ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΑΝΘΟΥΝ ΞΑΝΑ ΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Τῆς Μαρ­γα­ρί­τας Πουρ­νά­ρα

 Στὸ Πα­νε­πι­στή­μιο τοῦ Μί­σιγ­καν κά­θε χρό­νο οἱ ἐγ­γρα­φὲς μπο­ροῦν νὰ φτά­σουν τὶς 5.000. Δι­στά­ζω πρὶν χτυ­πή­σω τὴν πόρ­τα τῆς πα­νε­πι­στη­μια­κῆς αἴ­θου­σας, ὅ­που δι­δά­σκον­ται τὰ νέ­α ἑλ­λη­νι­κὰ σὲ φοι­τη­τὲς τοῦ Πα­νε­πι­στη­μί­ου τοῦ Μί­σιγ­καν στὶς ΗΠΑ. Ὁ λό­γος εἶ­ναι ὅ­τι μέ­σα ἀ­πὸ τὴν τά­ξη ἀ­κού­γε­ται –μὲ πολ­λὰ ντε­σιμ­πὲλ ὁ­μο­λο­γου­μέ­νως– ἕ­να τρα­γού­δι τῶν «Ἡ­μι­σκούμ­πρια». Ἡ πρώ­τη σκέ­ψη εἶ­ναι ὅ­τι οἱ μα­θη­τὲς στα­σί­α­σαν καὶ κά­νουν τοῦ κε­φα­λιοῦ τους. Ἀλ­λὰ για­τί προ­τι­μοῦν τὰ Ἡμι­σκούμ­πρια καὶ ὄ­χι τὸν Jay Z; Μό­λις περ­νῶ τε­λι­κὰ τὸ κα­τώ­φλι, βρί­σκο­μαι πρὸ εὐ­χά­ρι­στης ἐκ­πλή­ξεως. «Ὑ­παί­τιος» εἶ­ναι ὁ κα­θη­γη­τὴς Πα­να­γι­ώ­της Πα­φί­λης, ποὺ κά­νει –μέ­σῳ YouTube– μί­α ἀ­πρό­σμε­νη εἰ­σα­γω­γὴ στὸ μά­θη­μα ἑλ­λη­νι­κῆς γλώσ­σας.

Στὸ Ἂν Ἄρ­μπορ, τὴ μι­κρὴ πό­λη ποὺ εἶ­ναι ἡ ἕ­δρα τοῦ πε­ρί­φη­μου Πα­νε­πι­στη­μί­ου (ἀ­πὸ τὰ κα­λύ­τε­ρα δη­μό­σια ἐκ­παι­δευ­τι­κὰ ἱ­δρύ­μα­τα τῶν ΗΠΑ μα­ζὶ μὲ τὸ Μπέρ­κλε­ϊ), τὰ νέ­α ἑλ­λη­νι­κὰ ἔ­χουν πο­λὺ με­γά­λη ζή­τη­ση. Τὸ ἴ­διο ἰ­σχύ­ει γιὰ τὸ μά­θη­μα ποὺ δι­δά­σκει ὁ κα­θη­γη­τὴς Βα­σί­λης Λαμ­πρό­που­λος, κά­το­χος τῆς ἕ­δρας Κ. Π. Κα­βά­φη, μὲ θέ­μα τὴν ἑλ­λη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κὴ κουλ­τού­ρα, ὅ­πως καὶ γιὰ τὸ μά­θη­μα γιὰ τὴν ἀρ­χαί­α καὶ σύγ­χρο­νη Ἀ­θή­να ποὺ δι­δά­σκει ἡ συ­νά­δελ­φος καὶ σύ­ζυ­γός του, κα­θη­γή­τρια Ἄρ­τεμη Λε­ον­τῆ. Κά­θε ἀ­κα­δη­μα­ϊ­κὸ ἔ­τος οἱ ἐγ­γρα­φὲς μπο­ροῦν νὰ φτά­σουν στὰ νε­ο­ελ­λη­νι­κὰ μα­θή­μα­τα τὶς τε­τρα­κό­σι­ες καὶ σὲ ἑλ­λη­νι­κὰ μα­θή­μα­τα γε­νι­κὰ τὶς πέν­τε χι­λιά­δες.
Οἱ φοι­τη­τὲς τῶν ἑλ­λη­νο­κεν­τρι­κῶν μα­θη­μά­των εἶ­ναι συ­νή­θως παι­διὰ Εὐ­ρω­πα­ϊ­κῆς κα­τα­γω­γῆς, σπά­νια Ἀ­σι­α­τι­κῆς ἢ Λα­τι­νο­α­με­ρι­κα­νι­κῆς προ­έ­λευ­σης. Τὰ ἑλ­λη­νι­κὰ μα­θή­μα­τα ἔ­χουν γό­η­τρο. Οἱ Ἕλ­λη­νες ἔ­χουν κα­λὸ ὄ­νο­μα στὸ Πα­νε­πι­στή­μιο, εἶ­ναι δε­μέ­νοι με­τα­ξύ τους.
«Ὁ βα­σι­κὸς στό­χος τοῦ δι­κοῦ μου μα­θή­μα­τος γιὰ τὴν ἑλ­λη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κὴ κουλ­τού­ρα εἶ­ναι νὰ προ­βλη­μα­τι­στοῦν τὰ παι­διὰ γιὰ τὴ γλωσ­σι­κή, ἐ­θνι­κή, φυ­λε­τι­κὴ ταυ­τό­τη­τα στὴν Ἀ­με­ρι­κὴ μέ­σα ἀ­πὸ τὴν ὀ­πτι­κὴ γω­νί­α τῆς ἑλ­λη­νι­κῆς πε­ρί­πτω­σης. Χρη­σι­μο­ποι­ῶ τοὺς Ἕλ­λη­νες ὡς πύ­λη εἰ­σό­δου σὲ αὐ­τὰ τὰ ζη­τή­μα­τα. Στὶς ΗΠΑ, ἡ Ἑλ­λη­νι­κὴ Κοι­νό­τη­τα ἀν­θί­στα­ται ἰ­δι­αί­τε­ρα στὴν ἀ­φο­μοί­ω­ση, χω­ρὶς ὅ­μως νὰ πα­ρα­μέ­νου­με κοι­νω­νι­κὸ πε­ρι­θώ­ριο».
Ἡ συ­ζή­τη­ση ἔρ­χε­ται ἀ­να­πό­φευ­κτα στὶς ρι­ζο­σπα­στι­κὲς με­θό­δους δι­δα­σκα­λί­ας, ὅ­πως τὸ YouΤube ἢ βίν­τε­ο μὲ stand up comedy:
«Στὴν Ἀ­με­ρι­κή, εἴ­μα­στε ὑ­πο­χρε­ω­μέ­νοι νὰ κά­νου­με τὸ μά­θη­μά μας ἐν­δι­α­φέ­ρον, νὰ ἀ­φουγ­κρα­ζό­μα­στε τὰ νέ­α δε­δο­μέ­να τῆς παι­δα­γω­γι­κῆς. Στὴν Εὐ­ρώ­πη ὑ­πάρ­χουν πολ­λὲς πε­ρι­πτώ­σεις νε­ο­ελ­λη­νι­στῶν πού…
ἀ­κο­λου­θών­τας τὴν πε­πα­τη­μέ­νη, δι­δά­σκουν τὸν κα­νό­να τῆς γραμ­μα­τεί­ας μας, ἀ­πὸ τὸν «Ἐ­ρω­τό­κρι­το» τοῦ Κορ­νά­ρου μέ­χρι τὸν Σο­λω­μὸ καὶ τὸν «Ἐ­ρω­τι­κὸ Λό­γο» τοῦ Σε­φέ­ρη. Ἔ­χουν κα­τα­φέ­ρει ἔ­τσι νὰ χά­σουν τὸ φοι­τη­τι­κὸ ἐν­δι­α­φέ­ρον καὶ νὰ συρ­ρι­κνώ­σουν τὸ κοι­νό τους. Στὶς ΗΠΑ, γιὰ νὰ ἐ­πι­ζή­σει ἕ­να μά­θη­μα πρέ­πει νὰ ἔ­χει φοι­τη­τές, ἄ­ρα πρέ­πει ὁ δι­δά­σκων νὰ βρεῖ τρό­πους νὰ τὸ κά­νει ἑλ­κυ­στι­κό, ζων­τα­νὸ καὶ ὄ­χι ἁ­πλῶς νὰ ἀ­κο­λου­θεῖ τὴ δι­δα­κτέ­α ὕ­λη. Ἂν ξε­κι­νή­σεις ἀ­πὸ τὸν Ἐ­ρω­τό­κρι­το, τὴν Ἀ­να­γέν­νη­ση, θὰ δι­δά­ξεις σὲ μί­α ἄ­δεια αἴ­θου­σα καὶ τοῦ χρό­νου τὸ μά­θη­μα θὰ ἔ­χει κα­ταρ­γη­θεῖ».
Προ­σφο­ρὰ καὶ ζή­τη­ση.
Ἄ­ρα, φταῖ­νε οἱ Εὐ­ρω­παῖ­οι πού τὰ Νε­ο­ελ­λη­νι­κὰ κα­ταρ­γοῦν­ται;
«Τὰ Πα­νε­πι­στή­μια βε­βαί­ως δὲν εἶ­ναι ἀν­θελ­λη­νι­κά, ἁ­πλῶς λει­τουρ­γοῦν μὲ ὁ­ρι­σμέ­νους κα­νό­νες προ­σφο­ρᾶς καὶ ζή­τη­σης. Πολ­λοὶ συ­νά­δελ­φοι, ἀν­τὶ νὰ μά­θουν νὰ ἐ­πι­κοι­νω­νοῦν μὲ τοὺς δε­κα­ο­κτά­χρο­νους, νὰ δώ­σουν τὸν κα­λύ­τε­ρό τους ἑ­αυ­τὸ γιὰ νὰ προ­σελ­κύ­σουν νέ­ους φοι­τη­τές, πᾶ­νε στὴν Ἑλ­λά­δα καὶ ζη­τοῦν ἀ­πί­στευ­τα πο­σὰ ἀ­πὸ ὑπουρ­γεῖ­α καὶ ἱδρύ­μα­τα.
Τὸ ἐλ­λη­νι­κὸ κρά­τος γνω­ρί­ζει κα­λὰ ἐ­δῶ καὶ χρό­νια σὲ τί ἀ­νο­δι­κὴ ἢ κα­θο­δι­κὴ πο­ρεί­α εἶ­ναι τὰ προ­γράμ­μα­τα. Δυ­στυ­χῶς, δί­νει σὲ ὅ­λα πε­ρί­που τὴν ἴ­δια οἰ­κο­νο­μι­κὴ ἐ­νί­σχυ­ση, καὶ σὲ ὅ­σα εἶ­ναι σὲ κρί­ση πα­ρα­πά­νω. Μή­πως τὰ χρή­μα­τα αὐ­τὰ ἔ­πρε­πε νὰ δο­θοῦν στὰ προ­γράμ­μα­τα πού κά­νουν ἀ­πο­δε­δειγ­μέ­να δη­μι­ουρ­γι­κὴ δου­λειά; Ἐ­πι­πλέ­ον, θὰ ἔ­πρε­πε νὰ μᾶς στέλ­νουν κά­θε χρό­νο ὀ­πτι­κο­α­κου­στι­κὸ ὑ­λι­κό, ποὺ δὲν στοι­χί­ζει τί­πο­τα, ἀ­πὸ τὸ «Δέ­κα» τοῦ Κα­ρα­γά­τση ποὺ προ­βλή­θη­κε πρό­σφα­τα ἕ­ως πα­λι­ὲς θε­α­τρι­κὲς πα­ρα­στά­σεις».
http://news.kathimerini.gr

Το αλίευσα ΕΔΩ romnios