Υπάρχουν Χριστιανοί που μπαίνουν διστάζοντας στο δρόμο της χριστιανικής τελειότητος. Πόση αντίθεση μεταξύ αυτών και του αποστόλου Πέτρου, του οποίου τη μνήμη μαζί με τη μνήμη του αποστόλου Παύλου εορτάζουμε! Ας θερμανθούμε μια στιγμή από τον ζήλο, που κατέφλεγε την ψυχή του πρωτοκορυφαίου των Αποστόλων.Ο Πέτρος είναι φλογερός στην πίστη του. Όταν ακολούθησε τον Κύριο, πίστευε μεν ότι βρήκε τον Μεσσία, αγνοούσε όμως ακόμη το μυστήριο της σαρκώσεως του Θεού Λόγου. Λίγο- λίγο όμως η ψυχή του φωτίσθηκε πλήρως. Τα θαύματα του Κυρίου μαρτυρούσαν τη θεία προέλευσή του και ο Απόστολος αισθανόταν όλο και ζωηρότερα, ότι στο πρόσωπο του Διδασκάλου υπήρχε κάτι, που ξεπερνούσε την ανθρώπινη φύση. Υπό την επενέργεια της θείας χάριτος ο Πέτρος πίστευε στην θεότητα του Ιησού Χριστού. «Υμείς τίνα με λέγετε είναι;» ρώτησε μια μέρα ο Κύριος τους μαθητές του. Ο Πέτρος, με όλη την ορμή του ενθουσιασμού του, έσπευσε να απαντήσει και ως εκπρόσωπος των άλλων: «συ ει ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος».
Παρουσιάζει πίστη ζώσα και ενεργή. Αφού ο Ιησούς είναι Θεός, ο Πέτρος πιστεύει χωρίς κανένα απολύτως δισταγμό στη διδασκαλία του. Ο Διδάσκαλος λέει στα πλήθη, που τον άκουγαν, ότι θα τους έδινε να φάγουν την σάρκα του. Επρόκειτο δηλαδή περί του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας. Στο άκουσμα των λόγων αυτών «πολλοί απήλθον εκ των μαθητών αυτού εις τα οπίσω και ουκέτι μετ' αυτού περιεπάτουν». Ο Πέτρος μαζί με τους άλλους στενούς μαθητές παραμένει πλησίον του θείου Διδασκάλου: «Κύριε, προς τίνα απελευσόμεθα; του λέει. Ρήματα ζωής αιωνίου έχεις».
Εφ' όσον ο Ιησούς είναι Θεός αληθινός, ο Πέτρος θα αψηφά στο όνομά του όλες τις δυσκολίες. Θα πηδήξει από το πλοίο για να συναντήσει τον Κύριο και θα περπατήσει πάνω στα κύματα. Θα αρχίσει να βυθίζεται και πάλι θα ανορθωθεί. Μια μορφή με μεγάλες και απότομες μεταπτώσεις. Από τον πιο μεγάλο ενθουσιασμό στην πιο μεγάλη απαισιοδοξία. Από την πιο δυνατή ομολογία στην πιο δειλή άρνηση. Και όμως μέσα σ' αυτή την αυθόρμητη ψυχή, που παρά τις πτώσεις της εξακολουθεί να παραμένει αγνή και πιστή, γίνεται μια τρομερή πάλη. Και στις πιο τραγικές και δύσκολες στιγμές δεν παύει να αγωνίζεται, να μετανοεί, να σηκώνεται.
Ο Πέτρος είναι θερμός στη μετάνοιά του. Παρά την ολόψυχη προς τον Κύριο αφοσίωση, ο Πέτρος είχε και μια ώρα λιποψυχίας. Αρνήθηκε τρεις φορές τον Κύριο, του οποίου με τόσο ενθουσιασμό είχε ομολογήσει άλλοτε την θεότητα. Βαριά πτώση ομολογουμένως.Ο Θεός επέτρεψε την πτώση αυτή, για να δώσει στον Πέτρο μεγάλα και ανεξάλειπτα μαθήματα.
Αμάρτημα βαρύ που επανορθώθηκε με μια τέλεια συντριβή. «Στραφείς ο Κύριος ενέβλεψε τω Πέτρω». Στο βλέμμα αυτό του Κυρίου υπήρχε τόσος πόνος και τόση ευσπλαχνία, που στο αντίκρισμα αυτό η καρδιά του Αποστόλου συντρίφτηκε και ο Πέτρος ξέσπασε σε λυγμούς. «Και εξελθών έξω έκλαυσε πικρώς», σημειώνει ο ιερός Ευαγγελιστής.
Ο Πέτρος είναι θερμός στην αγάπη του. Η αγάπη του Πέτρου δεν είναι χλιαρή ή συναισθηματική. Είναι πραγματική, ενεργητική, ισχυρή. Είναι αγάπη που τα δίνει όλα και δίνεται χωρίς κανένα περιορισμό, υπολογισμό και επιφύλαξη. Ο Πέτρος λησμονεί τον εαυτό του.
Επάνω στο Θαβώρ θέλει να στήσει τρεις σκηνές: μία για τον Ιησού, μία για τον Μωυσή και μία για τον Ηλία. Για τον εαυτό του δεν σκέπτεται τίποτα. Ο Πέτρος είναι πάντοτε πρόθυμος για να προσφέρει υπηρεσίες. Ανεβαίνει στο μνημείο το πρωί της Αναστάσεως. Μιλάει στα πλήθη την ημέρα της Πεντηκοστής. Κηρύττει με πύρινο ζήλο το Ευαγγέλιο του Κυρίου. Ο Πέτρος επισφραγίζει τη θερμή προς τον Κύριο αγάπη του με τη θυσία της ζωής του.
Εάν και η δική μας ζωή ανταποκρινόταν πλήρως προς την πίστη μας! Εάν και μεις είχαμε την τέλεια συντριβή για τις αμαρτίες μας! Εάν δεν εθέταμε όρια στην προς τον Κύριο θερμή αγάπη μας! Ασφαλώς, πόσα θαυμαστά αποτελέσματα θα βλέπαμε στην πνευματική μας πορεία, στην καθημερινή μας ζωή, αλλά και στην οικογένειά μας και στην κοινωνία μας!
Από το περιοδικό «ΖΩΗ»
