Αυτά είναι Χριστούγεννα

του αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη

Στις μεγάλες πόλεις σημειώνεται η απόλυτη αντίθεση. Ζεστή ατμόσφαιρα στα μαγαζιά και στα εστιατόρια και έξω από τις πόρτες και τα παράθυρά τους άστεγοι, νηστικοί και παγωμένοι άνθρωποι. Χαμόγελα στους ανέμελους  θαμώνες τους και έξω άνθρωποι απογοητευμένοι σχεδόν «ημιθανείς». Άνθρωποι που αναζητούν «το πνεύμα των Χριστουγέννων» και άλλοι που είναι μόνοι τους «χριστοί», αλλά αόρατοι για τους πρώτους. Μια κοινωνία με τόσες αντιθέσεις, σε τέλεια σύγχυση, που αιμορραγεί και πλέον φαίνεται. Δεν μπορεί να κρυφτεί με τίποτα. Έντονα πλέον τα σημάδια που γίνονται τραύματα μέρα με την ημέρα, μιας κατά βάση πολύπλευρης πνευματικής κρίσης. Υπάρχει όμως μέσα σ’αυτήν την τεταμένη ατμόσφαιρα μια ευκαιρία ακόμη εφέτος να έρθουμε πιο κοντά στα Χριστούγεννα, να τα βιώσουμε πραγματικά. Μια κίνηση, ένα βλέμμα, ένα νεύμα σε όσους πάσχουν, αποτελεί την μέγιστη ελεημοσύνη. Η συμπαράσταση στον διπλανό άνθρωπο, σε κάθε άνθρωπο, οδηγεί στα Χριστούγεννα. Ένα ελάχιστο ενδιαφέρον προς τον πλησίον και αμέσως η ψυχή ενεργοποιείται, ζωντανεύει, χαίρεται και μπαίνει στο πραγματικό πνεύμα των Χριστουγέννων. Των Χριστουγέννων όχι μόνο των παιδιών, όπως κάποιοι λένε, αλλά όλων των ανθρώπων και κυρίως αυτών που αναζητούν μια φάτνη. Όντως, εκούσια ή ακούσια, μια φάτνη ζητά ο άνθρωπος για να ξαναγεννηθεί σε μια νέα κατάσταση, σε μια νέα κοινωνία, όχι όπως την κατέστησαν οι πολλοί και οι δυνατοί στο παρελθόν. Όλοι μια φάτνη αναζητούν αλλά συχνά μακριά από την φάτνη εκείνη της Βηθλεέμ. Όμως να που η προέκταση αυτής της ιστορικής φάτνης δέν περιορίζεται χρονικά και τοπικά. Η προέκταση υφίσταται και σήμερα. Η φάτνη του Χριστού πάντοτε αναζητούσε και αναζητά αυτούς που θα την προτιμήσουν, άσχετα με το πότε και το πού έζησαν και ζουν. Μια φάτνη που αφορά σε κάθε άνθρωπο, όπου και να γεννήθηκε, όποια γλώσσα και αν μιλάει, που αφορά στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον. Αυτήν αναζητούν οι άνθρωποι γιατί γι᾽αυτήν είναι προορισμένοι. Θα λύγιζαν και οι πιο σκληροί αν διάβαζαν, αν γνώριζαν, αν αισθάνονταν την ένταση της αγάπης με την οποία μας αναζητά ο Θεός που σπαργανώνεται  «σήμερον».

Στήριξη ζητούν ιδιαιτέρως οι άνθρωποι σήμερα περισσότερο από ποτέ. Τα σπιτικά τους και οι καρδιές τους ζητούν ζεστασιά γιατί έχουν μεγαλύτερη παγωνιά από αυτήν που έχουν οι άστεγοι τον χειμώνα. Άνθρωπο ζητούν και άνθρωπο δεν έχουν. Αλήθεια ποιον να λυπηθείς τέτοιες μέρες αλλά και κάθε μέρα; Εκείνους που ζουν στο δρόμο ή εκείνους που έμειναν «άστεγοι» αγάπης και επικοινωνίας μέσα στο «ζεστό τους» σπίτι. Φαινόμενο στις μέρες μας η αποξένωση, η μοναξιά και η απογοήτευση. Φαινόμενο και η τόση αδιαφορία.

Έρχονται Χριστούγεννα, που για τον καθένα τελικά σημαίνουν κάτι εντελώς διαφορετικό. Χριστούγεννα είναι το να βγεις από τον εαυτό σου. Χριστούγεννα σημαίνει δόσιμο και αν έτσι τα ζήσεις, ζεις την εσωτερική πληρότητα καί αυτό γίνεται κάθε φορά που θα κινείσαι στα όρια της προσφοράς για τον άλλον. Χριστούγεννα έρχονται, ας κάνουμε όχι το δεδομένο αλλά μια υπέρβαση, το κάτι παραπάνω και το διαφορετικό. Και αυτό βιώνοντάς το προσωπικά και μυστικά. Ας βοηθήσουμε με τρόπο μυστικό, κάποιον που μάθαμε ότι είναι μόνος τούτη την χρονιά, που είναι στο νοσοκομείο, που πενθεί από τον θάνατο κάποιου ανθρώπου. Αυτός ας γίνει για μας Χριστούγεννα και ο «καλός μας χρόνος». Δύο κορυφαίες συναντήσεις ας γίνουν αυτά τα Χριστούγεννα× μιά με τον Ενανθρωπήσαντα Χριστό στο κοινό άγιο Ποτήριο και άλλη μιά με τον κάθε «χριστό» δίπλα μας. Αυτά είναι αληθινά, πραγματικά Χριστούγεννα, που δεν έχουν πολλά φώτα αλλά το «φως το αληθινόν»!

Το αλίευσα ΕΔΩ

Κυριακή Ζακχαίου (ΙΕ΄ Λουκᾶ) - ῾Η νοσταλγία γιά κάτι διαφορετικό (πρωτοπρεσβ. ᾿Αλεξ. Σμέμαν)

 
Η Όρθόδοξη Εκκλησία για να μας προετοιμάσει για τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή,αρχίζει να μας αναγγέλλει τον ερχομό της έναν ολόκληρο μήνα πρίν αυτή αρχίσει. Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει ό άνθρωπος πώς πέρα από την αφοσίωση του στίς αναρίθμητες ασχολίες της ζωής, θα πρέπει να αφιερώσει επίσης φροντίδα για την ψυχή, για τον εσωτερικό του κόσμο.

Το μυστικό του Αγίου Πορφυρίου

Ανδρέα Χριστοφόρου  
 
Πρωί της εικοστής εβδόμης Νοεμβρίου και κατά τις 11:00 δέχομαι το πιο ευχάριστο τηλεφώνημα από τον πιο ευχάριστο Επίσκοπο, αδελφό και φίλο, τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Μόρφου κ Νεόφυτο: «Ταις αυτού Αγίαις Πρεσβείαις ελέησον και σώσον ημάς, είπε και συμπλήρωσε: Αδελφέ, σήμερα έγινε η αγιοκατάταξη του Αγίου πια Πατρός ημών Πορφυρίου του Διορατικού»!
Χτες πρωί με ξαναπήρε ο Πανιερώτατος και μου είπε: «Σε εντέλλομαι ως Επίσκοπος της Εκκλησίας, όπως ήδη είπα και σε άλλους, να γράψεις κάτι για τον άγιο Πορφύριο».
Να πω σήμερα, ότι δεν συστέλλομαι; Να πω ότι δεν ντρέπομαι, εγώ να μιλήσω γι’ αυτόν που ζήσαμε από το 1980, που γευτήκαμε, ως οικείο του Τριαδικού Θεού, που όλος ο κόσμος υποκλινόταν στην άφθαστη ταπείνωση, απλότητα, εκούσια ηπιότητα, καταστάσεις που κρύβονταν μέσα στο εκπληκτικό χάρισμα της Διορατικότητας που είχε;

Η Διαφορά ενός Γέροντα και ενός Γκουρού.

Tου Αθανάσιου Ρακοβαλή

 

Θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε τις διαφορές μεταξύ ενός γκουρού όπως τον δημιουργεί η παράδοση των ανατολικών θρησκειών (Ινδουισμός, Βουδισμός κ.λπ.) και ενός γέροντα όπως τον θέλει η παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Αυτές οι δύο “μορφές” είναι “θεσμοί” που υπάρχουν εδώ και χιλιετίες μέσα στις αντιδιαμετρικές αυτές παραδόσεις και ενώ εκ’ πρώτης όψεως μοιάζουν να έχουν τον ίδιο ρόλο, εν τούτοις μία βαθύτερη και προσεκτικότερη ματιά θα μας αποκαλύψει τις τεράστιες διαφορές τους.

Το μπακίρι έχει το χρώμα και την λάμψη του χρυσού και μπορεί να ξεγελάσει ανθρώπους χωρίς πείρα, το έμπειρο μάτι όμως καταλαβαίνει την τεράστια διαφορά τους.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν..

1η) Ο γέροντας δείχνει τον Χριστό ενώ ο γκουρού τον εαυτό του. Και οι δύο αναλαμβάνουν να φέρουν τον άνθρωπο κοντά στον Θεό. Ο γκουρού όμως ισχυρίζεται ότι ο ίδιος είναι Θεός και απαιτεί και λαμβάνει λατρεία από τους οπαδούς του. Ο γέροντας παραδέχεται ότι είναι ένας αμαρτωλός άνθρωπος, που σκύβει το κεφάλι του κάτω από το πετραχήλι στην εξομολόγηση, και λέει ότι λατρεία πρέπει να προσφέρουμε μόνο στον Χριστό, γιατί η λατρεία αρμόζει μόνο στον αληθινό Θεό.

Χριστουγεννιάτικη επιστολή Γέροντος Ευσεβίου Βίττη.

ΙΕΡΟΝ ΚΕΛΛΙΟΝ ΟΣΙΩΝ
ΣΑΒΒΑ ΤΟΥ ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΥ
ΜΑΤΡΩΝΗΣ ΤΗΣ ΕΝ ΚΩΝΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΙ ΚΑΙ
ΤΩΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ ΑΓΙΑΣΘΕΝΤΩΝ
ΑΥΤΑΔΕΛΦΩΝ ΝΕΑΝΙΩΝ ΜΑΞΙΜΟΥ ΚΑΙ ΔΟΜΕΤΙΟΥ
ΕΝ ΚΡΥΟΝΕΡΙΩ ΦΑΙΑΣ ΠΕΤΡΑΣ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2003

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶ ἐν Κυρίῳ,

Μᾶς ἔρχονται καὶ πάλι τὰ ἅγια Χριστούγεννα. Καὶ ὅλοι οἱ πιστοὶ θὰ ψάλουμε καὶ πάλι μὲ εὐλάβεια καὶ χαρὰ ἱεροὺς ὕμνους γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Κυρίου μας ὡς ἀνθρώπου στὴ γῆ μας. Γιατὶ ὅμως; Τὸ ξέρουμε βέβαια σὲ κάποιο βαθμό καὶ αὐτὸ μᾶς τὸ θυμίζει κάθε φορὰ ἡ Ἐκκλησία μας. Αὐτὸ δὲ πρέπει νὰ συνειδητοποιοῦμε ὅλο καὶ περισσότερο.  Γιατὶ λοιπὸν ἦρθε ὁ Κύριος ὡς ἄνθρωπος γιὰ μᾶς στὴ γῆ; Μᾶς βοηθοῦν οἱ ἀπαντήσεις, ποὺ μᾶς δίνονται μὲ τὴν ἱερὰ ὑμνωδία τῆς περιόδου αὐτῆς. Κάποιες ἀπὸ αὐτὲς εἶναι καὶ ὅσες ἀκολουθοῦν. Αὐτὲς σᾶς καταθέτω ὡς πνευματικὸν καὶ ἀγαπητικὸν χαιρετισμό, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, μὲ τὴν παράκληση νὰ θελήσετε νὰ τὸν δεχθῆτε ὡς δεῖγμα πνευματικῆς κοινωνίας ζητώντας τὶς προσευχές Σας, γιὰ νὰ τὸν ἀντιληφθῶ καὶ ἐγὼ σωτηριωδῶς καλύτερα καὶ νὰ τὸν ζήσω βαθύτερα καὶ συνεπέστερα.

ΗΛΘΕΣ ἡ ἀνάκλασις πάντων, ὁ ἱλασμός, τὸ φῶς, ἡ παντελὴς ἀπολύτρωσις ἡμῶν, ὁ θησαυρὸς ὁ ἀτίμητος, ὁ ἐν σπηλαίῳ ἀποκρυβείς, ἐκεῖθεν δὲ εἰς τὰς καρδίας ἡμῶν μετατιθέμενος, τὴν ἐσχατιὰν ἡμῶν πλουτίζων.

ΗΛΘΕΣ ὡς ὄμβρος ἐπουράνιος τῇ γῇ ἀποστάζων, ὅπως ἀρδεύσας τὸ πρόσωπον αὐτῆς ἐκπλύνῃς ταύτην ἐκ τῆς ἀρχαίας ἀρᾶς.

ΗΛΘΕΣ χειμῶνα ἄθεον ἀποσκεδάζων καὶ ἄνοιξιν πνευματικὴν δωρούμενος, τὸν κόσμον χαρᾶς πληροῖς ἐν πνεύματι.

ΗΛΘΕΣ, ὦ Βασιλεῦ τῆς δόξης, τῇ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι εἰρήνην ὑπέλγοδον, καὶ τὸν πολέμιον ἄρχοντα τοῦ σκότους χειρωσάμενος ἑλεῖν.

ΗΛΘΕΣ, ἵνα τοὺς πάντας σώσῃς βροτούς, οἱ ἀνυμνοῦντες οἶκτον Σου τὸ θεῖον καὶ ἄρρητον, ναοὶ ἐν χάριτί Σου ἀναδείκνυνται.

ΗΛΘΕΣ χάριν ἀντὶ χάριτος παρασχεῖν καὶ σῶσαι τὴν ἐν ἡμῖν θείαν εἰκόνα καὶ ταύτην ἀφθατίσαι.

ΗΛΘΕΣ τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν τῇ ἀρχαίᾳ κατάρᾳ φθαρεῖσαν καὶ κακῶν καὶ θλίψεων καὶ ὀδυνῶν καὶ φθορᾶς θῦμα γενομένην ἐλευθερῶσαι.

ΗΛΘΕΣ ἐκ Παρθένου ὁ ἄδυτος  ἥλιος ἀνίσχειν ἐπειγόμενος καὶ φωτίσαι θέλων ἅπασαν τὴν οἰκουμένην.

ΗΛΘΕΣ ὁ ἐν φάντῃ ζώων ἀλόνων ἀνακλινόμενος τὴν ἐμὴν παθῶν λῦσαι ἀλονίαν.

ΗΛΘΕΣ καὶ ἐσπαργανώθης αὐτὸς δεσμούμενος, ὅπως ἀπορρήξῃς τὰς σειρὰς τῶν δεσμῶν τῶν πταισμάτων μου, ὅθεν ὑμνῶ καὶ δοξάζω Σε.

ΗΛΘΕΣ ἐκ Κόρης ἁγνῆς γεννώμενος ἅπαν τὸ γένος τῶν βροτῶν ἀθανατίσαι θέλων, λύων τὴν τῶν πρωτοπλάστων ἀρὰν καὶ ἔκπωσιν.

ΗΛΘΕΣ, ἀλλὰ πῶς δέξεταί Σε ἡ σμικροτάτη καρδία μου, γνώμῃ πτωχεύσασα, τὸν τὰ σύμπαντα πλουτίζοντα;

ΗΛΘΕΣ! Πῶς βλέψεταί Σε βροτῶν ἡ φύσις σωματούμενον; Πάντως ὡς οἶδας, ὡς ἠθέλησας, καὶ ὡς ηὐδόκησας, εὔσπλαχνε Κύριε. Δόξα σοι!

Σᾶς χαιρετῶ μὲ πολλὴ ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ ἀγάπη «τῷ δι’ ἡμᾶς σαρκωθέντι, καὶ μορφωθέντι βροτοῖς κατ’ οὐσίαν καὶ πτωχεύσαντι μὴ ἐκστάντι δὲ τῆς θεότητος». Καὶ ἐπὶ πλέον μὲ τὴν εὐχὴ νὰ εὐλογήση ὁ Κύριος ὅλους σας καὶ τὸν καθένα χωριστὰ τὴν καινούργια χρονιά, ποὺ καὶ αὐτὴ σύντομα μᾶς ἔρχεται, ὥστε νὰ ἀποβῆ μὲ ἔντονη ἐκ μέρους μας ἐργασία ἔτος ἀνακαινώσεως πνευματικῆς ἐν χάριτι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός, Ἀμήν.

π. Εὐσέβιος, κεγχριαῖος μοναχός.

Ν.Ρ.
 http://www.impantokratoros.gr/eysevios-bitths-xristougenna.el.aspx

Το αλίευσα ΕΔΩ

Κάθε άνθρωπος που ζητάει αληθινά τον Θεό, Τον βρίσκει. - Σταμάτης Σπανουδάκης O καλλιτέχνης

O καλλιτέχνης δεν διαφέρει από τον απλό άνθρωπο όσον αφορά τη σχέση του με τον Θεό ή όσον αφορά τον δρόμο του προς τον Θεό. Δεν έχω γνωρίσει στη ζωή μου ανθρώπους, οι οποίοι ζητούν τον Θεό και δεν Τον βρίσκουν. Έχω γνωρίσει βέβαια ανθρώπους που δεν θέλουν να Τον γνωρίσουν. Δικαίωμά τους. Αλλά κάθε άνθρωπος που ζητάει αληθινά τον Θεό, Τον βρίσκει. Και η τέχνη είναι ένας δρόμος όπως άλλος δρόμος είναι ο μοναχισμός, άλλος δρόμος μπορεί να είναι και αυτός της αμαρτίας, γιατί στη Βίβλο μαθαίνουμε ότι όπου επερίσσευσε η αμαρτία, υπερίσχυσε η χάρις!   

Σταμάτης Σπανουδάκης

Το αλίευσα ΕΔΩ ΕΔΩ