δούμε λοιπόν, και την επιστολή, αλλά και τα γεγονότα που ΚΡΥΒΟΥΝ οι πονηροί συκοφάντες της Εκκλησίας, όταν μιλούν για την επιστολή αυτή:

1. Η επιστολή του Αγίου Όρους προς τον Χίτλερ

Πριν εξετάσουμε τους λόγους που γράφθηκε, και τα ΑΛΗΘΙΝΑ γεγονότα της περιόδου αυτής, ας δούμε πρώτα την επιστολή αυτή, που έστειλε το Άγιο Όρος στον Χίτλερ, και στη συνέχεια θα αναλύσουμε τις περιστάσεις υπό τις οποίες γράφθηκε:

"Εν Αγίω Όρει τη 13/26 Απριλίου 1941

Προς την Αυτού Εξοχότητα τον Αρχικαγκελλάριον του ενδόξου Γερμανικού Κράτους Κύριον Αδόλφον Χίτλερ εις Βερολίνον.

Εξοχότατε,

Οι βαθυσεβάστως υποσημειούμενοι Αντιπρόσωποι των Είκοσιν Ιερών Βασιλικών Πατριαρχικών και Σταυροπηγιακών Μονών του Αγίου Όρους Άθω, λαμβάνομεν την εξαιρετικήν τιμήν ν’ απευθυνθώμεν προς την Υμετέραν Εξοχότητα και παρακαλέσωμεν Αυτήν θερμώς, όπως, ευαρεστημένη, αναλάβη υπό την Υψηλήν προσωπικήν Αυτής προστασίαν και κηδεμονίαν τον Ιερόν τούτον Τόπον, του οποίου Ηγούμενοι και αντιπρόσωποι τυγχάνομεν, διαδεχομένη εν τούτω τους ιδρυτάς και Ευεργέτας του Ιερού τούτου Τόπου Βυζαντινούς Αυτοκράτορας και διαδόχους τούτων.

Το Άγιον Όρος, Εξοχώτατε, συνέστη εις Πανορθόδοξον μοναχικήν πολιτείαν, εις ήν ανέκαθεν διαβιούν εν αγαστή ομονοία μοναχοί ακωλύτως προσερχόμενοι από διάφορα ορθόδοξα Έθνη, κατά τον Θ΄ μ.Χ. αιώνα, πνευματικώς μεν εξαρτωμένων από του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, πολιτικώς δε αυτοδιοικούμενον υπό της Ιεράς Συνάξεως των Αντιπροσώπων των Είκοσιν Ιερών και Κυριάρχων Μονών και πολιτειακώς υπαγομένων υπό την προστασίαν και κηδεμονίαν των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων και των διαδόχων Αυτών.

Το Αυτονομιακόν τούτο πολίτευμα περιεθριγκώθη δι’ αλλεπαλλήλων τυπικών και Χρυσοβούλων των ιδρυτών και ευεργετών των Ιερών μονών Βυζαντινών Αυτοκρατόρων Βασιλείου του Μακεδόνος (882), Ιωάννου Τσιμισκή (972), Κωνσταντίνου Μονομάχου (1046), Στεφάνου Δουσάν (1346) και άλλων Σλαύων, Ουγγροβλάχων Ηγεμόνων και των μετέπειτα Σουλτανικών Φιρμανίων τελευταίως δε υπό του Καταστατικού Χάρτου του 1926, ούτινος δύο αντίτυπα εσωκλείομεν.

Το ουτωσί καθιερωθέν προνομιακόν και αυτοδιοίκητον καθεστώς του Ιερού τούτου Τόπου, αποτελέσαν αντικείμενον συζητήσεων και επικυρώσεων διαφόρων διεθνών συνθηκών περιεθριγκώθη τέλος, διά του 62ου άρθρου της Βερολινείου συνθήκης του έτους 1878, έχοντος ούτω, οι μοναχοί του Όρους Άθω οθενδήποτε και αν κατάγωνται θα διατηρήσωσι τα κτήματα και τα πρότερα αυτών δικαιώματα και θ’ απολαύωσιν, άνευ ουδεμιάς εξαιρέσεως, πλήρους ισότητος δικαιωμάτων και προνομίων.

Των εν Αγίω Όρει ενασκουμένων Μοναχών, ανεξαρτήτως τόπου προελεύσεως και Εθνικότητος, σκοπός και αποστολή καθ’ όλον τον υπερχιλιετή βίον του Αγίου Όρους, υπήρξεν η διατήρησις, προαγωγή και εξασφάλισις των Ιερών αυτού σκηνωμάτων, η διά της ακαταπονήτου φιλεργίας των εν αυτώ ενασκουμένων μοναχών καλλιέργεια της τε εκκλησιαστικής και κλασσικής φιλολογίας και καλλιτεχνίας, ο ασκητικός βίος και η διηνεκής προσευχή υπέρ του σύμπαντος κόσμου.

Την διατήρησιν του καθεστώτος τούτου της αυτονόμου μοναχικής πολιτείας, ικανοποιούντος πλήρως άπαντας τους εν Αγίω Όρει ενασκουμένους ανεξαρτήτως εθνικότητος Ορθοδόξους μοναχούς και εναρμονιζόμενοι προς τον σκοπόν και την αποστολήν αυτών, παρακαλούμεν και ικετεύομεν θερμώς την Υμετέραν Εξοχότητα όπως αναλάβη υπό την υψηλήν προστασίαν και κηδεμονίαν Αυτής.

Τον Βασιλέα των Βασιλευόντων και Κύριον των Κυριευόντων εξ όλης ψυχής και καρδίας ικετεύοντες, όπως επιδαψιλεύση τη Υμετέρα Εξοχότητι υγείαν και μακροημέρευσιν επ’ αγαθώ του ενδόξου Γερμανικού Έθνους.

Υποσημειούμεθα βαθυσεβάστως"

2. Οι συνθήκες υπό τις οποίες γράφθηκε η επιστολή αυτή

Για κάποιον που ΔΕΝ γνωρίζει τις συνθήκες υπό τις οποίες γράφθηκε η επιστολή αυτή, εκ πρώτης όψεως φαίνεται ως "δοσιλογική" προς τον κατακτητή Γερμανό. Μόλις όμως αναλυθούν οι περιστάσεις της συγγραφής της, αποκαλύπτεται αμέσως η ΑΠΑΤΗ των συκοφαντών της Εκκλησίας, και ο δόλος τους (ή έστω η αμάθειά τους) ξεσκεπάζεται.

Όπως θα παρατηρήσετε στη συνέχεια από τα ντοκουμέντα που θα παρουσιασθούν, η επιστολή αυτή γράφτηκε σε μία ιδιαίτερα επικίνδυνη συγκυρία, όχι μόνο για την Ορθοδοξία, αλλά και για την ίδια την Ελληνικότητα της Βόρειας Ελλάδος. Και όπως θα παρατηρήσετε στη συνέχεια, η επιστολή αυτή, όχι μόνο δεν κρύβει "δοσιλογισμό", αλλά αντιθέτως, υποκρύπτει ΒΑΘΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ κατά των Χριστιανών, αλλά και κατά του Ελληνισμού, ώστε να καθίσταται δικαιολογημένη, αν όχι επιβεβλημένη!

Η επιστολή αυτή, γράφθηκε, υπό τον κίνδυνο της Βουλγαρικής αφελληνιστικής προσπάθειας! Τον καιρό εκείνο, ολόκληρη η Βόρεια Ελλάδα κινδύνευε να αφελληνισθεί βίαια, και να ενταχθεί σε μια προσπάθεια "Βουλγαροποίησής" της! Και ο Χίτλερ, (ο οποίος ακόμα δεν είχε εκδηλωθεί σε όλο το φάσμα της κακίας του), ήταν το μικρότερο κακό, που θα έδινε τη λύση στη Βουλγαρική κατοχή της Βόρειας Ελλάδος!

Για του λόγου το αληθές, δείτε τι γράφει για την περίσταση αυτή η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, εκδ. Αθηνών, τ. ΙΣΤ, σ. 66-71:

"Τι γινόταν στην υπό βουλγαρική κατοχή και διοίκηση Ανατολική Μακεδονία και Θράκη;

«Ο φόβος των βουλγαρικών Αρχών να εξελιχθεί η Εκκλησία σε πόλο συσπείρωσης κατά των Αρχών κατοχής είχε ως συνέπεια τη λήψη μέτρων για τον αφελληνισμό της με την απέλαση των Ελλήνων μητροπολιτών και αρκετών Ελλήνων ιερέων. Πριν απελαθούν, πολλοί από αυτούς κακοποιήθηκαν και ληστεύτηκαν.

(…) Η Εκκλησία των περιοχών αυτών ενσωματώθηκε στην Εξαρχική Βουλγαρική Εκκλησία (21.6.1941) και επιβλήθηκε το βουλγαρικό εορτολόγιο, το βουλγαρικό τυπικό στις ιερουργίες, η τέλεσή τους στη βουλγαρική γλώσσα (οριστικά από το καλοκαίρι του 1942). Οι θέσεις των ήδη απελαθέντων Ελλήνων κληρικών – και σταδιακά και άλλων – επανδρώθηκαν από Βούλγαρους κληρικούς. (…) Παράλληλα χρησιμοποιήθηκαν οι Βούλγαροι κληρικοί χρησιμοποιήθηκαν ως οι πιο ένθερμοι φορείς της εθνικιστικής προπαγάνδας. (…)

Τα εκκλησιαστικά ταμεία και όλη η εκκλησιαστική περιουσία τέθηκαν στη διάθεση των βουλγαρικών εκκλησιαστικών αρχών ή κατασχέθκαν από το βουλγαρικό κράτος. Κατασχέθηκαν επίσης τα αρχεία των ναών και πολλά καταστράφηκαν για να μη θυμίζουν την ελληνική τους προέλευση. Ναοί, μοναστήρια και μητροπολιτικά μέγαρα λεηλατήθηκαν, και αφαιρέθηκαν εικόνες, άμφια, χρυσά και αργυρά σκεύη, χαλιά, έπιπλα, γραφομηχανές, βιβλία, χειρόγραφα. (…)

Η λειτουργία των ελληνικών σχολείων απαγορεύτηκε και δόθηκε εντολή να εκτοπιστούν οι εναπομείναντες Έλληνες εκπαιδευτικοί. (…)

Στις κατεχόμενες περιοχές επετράπηκε μόνον η λειτουργία εκτός των βουλγαρικών, αρμενικών, εβραϊκών και τουρκικών σχολείων (…)

Σε όλη τη βουλγαροκρατούμενη περιοχή καθιερώθηκε ως επίσημη γλώσσα η βουλγαρική (12.5.1941). Στο πλαίσιο εφαρμογής του σχετικού διατάγματος (…) γ) απαγορεύτηκε με ποινή προστίμου η δημόσια χρήση της ελληνκής γλώσσας (…)

Απαγορεύτηκε η έκδοση, κυκλοφορία, κατοχή και χρήση ελληνικών ιστορικών βιβλίων και εντύπων˙ οι βιβλιοθήκες των σχολείων, των συλλόγων αλλά και των ιδιωτών είτε καταστράφηκαν είτε αρπάχτηκαν και μεταφέρθηκαν στη Βουλγαρία. Απαγορεύτηκε η λειτουργία των ελληνικών τυπογραφείων, των στοιχειοθετικών μηχανών και η χρήση ελληνικών γραφομηχανών και πολυγράφων (…)

Ασβεστώθηκαν ή καταστράφηκαν οι ελληνικές επιγραφές ναών, εικονοστασίων κ.λπ., ενώ ακόμα και οι επιγραφές τάφων εκβουλγαρίστηκαν. Σχετικές πιέσεις του βουλγαρικού πολιτικού κόσμου και των διανοουμένων οδήγησαν κόμη και στην προσπάθεια να μετονομαστούν οι κάτοικοι της περιοχής και να μετατρέψουν τα ελληνικά βαπτιστικά τους στα αντίστοιχα βουλγαρικά, με έγκριση μάλιστα της Συνόδου της Βουλγαρικής Εκκλησίας (Δεκέμβριος 1942) (…)

Οι Έλληνες υποχρεώθηκαν να καταβάλλουν χρηματικά ποσά ως ενίσχυση στους Βουλγάρους εποίκους.

(…) Στους Έλληνες γιατρούς, δικηγόρους και φαρμακοποιούς απαγορεύτηκε η άσκηση του επαγγέλματός τους. διοικητικά μέτρα λήφθηκαν και για τον περιορισμό των Ελλήνων τεχνιτών και ελεύθερων επαγγελματιών (…)

Από τον Ιούλιο του 1943 άδειες ασκήσεως εμπορίου δίνονταν μόνο σε Βούλγαρους υπηκόους (…)

Από τους Έλληνες γεωργούς αφαιρέθηκε το 1/2 του γεωργικού τους κλήρου, επίσης τα αποθέματα των ζωοτροφών τους και τα εργαλεία τους. (…)

Συχνότατες ήταν επίσης και η επιβολή προστίμων, οι συλλήψεις και οι βασανισμοί Ελλήνων με οποιαδήποτε αφορμή (ομιλία ελληνικής γλώσσας…) (…)

Η πολιτική διάκρισης έφτασε ώς το σημείο να απαγορευτεί το 1943 η πώληση σε Έλληνες βασικών προϊόντων διατροφής, όπως γάλα, κρέας, ψάρι και γιαούρτι (…)

Η νέα βουλγαρική κυβέρνηση επέδειξε μια προφανή απροθυμία στην απόσυρση των βουλγαρικών στρατιωτικών δυνάμεων από την περιοχή, προφασιζόμενη λόγους τάξης και ασφάλειας για να δικαιολογήσει την παραμονή της (…)

Έως τη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων, το 1946, η βουλγαρική κυβέρνηση (…) έθετε θέμα παραχώρησης σε αυτήν της Δυτικής Θράκης. Το αίτημα αυτό είχε την υποστήριξη της Σοβιετικής Ένωσης αλλά και της Τσεχοσλοβακίας, της Πολωνίας και της Γιουγκοσλαβίας»

Η επιστολή των μονών του Αγ. Όρους προς το Χίτλερ παρουσιάζεται ως χείριστος βαθμός δοσιλογισμού. Για έναν παράξενο λόγο όσοι την διαδίδουν δεν αναφέρουν καν τίποτε για την αιτία της σύνταξης και αποστολής της επιστολής αυτής. Την παρουσιάζουν ως ουρανοκατέβατη, ως άνευ σοβαρού λόγου, ως καιροσκοπισμό «για να τα έχουν καλά με τους ισχυρούς πάσει θυσία, ακόμη και εις βάρος της χώρας». Ωστόσο τα παραπάνω αποσπάσματα, τα οποία δείχνουν τι θα επακολουθούσε αν ο Βουλγαρικός στρατός καταλάμβανε τον Άθωνα και αν η περιοχή προσαρτιόταν στη Βουλγαρία, όπως οι Αν. Μακεδονία και Θράκη, των οποίων τα δεινά περιγράφηκαν παραπάνω, δείχνουν και τα κίνητρα των μοναχών του Αγ. Όρους. Όχι φυσικά τον φιλοναζισμό ή την εθελοδουλεία, αλλά την επιλογή του μικρότερου κακού. Είναι γνωστό ότι οι Γερμανοί μοίραζαν την Ελλάδα σε Βουλγαρική, Ιταλική και Γερμανική ζώνη κατοχής. Οι Βούλγαροι πήραν την Αν. Μακεδονία-Θράκη και πίεζαν για να τους δοθεί η διοίκηση και κατοχή της Χαλκιδικής και όλων των περιοχών της Β. Ελλάδας. Ο βασιλιάς της Βουλγαρίας Μπόρις επισκεπτόμενος τον Χίτλερ στο Βερολίνο είχε ζητήσει να δωθεί στη Βουλγαρία ο Άθωνας. Φαντάζεται κανείς τι μανία ανθελληνικής καταστροφής, πόσες εξαφανίσεις και καταστροφές βυζαντινών και μη σλαβικών έργων τέχνης θα επακολουθούσαν, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Οι μοναχοί του Αθωνα είτε έπρεπε να καθίσουν άπρακτοι είτε έπρεπε να αποσοβήσουν το χειρότερο κακό.

Λοιπόν οι μοναχοί του Αγίου Όρους παραδόθηκαν στους Γερμανούς για να γλυτώσουνε από τους Βουλγάρους. Η βουλγαρική κατοχή θα τους εξαφάνιζε ακριβώς όπως οι Βούλγαροι εξαφάνιζαν κάθε ίχνος παρουσίας Ελλήνων και ελληνορθόδοξου πολιτισμού, τόσο κατά τους Βαλκανικούς και τον Α’ Π.Π. όσο και κατά τον Β’ Π.Π.  Οι Γερμανοί μόλις είχαν καταλάβει την Ελλάδα, δεν είχαν αρχίσει τα έκτροπα στη χώρα μας ούτε βέβαια οι μοναχοί ή κανείς άλλος στην περιοχή γνώριζε περί φούρνων κ.λπ., όπως παραπλανητικά διαδίδουν όσοι παραθέτουν την επιστολή – ενώ αντίθετα οι Βούλγαροι μάς ήταν γνωστοί από την εποχή του Μακεδονικού Αγώνα, των Βαλκανικών και του Α’ Π.Π. για το συστηματικό πρόγραμμα αφελληνισμού της Μακεδονίας˙ αν έμπαιναν στο Άγ. Όρος, θα το εκβουλγάριζαν καταστρέφοντας ό,τι δεν ήταν βουλγαρικό – όπως άλλαζαν ακόμη και τις ταφικές επιγραφές. Υπάρχει κολακεία στην επιστολή προς τον Χίτλερ; Ναι, φυσικά και υπάρχει. Είναι δείγμα ειλικρινούς φιλοναζισμού ή δοσιλογισμού; Όχι! Τι άλλο θα μπορούσε να υπάρξει, προκειμένου να αποσοβηθεί το έσχατο κακό, ο εκβουλγαρισμός και αυτής της περιοχής, προκειμένου να παρέμβει ο ίδιος ο Χίτλερ κατά των συμμάχων του Βουλγάρων; Το Άγ. Όρος δεν βρισκόταν στη νότια Ελλάδα, ώστε να μην υπήρχε κίνδυνος αφελληνισμού του από ένα εχθρικό εκείνη την εποχή γειτονικό έθνος. Στη νότια Ελλάδα παρόμοια επιστολή δε θα είχε λόγο, αφού δεν παραμόνευαν Βούλγαροι με σκοπό τον αφελληνισμό της περιοχής της.

Χαρακτηριστικό των αντιλήψεων των μοναχών του Όρους είναι το εξής περιστατικό: Σε επέμβαση του Γερμανού Ταγματάρχη Στένγκερ μετά από διαβολές των Σλάβων μοναχών προκειμένου να αντικατασταθεί ο Β. Κορφιωτάκης (Έλληνας διοικητής του Όρους) και σε ερώτηση του αν επιθυμούν οι μοναχοί να μην υπάρχει Έλληνας διοικητής, οι μοναχοί έδωσαν την πιο κάτω απάντηση «Το να ερωτάται το ελληνικότατον Άγιο Όρος αν επιθυμεί Έλληνα Διοικητήν τής προξενεί εντύπωσιν».

3. Η αντίσταση των Βουλγάρων μαρτυράει πολλά

Αντιδράσεις υπήρξαν από την Ι. Μ. Γρηγορίου και τον Γέροντα Βαρλαάμ, τους εκπροσώπους των σλαβοφώνων μονών Παντελεήμονος (Ρώσικο), Ζωγράφου (Βουλγάρικο) και η υπογραφή γίνηκε μετά από αμοιβαίες παραχωρήσεις, παράλληλα όμως συνέταξαν υπόμνημα που ζητούσε Διεθνοποίηση του Αγίου Όρους και ο αντιπρόσωπος της Παντελεήμονος Βασίλειος Κριβοσέιν, ο οποίος γνώριζε άριστα την γερμανική γλώσσα αναχώρησε με προορισμό το Βερολίνο και Σόφια για να επιδώσει το υπόμνημα, ενεργούσαν με στόχο την εγκατάσταση γερμανικού και βουλγαρικού στρατού στο Άγιο Όρος ή την Διεθνοποίηση.

Στην όλη αυτή προσπάθεια βοήθησε και ο μοναχός Βενιαμίν της Παντελεήμονος και οι βουλγαρικής καταγωγής μοναχοί Μιχαήλοφ (του κελιού «Άξιον Εστί») και Ευθύμιος της Ζωγράφου.

Το σχέδιο τους αυτό είχε δύο σκέλη

1ον Δημιουργία προϋποθέσεων και συνθηκών που θα υποχρέωναν τον γερμανικό στρατό να εισβάλει.

2ον Η αποστολή μονάδων του Βουλγαρικού στρατού και τελική κατάληψη του Αγίου Όρους από τους Βουλγάρους.

Για την εκπλήρωση αυτών των στόχων εκμεταλλευόντουσαν και το παραμικρότερο περιστατικό για να τονίσουν την ανεπάρκεια της Ελληνικής Χωροφυλακής ή τον Κομμουνιστικό κίνδυνο.

Με άλλα λόγια, οι Βούλγαροι αντέδρασαν στην διπλωματική αυτή τακτική, γιατί την είδαν ως εμπόδιο στον εκβουλγαρισμό του Αγίου Όρους. Σωστά κατάλαβαν ότι ήταν (ο μόνος) τρόπος, για να γλιτώσει από τα νύχια της Βουλγαρίας ο Άθωνας. Γι' αυτό και αντέδρασαν, και γι' αυτό έστειλαν και ξεχωριστή επιστολή, ζητώντας τη διεθνοποίηση-έμμεσο εκβουλγαρισμό του Αγίου Όρους με αποστολή βουλγάρων στρατιωτών. Σήμερα ορισμένοι θεωρούν την επιστολή των ελλήνων μοναχών ως δείγμα γλοιώδους εθελοδουλείας. Η αλήθεια όμως φαίνεται από την αντίδραση των Βουλγάρων.

Συμπέρασμα: Όπως προκύπτει από την ανάλυση του θέματος αυτού, και όπως κατ' επανάληψιν έχουμε δείξει σε αυτή την ιστοσελίδα ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ με το οποίο ασχοληθήκαμε, οι εχθροί και κατήγοροι της Εκκλησίας, είναι ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΑΚΟΗΘΕΙΣ και ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΟΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΣ, που στόχο έχουν με αποσπασματικά στοιχεία, να αποπροσανατολίσουν και να ξεγελάσουν όσους δεν γνωρίζουν όλη την ιστορία στην οποία αναφέρονται. Ι. Τ.
Του Ι. Τ.

by Siglitiki 27 Οκτωβρίου, 2011 

στο eglimatikotita.gr