του Δελαστίκ
Διευκρίνισε δε με καμάρι στους ξένους κερδοσκόπους του Σίτι του Λονδίνου ότι πολύ πιο σημαντικές από τη μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού ήταν οι μεταρρυθμίσεις στο εργασιακό και στο ασφαλιστικό - δηλαδή η λεηλασία των εισοδημάτων των εργαζομένων και η εξαθλίωση των συνταξιούχων!
Η ομολογία αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική από πολιτική σκοπιά. Αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο σφαγιασμός των εισοδημάτων των εργαζομένων και των συντάξεων δεν ήταν μια δυσάρεστη αναπότρεπτη συνέπεια των «τραγικών» δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας, μιας κατάστασης που εξανάγκασε την κυβέρνηση Παπανδρέου να προχωρήσει δήθεν με «πόνο ψυχής» στη λεηλασία των μισθών και των συντάξεων προκειμένου να σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία.
Αντιθέτως, αποκαλύπτει ότι οι περικοπές μισθών και συντάξεων ήταν από την αρχή συνειδητός στόχος της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ηταν αυτοσκοπός και όχι ανεπιθύμητη παρενέργεια. Αυτή η αποκάλυψη, πέρα από το γεγονός ότι αναδεικνύει όλο το εύρος της υποκρισίας των θεατρινισμών του Ανδρέα Λοβέρδου στις τηλεοράσεις με τους κλαυθμυρισμούς του για το πόσο δήθεν πονούσε ο ίδιος κόβοντας τους μισθούς και τις συντάξεις, υποδηλώνει επίσης ότι σε καμιά απολύτως περίπτωση δεν προτίθεται η κυβέρνηση Παπανδρέου να ξαναδώσει πίσω σε εργαζομένους και συνταξιούχους τα εισοδήματα που τους λεηλάτησε!
Υπό το πρίσμα αυτών των αποκαλύψεων αντιλαμβάνεται κανείς πολύ καλύτερα τώρα το πραγματικό βάθος της δήλωσης του υφυπουργού Οικονομικών Φίλιππου Σαχινίδη στη ΝΕΤ, στις αρχές Μαΐου, ότι «το ΔΝΤ ήταν η πρώτη επιλογή και η μόνη που υπήρχε από τις 5 Οκτωβρίου 2009 και μετά», δηλαδή από την επομένη των βουλευτικών εκλογών που έφεραν θριαμβευτικά τον Γιώργο Παπανδρέου στην εξουσία για να βελτιώσει τη ζωή των Ελλήνων, στη βάση του θρυλικού πλέον συνθήματός του «λεφτά υπάρχουν!».
Οι ομολογίες του «γκαουλάιτερ» του ΔΝΤ δικαιώνουν όλους τους Ελληνες και ξένους αναλυτές που ευθύς εξαρχής έχουν επισημάνει και επιμένουν ότι το Μνημόνιο έχει στόχο τη διασφάλιση της ομαλής και ελεγχόμενης από τους ξένους επικυρίαρχους ροής χρημάτων για την εξόφληση των δανείων που έχουν χορηγήσει στην Ελλάδα οι ξένες τράπεζες, σχεδόν στο σύνολό τους ευρωπαϊκές. Το Μνημόνιο δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τη βελτίωση των θεμελιωδών μακροοικονομικών δεικτών της ελληνικής οικονομίας. Αλλωστε, η βελτίωση είναι αδύνατη στο πλαίσιο του Μνημονίου για αυτό και με το που θα λήξει τυπικά η τριετής διάρκεια της ισχύος του, όλα τα δημοσιονομικά ελληνικά μεγέθη θα είναι πολύ χειρότερα από αυτά που παρέλαβε, με τη χώρα βυθισμένη ταυτόχρονα σε ύφεση!
Και μόνο το γεγονός ότι η Ελλάδα είχε δημόσιο χρέος 115% του ΑΕΠ της πριν υπαχθεί στο ταπεινωτικό και καταστροφικό καθεστώς του Μνημονίου και με τη λήξη του Μνημονίου θα έχει τουλάχιστον... 145% (!) του ΑΕΠ, υποδηλώνει πόσο άσχετοι είναι οι στόχοι του Μνημονίου με τη μείωση του χρέους. Δικαίως ο κόσμος αναλογίζεται τρομοκρατημένος ότι αν με δημόσιο χρέος 115% του ΑΕΠ επέβαλε η κυβέρνηση Παπανδρέου εφιαλτικά αντιλαϊκά μέτρα που «γδέρνουν» τόσο άγρια τον κοσμάκη, με δημόσιο χρέος 145% που θα αφήσει το ΔΝΤ, τι είδους μέτρα θα επιχειρήσει να πάρει εναντίον του λαού η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αν εξακολουθεί τότε να βρίσκεται στην εξουσία; Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του δεν θα έχει δει κανείς αυτό που θα μας κάνει να ζήσουμε στην πραγματική μας ζωή ο Γιώργος Παπανδρέου και οι υπουργοί του...
ΕΕ - ΔΝΤ
Μετα-Μνημόνιο μέχρι το... 2020!
ΓΛΥΚΑΘΗΚΑΝ τόσο πολύ η ΕΕ και το ΔΝΤ από την άνευ ορίων ενδοτικότητα της κυβέρνησης Παπανδρέου στο θέμα του Μνημονίου, όπου δεν διαπραγματεύεται τίποτα και απλώς εκτελεί τυφλά τις απαιτήσεις τους, ώστε άρχισαν να θέτουν σε κυκλοφορία σενάρια επέκτασης του καθεστώτος του Μνημονίου, το οποίο λήγει στα μέσα του 2012, μέχρι το... 2020!!!
Με δεδομένο το ότι τότε το δημόσιο χρέος θα είναι πολύ μεγαλύτερο (145% αντί του 115% του ΑΕΠ το 2009), κύκλοι του ΔΝΤ και της Κομισιόν δηλώνουν από τώρα «πρόθυμοι» να συνεχίσουν να «βοηθούν» την Ελλάδα με δάνεια που τη «γδέρνουν» μέσω τοκογλυφικών επιτοκίων και κάνουν τις ξένες τράπεζες να θησαυρίζουν.
