Το τελευταίο μήνυμα του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου

Το αλίευσα ΕΔΩ

Η οσιότατη γ. Μαρία Μαγδαληνή από την Φαράν του Σινά

Η οσιότατη αδελφή Μαρία Μαγδαληνή (κατά κόσμον Marie Madeleine Le Beller) εκοιμήθη εν Κυρίω σε ηλικία 67-68 ετών, την 12ηνΔεκεμβρίου 2013 (Ν.Η.) ημέρα Πέμπτη και ώρα 13:00 μ.μ. στο ερημητήριό της πλησίον του σπηλαίου του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος στο όρος Σινά. Απώλεσε την επαφή με το περιβάλλον λίγες ώρες προ της τελευτής της και είχε ένα ειρηνικό τέλος στα χέρια του γέροντός της π. Παύλου Σιναϊτου που έσπευσε να της δώσει την τελευταία Θεία Μετάληψη.

Bαπτίστηκε σε ηλικία 40 ετών περίπου στον Ιορδάνη, το έτος 1986. Έζησε στον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος δεκαοχτώ (18) χρόνια, με πολλούς πειρασμούς και από τους ανθρώπους και από τους δαίμονες. Έξι μήνες στην αρχή διανυκτέρευε έξω ανάμεσα στα βράχια, άστεγη με ένα υπνόσακο, σ`εκείνη την απαράκλητη έρημο συντροφιά με σκορπιούς και δηλητηριώδη φίδια. Έζησε μεγάλη απόρριψη, πολλοί την θεωρούσαν τρελή και πλανεμένη. Πούλησε το σπίτι της στο Παρίσι κι αγόρασε ένα κομμάτι γη από ένα βεδουίνο κάτω ακριβώς από το σπήλαιο του Άγίου Ιωάννου της Κλίμακος. Εκεί υπήρχε μια χαρουπιά κι ένα πηγάδι. Έχτισε σταδιακά πέντε αυτόνομα κελλάκια, ένα μικρό ναύδριο πάνω σ`ένα βράχο, φύτεψε δένδρα, λίγες ελιές, δυο-τρεις μηλιές και ένα κλήμα και έφτιαξε μικρή στέρνα και κήπο. Όλη την σκήτη της την περιέφραξε με τείχος. Ζούσε απλά καλλιεργώντας τον κήπο της πλέκοντας κομποσχοίνια και ασχολούμενη τα τελευταία χρόνια με την ξυλογλυπτική οπού σημείωσε μεγάλη πρόοδο κατασκευάζοντας εικόνες για το εκκλησάκι της. Στην μονή κατέβαινε κάθε Κυριακή αρχικά και αργότερα κάθε δεκαπέντε και τις μεγάλες εορτές για να μεταλαμβάνει.

Κάποιοι πατέρες την συμπαθούσαν και την προστάτευαν αλλά οι πολλοί την απέρριπταν και σε πολλά την δυσκόλευαν. Κάποτε απαγόρευσαν στον π. Παύλο να την δέχεται για εξομολόγηση και δεν της επέτρεπαν την δωρεάν φιλοξενία στον ξενώνα των γυναικών. Είχε μεγάλη δύναμη ψυχής που την αντλούσε από την ακράδαντη πίστη της και την ευλογία που της είχαν δώσει για εγκαταβίωση στην έρημο του Σινά, ο π. Πορφύριος (νύν Άγιος Πορφύριος) και η μάτουσκα Λουμπούσκα η δια ΧΝ Σαλή της Αγίας Πετρουπόλεως. Όλος ο πειρασμός ξεκίνησε από την αγάπη της στην έρημο, ενώ οι πατέρες την ήθελαν να ζεί εντός της γυναικείας μονής της Φαράν στην οποία είχε ζήσει δοκιμαστικά ένα χρόνο και μισό στην αρχή. Όμως δεν αναπαύθηκε και όταν ο Γέρων Παϊσιος επίσκεφθηκε τελευταία φορά το Σινά και πέρασε από την Φαράν της έδωσε την ευλογία του να ζήσει στην έρημο αφού την εξέτασε και ευλόγησε το τυπικό της προσευχής της.

Κάθε Πάσχα πήγαινε στα Ιεροσόλυμα πού περνούσε όλη την μεγάλη εβδομάδα και την Διακαινήσιμο επέστρεφε στο αγαπημένο της ασκητήριο. Μετά το Πάσχα του 2009 δεν πήγε ξανά στα Ιεροσόλυμα.

Στις 18 Νοεμβρίου του 2012 (Κυριακή) ήρθε στη Κρήτη άρρωστη πλέον και στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο διεγνώσθη προχωρημένος καρκίνος του εντέρου.

Έφυγε για την Μόσχα που είχε γνωστό της τον επίσκοπο που διοικούσε το νοσοκομείο της ρωσικής εκκλησίας. Εκεί τις έκαναν παρατεταμένες ιατρικές εξετάσεις και της ζήτησαν να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση και χημειοθεραπείες, στο μεγαλύτερο ιατρικό κέντρο κατά του καρκίνου, της Ρωσίας. Όμως δεν δέχθηκε επιθυμώντας να πεθάνει στην αγαπημένη της σκήτη. Πήγε για προσκύνημα στον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ, λούστηκε στην πηγή του και πήρε μεγάλο θάρρος. Επέστρεψε στο Σινά μέσω Ιταλίας όπου προσκύνησε τον Άγιο Νικόλαο στο Μπάρι κι εκεί γνώρισε την ρωσίδα Ευφροσύνη, την οποία κάλεσε για να την διακονήσει όταν επέστρεψε στο Σινά κι εκείνη ανταποκρίθηκε άμεσα. Ήρθε κοντά της και την υπηρέτησε μέχρι το τέλος, χωρίς κανένα υλικό όφελος. Η Ευφροσύνη ήταν δώρο του Θεού γιατί ομιλούσε μόνο ρωσικά τα οποία η Μαρία ελάχιστα ομιλούσε και καταλάβαινε. Όμως είχαν άριστη συνεργασία και την περιποιήθηκε σαν καλή υποταχτική (για δέκα μήνες περίπου), ώστε να κερδίσει και την αγάπη και τον σεβασμό των πατέρων.

Από το Πάσχα του 2013 δεν μετακινήθηκε πλέον ούτε μέχρι την μονή της Αγίας Αικατερίνης, αλλά με μεγάλη ανδρεία και υπομονή εβάστασε τον σταυρό της πολυώδυνης νόσου, χωρίς ιατρική βοήθεια και νοσοκομειακή περίθαλψη.

Την επόμενη της κοίμησής της, η κυρίαρχος μονή της Αγίας Αικατερίνης, μετά την θεία Λειτουργία που έκαναν στο εκκλησάκι της σκήτης της, την μετέφερε με φορείο στο τοπικό νοσοκομείο της περιοχής όπου διεγνώσθη ο θάνατός της και τοποθετήθηκε σε ψύξη μέχρι την έκδοση άδειας ταφής από το Γαλλικό Προξενείο. Τότε συνέβη ένα παράδοξο γεγονός που σχολιάστηκε με θαυμασμό από όσους παραβρέθηκαν εκεί. Από την προηγούμενη το βράδυ είχε ξεσπάσει χιονοθύελλα και κάλυψε στα λευκά όλη την γύρω περιοχή. Το μοναστήρι έστειλε 14 εργάτες (χριστιανούς κόπτες) για να μεταφέρουν εναλλάξ το σκήνωμά της λόγω της μαινόμενης χιονοθύελλας και του δύσβατου τόπου. Κι ενώ έκαναν περίπου δύο ώρες για να διανύσουν την απόσταση από τον αυτοκινητόδρομο έως το ασκητήριό της (πορεία μίας ώρας το πολύ, υπό κανονικές συνθήκες), όταν σήκωσαν το τίμιο λείψανό της, διήνυσαν την ίδια απόσταση σε σαράντα πέντε λεπτά χωρίς να τους αγγίξει ούτε μια νιφάδα χιονιού, ενώ τα πάντα ήταν ολόλευκα και φωτεινά γύρω τους. Όταν έφθασαν πάνω στον αυτοκινητόδρομο και την απόθεσαν στο αυτοκίνητο που περίμενε εκεί, σε λίγα δευτερόλεπτα βρέθηκαν πάλι μέσα στην χιονοθύελλα και τους κάλυψε το χιόνι.

Η άδεια ταφής δόθηκε στις 17-12-2013 το βράδυ. Ετάφη την 18η Δεκεμβρίου 2013 (Ν.Η.) ημέρα Τετάρτη μετά το μεσημέρι, στο κοιμητήριο της γυναικείας μονής του Προφήτου Μωϋσέως της Φαράν με απόφαση της συνάξεως των πατέρων της μονής της Αγίας Αικατερίνης. (όχι στο ασκητήριό της όπως επιθυμούσε). Δεν παρέστη κανείς γνωστός κι αγαπητός της εκτός την ρωσίδα Ευφροσύνη που την υπηρέτησε με μεγάλη αυταπάρνηση. Ακόμη και μιά γνωστή της γερμανίδα προσήλυτη που βρέθηκε στην θανή της, την άλλαξε και την ξενύχτησε διαβάζοντας της ψαλτήρι, είχε φύγει για τα Ιεροσόλυμα.

Την κήδεψαν ο επίσκοπος Σιναίου κ.κ. Δαμιανός και οι Ιερομόναχοι Μιχαήλ και Ευγένιος της ιδίας μονής. Παρέστησαν και οι 4 μοναχές της μονής Φαράν.

Πηγή: http://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr/

Το αλίευσα ΕΔΩ

Έχουν οι Άγγελοι το «αυτεξούσιο»;

Αν ναι, τότε ποιος μας λέει ότι δεν συνεχίζουν, κάποιοι να θέλουν να αποστατήσουν και να ακολουθήσουν τον Εωσφόρο;

Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέει:

«Άγγελος εστιν ουσία νοερά, αεικίνητος, αυτεξούσιος, ασώματος, Θεώ λειτουργούσα, κατά χάριν εν τη φύσει το αθάνατον ειληφυια».

Επομένως είναι πνεύματα, ουράνια, ασώματα και αθάνατα. Γι’ αυτό και ονομάζονται και ουράνιες και ασώματες δυνάμεις. Ο Άγιος Βασίλειος, λέει ότι «η ουσία των Αγγέλων είναι μια πνοή ανέμου» Και συνεχίζει (ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός), ότι είναι «αεικίνητοι, αυτεξούσιοι, κατά χάριν εν τη φύσει το αθάνατον ειληφότες». Επίσης, οι Άγγελοι είναι «φύσις λογική, νοερά τε και αυτεξούσιος, αθάνατος ου φύσει, αλλά χάριτι… Ου περιορίζεται υπό τειχών και θυρών και κλείθρων και σφραγίδων. Ότε δε εισιν εν τω ουρανω, ουκ εισιν εν τη γη· και εις την γην υπό του Θεού αποστελλόμενοι ουκ εναπομένουσι τω ουρανω».

Από το βιβλίο «Εμφανίσεις και θαύματα των Αγγέλων» Ι.Μ. Παρακλήτου:

Όσοι άγγελοι δεν ακολούθησαν τον Εωσφόρο στη πτώση του, έλαβαν το χάρισμα της τελείας ατρεψίας και ακινησίας προς το κακό. Και πότε το έλαβαν; Όταν έγινε η ενανθρώπηση του Θεού και έμαθαν έμπρακτα το δρόμο που οδηγεί στην ομοίωση του Θεού που δεν είναι η έπαρση, αλλά η ταπείνωση. Και κυρίως μετά το πάθος και την ανάσταση του Χριστού, έγιναν από <<δυσκίνητοι στο κακό>>, <<ακίνητοι όχι στη φύση, αλλά χάριτι του μόνου αγαθού>>. (Αγ.Ιω.Δαμασκηνός) Η ακινησία τους αυτή στο κακό και η στερέωσή τους στην αρετή, δεν σημαίνει ότι εξαφανίζεται το αυτεξούσιό τους, αλλά ότι με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος εξαγιάζεται. Τώρα δηλαδή διαφέρουν από τους δαίμονες μόνο στην αγαθή προαίρεση, στην αγαθή βούληση και στην υπακοή τους προς το Θεό. Η γνωστική τους ικανότητα και η δύναμη των αγγέλων είναι μεγάλες και πολύ ανώτερες από όλους μαζί τους ανθρώπους, χωρίς βέβαια να αγγίζουν την παντοδυναμία του Θεού, όπου μπροστά στην παγγνωσία του Θεού, είναι μηδαμινή….

Οι άγγελοι δεν έχουν φύλο, γιατί η φύση τους είναι πνευματική.Δεν έχουν ανάγκη από υλική τροφή ή ανάπαυση και δεν πεθαίνουν. Είναι αθάνατοι <<κατά χάριν>>. (Αγ.Ιω.Δαμ.)Είναι ταχύτατοι στις κινήσεις τους αλλά όχι και <<πανταχού παρόντες>>. Δεν περιορίζονται από τοίχους, πόρτες κλπ τοπικούς και χρονικούς περιορισμούς. Όταν είναι στον ουρανό δεν είναι στη γη και όταν είναι στη γη δεν είναι στον ουρανό.

να πούμε επίσης ότι οι Άγγελοι διαιρούνται σε τρεις ιεραρχικές τάξεις:

1) Σεραφείμ – Χερουβείμ – Θρόνοι,

2) Κυριότητες – Δυνάμεις – Εξουσίες,

3) Αρχές – Αρχάγγελοι – Άγγελοι.

orthodoxanswers.gr

http://perivolipanagias.blogspot.gr/2016/12/blog-post_138.html

 
Το αλίευσα ΕΔΩ

ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΒΙΩΜΑ

ΛΟΓΟΣ ΡΩΜΑΙΙΚΟΣ

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ "ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ" (ΑΧΕΛΩΟΣ TV 2016)
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΛΑΝΟΣ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟ - ΚΑΜΕΡΑ: ΦΩΤΗΣ ΒΑΡΔΗΣ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΓΓΡΑΦΗΣ: 17/11/16

ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΣ: Πρωτοπρ. π. Θεμιστοκλής Χριστοδούλου, Εφημέριος Ι.Ν. Αγ. Ελευθερίου Αχαρνών

ΣΧΟΛΙΑ: Ο πρωτοπρεσβύτερος π. Θεμοστοκλής Χριστοδούλου αναλύει την αξία της Λειτουργικής ζωής της Εκκλησίας μας ως θεμέλιο της χριστιανικής αγωγής των πιστών μέσα από την οποία βιώνεται το ορθόδοξο ήθος. Εξηγεί πόσο απαραίτητη είναι η συστηματική Λειτουργική αγωγή για όλα τα μέλη του σώματος της Εκκλησίας και πώς η θεία λατρεία είναι το μέσο εκείνο που μας ενώνει με τον Θεό και μας καθιστά πολίτες της Βασιλείας του Θεού.

Ἀνάσταση παιδιοῦ

Ἀπόσπασμα τοῦ βιβλίου: «Ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁ Χοζεβίτης»

Ἡ Ἱερά Μονή Χοζεβᾶ.

Ἦ­ταν κά­ποι­ος γε­ωρ­γός ἀ­πό τήν Ἱ­ε­ρι­χώ­, πού τόν εἶ­χαν φί­λο καί τόν ἀ­γα­ποῦ­σαν πο­λύ. Αὐ­τός εἶ­χε ἕ­να μονα­χο­γι­ό σέ νη­πι­α­κή ἡ­λι­κί­α πού πέ­θα­νε. Τόν ἔ­βα­λε, λοι­πόν, ὁ πα­τέ­ρας σ᾽ ἕ­να κα­λά­θι μα­ζί μέ με­ρι­κούς καρ­πούς ἀ­πό τίς ἀ­παρ­χές τῆς συγ­κο­μι­δῆς του, τά σκέ­πα­σε μέ ἀμ­πε­λό­φυλ­λα καί παίρ­νον­τάς τα ἔ­τρε­ξε στή λαύ­ρα. Χτύ­πη­σε τήν πόρτα τοῦ κελ­λι­οῦ κι ἀ­φοῦ βγῆ­κε ὁ Γε­ώρ­γι­ος τοῦ ἄ­νοι­ξε καί τόν ὁ­δή­γη­σε μέ­σα.

Πλη­σί­α­σε, λοι­πόν, ὁ ἀ­γα­πη­τός τό γέ­ρον­τα, ἔ­βα­λε με­τά­νοι­α, ἔ­βα­λε τό κα­λά­θι μπρο­στά τους, τούς παρακά­λε­σε νά εὐ­λογή­σουν τούς καρ­πούς τῆς συγ­κο­μι­δῆς του καί ὁ ἴ­δι­ος βγῆ­κε ἔ­ξω. Κι οἱ ἀ­δελ­φοί βγάζον­τας τούς καρ­πούς ἀ­πό τό κα­λά­θι, βρῆ­καν καί τό νε­κρό νή­πι­ο. Τα­ρά­χθη­κε ὁ γέ­ρον­τας, ὁ ἀβ­βᾶς Ἡρα­κλεί­δης, ὅ­ταν τό εἶ­δε· εἶ­πε στόν ἀ­δελ­φό του· «κά­λε­σε αὐ­τόν τόν ἄν­θρω­πο, σάν πει­ρα­σμός μᾶς ἦλ­θε σή­με­ρα ἐ­δῶ πέ­ρα· γι­α­τί ἀπ᾽ ὅ,τι βλέ­πω, ἦλ­θε γι­ά νά πει­ρά­ξει ἐ­μᾶς τούς ἁ­μαρ­τω­λούς».

Ὁ ἀ­δελ­φός του τοῦ ἔ­βα­λε με­τά­νοι­α (ἦ­ταν τό­τε σα­ράν­τα χρο­νῶν πε­ρί­που ἤ καί πε­ρισ­σό­τε­ρο) καί τοῦ εἶπε· «μή λυ­πᾶ­σαι καί μήν ὀρ­γί­ζε­σαι, πά­τερ, ἀλ­λά ἔ­λα νά πα­ρα­κα­λέ­σου­με μέ πί­στη τόν πο­λυ­εύ­σπλα­χνο καί πα­νοι­κτίρ­μο­να Θε­ό· κι ἄν πα­ρα­βλέ­ψει τίς ἁ­μαρ­τί­ες μας καί δε­χθεῖ τήν πα­ρά­κλη­σή μας κι ἀ­να­στή­σει τό παι­δί, φεύ­γει παίρ­νον­τας τό παι­δί του ζων­τα­νό σύμ­φω­να μέ τήν πί­στη του. Ἄν δέν θέ­λει ἡ ἀ­γα­θό­της Του νά τό κά­νει αὐ­τό, ἄς τόν κα­λέ­σου­με καί νά τοῦ ποῦ­με, σάν ἁ­μαρ­τω­λοί πού εἴ­μα­στε, δέν ἐ­φθά­σα­με σέ τέ­τοι­α μέ­τρα, οὔ­τε ἔ­χου­με τέ­τοι­α παρ­ρη­σί­α».

Πείσθηκε, λοι­πόν, ὁ γέ­ρον­τας καί στά­θη­καν σέ προ­σευ­χή μέ δά­κρυ­α καί καρ­δι­ά συν­τε­τριμ­μέ­νη. Καί ὁ παν­τε­λε­ή­μων καί φι­λάν­θρω­πος Κύ­ρι­ος, ὁ ποι­ῶν τό θέ­λη­μα τῶν φο­βου­μέ­νων Αὐ­τόν, καί ἄ­κου­σε τήν προ­σευ­χή των καί τό παι­δί ἀ­νέ­στη­σε. Τό­τε κά­λε­σαν τόν πα­τέ­ρα του καί τοῦ εἶ­παν· «νά, ἔ­χεις τό γι­ό σου ζων­τα­νό χά­ρις στήν εὐ­σπλα­χνί­α τοῦ Θε­οῦ. Κοί­τα­ξε μήν πεῖς τί­πο­τε καί μᾶς βά­λεις σέ κό­πους καί θλίψεις». Αὐ­τός τό πῆ­ρε καί ἔ­φυ­γε εὐ­λο­γών­τας ­καί δο­ξά­ζον­τας τόν εὐ­ερ­γέ­τη καί ἐ­λε­ή­μο­να καί ζω­ο­δό­τη Θε­ό.

Το αλίευσα ΕΔΩ

Η σιωπή είναι απάντηση | Πεμπτουσία

Πολλοί εκλαμβάνουν τη σιωπή του Θεού, ως ένδειξη ότι ο Θεός «δεν υπάρχει», «πέθανε». Αν όμως σκεφτόμαστε σε ποιά θέση φέρνουμε το Θεό με τα πάθη μας, τότε θα βλέπαμε ότι Αυτός δεν έχει άλλη επιλογή, παρά μόνο να σιωπήσει. Ζητάμε από Αυτόν να μας υποστηρίξει στις αδικίες μας. Δεν μας ενοχοποιεί φανερά. Μας αφήνει να πορευτούμε στους πονηρούς δρόμους μας και να θερίσουμε τους καρπούς των προσωπικών μας αμαρτιών. Αν όμως στραφούμε προς Αυτόν με μετάνοια, τότε έρχεται γρήγορα, γρηγορότερα από όσο περιμέναμε. Γνωρίζοντας τις ανάγκες μας, πολύ συχνά τις προλαμβάνει. Μόλις προφέρουμε στην προσευχή τα αιτήματά μας, που δικαιολογούνται με την πραγματικότητα της ζωής μας μέσα στον κόσμο, Αυτός ήδη το έχει εκπληρώσει. Συνεπώς, η σιωπή του Θεού είναι απάντηση στις αδικίες μας η πιο εύγλωττη, η πιο ευγενική.

Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

Πηγή: Η σιωπή είναι απάντηση | Πεμπτουσία

Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

 Πηγή: Χριστὸς γεννᾶται δοξάσατε – Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Χριστός γεννάται δοξάσατε ...

Χριστός γεννάται δοξάσατε ... from ΠΑΖΛ ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα

‘’Με την ανάπτυξη βαρειάς βιομηχανίας η Ελλάδα θα γίνει εθνικά και οικονομικά πραγματικά ελεύθερη’’ έγραφε ο Δ.Μπάτσης στο επίκαιρο ακόμη και σήμερα έργο του ‘’Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα’’.

 Μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο σπαραγμό οι Έλληνες επιστήμονες έθεσαν τα θεμέλια για την ανάπτυξη βαρειάς βιομηχανίας στην Ελλάδα και την ανάπτυξη της οικονομίας της. Την ανάπτυξη αυτή κάποιοι δεν την ήθελαν…

 Στο πρώτο μας άρθρο είχαμε αναφερθεί στη υφέρπουσα –στο μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού λαού- άποψη ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα χωρίς αξιόλογο ορυκτό πλούτο, επαρκές επιστημονικό δυναμικό κλπ. Η πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική και φρόντισαν κάποιοι (ξένες δυνάμεις και η παγκόσμια ελίτ) να την διαστρεβλώσουν πλήρως και να μας υποβάλλουν σε μια προπαγάνδα που διαιωνίστηκε, μέχρι πριν λίγα χρόνια. Μια προπαγάνδα περί μίας μικρής χώρας, κυρίως αγροτικής, με ανεπαρκείς ενεργειακούς πόρους, χωρίς ορυκτό πλούτο  και επομένως ‘’στρώσανε’’ έτσι το χαλί για να είμαστε εσαεί δανειζόμενοι, υποανάπτυκτοι βιομηχανικά και εισαγωγείς προϊόντων από βαρειά βιομηχανικών έως και σπίρτων! σήμερα από τις πολυεθνικές του εξωτερικού.

Όπως είχαμε επισημάνει στο ανωτέρω άρθρο μας όμως, η Ελλάδα είναι μια χώρα πάμπλουτη σε ορυκτό πλούτο, με τεράστια ενεργειακά αποθέματα (τουλάχιστον 10 δις. βαρέλια πετρέλαιο, 3,5 τρις. m³  φυσικό αέριο, 7 δις τόνους λιγνίτες, βωξίτες, χρυσό, χρώμιο, νικέλιο, άργυρο κλπ ακόμη και ουράνιο). Παράλληλα τα εδάφη της προς καλλιέργεια είναι πάνω από 40 εκατ. στρέμματα κι απ’ αυτά καλλιεργούνται τα μισά. Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη σε υδρενεργειακές δυνατότητες και τόσα άλλα…

Όλα τα ανωτέρω και πολλά περισσότερα ήταν και είναι γνωστά στον επιστημονικό χώρο της πατρίδας μας. Το εξαίσιο ελληνικό ανθρώπινο επιστημονικό δυναμικό –φέροντας στο dna του- την γνώση, την μελέτη, τους κόπους του Αριστοτέλη, του Σωκράτη, του Πυθαγόρα, του Δημόκριτου, του Αναξαγόρα στάθηκε μέχρι σήμερα –αναφερόμαστε στους καλοπροαίρετους και με αγάπη για την πατρίδα τους επιστήμονες- αντάξιο των απαιτήσεων της σύγχρονης εποχής.

Η εφαρμογή αυτής της επιστημονικής γνώσης μπόρεσε –κυρίως την εικοσαετία του οικονομικού θαύματος της Ελλάδας 1952-1972- να βάλει τις βάσεις μιας βαρειάς βιομηχανίας που θα οδηγούσε με τη σειρά της στην ανάπτυξη ελαφριάς βιομηχανίας, βιοτεχνίας, θα συνέβαλε στην ανάπτυξη και πλήρη εκσυγχρονισμό της γεωργιο-κτηνοτροφίας και θα καθιστούσε την Ελλάδα μας οικονομικά ανεξάρτητη και ελεύθερη. Αυτό όμως δεν έπρεπε να γίνει. Και αυτοί οι επιστήμονες –ή κάποιοι από αυτούς- δεν έπρεπε να υπάρχουν διότι έπλητταν τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων και της παγκόσμιας ελίτ.

Στο άρθρο μας σήμερα θα γνωρίσουμε έναν τέτοιο επιστήμονα, ο οποίος διέπρεψε με τις οικονομικές του μελέτες αλλά και ως διευθυντής επιστημονικού περιοδικού στο οποίο συγκεντρώνονταν άρθρα και μελέτες σχετικά με την μεταπολεμική εκβιομηχάνιση και ανάπτυξη της οικονομίας της Ελλάδα μας. Πρόκειται για τον Δ. Μπάτση.

 ***

 Το 1947 υπήρξε μια χρονιά ορόσημο για το επιστημονικό δυναμικό της πατρίδας μας, είτε κάποιοι από αυτούς επέλεγαν να ανήκουν στη ”δεξιά” είτε στην ”αριστερά”. Η χώρα μας είχε αφήσει πίσω τα μαύρα χρόνια της κατοχής και επιστήμονες υψηλού κύρους είχαν ιδρύσει το σωματείο ”Επιστήμη-Ανοικοδόμηση”  με σκοπό -σύμφωνα με το καταστατικό του- την έρευνα και μελέτη οικονομικών, τεχνικών και κοινωνικών προβλημάτων που θα υπηρετήσουν την ανόρθωση και ανοικοδόμηση της (χώρας μας).

Στο Διοικητικό συμβούλιο του σωματείου ”Επιστήμη-Ανοικοδόμηση” (“ΕΠ-ΑΝ”) ανήκαν προσωπικότητες από τον Πανεπιστημιακό χώρο και αυτόν του Πολυτεχνείου ως οι: Νικ.Κιτσίκης, Ι.Δεσποτόπουλος, Άγγελος Αγγελόπουλος και άλλοι. (1)

Μεταξύ αυτών και ο νομικός και οικονομολόγος Δημήτρης Μπάτσης (2) ο οποίος τότε ήταν γραμματέας της ”ΕΠ-ΑΝ” και διευθυντής του επιστημονικού περιοδικού ”Ανταίος” (εκδόθηκε τα έτη 1945-1947 και 1948-1951). Το 1947 ο Δημήτρης Μπάτσης εκδίδει την εργασία του υπό τον τίτλο: ”Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα”. Ο πρόλογος του βιβλίου γράφτηκε από τον τότε Πρύτανη του Πολυτεχνείου κ. Νικ. Κιτσίκη. 

Το πόνημα του Δ. Μπάτση

Στην εισαγωγή της δεύτερης έκδοσης του εν λόγω βιβλίου (1977), η Έλλη Παππά γράφει μεταξύ άλλων -μεταφέρω κάποια αποσπάσματα που μας βοηθούν να αντιληφθούμε τη σημαντικότητα του πονήματος- (οι υπογραμμίσεις δικές μας): 

”…αγνοήθηκε και στην Ελλάδα και έξω αυτή η μελέτη που, ωστόσο, ήτανε πρωτοποριακή για τον καιρό της και είναι πολύτιμη και σήμερα. Ο αναγνώστης του 1977 (σημ. είναι το έτος της επανέκδοσης του βιβλίου ακολούθησε αυτή του 2004) δε θα δυσκολευτεί να αναγνωρίσει πως σ’ αυτή τη μελέτη του 1947 έχουν τεθεί τα βασικά προβλήματα ανάπτυξης μιας χώρας εξαρτημένης και υπανάπτυκτης, χώρας ”περιφερειακής”, όπως θα λέγαμε σήμερα, και προτείνονται λύσεις επιστημονικά θεμελιωμένες και, μαζί, συγκεκριμένες…”

και αλλού συνεχίζει: ”…και πως ο δρόμος που άνοιγε πιά για τον τόπο, για την εθνική ύπαρξη και ανάπτυξη ήταν ο δρόμος που οδηγούσε…στην αυτόνομη βιομηχανική ανάπτυξη, στη θεμελίωση των υλικών προϋποθέσεων της ανεξαρτησίας…”

***

Ο Δ. Μπάτσης

Ο ίδιος ο Δημήτριος Μπάτσης γράφει δυο λόγια, πριν εκθέσει τη μελέτη του. Μεταφέρουμε κάποια αποσπάσματα (οι υπογραμμίσεις δικές μας): 

‘‘Η εργασία μου αυτή γράφτηκε με τη βέβαιη προοπτική πως παρ’ όλα τα εμπόδια και παρ’ όλες τις πολύμορφες επεμβάσεις, ο ελληνικός λαός που αγωνίστηκε ηρωϊκά και έδιωξε τον ξένο κατακτητή, θ’ ανοίξει και πάλι με τον αγώνα του διάπλατα το δρόμο για τη δημοκρατική ανοδική πορεία του και θ’ αρχίσει με τον ίδιο ενθουσιασμό, με την ίδια ορμή και αυτοθυσία να χτίζει την ερειπωμένη από τη φασιστική κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο πατρίδα μας.

Η Ελλάδα θα γίνει και εθνικά και οικονομικά πραγματικά ελεύθερη. Μόνον τότε και η ανοικοδόμηση θα γίνει από το Λαό και για το Λαό. Θα σπάσουν τα δεσμά και θ’ αλλάξει ριζικά η διάρθρωση της σημερινής οικονομίας μας, θ’ ανοίξει ο δρόμος για να λυτρωθούν οι παραγωγικές δυνάμεις της νεοελληνικής κοινωνίας.

Και ο δρόμος αυτός μάς οδηγεί στην ορθολογιστική οργάνωση και στη σχεδιασμένη ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας, στη δημιουργία ανώτερης τεχνικής βάσης, στη γοργή συσσώρευση των οικονομικών μέσων για ν’ ανθίσει και σ’ εμάς γερή, προοδευμένη κοινωνική ζωή.”

Την αξιοποίηση των λιγνιτών είχε αναλύσει ο Δ. Μπάτσης.

Στη μελέτη του αυτή ο Δ. Μπάτσης -όπως έχει γίνει έως τώρα αντιληπτό- καταπιάνεται με το πως η Ελλάδα θα εκμεταλλευθεί όλες τις πλουτοπαραγωγικές της ικανότητες [Ι.Λιγνίτες, ΙΙ.Υδρενεργειακή αξιοποίηση], πως θα κατασκευάσει και λειτουργήσει βαρειά μεταλλουργική βιομηχανία [Ι. Μεταλλουργία (αλουμινίου, μαγνησίου, χρωμίου, μαγγανίου, νικελίου, χαλυβουργία] και χημική βιομηχανία [αζώτου και λιπασμάτων, καυστικής και ανθρακικής σόδας, χλωριούχων προϊόντων, χαρτοπολτού, τσιμέντου, ανθρακασβεστίου].

Επιπλέον, στην ανωτέρω μελέτη αναπτύσσεται το οικονομικό σχέδιο για τη δημιουργία και ανάπτυξη της βαρειάς βιομηχανίας. Ιδού κάποιες ενότητες (αρίθμηση βιβλίου): [ ΙΙ. Η σχεδιασμένη οικονομία και η εκβιομηχάνιση στην άμεση μεταβατική περίοδο. Η βαρειά βιομηχανία ένα από τα βασικά καθήκοντα. Ι. Η ενεργειακή βάση. 2. Συστηματική συγκρότηση και οργάνωση για την παραγωγή, τη διανομή και την κατανάλωση ενέργειας. ΙΙ. Η θεμελίωση και η ανάπτυξη των κλάδων της βαρειάς βιομηχανίας (χρονική και γεωγραφική κλιμάκωση, στάδια ανάπτυξης κλπ)].

Στο τρίτο μέρος της μελέτης του ο Δ. Μπάτσης γράφει για την:  Εκβιομηχάνιση και Βιωσιμότητα [εσωτερική αγορά, ανάλυση και σχηματισμός της αξίας, καθαρό εισόδημα και μέθοδος υπολογισμού για την παραγωγικότητα, απασχόληση και παραγωγική αποτελμάτωση κ.α.]

Η μελέτη του Δ. Μπάτση περιέχει: Α. πίνακες με την παραγωγή φυσικών μεταλλευμάτων, πίνακες αποθεμάτων (π.χ. λιγνίτη κ.α. ορυκτών με γεωγραφικό και ποσοτικό προσδιορισμό), πίνακες υπολογισμού για το δυναμικό της παροχής υδραυλικών δυνάμεων, πίνακες με στοιχεία κόστους, εξέλιξης της μελλοντικής ηλεκτρικής ενέργειας κ.α. Β. πλήρη βιβλιογραφία (ελληνική και ξένη) Γ. Προσθήκες και παρατηρήσεις.

Πλέον των ανωτέρω, που αποδεικνύουν ότι από τότε (1947) η Ελλάδα είχε όλες τις προϋποθέσεις (ορυκτό πλούτο, ενεργειακό δυναμικό, επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό) να αναπτύξει μια πλήρη, αυτόνομη και δυναμική βαρειά βιομηχανία που θα οδηγούσε στην οικονομική ανεξαρτησία την πατρίδα μας, ο Δ. Μπάτσης προβαίνει και σε σημαντικές αποκαλύψεις. Για παράδειγμα αναφέρεται στη σύμβαση Κούπερ. 

Στη σελίδα 92-94 ο Δ. Μπάτσης γράφει γι’ αυτή σχετικά: 

”Η σύμβαση αυτή, που έγινε γνωστή με το όνομα Κούπερ, συνομολογήθηκε για διάρκεια 70 ετών ως το 2010 μ.Χ.! Δίνει αποκλειστικό δικαίωμα εκμετάλλευσης της δύναμης των νερών του ποταμού Αχελώου στις θέσεις Κρεμαστά, Πρεβέντζα, Κριεκούκι, και των παραποτάμων Μέγδοβα, Αγραφιώτικου, Ασπροπόταμου, δικαίωμα ίδρυσης υδροηλεκτρικών εγκαταστάσεων για παραγωγή ηλεκτρενέργειας και εγκαταστάσεων μεταφοράς ενέργειας στα κέντρα κατανάλωσης, δικαίωμα χρησιμοποίησης της ενέργειας που θα παραχθεί για τις ηλεκτροχημικές και ηλεκτρομεταλλουργικές βιομηχανίες που θα ιδρύσει η ανάδοχος εταιρεία. Τέλος δικαίωμα μεταφοράς και χρησιμοποίησης της ηλεκτρενέργειας για φωτισμό και κίνηση σε άλλες περιοχές (άρθρο 1 της σύμβασης παράγρ.1 εδάφια α’-ζ’)

Προβλέπεται η αναγκαστική απαλλοτρίωση των εδαφών που είναι απαραίτητα για την εκτέλεση της σύμβασης, η σύσταση δουλειών, η χρησιμοποίηση δωρεάν δημόσιων κτημάτων, η προμήθεια δωρεάν οικοδομικών υλικών και κοιτασμάτων από λατομεία κρατικά (άρθρο 4 σύμβασης), ατέλειες και αφορολόγητο για εισαγωγή των υλικών της…”

Λίγο παρακάτω ο Δημ. Μπάτσης κάνοντας σχολιασμό της σύμβασης Κούπερ γράφει:

”Εδώ πρέπει να τονίσουμε ξανά προς αυτούς τους τεχνικούς και οικονομολόγους, ότι όσο απαραίτητο είναι για τη χώρα μας να αξιοποιηθεί ο πλούτος της, άλλο τόσο καταστροφικό είναι η εκτέλεση της αξιοποίησης να γίνει από τους διεθνείς οργανισμούς του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Η αιτία είναι ολοφάνερη αν σταθούμε στη διαλεκτική τοποθέτηση του ζητήματος: σκοπός στρατηγικός της αξιοποίησης είναι να αποδεσμευθούν οι παραγωγικές δυνάμεις από τα δεσμά του ξένου κεφαλαίου που χρησιμοποιεί τον τόπο μας για πεδίο ιμπεριαλιστικής δράσης και να ανασυντεθούν σε μια ανώτερη μορφή παραγωγικής δράσης που είναι αναντίρρητα η σοσιαλιστική.”

***

Με το ανωτέρω άρθρο θελήσαμε να κάνουμε μια πρώτη, ”επιγραμματική” παρουσίαση του- τεραστίας εθνικής σημασίας πονήματος του Δ. Μπάτση-. Σε μελλοντική ανάρτησή μας θα αναφερθούμε στον κυρίως πρόλογο της μελέτης από τον Πρύτανη του Πολυτεχνείου Νικ. Κιτσίκη.

Κλείνουμε με ένα μικρό απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου, από τον ίδιο τον Δ.Μπάτση (οι υπογραμμίσεις δικές μας): 

”…οι οικονομικές σχέσεις με το εξωτερικό θα επηρεαστούν ριζικά αν θα ιδρυθούν οι βιομηχανίες αυτές την Ελλάδα: α) Γιατί τότε η εισαγωγική μας πολιτική θ’ αφορά περισσότερο εμπορεύματα που δε θα μπορούν ακόμα να παραχθούν στον τόπο (ορισμένες μηχανές εργοστασίων, μεταφορικά μέσα κλπ) και λιγότερο μισο-κατεργασμένες πρώτες ύλες ή σχεδόν ακατέργαστα βοηθητικά προϊόντα και καύσιμα, που σήμερα η εισαγωγή τους όχι μόνο βαραίνει καταθλιπτικά το εμπορικό ισοζύγιο πληρωμών μα και αποτελεί μια από τις βάσεις της εξάρτησης της οικονομίας από την αγορά του εξωτερικού… β) Γιατί τα ξένα δημόσια κ.α. δάνεια και οι πιστώσεις μπαίνουν σε μια ολότελα διαφορετική βάση αν έχουμε βαρειά βιομηχανία στον τόπο μας. Μπορούμε να διαπραγματευθούμε στο βαθμό που είναι αναγκαία, σαν χώρα ανεξάρτητη με ισότιμους όρους στις συναλλαγές με το εξωτερικό. Με τον τρόπο αυτό θ’ αντιμετωπίσουμε ρεαλιστικά και αποτελεσματικά σαν ανεξάρτητη χώρα τους οργανισμούς του διεθνούς μονοπωλιακού κεφαλαίου που θα είχαν τη διάθεση να εξαντλήσουν σε βάρος μας κάθε οικονομική και πολιτική πίεση για να μάς υποτάξουν στην κυριαρχία τους.” 

Σημείωση 1: Πρόκειται πραγματικά για ένα σύνολο σπουδαίων ανθρώπων και επιστημόνων που προσέφεραν πολλά με τις μελέτες και τα έργα τους. Αναφέρουμε μεταξύ άλλων: τον Σταύρο Κατράκη καθ. του Πολυτεχνείου με το έργο του ‘’Ορυκτός Πλούτος και Οικονομική Ανάπτυξη της χώρας’’ 1965, τον Δ. Κίσκυρα γεωλόγο-γεωφυσικό, τον Σ. Μάξιμο,  τον Σταύρο Ν. Σταυρόπουλο μηχανικό, τον Ι.Ζαχαρόπουλο γεωπόνο, τον Ευάγγελο Πάσκο, τον Σωκράτη Καλογερέα και τόσων άλλων (βλέπε και ‘’Ανταίος’’ τόμοι Α και Β, Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό αρχείο, Αθήνα 2000)

Σημείωση 2: Στις 23.10.1951 ο Δ. Μπάτσης συλλαμβάνεται από την γενική ασφάλεια Πειραιώς. Στις 8.1.1952 μεταφέρεται στο Υπ. Εσωτερικών, όπου τον ανακρίνει ο ίδιος ο Υπουργός Κ. Ρέντης. Είχαν προηγηθεί στις 14.11.1951 συλλήψεις στελεχών του Κ.Κ.Ε. που είχαν ”κατασκοπευτική” δραστηριότητα. Πρόκειται για ασυρμάτους που είχαν ανακαλυφθεί στη Γλυφάδα και στην Καλλιθέα. Ο Δ. Μπάτσης δέχεται πιέσεις να δεχτεί ότι είναι ο συνδετικός κρίκος στην ”υπόθεση των ασυρμάτων” και στην ”υπόθεση της αεροπορίας”. Στις 18.1.1952 πραγματοποιούνται νέες συλλήψεις και εκτοπίσεις αριστερών. Την ίδια ημέρα ο Υπ. Εσωτερικών Κ. Ρέντης ανακοινώνει ότι παραπέμπονται στο Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών ερήμην -η εκτός Ελλάδος- ηγεσία του Κ.Κ.Ε., ο Ν. Μπελογιάννης, η Έλλη Ιωαννίδου, ο Δ. Μπάτσης, ο Αργυριάδης, Καλούμενος κ.α.

Στις ανακρίσεις παίρνουν μέρος και οι Αμερικάνοι, ο Τόμ Καραμπεσίνης είναι σε διαρκή επαφή με την Γενική Ασφάλεια. Στις 15.2.1952 ξεκινάει η δίκη των 29 κατηγορουμένων, μεταξύ αυτών και του Δ. Μπάτση. Για τον Δ. Μπάτση, ουσιαστικά δεν υπήρχε κατηγορία. Όπως παραδέχθηκε και κατέθεσε ο Διευθυντής της Αστυνομίας Πανόπουλος ο Μπάτσης δεν ήξερε τίποτε για τους ασυρμάτους, το μόνο γεγονός είναι ότι πήρε χρήματα από το Κ.Κ.Ε. μέσω ενός ναυτικού και τα παρέδωσε σε μια συγκατηγορούμενή του. Ο Υπ. Κ. Ρέντης και ο Πανόπουλος είχαν υποσχεθεί στους συνηγόρους του Δ. Μπάτση και στη σύζυγό του Λίλιαν ότι δεν θα εκτελεστεί αν βοηθήσει στην ανάκριση.

Στις 1.3.1952 εκδίδεται η απόφαση βάσει της οποίας οκτώ παραπέμπονται για εκτέλεση, μεταξύ αυτών και ο Δ. Μπάτσης. Ο πατέρας του Δ. Μπάτση, Ναύαρχος Αντώνιος Μπάτσης επιδιώκει να συναντήσει τον Βασιλέα Παύλο και να ζητήσει χάρη, εκείνος δεν τον δέχεται. Στις 28.3.1952 συνεδριάζει το Συμβούλιο Χαρίτων. Ο Υπ. Δικαιοσύνης Δημ. Παπασπύρου δηλώνει: ”…περί το μεσονύκτιο έμαθα ότι υπήρξε ομόφωνα απορριπτική η γνωμάτευση…”. Το Παλάτι αφήνει να προχωρήσουν οι εκτελέσεις. Ο Υπ. Δικαιοσύνης πήγε να κοιμηθεί σε ξενοδοχείο στην Κηφισιά και τα ίχνη του χάνονται για την ημέρα εκείνη. Ο άρρωστος πρωθυπουργός Νικ. Πλαστήρας, σε δύο δημοσιογράφους που έφτασαν στο κρεβάτι του, είπε: «Παιδιά , έχετε το νου σας. Αυτή τη νύχτα, οι σκοτεινές δυνάμεις φοβάμαι πως θα τον φάνε τον Μπάτση….».

Στις 30 Μαρτίου 1952 και ώρα 2:00 π.μ. ξεκινάει η διαδικασία εκτέλεσης όπου θα λάβει χώρα λίγο μετά. Σημειωτέων ότι η εκτέλεση έγινε ημέρα Κυριακή τα ξημερώματα, ημέρα κατά την οποία ούτε οι κατοχικές δυνάμεις των Γερμανών-ναζί στην Ελλάδα δεν έκαναν εκτελέσεις.  Ο Δ. Μπάτσης… δεν είναι πλέον εν ζωή.

Ο Δ. Μπάτσης με την σύζυγό του Λίλιαν

Ιδιαιτέρας σημασίας υπήρξαν τα όσα φανέρωσε, για γεγονότα πριν, και μετά την εκτέλεση του Δ. Μπάτση η σύζυγός του κα Λίλιαν Μπάτση. Σε επιστολή της προς τον τύπο, μετά την εκτέλεση η κα Λίλιαν Μπάτση αποκαλύπτει, μεταξύ άλλων: ”… Επί παρουσία του Υπουργού, ο κ. Πανόπουλος είπεν ότι η μετάνοια του ήταν ειλικρινής και ότι εβοήθησεν την ανάκρισιν. Ακόμα και μετά την εις θάνατον καταδίκην, ο κ.Ρέντης (Υπ. Εσωτερικών) με διαβεβαίωσεν ότι είχε αναλάβει ρητήν υποχρέωσιν απέναντι του συζύγου μου και ότι αυτός έσωσεν τον φονέα του υπουργού Λαδά και τον περίφημον Μπέρμαν, μόνον και μόνον διότι εβοήθησαν είς την ανάκρισιν θα έσωζε οπωσδήποτε τον σύζυγό μου…”.

Ο δε πατέρας του Δ. Μπάτση, Ναύαρχος Αντώνιος Μπάτσης, προσυπογράφοντας τα όσα καταθέτει η νύφη του κα Λίλιαν Μπάτση συμπληρώνει: ”…προσθέτω ότι μετά την υπό ενός ψήφου απόρριψιν αιτήσεως χάριτος του υιού μου από το Συμβούλιον Χαρίτων, ανέμενον ότι η ανέκαθεν αφοσίωσις μου προς τους βασιλείς, δι ους και μόνον εξωρίσθην και εφυλακίσθην, και οι πολυετείς υπηρεσίαι μου προς το έθνος θα συνετέλουν ώστε το πλήγμα που υπέστην μετά την σύλληψιν και καταδίκην του υιού μου να μη συνεπληρούτο με την θανατικήν εκτέλεσίν του.”

Η άνανδρη εκτέλεση των τεσσάρων, μεταξύ αυτών και του Δ. Μπάτση.

Ο Υπ. Εσωτερικών Κ. Ρέντης στέλνει επιστολή προς τον τύπο όπου λέει: ”…κατά μίαν περίοδον εσχηματίσθη η εντύπωσις ότι ο κατηγορούμενος Μπάτσης υπήρξε ειλικρινής και ανεκοινώθη τούτο εις την σύζυγό του… Βραδύτερον όμως διεπιστώθη εξ’ εγγράφων στοιχείων ότι η εντύπωσις αυτή ήτο εσφαλμένη… Επειδή ετελούσαμε με την πεποίθησιν ότι ο κατηγορούμενος αποκρύπτει ουσιώδη περιστατικά…”.

Και η κα Λίλιαν Μπάτση στέλνει το αξιοπρεπές σημείωμα στον αναξιοπρεπή υπουργό:

«Ως υπουργός των Εσωτερικών και προϊστάμενος κατά συνέπειαν των Αστυνομικών Αρχών, ανέλαβε την ρητήν υποχρέωσιν απέναντί μου να σώσει τον σύζυγό μου, έναντι τιμήματος βαρβάτου. Εμείς όμως είμεθα συνεπείς απέναντί του. Πληρώσαμε με την ανθρωπίνη αξιοπρέπειά μας. Αυτό το τίμημα εζητήθη».

Σχεδιάγραμμα με τον τόπο και τρόπο εκτέλεσης του Δ. Μπάτση και των Ν. Μπελογιάννη, Η. Αργυριάδη και Ν. Καλούμενου.

Στο βιβλίο του  “Μαρτυρίες για τον Εμφύλιο και την Ελληνική Αριστερά” ο Στέλιος Κούλογλου γράφει πως: ‘’…Κατά την άσκηση των καθηκόντων του, ως υπουργού Εσωτερικών στην κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα, την περίοδο της δίκης του Νίκου Μπελογιάννη και του Δημήτρη Μπάτση, σύμφωνα με την μαρτυρία του Ανδρέα Ιωσήφ, υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ, μετήλθε ανήθικων μεθόδων εις βάρος της συζύγου του Μπάτση με πρόσχημα την σωτηρία αυτού από το εκτελεστικό απόσπασμα…’’

[πηγές για τη σημείωση (2), βιβλιογραφία: α. Λίλιαν Μπάτση ”Βαρύτατο τίμημα 1941-1952”, εκδ.Δωδώνη,  β. Στέλιος Κούλογλου “Μαρτυρίες για τον Εμφύλιο και την Ελληνική Αριστερά” (συλλογικό έργο, βιβλιοπωλείο της Εστίας (2005)), γ. Σπύρου Λιναρδάτου ”Από τον Εμφύλιο στη Χούντα 1963-1967”. Διαδικτυακές:  Ποιμενικός αυλός]

Για την Ενωμένη Ρωμιοσύνη

Αντώνιος Καλόγηρος

οικονομολόγος-εκπαιδευτικός

Το αλίευσα ΕΔΩ

Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό: «Προετοιμασία γιά τά Χριστούγεννα» π.Ἀθανάσιος Λεμεσοῦ

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό: «Προετοιμασία γιά τά Χριστούγεννα» π.Ἀθανάσιος Λεμεσοῦ

Σκοτίζουν τον νου | Πεμπτουσία

Ο εγωισμός είναι που εμποδίζει τον άνθρωπο να αγαπήσει τον Θεό και να αγαπήσει τον αδελφό του. Ο Χριστιανός αγωνίζεται για να ξεριζώσει από μέσα του τον εγωισμό, για να ξεριζώσει τα πάθη, τα οποία σκοτίζουν τον νου του και αιχμαλωτίζουν την καρδιά του. Αγωνίζεται να ευαρεστήσει τον Θεό. Γνωρίζει τις εντολές του Θεού και θέλει αυτές τις εντολές να τις τηρήσει στην ζωή του με ακρίβεια.

Γέροντας Γεώργιος Καψάνης

Πηγή: Σκοτίζουν τον νου | Πεμπτουσία

Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ from ΠΑΖΛ ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Το αλίευσα ΕΔΩ

ΚΛΑΟΥΣ ΚΕΝΕΘ: ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

 ΛΟΓΟΣ ΡΩΜΑΙΙΚΟΣ

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ "ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ" (ΑΧΕΛΩΟΣ TV 2016)
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΛΑΝΟΣ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟ - ΚΑΜΕΡΑ: ΦΩΤΗΣ ΒΑΡΔΗΣ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΓΓΡΑΦΗΣ: 15/11/16

ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΣ: Κλάους Κένεθ Συγγραφέας, Μουσικός

ΣΧΟΛΙΑ - Ο Κλάους Κένεθ, Γερμανός συγγραφέας και μουσικός, σε αποκλειστική συνέντευξή του στον Αχελώο μιλά για την Ορθοδοξία ως αποκάλυψη και ζωή. Μιλά για την οδύσσεια της πολυτάραχης ζωής του ζώντας επί χρόνια μέσα στο εωσφορικό σκοτάδι και αποκαλύπτει με ποιόν θαυματουργικό τρόπο ανακάλυψε το φως, την ελευθερία και την αγάπη εκεί, όπου ποτέ δεν περίμενε να τα βρει. Μια συγκλονιστική ιστορία για το πώς ο Χριστός αποκαλύφθηκε στον Κλάους Κένεθ.

Το αλίευσα ΕΔΩ

ΟΙ ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ

ΟΙ ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ from ΠΑΖΛ ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Το αλίευσα ΕΔΩ

Αυτά είναι Χριστούγεννα

του αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη

Στις μεγάλες πόλεις σημειώνεται η απόλυτη αντίθεση. Ζεστή ατμόσφαιρα στα μαγαζιά και στα εστιατόρια και έξω από τις πόρτες και τα παράθυρά τους άστεγοι, νηστικοί και παγωμένοι άνθρωποι. Χαμόγελα στους ανέμελους  θαμώνες τους και έξω άνθρωποι απογοητευμένοι σχεδόν «ημιθανείς». Άνθρωποι που αναζητούν «το πνεύμα των Χριστουγέννων» και άλλοι που είναι μόνοι τους «χριστοί», αλλά αόρατοι για τους πρώτους. Μια κοινωνία με τόσες αντιθέσεις, σε τέλεια σύγχυση, που αιμορραγεί και πλέον φαίνεται. Δεν μπορεί να κρυφτεί με τίποτα. Έντονα πλέον τα σημάδια που γίνονται τραύματα μέρα με την ημέρα, μιας κατά βάση πολύπλευρης πνευματικής κρίσης. Υπάρχει όμως μέσα σ’αυτήν την τεταμένη ατμόσφαιρα μια ευκαιρία ακόμη εφέτος να έρθουμε πιο κοντά στα Χριστούγεννα, να τα βιώσουμε πραγματικά. Μια κίνηση, ένα βλέμμα, ένα νεύμα σε όσους πάσχουν, αποτελεί την μέγιστη ελεημοσύνη. Η συμπαράσταση στον διπλανό άνθρωπο, σε κάθε άνθρωπο, οδηγεί στα Χριστούγεννα. Ένα ελάχιστο ενδιαφέρον προς τον πλησίον και αμέσως η ψυχή ενεργοποιείται, ζωντανεύει, χαίρεται και μπαίνει στο πραγματικό πνεύμα των Χριστουγέννων. Των Χριστουγέννων όχι μόνο των παιδιών, όπως κάποιοι λένε, αλλά όλων των ανθρώπων και κυρίως αυτών που αναζητούν μια φάτνη. Όντως, εκούσια ή ακούσια, μια φάτνη ζητά ο άνθρωπος για να ξαναγεννηθεί σε μια νέα κατάσταση, σε μια νέα κοινωνία, όχι όπως την κατέστησαν οι πολλοί και οι δυνατοί στο παρελθόν. Όλοι μια φάτνη αναζητούν αλλά συχνά μακριά από την φάτνη εκείνη της Βηθλεέμ. Όμως να που η προέκταση αυτής της ιστορικής φάτνης δέν περιορίζεται χρονικά και τοπικά. Η προέκταση υφίσταται και σήμερα. Η φάτνη του Χριστού πάντοτε αναζητούσε και αναζητά αυτούς που θα την προτιμήσουν, άσχετα με το πότε και το πού έζησαν και ζουν. Μια φάτνη που αφορά σε κάθε άνθρωπο, όπου και να γεννήθηκε, όποια γλώσσα και αν μιλάει, που αφορά στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον. Αυτήν αναζητούν οι άνθρωποι γιατί γι᾽αυτήν είναι προορισμένοι. Θα λύγιζαν και οι πιο σκληροί αν διάβαζαν, αν γνώριζαν, αν αισθάνονταν την ένταση της αγάπης με την οποία μας αναζητά ο Θεός που σπαργανώνεται  «σήμερον».

Στήριξη ζητούν ιδιαιτέρως οι άνθρωποι σήμερα περισσότερο από ποτέ. Τα σπιτικά τους και οι καρδιές τους ζητούν ζεστασιά γιατί έχουν μεγαλύτερη παγωνιά από αυτήν που έχουν οι άστεγοι τον χειμώνα. Άνθρωπο ζητούν και άνθρωπο δεν έχουν. Αλήθεια ποιον να λυπηθείς τέτοιες μέρες αλλά και κάθε μέρα; Εκείνους που ζουν στο δρόμο ή εκείνους που έμειναν «άστεγοι» αγάπης και επικοινωνίας μέσα στο «ζεστό τους» σπίτι. Φαινόμενο στις μέρες μας η αποξένωση, η μοναξιά και η απογοήτευση. Φαινόμενο και η τόση αδιαφορία.

Έρχονται Χριστούγεννα, που για τον καθένα τελικά σημαίνουν κάτι εντελώς διαφορετικό. Χριστούγεννα είναι το να βγεις από τον εαυτό σου. Χριστούγεννα σημαίνει δόσιμο και αν έτσι τα ζήσεις, ζεις την εσωτερική πληρότητα καί αυτό γίνεται κάθε φορά που θα κινείσαι στα όρια της προσφοράς για τον άλλον. Χριστούγεννα έρχονται, ας κάνουμε όχι το δεδομένο αλλά μια υπέρβαση, το κάτι παραπάνω και το διαφορετικό. Και αυτό βιώνοντάς το προσωπικά και μυστικά. Ας βοηθήσουμε με τρόπο μυστικό, κάποιον που μάθαμε ότι είναι μόνος τούτη την χρονιά, που είναι στο νοσοκομείο, που πενθεί από τον θάνατο κάποιου ανθρώπου. Αυτός ας γίνει για μας Χριστούγεννα και ο «καλός μας χρόνος». Δύο κορυφαίες συναντήσεις ας γίνουν αυτά τα Χριστούγεννα× μιά με τον Ενανθρωπήσαντα Χριστό στο κοινό άγιο Ποτήριο και άλλη μιά με τον κάθε «χριστό» δίπλα μας. Αυτά είναι αληθινά, πραγματικά Χριστούγεννα, που δεν έχουν πολλά φώτα αλλά το «φως το αληθινόν»!

Το αλίευσα ΕΔΩ

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ: ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ

ΛΟΓΟΣ ΡΩΜΑΙΙΚΟΣ

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ "ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ" (ΑΧΕΛΩΟΣ TV 2016)
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ: ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΛΑΝΟΣ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΤΟΥΝΤΙΟ - ΚΑΜΕΡΑ: ΦΩΤΗΣ ΒΑΡΔΗΣ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΓΓΡΑΦΗΣ: 05/10/16

ΚΑΛΕΣΜΕΝΗ: Ειρήνη Μαρούπα, Ποινικολόγος

ΣΧΟΛΙΑ - Τι είναι η παγκοσμιοποίηση; Ποιά τα χαρακτηριστικά της; Είναι καλό ή κακό και γιατί;
- Πώς εκδηλώνεται σήμερα στη πράξη και πώς οι οικονομικές, θρησκευτικές και πολιτικές ελίτ εφαρμόζουν τα σχέδια της Νέας Τάξης;
- Με ποιούς τρόπους μεθοδεύεται η δημιουργία της πιο απάνθρωπης παγκόσμιας δικτατορίας;
- Μπορεί να σταματήσει κανείς τη παγκοσμιοποίηση; Τι κάνουμε εμείς;

Ειδικοί επιστήμονες για το νέο υπερόπλο της Τουρκίας (Etv,6-12-16)

Ένα ενδιαφέρον δεκάλεπτο βίντεο όπου ειδικοί αποκαλύπτουν τις δυνατότητες του νέου τουρκικού δορυφόρου που αλλάζει δραματικά την κατάσταση στην παρακολούθηση αλλά και στον σύγχρονο διαστημικό ηλεκτρονικό πόλεμο από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις κατά οποιουδήποτε.

 

 πηγη

 Το αλίευσα ΕΔΩ

Σιωπηλό, αθέατο και φονικό: 48 ώρες στον αόρατο κηνυγό του Π.Ν

αναδημοσίευση από το Defencenews

.
Τον Φεβρουάριο του 2000, η χώρα μας αποφάσισε τη ναυπήγηση τριών υποβρυχίων τύπου T-214.1700 ΑΙΡ (κλάση “Παπανικολής”), εκτοπίσματος 1.688 τόνων στην επιφάνεια της θάλασσας ή 1.858 τόνων σε κατάδυση.
Το κόστος του προγράμματος ανέρχεται στα € 1,25 δις, ενώ τον Μάιο του 2002 ενεργοποιήθηκε η option για τη ναυπήγηση και τέταρτου υποβρυχίου του τύπου, με κόστος € 410 εκ. Το πρώτο υποβρύχιο ναυπηγήθηκε στο Κίελο και στις 22 Απριλίου του 2004 έγινε η τελετή ονομασίας και καθέλκυσής του (πρόκειται για το υποβρύχιο S-120 “Παπανικολής”). Τα υπόλοιπα τρία υποβρύχια ναυπηγήθηκαν στην Ελλάδα από τα Ελληνικά Ναυπηγεία (πρόκειται για τα, S-121 “Πιπίνος”, το S-122 “Ματρώζος” και το S-123 “Κατσώνης”). Τα υποβρύχια κλάσης “Παπανικολής” έχουν διαστάσεις (μήκος x ύψος x πλάτος) 65,30 μέτρα x 13 μέτρα x 6,3 μέτρα και υπηρετούνται από 34-37 άτομα. Η σημαντικότερη τεχνολογική καινοτομία που ενσωματώνουν είναι το σύστημα AIP, το οποίο αποτελείται από δύο κυψέλες καυσίμου μεμβράνης ανταλλαγής πρωτονίων ή πολυμερούς ηλεκτρολύτη συνολικής ισχύος 2 x 161 ίππων (PEMFC = Proto Exchange/ Polymer Electrolyte Membrane Fuel Cells) και στις κρυογενικές δεξαμενές υγρού οξυγόνου (LOX = Liquid Oxygen). Σε επιχειρησιακό επίπεδο, το σύστημα ΑΙΡ μεταφράζεται σε χρόνο πλεύσης 50 περίπου ημερών χωρίς τη χρήση αναπνευστήρα.

Το σκάφος είναι κατασκευασμένο από σιδηρομαγνητικό χάλυβα υψηλής αντοχής και ελαστικότητας και μπορεί να επιχειρήσει σε βάθος 400 μέτρων. Το υποβρύχιο ενσωματώνει δύο πετρελαιοκινητήρες τύπου 16V396 της MTU ισχύος 2 x 2.842 ίππων με ικανό απόθεμα καυσίμων για περιπολία 12 εβδομάδων ή για πλεύση 12.000 ναυτικών μιλίων (22.224 km). Ο συσσωρευτής αποτελείται από 436 στοιχεία και μπορεί να εξασφαλίσει ταχύτητες μεγαλύτερες των 20 κόμβων (37 km/h) για μακρό χρονικό διάστημα, αλλά και υψηλές ταχύτητες κατάδυσης-ανάδυσης.
Ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός περιλαμβάνει ολοκληρωμένο σύστημα σονάρ τύπου CSU-90, το οποίο, όπως και τα οπλικά συστήματα του σκάφους, συνδέεται με το ολοκληρωμένο σύστημα διοίκησης και ελέγχου όπλων τύπου CWCS (Command and Weapon Control Station). Το CWCS εκτελεί διαδικασίες αυτόματης έναρξης όλων των προβλεπόμενων διαδικασιών μάχης μειώνοντας έτσι τον χρόνο αντίδρασης του σκάφους σε περίπτωση συναγερμού. Εκτός του συστήματος CSU-90, το υποβρύχιο εξοπλίζεται με ενεργό σονάρ κυλινδρικής διάταξης, παθητικό σονάρ κυλινδρικής διάταξης υδροφώνων, σονάρ πλευρικής διάταξης, συρόμενο σονάρ, παθητικό σονάρ μέτρησης αποστάσεων, σονάρ υποκλοπής και ολοκληρωμένο σύστημα περισκοπίων, σύστημα ESM, σύστημα παγκόσμιου προσδιορισμού θέσεως, εξοπλισμό επικοινωνιών και ναυτιλίας τελευταίας τεχνολογίας και σύστημα σονάρ εντοπισμού και αποφυγής ναρκών.
Συνολικά, το υποβρύχιο ενσωματώνει οκτώ τορπιλοσωλήνες, τέσσερις εκ των οποίων είναι πιστοποιημένοι για χρήση βλημάτων κατά πλοίων τύπου UGM-84 Harpoon. Η αυτοπροστασία των ελληνικών T-214.1700 ΑΙΡ βασίζεται στο προηγμένο σύστημα εκτόξευσης αναλώσιμων αντιμέτρων για παραπλάνηση τορπιλών τύπου CIRCE (Containerised Integrated Reaction Countermeasures Effectors).

Το αλίευσα ΕΔΩ

Πρόσκληση Χριστουγεννιάτικης εκδήλωσης των Ρωμ-νιών της Αθήνας

Τα Στελέχη του «307 ΤΣΥΑΥ» της Α.Σ …Παρέδωσαν μετά από (Overhaul) & το 3ο Ε/Π του ΠΝ και μας έβαλαν τα γυαλιά!

Η Επίσημη Παραλαβή του Ελικοπτέρου AB-212 ASW στις Εγκαταστάσεις του 307 ΤΣΥΑΥ της 1ΗΣ ΤΑΞΑΣ. Τεχνιταράδες αποδείχθηκαν τα Στελέχη του Τάγματος Συντηρήσεως Αεροπορικού Υλικού «307 ΤΣΥΑΥ», αφού παρέδωσαν μετά από (Overhaul) και σε χρόνο ρεκόρ, με κόστος λιγότερο των 100.000 ευρώ & το 3ο Ελικόπτερο AB-212 ASW του Πολεμικού Ναυτικού ….Απίστευτο!

Στο πλαίσιο της διακλαδικής συνέργειας και στον τομέα της συντήρησης των υλικών και μέσων, παραδόθηκε την Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016 στο Πολεμικό Ναυτικό, ένα ελικόπτερο τύπου AB-212 ASW στο οποίο εκτελέσθηκε Γενική Συντήρηση (Overhaul), από το 307 ΤΣΥΑΥ.

Το ελικόπτερο είναι το τρίτο του ΠΝ, που έχει συντηρηθεί στις εγκαταστάσεις του 307 ΤΣΥΑΥ, από προσωπικό του Συγκροτήματος. Παρών στην παραλαβή του Ε/Π ΠΝ -25 και ο Στόλαρχος του ΠΝ Αντιναύαρχος Καραγιώργης που δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό του και απέδωσε τα εύσημα στην Ηγεσία και τα Στελέχη του Συγκροτήματος!

Nα επισημανθεί ότι τα Στελέχη του «307 ΤΣΥΑΥ» εκτέλεσαν εργασίες & πέραν του ωραρίου, υπερβάλλοντας εαυτούς και κατάφεραν το ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ!!! ...Μειώνοντας το κόστος στο 1/5 τα έξοδα συντηρήσεως και ανταλλακτικών από ότι τους ζήτησε η ΕΑΒ …Για το χρόνο δε παραδόσεως των Ελικοπτέρων δεν χρειάζεται να αναφερθούμε, γιατί πολλοί θα τα βάψουν Μαύρα! Σύμφωνα με πληροφορίες ήδη στις Εγκαταστάσεις του Συγκροτήματος μπήκε για Γενική Συντήρηση και το 4ο Ε/Π το ΠΝ -30 του Πολεμικού Ναυτικού! Η Συνολική Δαπάνη και των Τεσσάρων ελικοπτέρων δεν θα υπερβεί τα όσα ζήτησαν κάποιοι άλλοι για ένα και μοναδικό Ελικόπτερο …Είπατε τίποτε;

Τυχαίο είναι που ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού Αντιστράτηγος Βασίλης Τελλίδης βράβευσε τα Στελέχη του «307 ΤΣΥΑΥ» σε Ειδική Τελετή στο Επιτελείου;

ΙΣΤΟΡΙΚΟ του Τάγματος Συντηρήσεως Αεροπορικού Υλικού (307 ΤΣΥΑΥ)

Μετά από απόφαση του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου την 29η Σεπτεμβρίου 1995 συγκροτήθηκε το 307 ΤΣΥΑΥ και άρχισε να λειτουργεί από 26 Οκτωβρίου 1995.

Η αναδιοργάνωση της Μονάδας σε Συγκρότημα ήταν απόρροια των διαρκώς αυξανομένων αναγκών συντηρήσεως, μετά από ανάληψη συντηρήσεως του συνόλου των Ε/Π CHINOOK καθώς και την παραλαβή των επιθετικών Ε/ΠAH-64 (APACHE).

Αποστολή του 307 ΤΣΥΑΥ σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ είναι:

Η εκτέλεση ενδιάμεσης συντήρησης (AVIM) στα Αεροσκάφη και Ελικόπτερα του ΕΣ.

Η εκτέλεση προγραμματισμένης Βάσεως (PDM) καθώς και επιθεωρήσεις 1200 ωρών.

Η παροχή τεχνικής εκπαίδευσης στο Στρατιωτικό και Πολιτικό προσωπικό σε ανάλογες ειδικότητες για τη συντήρηση του αεροπορικού υλικού.

Επιπλέον το Συγκρότημα:

Εκτελεί δοκιμαστικές πτήσεις συντηρήσεως Αεροσκαφών – Ελικοπτέρων.

Διατηρεί την μοναδική τεχνική βιβλιοθήκη αεροπορικού υλικού του τεχνικού Σώματος που απαριθμεί 3.000 τεχνικές οδηγίες.

Μελετά και εφαρμόζει εγκεκριμένες από το ΓΕΣ/ΔΤΧ τεχνικές οδηγίες και τροποποιήσεις επί των Αεροσκαφών και Ελικοπτέρων.

Τηρεί σε ετοιμότητα και εκπέμπει, εφόσον απαιτείται, ΚΟΕ για την τεχνική υποστήριξη των Ε/Π των ΜΑΣ με το οργανικό Ε/Π (UH-1H ES 629).

Από εμάς ένα Μεγάλο Μπράβο στα παιδιά της Ελλάδος που τιμούν το ψωμί που τρώνε …

http://veteranos.gr/

Το αλίευσα ΕΔΩ