Παιδικοί σταθμοί που προωθούν τον τουρκισμό, δάσκαλοι που σταλάζουν το δηλητήριο του φυλετικού μίσους στις αθώες παιδικές ψυχές από τις πιο τρυφερές ακόμη ηλικίες και…περίεργες τελετές λήξης με εκπροσώπους του Προξενείου, αλλά και παιδάκια ντυμένα στα εθνικά χρώματα της Μητέρας Πατρίδας… Πραγματοποιήθηκαν προ ημερών σε διάφορα μουσουλμανικά χωριά του νομού Ροδόπης οι τελετές λήξης των παιδικών σταθμών της ΠΕΚΕΜ, δηλαδή της λεγόμενης “Πολιτιστικής Εκπαιδευτικής Εταιρείας της Μειονότητας της Δυτικής Θράκης”, ενός από τα βασικά «πολιτιστικά» όργανα της Άγκυρας για τον εκτουρκισμό των μουσουλμάνων της περιοχής (όποιος επιθυμεί να μάθει περισσότερα για τις δράσεις της ΠΕΚΕΜ, μπορεί να ρίξει μια ματιά και στην ιστοσελίδα της, στο http://rc.pekem.org/gr).
Ιδιαίτερη επισημότητα πάντως είχε η τελετή λήξης στο χωριό Φιλύρα (που είναι άλλωστε και η έδρα του «τουρκοκρατούμενου» Δήμου Αρριανών), μια τελετή η οποία πραγματοποιήθηκε στις 6 Ιουλίου στην αυλή του μειονοτικού δημοτικού σχολείου (υπό την εποπτεία των Νεργκίζ Χουσείν και Αϊσέλ Σερίφ) και παρέστησαν σε αυτήν διάφοροι…επίσημοι, όπως η υποπρόξενος της Τουρκίας στην Κομοτηνή Μπερίν Οκούρ (που συνεχάρη τη διοίκηση της ΠΕΚΕΜ, τους δασκάλους και μαθητές του παιδικού σταθμού και ευχήθηκε να έχουν και στο μέλλον επιτυχίες) και ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Αρριανών, που εκπροσωπώντας τον δήμαρχο Ιμπραήμ Σερήφ (και – θυμίζουμε – αντιπρόεδρο της λεγόμενης «Συμβουλευτικής Επιτροπής της Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης»), είπε πως η ΠΕΚΕΜ προσφέρει ιδιαίτερα σημαντική υπηρεσία στην εκπαίδευση και τον πολιτισμό. Παρών όμως βέβαια και ο πρόεδρος της ΠΕΚΕΜ (γνωστός φανατικός τουρκόψυχος) Τζεμίλ Καμπζά, που μιλώντας πριν από την εκδήλωση, ανέφερε, σύμφωνα με δημοσίευμα του τουρκο-περιοδικού της Κομοτηνής «Ρόντοπ Ρουζγκαρί» (12/7/2012), πως «η ΠΕΚΕΜ προσφέρει υπηρεσίες στην τουρκική εκπαίδευση και τον πολιτισμό, ενώ αναφέρθηκε στην αξία της προσχολικής παιδείας. Ο Καμπζά συνεχάρη τους δασκάλους και μαθητές που εργάστηκαν επί μήνες με μεγάλη προσοχή για την τελετή λήξης, είπε πως με τα παιχνίδια, τα ποιήματα και τα τραγούδια τους παραδίδουν σημαντικά μηνύματα, μηνύματα τα οποία, όπως τόνισε, πρέπει να γίνουν αντιληπτά, ενώ ολοκλήρωσε την ομιλία του λέγοντας πως η ΠΕΚΕΜ όπως κάνει μέχρι σήμερα, έτσι και θα συνεχίσει να προσφέρει στην εκπαίδευση και τον πολιτισμό».
Και μια που έγινε αναφορά στα ποιήματα και τα τραγούδια που ακούστηκαν στην εκδήλωση (από την οποία προέρχονται βεβαίως και οι δύο φωτογραφίες), σε αυτά στέκεται και το ίδιο δημοσίευμα αναφέροντας πως «οι μικροί μαθητές με τα σκετς που έπαιξαν, τα ποιήματα που ανέγνωσαν, τα τραγούδια που τραγούδησαν και με τις ηρωικές φιγούρες που ζωντάνεψαν, πήραν άριστα και κέρδισαν τον θαυμασμό με την απόδοσή τους». Και εσείς βέβαια αντιλαμβάνεστε, υποθέτουμε, από ποιαν ακριβώς…ιστορική και πολιτιστική παράδοση προέρχονται και τα σκετς και τα ποιήματα και τα τραγούδια και αυτές οι…ηρωικές φιγούρες, έτσι; Ναι, ακριβώς από την ίδια, στην οποία ανήκουν και τα εθνικά χρώματα, στα οποία (με τόση καταθλιπτική και ευνουχιστική ομοιομορφία) είναι ντυμένα τα κακόμοιρα αυτά παιδάκια. Και αν με όλα αυτά τους μπουκώνουν από τις ηλικίες των 3 και των 4 ετών, φανταστείτε τι ακούνε και πώς γαλουχούνται, μεγαλώνοντας…
Παιδικοί σταθμοί που προωθούν τον τουρκισμό, δάσκαλοι που σταλάζουν το δηλητήριο του φυλετικού μίσους στις αθώες παιδικές ψυχές από τις πιο τρυφερές ακόμη ηλικίες και…περίεργες τελετές λήξης με εκπροσώπους του Προξενείου, αλλά και παιδάκια ντυμένα στα εθνικά χρώματα της Μητέρας Πατρίδας… Ιδιαίτερη επισημότητα πάντως είχε η τελετή λήξης στο χωριό Φιλύρα (που είναι άλλωστε και η έδρα του «τουρκοκρατούμενου» Δήμου Αρριανών), μια τελετή η οποία πραγματοποιήθηκε στις 6 Ιουλίου στην αυλή του μειονοτικού δημοτικού σχολείου (υπό την εποπτεία των Νεργκίζ Χουσείν και Αϊσέλ Σερίφ) και παρέστησαν σε αυτήν διάφοροι…επίσημοι, όπως η υποπρόξενος της Τουρκίας στην Κομοτηνή Μπερίν Οκούρ (που συνεχάρη τη διοίκηση της ΠΕΚΕΜ, τους δασκάλους και μαθητές του παιδικού σταθμού και ευχήθηκε να έχουν και στο μέλλον επιτυχίες) και ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Αρριανών, που εκπροσωπώντας τον δήμαρχο Ιμπραήμ Σερήφ (και – θυμίζουμε – αντιπρόεδρο της λεγόμενης «Συμβουλευτικής Επιτροπής της Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης»), είπε πως η ΠΕΚΕΜ προσφέρει ιδιαίτερα σημαντική υπηρεσία στην εκπαίδευση και τον πολιτισμό. Παρών όμως βέβαια και ο πρόεδρος της ΠΕΚΕΜ (γνωστός φανατικός τουρκόψυχος) Τζεμίλ Καμπζά, που μιλώντας πριν από την εκδήλωση, ανέφερε, σύμφωνα με δημοσίευμα του τουρκο-περιοδικού της Κομοτηνής «Ρόντοπ Ρουζγκαρί» (12/7/2012), πως «η ΠΕΚΕΜ προσφέρει υπηρεσίες στην τουρκική εκπαίδευση και τον πολιτισμό, ενώ αναφέρθηκε στην αξία της προσχολικής παιδείας. Ο Καμπζά συνεχάρη τους δασκάλους και μαθητές που εργάστηκαν επί μήνες με μεγάλη προσοχή για την τελετή λήξης, είπε πως με τα παιχνίδια, τα ποιήματα και τα τραγούδια τους παραδίδουν σημαντικά μηνύματα, μηνύματα τα οποία, όπως τόνισε, πρέπει να γίνουν αντιληπτά, ενώ ολοκλήρωσε την ομιλία του λέγοντας πως η ΠΕΚΕΜ όπως κάνει μέχρι σήμερα, έτσι και θα συνεχίσει να προσφέρει στην εκπαίδευση και τον πολιτισμό».Και μια που έγινε αναφορά στα ποιήματα και τα τραγούδια που ακούστηκαν στην εκδήλωση (από την οποία προέρχονται βεβαίως και οι δύο φωτογραφίες), σε αυτά στέκεται και το ίδιο δημοσίευμα αναφέροντας πως «οι μικροί μαθητές με τα σκετς που έπαιξαν, τα ποιήματα που ανέγνωσαν, τα τραγούδια που τραγούδησαν και με τις ηρωικές φιγούρες που ζωντάνεψαν, πήραν άριστα και κέρδισαν τον θαυμασμό με την απόδοσή τους». Και εσείς βέβαια αντιλαμβάνεστε, υποθέτουμε, από ποιαν ακριβώς…ιστορική και πολιτιστική παράδοση προέρχονται και τα σκετς και τα ποιήματα και τα τραγούδια και αυτές οι…ηρωικές φιγούρες, έτσι; Ναι, ακριβώς από την ίδια, στην οποία ανήκουν και τα εθνικά χρώματα, στα οποία (με τόση καταθλιπτική και ευνουχιστική ομοιομορφία) είναι ντυμένα τα κακόμοιρα αυτά παιδάκια. Και αν με όλα αυτά τους μπουκώνουν από τις ηλικίες των 3 και των 4 ετών, φανταστείτε τι ακούνε και πώς γαλουχούνται, μεγαλώνοντας…
Πραγματοποιήθηκαν προ ημερών σε διάφορα μουσουλμανικά χωριά του νομού Ροδόπης οι τελετές λήξης των παιδικών σταθμών της ΠΕΚΕΜ, δηλαδή της λεγόμενης “Πολιτιστικής Εκπαιδευτικής Εταιρείας της Μειονότητας της Δυτικής Θράκης”, ενός από τα βασικά «πολιτιστικά» όργανα της Άγκυρας για τον εκτουρκισμό των μουσουλμάνων της περιοχής (όποιος επιθυμεί να μάθει περισσότερα για τις δράσεις της ΠΕΚΕΜ, μπορεί να ρίξει μια ματιά και στην ιστοσελίδα της, στο http://rc.pekem.org/gr
). Ιδιαίτερη επισημότητα πάντως είχε η τελετή λήξης στο χωριό Φιλύρα (που είναι άλλωστε και η έδρα του «τουρκοκρατούμενου» Δήμου Αρριανών), μια τελετή η οποία πραγματοποιήθηκε στις 6 Ιουλίου στην αυλή του μειονοτικού δημοτικού σχολείου (υπό την εποπτεία των Νεργκίζ Χουσείν και Αϊσέλ Σερίφ) και παρέστησαν σε αυτήν διάφοροι…επίσημοι, όπως η υποπρόξενος της Τουρκίας στην Κομοτηνή Μπερίν Οκούρ (που συνεχάρη τη διοίκηση της ΠΕΚΕΜ, τους δασκάλους και μαθητές του παιδικού σταθμού και ευχήθηκε να έχουν και στο μέλλον επιτυχίες) και ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Αρριανών, που εκπροσωπώντας τον δήμαρχο Ιμπραήμ Σερήφ (και – θυμίζουμε – αντιπρόεδρο της λεγόμενης «Συμβουλευτικής
Επιτροπής της Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης»), είπε πως η ΠΕΚΕΜ προσφέρει ιδιαίτερα σημαντική υπηρεσία στην εκπαίδευση και τον πολιτισμό. Παρών όμως βέβαια και ο πρόεδρος της ΠΕΚΕΜ (γνωστός φανατικός τουρκόψυχος) Τζεμίλ Καμπζά, που μιλώντας πριν από την εκδήλωση, ανέφερε, σύμφωνα με δημοσίευμα του τουρκο-περιοδικού της Κομοτηνής «Ρόντοπ Ρουζγκαρί» (12/7/2012), πως «η ΠΕΚΕΜ προσφέρει υπηρεσίες στην τουρκική εκπαίδευση και τον πολιτισμό, ενώ αναφέρθηκε στην αξία της προσχολικής παιδείας. Ο Καμπζά συνεχάρη τους δασκάλους και μαθητές που εργάστηκαν επί μήνες με μεγάλη προσοχή για την τελετή λήξης, είπε πως με τα παιχνίδια, τα ποιήματα και τα τραγούδια τους παραδίδουν σημαντικά μηνύματα, μηνύματα τα οποία, όπως τόνισε, πρέπει να γίνουν αντιληπτά, ενώ ολοκλήρωσε την ομιλία του λέγοντας πως η ΠΕΚΕΜ όπως κάνει μέχρι σήμερα, έτσι και θα συνεχίσει να προσφέρει στην εκπαίδευση και τον πολιτισμό». Και μια που έγινε αναφορά στα ποιήματα και τα τραγούδια που ακούστηκαν στην εκδήλωση (από την οποία προέρχονται βεβαίως και οι δύο φωτογραφίες), σε αυτά στέκεται και το ίδιο δημοσίευμα αναφέροντας πως «οι μικροί μαθητές με τα σκετς που έπαιξαν, τα ποιήματα που ανέγνωσαν, τα τραγούδια που τραγούδησαν και με τις ηρωικές φιγούρες που ζωντάνεψαν, πήραν άριστα και κέρδισαν τον θαυμασμό με την απόδοσή τους». Και εσείς βέβαια αντιλαμβάνεστε, υποθέτουμε, από ποιαν ακριβώς…ιστορική και πολιτιστική παράδοση προέρχονται και τα σκετς και τα ποιήματα και τα τραγούδια και αυτές οι…ηρωικές φιγούρες, έτσι; Ναι, ακριβώς από την ίδια, στην οποία ανήκουν και τα εθνικά χρώματα, στα οποία (με τόση καταθλιπτική και ευνουχιστική ομοιομορφία) είναι ντυμένα τα κακόμοιρα αυτά παιδάκια. Και αν με όλα αυτά τους μπουκώνουν από τις ηλικίες των 3 και των 4 ετών, φανταστείτε τι ακούνε και πώς γαλουχούνται, μεγαλώνοντας…
