Πέρυσι το φθινόπωρο δημοσιεύτηκε το άρθρο μου «Τουρκία, στο δρόμο της περιφερειακής υπερδύναμης, οι κίνδυνοι για την Ελλάδα» στο περιοδικό «Ελληνική Άμυνα και Ασφάλεια» του αειμνήστου Γ. Χριστογιαννάκη (τεύχος 43, Σεπτ. 2009, σελ.68-81). Το άρθρο μου είναι διαθέσιμο σε όλους όσους επιθυμούν να το διαβάσουν και μπορούν να το κατεβάσουν από τη διεύθυνση http://www.megaupload.com/?d=IOBINJK5. Στο άρθρο αυτό προσπάθησα να παρουσιάσω την πρόοδο που έχει κάνει η τουρκική αμυντική βιομηχανία σε συνδυασμό με τις γεωπολιτικές της φιλοδοξίες και να προβάλλω τι θα σήμαινε πιθανόν αυτό για την Ελλάδα. Σημειώνοντας ότι ο αντικειμενικός σκοπός της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής είναι να αναδειχθεί η Τουρκία σε περιφερειακή υπερδύναμη είχα τονίσει ότι για να πετύχει αυτόν το στόχο θα πρέπει πρωτίστως να ανεξαρτητοποιηθεί από εξωτερικές πηγές απόκτησης συστημάτων που θα της προσδίδουν ικανότητα προβολής ισχύος, δηλαδή να αποκτήσει κυρίως (α) γηγενείς διαστημικές ικανότητες, (β) τεχνολογική και βιομηχανική υποδομή για εθνική σχεδίαση και παραγωγή μεγάλων αεροπλάνων καθώς και μαχητικών, όπως επίσης και (γ) αντίστοιχη υποδομή για εθνική σχεδίαση και ναυπήγηση μεγάλων πλοίων για υπερπόντιες δυνατότητες. Μετά από την πολυσέλιδη ανάλυση, στην οποία μπορούν οι αναγνώστες να ανατρέξουν, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι σε θεσμικό, τεχνολογικό και βιομηχανικό επίπεδο η Τουρκία έχει διανύσει το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής που απαιτείται για να αποκτήσει τα απαραίτητα εργαλεία που θα την αναδείξουν σε περιφερειακή υπερδύναμη.
Όπως προκύπτει από πρόσφατο δημοσίευμα της Hurriyet (http://www.hurriyetdailynews.com/n.php?n=navy-to-buy-large-landing-ship-for-overseas-missions-2010-03-28) και ελληνικών ιστολογίων (π.χ. http://strategy-geopolitics4.blogspot.com/2010/03/e-2011.html) το τουρκικό ναυτικό βρίσκεται πολύ κοντά στην απόφαση για σχεδίαση, ναυπήγηση και απόκτηση ενός πλοίου διοικητικής μέριμνας υποστήριξης αμφίβιων επιχειρήσεων (Landing Helicopter Dock – LHD, ή στα αμερικάνικα Landing ship transPort Dock – LPD) προϋπολογισμού 500εκ.$. Πρόκειται για πλοίο που συνδυάζει ένα ελικοπτεροφόρο με ένα αρματαγωγό, και ταυτόχρονα ενσωματώνει δυνατότητες διοίκησης επιχειρήσεων και λοιπών διευκολύνσεων όπως υγειονομικής υποστήριξης των ναυτικών και αμφίβιων επιχειρήσεων. Tο πλοίο έχει παρόμοιες προδιαγραφές με αυτές του γαλλικού Mistral (http://www.interception.gr/app/webroot/contentupload/216articles_pdfs_8interception.pdf), με δυνατότητα όμως μεταφοράς 8 ελικοπτέρων (δηλαδή 2 περισσότερα από αυτά του Mistral). Το δημοσίευμα της Hurriyet δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το πεδίο δράσης του: σε υπερπόντια ανάπτυξη αμφίβιων δυνάμεων σαν μέλος του NATO και για υπερπόντιες ειρηνευτικές εκστρατείες, από τη Βοσνία μέχρι τη Σομαλία και το Αφγανιστάν. Ο κύριος ανάδοχος θα είναι τουρκικό ναυπηγείο που όμως θα συνεργαστεί με κάποιο ξένο φορέα για την απόκτηση των σχετικών τεχνολογιών.
Το παραπάνω εγχείρημα σημαίνει ότι η Τουρκία αν υλοποιήσει το πρόγραμμα αυτό θα κάνει το προτελευταίο βήμα για την απόκτηση ανεξάρτητης αεροναυτικής εκστρατευτικής δύναμης. Το τελευταίο βήμα θα ήταν η απόκτηση μικρού αεροπλανοφόρου που θα της έδινε τη δυνατότητα να επιχειρεί ανεξάρτητη τουλάχιστον στην Μεσόγειο και στις θάλασσες της Μ. Ανατολής μέχρι και τον Ινδ. Ωκεανό. Πολύ φοβάμαι δε αν η οικονομική και βιομηχανική ανάπτυξη της Γείτονος συνεχίσει με το σημερινό ρυθμό θα το δούμε και αυτό στο τέλος της δεκαετίας. Σε ότι αφορά την Ελλάδα το πλοίο αυτό δημιουργεί νέα προβλήματα στην άμυνα της χώρας. Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι η αντιπαράθεση Ελλάδος – Τουρκίας ήταν ανατολικά, στα σύνορα του Εύρου και στο ανατολικό Αιγαίο. Αυτή η κατάσταση μας έχει οδηγήσει σε συγκεκριμένη διάταξη των χερσαίων, ναυτικών και αεροπορικών και αντιαεροπορικών δυνάμεων της χώρας που έβλεπαν προς ανατολάς. Με το πλοίο αυτό η Τουρκία επωφελούμενη και από τον συντριπτικά μεγαλύτερο στρατό της μπορεί να ανοίξει εύκολα μέτωπο στα δυτικά της Ελλάδος καταλαμβάνοντας είτε νησί του Ιωνίου είτε αποβιβάζοντας 1000+ στρατιώτες, άρματα και ΤΟΜΑ στα ανατολικά της Πελοποννήσου και καταλαμβάνοντας ένα από τα κύρια αεροδρόμια που είναι η Άραξος και η Ανδραβίδα. Να υπενθυμίσουμε ότι 10 χρόνια πριν οι τούρκοι στρατηγοί φρόντισαν να εκπαιδευτούν σχετικά, και ασφαλώς να στείλουν μήνυμα στην Ελλάδα, καθώς φρόντισαν 250 τούρκοι πεζοναύτες να αποβιβαστούν στην Πελοπόννησο, στην περιοχή Καλό Νερό κοντά στην Κυπαρισσία στα πλαίσια άσκησης Dynamic Mix 2000 του ΝΑΤΟ στην οποία συμμετείχε και η χώρα μας (http://og.in.gr/Article.aspx?lngEntityID=287401 και http://og.in.gr/Article.aspx?lngEntityID=295204). Επί του προκειμένου, σημείο για αυξημένη ετοιμότητα θα πρέπει να αποτελεί ο συνδυασμός αυξημένων προκλήσεων και ελλιμενισμός τουρκικού στόλου στην Αλβανία. Εν πάση όμως περιπτώσει ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί το πρόβλημα το οποίο θα προκαλέσει στην ελληνική άμυνα μια τέτοια επιχείρηση ακριβώς επειδή με την παρούσα διάταξη δυνάμεων και τα οπλικά συστήματα που διαθέτουμε θα είναι δυσχερέστατη μια αποτροπή πιθανής αποβάσεως και δημιουργίας προγεφυρώματος, χωρίς να δημιουργηθούν σημαντικά κενά στο κύριο μέτωπο που θα είναι τα ανατολικά μας σύνορα, πόσο μάλλον η εξουδετέρωση του προγεφυρώματος η απελευθέρωση των εδαφών και η απώθηση των Τούρκων στη θάλασσα…
© Δημήτρης ΜανακανάταςΕπίσης στο άρθρο που είχα δημοσιεύσει τον περασμένο Σεπτέμβριο είχα αναφερθεί τι θα σημαίνει για την Ελλάδα η ανάδειξη της Τουρκίας σε περιφερειακή υπερδύναμη:
Πηγή
Όπως προκύπτει από πρόσφατο δημοσίευμα της Hurriyet (http://www.hurriyetdailynews.com/n.php?n=navy-to-buy-large-landing-ship-for-overseas-missions-2010-03-28) και ελληνικών ιστολογίων (π.χ. http://strategy-geopolitics4.blogspot.com/2010/03/e-2011.html) το τουρκικό ναυτικό βρίσκεται πολύ κοντά στην απόφαση για σχεδίαση, ναυπήγηση και απόκτηση ενός πλοίου διοικητικής μέριμνας υποστήριξης αμφίβιων επιχειρήσεων (Landing Helicopter Dock – LHD, ή στα αμερικάνικα Landing ship transPort Dock – LPD) προϋπολογισμού 500εκ.$. Πρόκειται για πλοίο που συνδυάζει ένα ελικοπτεροφόρο με ένα αρματαγωγό, και ταυτόχρονα ενσωματώνει δυνατότητες διοίκησης επιχειρήσεων και λοιπών διευκολύνσεων όπως υγειονομικής υποστήριξης των ναυτικών και αμφίβιων επιχειρήσεων. Tο πλοίο έχει παρόμοιες προδιαγραφές με αυτές του γαλλικού Mistral (http://www.interception.gr/app/webroot/contentupload/216articles_pdfs_8interception.pdf), με δυνατότητα όμως μεταφοράς 8 ελικοπτέρων (δηλαδή 2 περισσότερα από αυτά του Mistral). Το δημοσίευμα της Hurriyet δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το πεδίο δράσης του: σε υπερπόντια ανάπτυξη αμφίβιων δυνάμεων σαν μέλος του NATO και για υπερπόντιες ειρηνευτικές εκστρατείες, από τη Βοσνία μέχρι τη Σομαλία και το Αφγανιστάν. Ο κύριος ανάδοχος θα είναι τουρκικό ναυπηγείο που όμως θα συνεργαστεί με κάποιο ξένο φορέα για την απόκτηση των σχετικών τεχνολογιών.
Το παραπάνω εγχείρημα σημαίνει ότι η Τουρκία αν υλοποιήσει το πρόγραμμα αυτό θα κάνει το προτελευταίο βήμα για την απόκτηση ανεξάρτητης αεροναυτικής εκστρατευτικής δύναμης. Το τελευταίο βήμα θα ήταν η απόκτηση μικρού αεροπλανοφόρου που θα της έδινε τη δυνατότητα να επιχειρεί ανεξάρτητη τουλάχιστον στην Μεσόγειο και στις θάλασσες της Μ. Ανατολής μέχρι και τον Ινδ. Ωκεανό. Πολύ φοβάμαι δε αν η οικονομική και βιομηχανική ανάπτυξη της Γείτονος συνεχίσει με το σημερινό ρυθμό θα το δούμε και αυτό στο τέλος της δεκαετίας. Σε ότι αφορά την Ελλάδα το πλοίο αυτό δημιουργεί νέα προβλήματα στην άμυνα της χώρας. Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι η αντιπαράθεση Ελλάδος – Τουρκίας ήταν ανατολικά, στα σύνορα του Εύρου και στο ανατολικό Αιγαίο. Αυτή η κατάσταση μας έχει οδηγήσει σε συγκεκριμένη διάταξη των χερσαίων, ναυτικών και αεροπορικών και αντιαεροπορικών δυνάμεων της χώρας που έβλεπαν προς ανατολάς. Με το πλοίο αυτό η Τουρκία επωφελούμενη και από τον συντριπτικά μεγαλύτερο στρατό της μπορεί να ανοίξει εύκολα μέτωπο στα δυτικά της Ελλάδος καταλαμβάνοντας είτε νησί του Ιωνίου είτε αποβιβάζοντας 1000+ στρατιώτες, άρματα και ΤΟΜΑ στα ανατολικά της Πελοποννήσου και καταλαμβάνοντας ένα από τα κύρια αεροδρόμια που είναι η Άραξος και η Ανδραβίδα. Να υπενθυμίσουμε ότι 10 χρόνια πριν οι τούρκοι στρατηγοί φρόντισαν να εκπαιδευτούν σχετικά, και ασφαλώς να στείλουν μήνυμα στην Ελλάδα, καθώς φρόντισαν 250 τούρκοι πεζοναύτες να αποβιβαστούν στην Πελοπόννησο, στην περιοχή Καλό Νερό κοντά στην Κυπαρισσία στα πλαίσια άσκησης Dynamic Mix 2000 του ΝΑΤΟ στην οποία συμμετείχε και η χώρα μας (http://og.in.gr/Article.aspx?lngEntityID=287401 και http://og.in.gr/Article.aspx?lngEntityID=295204). Επί του προκειμένου, σημείο για αυξημένη ετοιμότητα θα πρέπει να αποτελεί ο συνδυασμός αυξημένων προκλήσεων και ελλιμενισμός τουρκικού στόλου στην Αλβανία. Εν πάση όμως περιπτώσει ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί το πρόβλημα το οποίο θα προκαλέσει στην ελληνική άμυνα μια τέτοια επιχείρηση ακριβώς επειδή με την παρούσα διάταξη δυνάμεων και τα οπλικά συστήματα που διαθέτουμε θα είναι δυσχερέστατη μια αποτροπή πιθανής αποβάσεως και δημιουργίας προγεφυρώματος, χωρίς να δημιουργηθούν σημαντικά κενά στο κύριο μέτωπο που θα είναι τα ανατολικά μας σύνορα, πόσο μάλλον η εξουδετέρωση του προγεφυρώματος η απελευθέρωση των εδαφών και η απώθηση των Τούρκων στη θάλασσα…
© Δημήτρης Μανακανάτας- Γρήγορη οικονομική εξαθλίωση της χώρας μας καθώς η Τουρκία σχεδιάζει και παράγει τα όπλα της με εξαγωγικό προσανατολισμό ενώ η Ελλάδα τα εισάγει. Άλλωστε είναι ήδη ευδιάκριτη μια προσπάθεια της Τουρκίας να φέρει σε οικονομικό αδιέξοδο την Ελλάδα με εργαλείο τις τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά παραβιάσεις. Όταν η πολιτεία αποφασίζει την μη συμμετοχή στις παρελάσεις των οχημάτων, πλοίων και αεροσκαφών με το πρόσχημα ότι θα εξοικονομήσει 3εκ.€ (τόσο κοστίζει ο ΟΣΕ κάθε μέρα στον Έλληνα φορολογούμενο) είναι φυσικό να δίνει ευνοϊκό σχετικό μήνυμα στη γείτονα όσον αφορά τις αναχαιτίσεις (περίπου 15.000 € ανά ώρα πτήσης ανά αεροσκάφος). Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα σύμφωνα με τα στοιχεία του ΓΕΑ, την τελευταία οκταετία, κατά την περίοδο 2000 – 2008 απογειώθηκαν 18505 μαχητικά για αναχαιτίσεις. Ο μέσος χρόνος πτήσεων είναι μιάμιση ώρα, που σημαίνει ότι τα ελληνικά αεροσκάφη πέταξαν για αναχαιτίσεις 27757 ώρες περίπου. Πολλαπλασιαζόμενο με τον μέσο όρο κόστους της ώρας πτήσης, που είναι 15000 € ανά ώρα, το συνολικό κόστος των αναχαιτίσεων ανέρχεται σε 416,3 εκ.€ ή σε 50εκ.€/έτος (http://www.ellinikos-stratos.com/arthra/dapanes_2.asp). Το αντίστοιχο ποσό με το οποίο το ΠΝ επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό λόγω της αυξημένης παρουσίας πολεμικών μας πλοίων στο Αιγαίο για να αντιμετωπιστεί η τουρκική προκλητικότητα ανέρχεται σε 40εκ.€ το χρόνο περίπου.
- Η Τουρκία θα επιχειρήσει να επιβάλλει περιορισμούς στα εξοπλιστικά μας προγράμματα. Άλλωστε αυτό ακριβώς επιχειρεί με άλλοθι την οικονομική κρίση ζητώντας από τη Γαλλία και τη Γερμανία να μην προβούν σε πωλήσεις όπλων προς την Ελλάδα. Ταυτόχρονα εξαπολύει επιθέσεις ειρήνης προτείνοντας αφοπλισμούς έχοντας ήδη το πάνω χέρι τουλάχιστον στα επίπεδα της πολιτικής, της οικονομίας, της βιομηχανίας και στο ηθικό (http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/03/blog-post_1372.html και http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/03/blog-post_2.html). Εμπράκτως δηλαδή οδηγεί την Ελλάδα στον προθάλαμο της διαφοροποίησης ακριβώς επειδή μια υπερδύναμη πάντα καθορίζει τα όρια αποδεκτής συμπεριφοράς των κρατών που διαφεντεύει και επιδιώκει τα όμορα κράτη να έχουν μικρότερη στρατιωτική ισχύ από αυτήν. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η Τουρκία συνδυάζει τη στρατιωτική της δύναμη και την επιθετική της συμπεριφορά με την οικονομική δυσχέρεια και την πολιτική συμπεριφορά της Ελλάδος η οποία αρνείται δογματικά και τυπολατρικά να μην προβάλλει τη δική της στρατιωτική ισχύ, προκειμένου να εξασφαλίσει συντριπτική στρατιωτική υπεροχή χωρίς μεγάλες δαπάνες παρά μόνο με την υποχωρητικότητα της χώρας μας.
Πηγή
