Ο Άγιος Αχμέτ

Κατά το έτος 1682, στις 3 Μαΐου, Εμαρτύρησε στο Βυζάντιο ο Αχμέδ κάλφας Δηλαδή ο γραφέας του Δευταρδάρη, ο επικαλούμενος Πατ σουρούνης, το μαρτύριο του οποίου συνέγραψε κάποιος ανώνυμος συγγραφέας.

(Από το Νέο Μαρτυρολόγιο του Αγ. Νικοδήμου)

Πάντων μεγίστη πίστις Ιησού πέλει,
Αχμέδ βοήσας πάμμεγα στέφος δέχη.
 

Αυτός έχοντας μια Ρωσσίδα σκλάβα είχε σχέσεις μαζί της, την άφηνε όμως να πηγαίνει στην Εκκλησία των Χριστιανών στις επίσημες μέρες∙ επειδή όμως, όταν εκείνη επέστρεφε από την Εκκλησία, αυτός αισθανόταν μια άρρητη ευωδιά να βγαίνει από το στόμα της, την ρώτησε τι τρώει και μυρίζει έτσι∙ εκείνη του είπε ότι τρώει αντίδωρο και πίνει αγιασμό. Αφού τα άκουσε αυτά, προσκαλεί έναν εφημέριο της Μεγάλης Εκκλησίας και του λέει να ετοιμάσει μέρος να πάει αυτός, όταν λειτουργούσε ο Πατριάρχης ∙ και αφού έγινε αυτό, έβλεπε - ώ του θαύματος! - όταν ευλογούσε ο Πατριάρχης τον λαό και έβγαιναν από το κριτήριο και από τα δάκτυλά του ακτίνες, και έπεφταν πάνω στα κεφάλια όλων των Χριστιανών, όχι όμως στο δικό του.
Μόλις είδε αυτό το θαυμαστό, φωνάζει τον ιερέα και βαπτίζεται Χριστιανός, και ήταν κρυφά Χριστιανός για αρκετό καιρό∙ όταν όμως σε μία συγκέντρωση συζητούσαν οι ευγενείς ποιος άραγε να έχει τη μεγαλύτερη δύναμη, και ρώτησαν και αυτόν, αυτός φώναξε όσο μπορούσε∙ την πιο μεγάλη δύναμη από όλα έχει η πίστη των Χριστιανών∙ και ομολόγησε τον εαυτό του Χριστιανό, και αφού κήρυξε με θάρρος όλο το Μυστήριο της ενσάρκου ομολογίας του Χριστού, δέχτηκε το μακάριο τέλος του Μαρτυρίου.

Πηγή: Συναξαριστής Νεομαρτύρων
Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη
Απόδοση στα νέα Ελληνικά: Τέζας Γεώργιος - Φιλόλογος

Το αλίευσα ΕΔΩ