Σχετικώς προς τον μέγιστον θόρυβον τον προκαλούμενον καθημερινώς εξ αιτίας της περιελεύσεως της φιλτάτης ημών πατρίδος, της πεπροικισμένης υπό του Δημιουργού δι’ εξαιρέτου και εκπληκτικής φύσεως εις δεινοτάτην οικονομικήν ανάγκην και δυσπραγίαν, ένεκεν της υπερχρεώσεως της χώρας από την λεγομένην μεταπολίτευσιν και των δηλουμένων φορολογικών και άλλων μέτρων ως υπεραναγκαίων δια την υπέρβασιν της εμφανιζομένης ως τραγικής καταστάσεως, συνοδευομένης από αφόρητον λαϊκισμόν και ακατάσχετον ψευδολογίαν, επιθυμούμεν να αναφέρωμεν ολίγα τινά:
Από τής συστάσεως του Ελληνικού Κράτους η Αγιωτάτη ημών Εκκλησία, αριθμούσα βίον χιλίων επτακοσίων ετών, κατά καιρούς προσέφερεν το 96% της περιουσίας αυτής, δια τας ανάγκας του Γένους και από το εναπομείναν 4%, το 3% τυγχάνει δεσμευμένον δια διαφόρους λόγους, υπό της Ελληνικής Πολιτείας. Η δε «μυθώδης» Αυτής περιουσία δεν είναι τόσον τεραστία ως θρυλείται.
Συγκεκριμένως, ο κεντρικός Αυτής οργανισμός έχει εις την κατοχήν του το όλον, δια την τεραστίων διαστάσεων οπήν, του εκ 380 δισεκατομμυρίων Ευρώ υπερχέους της Χώρας, σταγόνα, ύψους 150 εκατομμυρίων Ευρώ, που αντιστοιχεί εις 9 εκατομμύρια μετοχών της Εθνικής Τραπέζης.
Εν Πειραιεί, η Αγιωτάτη ημών Εκκλησία παρέδωκεν δια την ανίδρυσιν της πόλεως, καθ’ ολοκληρίαν την περιουσίαν του τότε βακουφίου της Ι. Μονής Αγ. Σπυρίδωνος Πειραιώς εξικνουμένη καθ’ άπασαν σχεδόν την Πειραϊκήν χερσόνησον και δι’ αυτό η πόλις του Πειραιώς ευγνωμονούσα ανεκήρυξεν τον Άγιο Σπυρίδωνα ως Πολιούχον και Προστάτην αυτής.
Επομένως μαθήματα δεοντολογίας και ηθικής εις την Αγιωτάτην ημών Εκκλησίαν δεν τυγχάνει ευπρεπές να δίδωνται δια την αποδεδειγμένην ιστορικώς αλληλεγγύην αυτής προς το Ελληνικόν Κράτος. Η ατυχής και δεικτική αναφορά ορισμένων δια την ανάληψιν υπό του Ελληνικού Δημοσίου της μισθοδοσίας του Κλήρου της Αγιωτάτης ημών Εκκλησίας προσκρούει, αφ’ ενός μεν εις την ανωτέρω αδυσώπητον πραγματικότητα και αφ’ ετέρου εις την συμβατικήν υποχρέωσιν της Ελληνικής Πολιτείας δια Νόμων αυτής καθοριζομένην.
Άλλωστε η μισθοδοσία των κληρικών ως οι αριθμοί αποδεικνύουν μηδέ των Αρχιερέων εξαιρουμένων εξαντλείται εις τον βασικόν μισθόν των δημοσίων υπαλλήλων άνευ ετέρων επιδομάτων. Συγκεκριμένως έγγαμος Κληρικός παραμένων εν ενεργεία με 60ετη εφημερικήν υπηρεσίαν λαμβάνει αποδοχάς εις χείρας του 1.466,25 Ευρώ.
Παρά όμως τα ανωτέρω πασίδηλα και αυταπόδεικτα δια κάθε εχέφρονα, εάν η οικονομική δυσπραγία και κρίσις της χώρας προείρχετο εκ φυσικής τινός καταστροφής η πανδημίας η πολεμικής συρράξεως, η Αγιωτάτη ημών Εκκλησία θα έδει να πωλήση τας κανδήλας των Ι. Ναών και τα Ι. Σκεύη δια να συμβάλη εις την ανακούφισιν της Χώρας, ως κατά την μακραίωνα Αυτής ιστορικήν πορείαν πολλάκις έπραξεν. Δεν συμβαίνει όμως τι εκ των ανωτέρω διότι οι πάντες γνωρίζουν ότι η υπερχρέωσις της Χώρας, οφείλεται εις την απληστίαν των εχόντων και των διαχειριστών υπό την σκανδαλώδη κάλυψιν των πολιτικώς υπευθύνων.
Κατά την διάρκειαν της μεταπολιτεύσεως υπήρξε γενικός οικοδομικός οργασμός έργων που ανεμόρφωσαν την Χώρα και εισέρευσε και τεράστιος πακτωλός κοινοτικών χρημάτων αλλά οι υπερβάσεις του κόστους των έργων έφθασαν έως και το 120 του αρχικού προϋπολογισμού.
Η πλέον χαρακτηριστική περίπτωσις είναι ο Κηφισός που εκόστισεν τελικώς 60,3 εκατομμύρια Ευρώ ανά χιλιόμετρον έναντι 45,5 εκατομμύρια Ευρώ αρχικού προϋπολογισμού, ενώ κατά μέσον όρον εις την Ευρώπην το χιλιόμετρον αντιστοίχως κοστίζει 30 εκατομμύρια Ευρώ.
Έτερον παράδειγμα η Αττική οδός, που υπερέβη εις την αξία κατασκευής αυτής το 120% του αρχικού προϋπολογισμού και από προϋπολογισθέντα 9,6 εκατομμύρια Ευρώ ανά χιλιόμετρον τελικώς έφτασε εις τα 21,1 εκατομμύρια Ευρώ, τα δε λεγόμενα Ολυμπιακά έργα εκόστισαν πενταπλασίως των προϋπολογισθέντων δια της μεθόδου των απ’ ευθείας αναθέσεων.
Με τήν διάσκεψιν τών Παρισίων, η Γερμανική Πολιτεία ανέλαβεν τήν υποχρέωσιν να καταβάλη εις τήν Ελληνικήν Πολιτείαν δια πολεμικάς αποζημιώσεις, αλλά και δια το αναγκαστικόν κατοχικόν «δάνειον», ποσόν ανάλογον των 70 δισεκατομμυρίων Ευρώ, το οποίον ουδέποτε διεξεδικήθη και ουδέποτε κατεβλήθη.
Βεβαίως η απάντησις εις το ερώτημα διατί; είναι απλουστάτη, διότι εάν οι κυβερνώντες τουλάχιστον κατά την μεταπολίτευσιν, απετόλμων να διεκδικήσουν τα χρήματα αυτά θα εξεβιάζοντο υπό του Γερμανικού Κράτους με τας αποκαλύψεις της αρπαγής που συνετελέσθη εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου από τας δραστηριοποιουμένας εις την Ελλάδα Γερμανικάς εταιρείας, αι οποίαι προσέφεραν την υπερτιμολογημένην τεχνογνωσίαν και τεχνολογίαν των και φυσικώς εμοίρασαν και τας σχετικάς προμηθείας εις τους υπογράψαντας τας αναλόγους συμβάσεις.
Τυγχάνει ηλίου φαεινότερον, ότι ο πολύς κ. Χριστοφοράτος «διεπορθμεύθη» εις την δωροδοκήσασα Γερμανικήν Πολιτείαν δια της εταιρείας SIEMENS, υπό των λεγομένων κομμάτων εξουσίας της Πατρίδος ημών δια να μην αποκαλύψη την συμβολήν της ειρημένης SIEMENS εις τους κορβανάδες και όχι μόνον των διαπλεκομένων δύο κομμάτων εξουσίας. Τούτο απεδείχθη υπό των ακριτομυθιών του κ. Χριστοφοράτου, υπό των ειρωνικών του μειδιαμάτων και των πολλαπλών του δηλώσεων αλλά και από την ομολογίαν υψηλού Κυβερνητικού και κομματικού παράγοντος της εποχής.
Η διαπόρθμευσις του κ. Χριστοφοράτου εγένετο επί της διαδόχου Κυβερνήσεως. Και ευλόγως αντιλαμβάνεται πας τις το παίγνιον των δύο αυτών κομματικών σχηματισμών.
Πότε επί τέλους θα κατανοήσωμεν ότι ο Σιωνιστικός Αμερικανικός παράγων απεργάζεται την καταδολίευσιν της εθνικής ανεξαρτησίας και της οικονομικής μας ευρωστίας καθώς και παγκόσμιον κυριαρχίαν εις όλα τα επίπεδα.
Δεν γνωρίζομεν ότι το λεγόμενον Διεθνές Νομισματικόν Ταμείον (ΔΝΤ) εις την αδηφάγον αγκάλην του οποίου μας ωθεί η δήθεν αλληλεγγύη των εταίρων μας εις την Ευρωπαϊκήν Ένωσιν αποτελεί επιχειρησιακόν βραχίονα του πανισχύρου κοσμικώς σατανιστικού και σιωνιστικού, εβραϊκού λόμπυ των Η.Π.Α.;
Διατί λοιπόν η πολιτική και πολιτειακή μας ηγεσία οδηγεί την Χώραν εις αυτήν την εξόχως τραγικήν δια την επιβίωσίν της καταδυνάστευσιν;
Διατί δεν ενστερνιζόμεθα το ηρωϊκόν φρόνημα των μαρτύρων και ηρώων και Πατέρων του Γένους να αποσκορακίσωμεν επί τέλους τον ιμπεριαλιστικόν, σιωνιστικόν Αμερικανικόν παράγοντα εκδιώκοντες τας αλλοτρίων συμφερόντων στρατιωτικάς βάσεις εκ της Χώρας και μεταβάλοντες την πολιτική μας να προσκαλέσωμεν το ομόδοξον αντίπαλον δέος δια να ναυλωχεί εις το Αιγαίον και την Μεσόγειον και τότε de jure και de facto θα δυνηθούμε να επεκτείνωμεν τα χωρικά μας ύδατα από τα 6 εις 12 μίλια όπως προβλέπει το διεθνές δίκαιο της θαλάσσης, μεταβαλομένου του Αρχιπελάγους του Αιγαίου εις κλειστήν Ελληνικήν λίμνην και εξορύσσοντες τα δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου που κατά τους εγκύρους επιστημονικούς υπολογισμούς των ειδικών Πανεπιστημιακών καθηγητών υφίστανται και όχι μόνον, καθιστάμενοι ούτω ενεργειακώς αυτάρκεις τουλάχιστον δια μίαν εικοσαετίαν και υπερκαλύπτοντες την χαοτικήν οπήν της αθέσμου υπερχρεώσεως.
Τίθεται όμως το ερώτημα υπάρχουν Έλληνες πολιτικοί άνδρες και γυναίκες αδέσμευτοι παντοιοτρόπως, έτοιμοι και έτοιμαι να επωμισθούν αυτό το ρηξικέλευθον, σωστικόν και επάναγκες έργον;
